tag:blogger.com,1999:blog-32530391141454505362024-03-19T04:56:30.020+02:00RED PIVOTAlexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.comBlogger32125tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-76983382070949515932017-03-11T12:46:00.000+02:002017-03-11T13:58:56.162+02:00Θάνατος, ο εραστής του ευφήμερου. Ένα αντίο.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZc62nwXMBjDPCpsWr5b_PRWBnxZlsk_Spi2fnwPe6vyFqicrWdDPefkEdU6Di9Z1ubIygUO62RuscnU7G2edIUGIg45Kh5Fynif7DUMxe3qK2olwpPV8v3fOcWr4brqNQdWzzcHikl0b/s1600/IMG_459562.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZc62nwXMBjDPCpsWr5b_PRWBnxZlsk_Spi2fnwPe6vyFqicrWdDPefkEdU6Di9Z1ubIygUO62RuscnU7G2edIUGIg45Kh5Fynif7DUMxe3qK2olwpPV8v3fOcWr4brqNQdWzzcHikl0b/s640/IMG_459562.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Ο θάνατος είναι ένα εκπληκτικό φαινόμενο. Σου υπενθυμίζει ότι δεν είσαι τόσο σημαντικός όσο πιστεύεις. Τίποτα δεν είχε ποτέ να κάνει εξ αρχής με εσένα. Έχεις ημερομηνία λήξης, είσαι απλά αναλώσιμος. Aυτό είναι απελευθερωτικό, γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να μην νιώθεις καμία ευθύνη απέναντι στο χρόνο, μιας που αυτός θα κάνει τη δουλειά του ούτως ή αλλως, με όποιο τρόπο και αν αποφασίσεις να του φερθείς. Επομένως καλύτερα να φροντίσεις να κάνεις ο,τι μπορεί να είναι αυτό που θες, χωρίς πολλές-πολλές αναβολές και εξωτερικές παρεμβολές. Και όσο κάνεις αυτό που γουστάρεις, ο θάνατος, πάντα έκει, σου τονίζει πως στην πεπερασμένη ζωή σου καλό είναι να προσπαθείς να είσαι αληθινός και παράλληλα να σέβεσαι όσους συνοδοιπόρους προκύψουν. Γιατί είτε φύγεις εσύ, είτε αυτοί πρώτοι, το μόνο που μένει είναι το πως φέρθηκε ο ένας στον άλλο, τι σχέσεις δημιουργήσατε και πόσο τις τιμήσατε. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtPxi_Boi2uHSNVrd4b88aRknTJGQcu3eqFCtxRPWy3PN7zTFqeFHY6CwxK5BtpSawL8MtOMxXEhNcLsNG6I7KLW4clU31XzZdGxgkMBP7Ei4CzOxSl77ocsz8yNqsVrtf9TaDAn2lyzZM/s1600/1c563b9603f3b14b5c968a5bfdd35f82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtPxi_Boi2uHSNVrd4b88aRknTJGQcu3eqFCtxRPWy3PN7zTFqeFHY6CwxK5BtpSawL8MtOMxXEhNcLsNG6I7KLW4clU31XzZdGxgkMBP7Ei4CzOxSl77ocsz8yNqsVrtf9TaDAn2lyzZM/s200/1c563b9603f3b14b5c968a5bfdd35f82.jpg" width="200" /></a>Πολλά θα μπορούσα να πω για ανθρώπους και για καταστάσεις. Δεν έχει νόημα πια. Όλα σε τελική ανάλυση είναι μια φλυαρία. Ο θάνατος των βαριδίων του παρελθόντος είναι μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό. Μακάρι να υπήρχε πολλή περισσότερη κατανόηση και λιγότερη ταύτιση με διάφορα ασήμαντα πράγματα στον κόσμο. Ίσως να το καταφέρουμε λίγο πριν αντιμετωπίσουμε το φάσμα του ολοκληρωτικού αφανισμού. Ας γίνει έστω και έτσι. Κανείς απο εμάς δεν θα ζει να το δει, μακάρι να το δουν κάποιοι άλλοι στο μέλλον. Η ανθρωπότητα είναι ένας αυτοκαταστροφικός τύπος που, όσο και να του φωνάζει ο θάνατος να ζήσει, έχει αποφασίσει πως ο χρόνος που του δόθηκε θα σπαταληθεί σε εγωκεντρικές δραστηριότητες. Στο κυνήγι της αποδοχής και της απόλαυσης. Στην επιβεβαίωση του "εγώ" και όχι στην ανύψωση του "είναι" μέσω του "εμείς". Ο αργός θάνατος που συνηθίζουμε να ονομάζουμε ζωή σπανιότατα αποτελεί μια παρακαταθήκη αγάπης. Είναι συνήθως απλά ο τρόπος που περνάμε τον καιρό μας μέχρι να περιέλθουμε ξανά (και μόνιμα πλέον) σε κατάσταση ανυπαρξίας.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZanBPpw9qtMBng8yF0lG7J9-K86MuPXlAm1G8KleNiqMPTXnYae23dvNR7expBd3l5GCIlQClzo1gR0y2GN0rVOtK8yNk0kZ3FB6BniZuCpZv3_BKgySY_WXkXNK5b_7xfaA4G2CI7nJD/s1600/zdzislaw-beksinski.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZanBPpw9qtMBng8yF0lG7J9-K86MuPXlAm1G8KleNiqMPTXnYae23dvNR7expBd3l5GCIlQClzo1gR0y2GN0rVOtK8yNk0kZ3FB6BniZuCpZv3_BKgySY_WXkXNK5b_7xfaA4G2CI7nJD/s200/zdzislaw-beksinski.jpg" width="193" /></a>Ο θάνατος σου ζητάει να ζήσεις ειλικρινώς, όντας ο ίδιος η πιο ειλικρινής στιγμή του βίου σου. Όσα προσωπεία και να φόρεσες στο παρελθόν, δεν είναι δυνατό να προσποιηθείς τίποτα τη στιγμή εκείνη, ούτε μπορείς πάντα να γνωρίζεις πότε και πως ακριβώς θα συμβεί για να προετοιμαστείς. Είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που θα βιώσεις ποτέ, όσο και αν την αποφεύγεις συστηματικά με διάφορες διαφυγές της καθημερινότητας. Το να αρνείσαι το θάνατο είναι σα να αρνείσαι τη ζωή. Και αν υπήρξε γενναιόδωρος μαζί σου και σου πρόσφερε απλόχερα χρόνο, τότε όταν έρθει η ώρα του μην προσπαθήσεις εγωιστικά να κλέψεις λίγες στιγμές ακόμα. Θα σημαίνει ότι αντιμετώπισες τη ζωή σαν εμπόρευμα και όχι σαν δώρο.<br />
<br />
Το blog αυτό μόλις έπαψε να υφίσταται επισήμως.<br />
Να είστε καλά, ευχαριστώ πολύ. Αντίο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/znvkLYD_suQ/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/znvkLYD_suQ?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-49342398502968820052017-01-07T17:49:00.000+02:002017-01-07T19:52:42.993+02:00Eικονική πραγματικότητα και παράλογη ευφορία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWM7cotHZfDuR2ydn5L32BTt_97THgu1iyYZjjNmaLRSuUoWMsvzbx4sv2Iccx2RElY1ZlCLltxctx6f6nxE9k9jPkbfDUQuGa3NkglYmHaWco0Hhu0IvGMnaI9sjqMSQB-dssHnuGysOF/s1600/Olympiacos_Panathinaikos_06_01_2017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWM7cotHZfDuR2ydn5L32BTt_97THgu1iyYZjjNmaLRSuUoWMsvzbx4sv2Iccx2RElY1ZlCLltxctx6f6nxE9k9jPkbfDUQuGa3NkglYmHaWco0Hhu0IvGMnaI9sjqMSQB-dssHnuGysOF/s640/Olympiacos_Panathinaikos_06_01_2017.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Πάει πολύς καιρός απο το τελευταίο ποστ, το οποίο δεν ήταν και τόσο μπασκετικό. Έχουν μεσολαβήσει αρκετά απο τότε, οπότε ας κάνω ένα update.<br />
<br />
Θα επικέντρωθω κυρίως στο θέμα προπονητή, ο οποίος είναι στα πάνω του τελευταία μετά και απο τις δύο νίκες με Φενέρ και Παναθηναϊκό. Ειδικά το πολύ καλό σέρι του απέναντι στον Παναθηναϊκό, που κρατάει απο πέρσυ ακόμα-ακόμα, έχει κάνει πολλούς να τον λένε βαζελοκτόνο και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Είναι γνωστό πλέον σε όσους έχουν την διαστροφή να με παρακολουθούν, πως ο Σφαιρόπουλος για εμένα έχει φάει άκυρο απο την περασμένη χρονιά. Τους λόγους τους περσινούς δεν θα αναλωθώ να τους αναφέρω ξανά. 'Οποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τσεκάρει <a href="http://redpivot.blogspot.gr/2016/06/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a>. Και για να αποδείξω ότι δεν υπήρξα ποτέ προκατειλημένος με τον Σφαιρόπουλο, ούτε στημένος (όπως ένας δημοσιογράφος, που κάποτε μου είπε ότι με εκτιμούσε κιόλας, άφησε να εννοηθεί στο twitter) <a href="http://redpivot.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html" target="_blank">oρίστε</a> τι έλεγα για τον ίδιο άνθρωπο πριν καιρό. Οπότε όσοι κατά καιρούς με λένε εμπαθή και μου αποδίδουν γενικά χαρακτηρισμούς που θα έπρεπε να λένε πρωτίστως στον καθρέφτη τους, μπορούν να πάνε να... κουρευτούν! Τους έκανα τη χάρη βέβαια και δεν ξανασχολιάζω μπασκετικά στο twitter, γιατί προφανώς έχουν αλλεργία στη διαφορετική άποψη και είναι πιο βολικό να χαρακτηρίζουν απο το να διαλέγονται.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggWNk59oecu2DWGPfmQ_Mt8xftSBbLuanAtMYQvC9RmTIK2jty_UKHZ7Hr7Zt0CY0qG37YvKy80ckJ5NKTSn0J96Abp_iCIJjFkU0KpV8w4Cgcw1tsN1sxS5FZOPgp07Me7PAmLlZ9OvMe/s1600/milou-hines.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggWNk59oecu2DWGPfmQ_Mt8xftSBbLuanAtMYQvC9RmTIK2jty_UKHZ7Hr7Zt0CY0qG37YvKy80ckJ5NKTSn0J96Abp_iCIJjFkU0KpV8w4Cgcw1tsN1sxS5FZOPgp07Me7PAmLlZ9OvMe/s320/milou-hines.png" width="245" /></a>Στα φετινά τώρα. Τεράστιο λάθος που δεν πίεσε να αποκτηθεί δεύτερο 4άρι και δεν αλλάζει τίποτα το γεγονός πως ο Παπαπέτρου (τον οποίο πιστεύω) δείχνει να ανταπέξερχεται ως ένα βαθμό εκεί. Αυτό δεν μπορεί παρά να γίνεται σποραδικά και εκτός των άλλων είναι κάτι που προέκυψε απο τον αλλοπρόσαλλο καταρτισμό του ρόστερ και όχι απο σχέδιο. Για Αγραβάνη δε σχολιάζω καν. Tώρα το σανό των δημοσιογράφων/δορυφόρων της ομάδας περί χημείας και ελληνικού στοιχείου ελπίζω να μην υπάρχουν πολλοί που το φάγανε. Επίσης δική του ευθύνη το κλειστό συμβόλαιο Μιλουτίνοφ που είχε ως αποτέλεσμα να μείνουμε αμανάτι με έναν μετριότατο παίχτη. Ακόμα και αν ήταν πρωτοβουλία της διοίκησης να γίνει κλειστό συμβόλαιο στον παίχτη (που αμφιβάλλω), θα έπρεπε να προβάλλει αντίσταση. Στη διοίκηση του Ολυμπιακού βέβαια έχουν πρόβλημα με τους προπονητές που έχουν δική τους άποψη και ο Σφαιρόπουλος το ξέρει πολύ καλά. Παίζει όσο πιο πολύ μπορεί safe και περιορίζει τον "δυναμισμό" του στις συνεντεύξεις τύπου και στους δημοσιογράφους. Το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε πως ως ένα βαθμό είναι και αχαριστία, αφού πολλοί τον έχουν στηρίξει βγαζοντάς τον μάγκα ακόμα και όταν έκανε ουσιαστικά εντελώς ανέξοδες δηλώσεις. <br />
<br />
Αναλογιζόμενοι τα παραπάνω μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε γιατί στην ομάδα υπάρχουν παίχτες όπως ο Σπανούλης και ο Μάντζαρης που παίζουν πολύ παραπάνω απο όσο θα έπρεπε συνήθως, ενώ άλλοι (όπως ο άτυχος Χάκετ και ο Γκριν) υποβαθμίζονται συχνά-πυκνά σε ρολίστες, για να μην πω χαμάληδες.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizEatqmCgGwU18X4K2PGATZM4L4XI3vddWTI89rvjgztFqHRvgNhZ1hs9yKeopIJpxagdA8ht9AmFjLuCIitYySiB_cw0nL-gPvfkkJFIsVgZTpq2E7XE8LSAu6ARHTsUvtseHy3-LaFtb/s1600/pegasus_LARGE_t_1301_107205187.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizEatqmCgGwU18X4K2PGATZM4L4XI3vddWTI89rvjgztFqHRvgNhZ1hs9yKeopIJpxagdA8ht9AmFjLuCIitYySiB_cw0nL-gPvfkkJFIsVgZTpq2E7XE8LSAu6ARHTsUvtseHy3-LaFtb/s320/pegasus_LARGE_t_1301_107205187.JPG" width="320" /></a>Τώρα αν γνωρίζει κανείς καμία άλλη ευρωπαϊκή ομάδα που θα ξεκίναγε βασικός ο Μάντζαρης αντί του Χάκετ και θα έπαιζε και συστηματικά πολύ περισσότερο χρόνο, ας μου την πεί και εμένα. Για τον αρχηγό τα έχουμε χιλιοπεί, έχω ακούσει και εκεί διάφορα απο πολλούς κουραδόμαγκες, άλλα δεν πειράζει, αφήνω τα σκυλιά να γαβγίζουν πλέον. Δεν γίνεται η ομάδα να στηρίζεται ακόμα τόσο πολύ στον Σπανούλη, δεν γίνεται να βλέπουμε μια ζωή πικ και παίδεμα της μπάλας. Εντάξει και αυτό κάποιες φορές βγαίνει και όταν είναι στα καλά του ο αρχηγός και γήπεδο βλέπει και σημαντικά καλάθια βάζει, αλλά νισάφι! Έλεος πια! Αν ακόμα και στα 34 δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν είναι αυτός που ήταν κάποτε, τότε πρέπει να βρεθεί ένας προπονητής που να μπορεί να του το δώσει να καταλάβει. Αυτός ο κόουτς δεν υπάρχει στον Ολυμπιακό και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ με αυτή τη διοίκηση και όσο θα είναι στην ομάδα ο Σπαν. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως δεν θα το θίξω και καθόλου, για να κάνω τη χάρη σε αυτούς που τον διάλογο τον ασπάζονται μόνο προσχηματικά. <br />
<br />
Και αλήθεια τι μπάσκετ έχουμε δει τελικά φέτος απο τον Ολυμπιακό; Τι καινούριο βάλαμε στο παιχνίδι μας; Βλέπουμε μια ομάδα που να εμπνέει μια στοιχειώδη σιγουριά πως ακόμα και ένα ματς να στραβώσει θα το παλέψει μέχρι τέλους; Αυτό το περιβόητο refuse to lose που διαλαλούσαν πολλοί κάποτε; Βλέπουμε ωραίο μπάσκετ;<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpI497prQFGEpN0ttblwULzdzFm7NjKmm4fCpJNi79GBjiYHmUbo4JYzJ0pTtWpiPYxd5liqSiQ-b-2df5HgaSQMKYCspToXFd7P5bxADPZ1kztWKj-KA9ZS4XcCZ2u1rFm1rSLRtJY94u/s1600/James%252B%252B%252BWoters.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpI497prQFGEpN0ttblwULzdzFm7NjKmm4fCpJNi79GBjiYHmUbo4JYzJ0pTtWpiPYxd5liqSiQ-b-2df5HgaSQMKYCspToXFd7P5bxADPZ1kztWKj-KA9ZS4XcCZ2u1rFm1rSLRtJY94u/s320/James%252B%252B%252BWoters.png" width="320" /></a>Απο τους ξένους που έχουμε στην ομάδα έχουμε καταφέρει να πάρουμε το μέγιστο; Είναι όλοι ικανοί να προσφέρουν στο επίπεδο που υποτίθεται θέλει να πρωταγωνιστεί ο Ολυμπιακός; Σε μια σοβαρή ομάδα μπορεί να βγαίνουν παίχτες που τους περιμένεις ακόμα να παίξουν μπάσκετ μέτα απο πάνω απο ένα χρόνο (και που τη μεγάλη τους επιστροφή την έχουν ανακοινώσει καμια 10αρια φορές μέχρι τώρα διάφοροι, μη στημένοι πάντα, δημοσιογράφοι) και να λένε ότι στα γενέθλια τους θα είναι έτοιμοι ή να διαλέγουν παιχνίδια ανάλογα με τα ψυχολογικά τους; Γίνεται να χάνεις τον υπερπολύτιμο Χάκετ, έναν παίχτη με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και να δέχεσαι να ψωνίσεις απο το πιο χαμηλό ράφι που υπάρχει τον Γουότερς (που φαίνεται τίμιος γενικά), έναν εντελώς διαφορετικό παίχτη; Με αυτή την περιφέρεια θα πας μέχρι τέλους στην Ευρώπη; Μακάρι, άλλα το βλέπω απο τρομερά δύσκολο εώς απίθανο. Αν το πετύχουμε θα μιλάμε για χρονιά καρμπόν με την προπέρσινη και θα οφείλεται εν πολλοίς και στη μεγάλη αστάθεια που δείχνουν οι περισσότερες ομάδες της ευρωλίγκας.<br />
<br />
Αλλά και στις εγχώριες διοργανώσεις δεν θα βρούμε απέναντι μας τον προπέρσινο Παναθηναϊκό. Μπορεί φαινομενικά να έχουμε πάρει τον αέρα του "αιώνιου αντιπάλου", άλλα κατά την άποψη μου αυτό είναι κυρίως συγκυριακό και όχι τόσο παγειωμένο όσο πιστεύουν μερικοί.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyiwK8xipwvZMOBUXslMk0YmQmpGdD5M48h-n4I0QRMHsu4n9SzE1ESzrPg6PACxoKFsi4wA6GmgmY5b7MUqwBKqHso8335RmgJp72Amzs4Oa1bHMvZgyeFHVqIN_BC1tGiLzH11XC8N1Y/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyiwK8xipwvZMOBUXslMk0YmQmpGdD5M48h-n4I0QRMHsu4n9SzE1ESzrPg6PACxoKFsi4wA6GmgmY5b7MUqwBKqHso8335RmgJp72Amzs4Oa1bHMvZgyeFHVqIN_BC1tGiLzH11XC8N1Y/s200/1.jpg" width="200" /></a>Και το γεγονός ότι έχουμε μια εμμονική διοίκηση, έναν προπονητή που δεν σπάει εύκολα αυγά για να κάνει ομελέτα και έναν πρώην πρωτοκλασάτο παίχτη που μονοπωλεί ακόμα τον αγωνιστικό προσανατολισμό της ομάδας, δε με κάνουν και πολύ αισιόδοξο για το μέλλον. Ειδικά μετά την απώλεια Χάκετ, που σε αυτά τα ματς βοηθάει πάρα πολύ μόνο και μόνο με την άμυνα που μπορεί να προσφέρει, πέφτουμε επίπεδο κατά την άποψη μου. Αντίθετα ο Παναθηναϊκος, με τα όποια σκαμπανεβάσματα και προβλήματα, δείχνει να έχει σημειώσει πολύ μεγαλύτερη πρόοδο σαν ομάδα απο την αρχή της χρονιάς. Αυτό κάποια στιγμή πιθανότατα θα φανεί και στα αποτελέσματα και τότε θα μας περιμένει μια πολύ απότομη προσγείωση, όσο και αν λέμε ότι "τους έχουμε βάλει απο κάτω". Ας ελπίσουμε πως όχι, αλλά όταν παίζεις με την τύχη σου και προσπαθείς συνέχεια να βάψεις με πορδές αυγά, η τιμωρία συνήθως δεν αργεί.<br />
<br />
Αν πολλοί οπαδοί έχουν αποδεχτεί ότι ο "δικός μας τρόπος" είναι ο μόνος τρόπος, εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ. Θέλω σχέδιο, θέλω λογική, θέλω προπονητή με άντερα, θέλω παίχτες να μην καπελώνουν την ομάδα. Υπάρχουν διαχρονικά πολλά θέματα στον σύλλογο και είναι κυρίως προβλήματα νοοτροπίας που μεταφράζονται μετά και σε αγωνιστικά. Οι Ολυμπιακοί που θέλουν να ελπίζουν ότι όλα θα πάνε καλά και τρώνε τα παραμύθια που πλασάρονται απο τους δημοσιογράφους και εννίοτε και απο επίσημα χείλη, πρέπει να αρχίσουν να αμφισβητούν περισσότερο και να "στηρίζουν" ή να εκθειάζουν λιγότερο. Ποτε κανείς δεν έγινε καλύτερος με το καλόπιασμα, ειδικά όταν ούτως ή αλλως η αξία του είναι ήδη αναγνωρισμένη. Μόνο πιο αλλαζόνας και εγωκεντρικός...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxytwdrxiNmGgUhw7-a4lcAqpVUqce3aoAo-w67ztpYMeOxR4x-FkUN7874kR5zZTVpUvLW9GFVaCIRO6yW6w' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Υγ. Ο Μπιρτς είναι ίσως ο πιο value παίχτης που έχουμε δει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Θα φροντίσουν άραγε να τον δέσουν στην ομάδα ή η υπεροψία θα επικρατήσει ξανα;<br />
<br />
Υγ.2 Ήθελα την επιστροφή Παπανικολάου, αλλά μέχρι ένα σημείο φέτος με είχε απογοητεύσει. Σε τέτοιο βαθμό που έλεγα καλύτερα να φύγει, παρότι στην άμυνα πάντα πάλευε. Έκανα λάθος όμως, υπάρχει ακόμα ζωή εκεί και μάλιστα αρχίζει να θυμίζει τον παλιό Παπ.<br />
<br />
Υγ.3 Ανανέωση με Χάκετ τώρα που είναι τραυματίας, για να κερδίσουμε ένα σημαντικό παίχτη που αφήναμε να ξεγλιστρήσει σιγά-σιγά με τον τρόπο που τον χρησιμοποιούσαμε.<br />
<br />
Υγ.4 Ο Γιάνγκ για πρώτη φορά χτες ήταν αξιοπρεπής σε παιχνίδι που μέτραγε. Απο εκεί και ύστερα αν άξιζε η υπομονή και το χάιδεμα που του έγινε μέχρι τώρα, θα το έχουμε αξιολογήσει ο καθένας καλύτερα μέχρι το τέλος τη σεζόν. Προσωπικά τον βρίσκω τρομερά ασόβαρο για Ολυμπιακό.<br />
<br />
Yγ.5 Θα έρθουν και άλλες Μπάμπεργκ δυστυχώς... </div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-39596695193865268192016-11-01T21:26:00.000+02:002016-11-06T15:45:12.110+02:00Αντικειμενισμός, αγάπη και Ολυμπιακός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_UWZycMEQdS1gIIqtlbbGKvG2HrUl2bJLmvRMVJDSAjAKUESx7ZUoxYmPvg3TSDS05sypOYzh2DGiuhV6nfJzbmwLo61HOQWkegnh3oY19jfu7rJCtd8v65dUASVLKorUSizrnRBAJQIy/s1600/nogods.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_UWZycMEQdS1gIIqtlbbGKvG2HrUl2bJLmvRMVJDSAjAKUESx7ZUoxYmPvg3TSDS05sypOYzh2DGiuhV6nfJzbmwLo61HOQWkegnh3oY19jfu7rJCtd8v65dUASVLKorUSizrnRBAJQIy/s640/nogods.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Πρόσφατα ήρθα σε επαφή (επιφανειακά ομολογώ) με το φιλοσοφικό σύστημα του αντικειμενισμού. Μια προσέγγιση που ανέπτυξε η ρωσικής καταγωγής αμερικανίδα υπήκοος Άϋν Ραντ. Στην πραγματικότητα θα μπορούσε να πεί κάποιος ότι ο αντικειμενισμός είναι αυτό που λέει η ίδια η λέξη, η αναγνώριση της αξίας του ορθολογισμού στη ζωή μας και η αδιάλειπτη εφαρμογή του χωρίς παρεκλίσεις. Ο αντικειμενισμός έχει προεκτάσεις σε πολλά επίπεδα. Ενδεικτικά στην πολιτική προωθεί τις φιλελεύθερες ιδέες περι αγοράς, χωρίς κρατική παρέμβαση (έμμεση ή άμεση) στην εμπορική διαδικασία. Έναν ορθολογικό καπιταλισμό αν θέλετε, όπου η μόνη συμμετοχή του κράτους θα είναι να προστατεύει τους πολίτες απο όσους με βίαιες μεθόδους προσπαθούν να αποκτήσουν πλεονέκτημα και να βλάψουν τους υπόλοιπους. Μπορούν να ειπωθούν πολλά πάνω σε αυτό το κομάτι και προσωπικά έχω κάμποσες ενστάσεις, άλλα εν προκειμένω στο παρόν κείμενο θα με απασχολήσει μια άλλη πτυχή του αντικειμενισμού, αυτή που αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις.<br />
<br />
Παρατηρώντας τη ζωή μου, αρχίζω να συμφωνώ με την άποψη που διατυπώνει η Ραντ ότι η αγάπη τελικά οφείλει να είναι μια εγωιστική πράξη. Όχι με την έννοια της απληστίας του Εγώ που ζητάει μόνιμα επιβεβαίωση και ο άλλος απλά γίνεται το μέσο για την ικανοποίηση αυτής της εμμονής μας. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να νιώσει γεμάτος έτσι, γιατί δεν έχει αυτοεκτίμηση. Με την έννοια όμως του ότι αγαπώ κάτι ή κάποιον όταν υπάρχει βάσιμος λόγος, όταν και εγώ κερδίζω ουσιαστικά απο αυτό. Δεν υπάρχει χειρότερη αφετηρία για μια σχέση απο το να έχει κάποιος το σύνδρομο του μεσσία ή ακόμα χειρότερα του μάρτυρα. Ακόμα και όταν οι προθέσεις είναι αγνές στη θεωρία, στην πράξη υπάρχει πάντα μια ιδιοτέλεια. Αν αυτή την ιδιοτέλεια δεν την αναγνωρίσουμε, δεν την καταλάβουμε και δεν την αγκαλιάσουμε σε περίπτωση που έχει σαν άξονα τη δική μας αυτοεκπλήρωση, τότε μπαίνουμε σε μια διαδικασία συνεχούς σαμποταρίσματος του εαυτού μας και της σχέσης.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2cYXMnCOtMIZ_F47Or3-KgTKs3gJDwgRdCyQmbUYs09NCm0uRC6uzrDyrSkkSmZkWYkkxQqhhdZRF6_y5TT9tbncuTrEGQi2Bk3rjwBDpCHurCr_8Pvix48bCs8F2b2uSYZIjxlmwfGz0/s1600/quote-to-say-i-love-you-one-must-first-be-able-to-say-the-i-ayn-rand-24-0-090.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2cYXMnCOtMIZ_F47Or3-KgTKs3gJDwgRdCyQmbUYs09NCm0uRC6uzrDyrSkkSmZkWYkkxQqhhdZRF6_y5TT9tbncuTrEGQi2Bk3rjwBDpCHurCr_8Pvix48bCs8F2b2uSYZIjxlmwfGz0/s320/quote-to-say-i-love-you-one-must-first-be-able-to-say-the-i-ayn-rand-24-0-090.jpg" width="320" /></a>Τείνω να πιστέψω ότι η έννοια της ανιδιοτελούς αγάπης που αντανακλά μέσα της την ιδέα του αλτρουισμού (μια έννοια που απεχθάνεται όσο τίποτα η Ραντ) είναι μία πλάνη χωρίς κανένα αντίκρυσμα στην πραγματικότητα. Ακόμα και αυτοί που προτάσσουν την ομόνοια και την αλλύλεγυη σαν κινητήριες δυνάμεις των πράξεων τους, πρέπει να παραδεχτούν ότι αναγνωρίζουν σε αυτό μια καλύτερη κοινωνία και για τους ίδιους. Ακόμα και όταν κάποιος θυσιάζει τη ζωή του για τους άλλους, ενδόμυχα τοποθετεί τον εαυτό του στην υπηρεσία κάποιου ανώτερου απο εκείνον σκοπό. Φιλτράρει δηλαδή το θανατό του μέσα απο ένα αξιακό σύστημα, πράγμα που θεωρητικά τον εξυψώνει, έστω και νεκρό. Εν ολίγοις δεν υπάρχει (και δεν θα έπρεπε να υπάρχει) ποτέ μια εντελώς μη εγωιστική πράξη. Με την καλή έννοια του εγωισμού πάντα, αυτή της αγάπης για τον εαυτό. Βέβαια στην περίπτωση της αυτοθυσίας, αν όντως θεωρείς ότι κάτι είναι σημαντικότερο απο εσένα, τότε χρειάζεται να εξεταστεί πως κατέληξες σε αυτό το συμπέρασμα. Γιατί πρωτίστως το ατομικό σου συμφέρον επιτάσσει να παραμείνεις ζωντανός. Και συνήθως ζωντανός είσαι πιο χρήσιμος και για τους άλλους. Δεν θέλω να αναλωθώ παράπανω σε επί μέρους λεπτομέρειες διαφόρων περιπτώσεων όμως. Την κεντρική ιδέα την καταλάβαμε.<br />
<br />
Που κολάει ο Ολυμπιακός σε όλο αυτό; Η σχέση του οπαδού με την ομάδα του είναι και αυτή μια σχέση αγάπης, επομένως υπάρχει και εδώ ιδιοτέλεια. Κάνεις δεν έγινε ή παρέμεινε οπαδός μιας ομάδας γιατί έτσι έπρεπε για το κοινό καλό ή γιατί είναι ηθικό (η ηθική είναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια). Έγινε για διάφορους εγωιστικούς λόγους που μπορεί να είναι απο πολύ απλοί (όπως π.χ. ότι του "μιλάνε" αισθητικά τα χρώματα και το σήμα της ομάδας) εώς πιο σύνθετοι (βιώματα, προσπάθεια ένταξης στο κοινωνικό περιβάλον ενός τόπου κ.α.). Επομένως όπως και σε μια διαπροσωπική σχέση, έτσι και στη σχέση με την ομάδα όλα ξεκινάνε απο το ατομικό συμφέρον και εκεί καταλήγουν. Αν τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ομάδα σου, αλλοιώνουν την ευχαρίστηση που παίρνεις απο το να είσαι οπαδός της, είναι φυσικό επόμενο να κάνεις κάτι για να διαφυλάξεις αυτό το πράγμα. Ακριβώς όπως πράττεις και σε μια σχέση που αρχίζει να κάνει "νερά".<br />
<br />
Όσοι υποστηρίζουν μια σχέση ανταποκρινόμενοι σε ιδεολογήματα περί ανιδιοτελούς αγάπης είναι άνθρωποι με λίγο εώς καθόλου αυτοσεβασμό, διότι επιτρέπουν στο έτερο εμπλεκόμενο μέρος να έχει απόλυτο έλεγχο πάνω τους και να ορίζει το πλαίσιο της σχέσης, άσχετα αν εκείνοι παραβιάζονται ή όχι. Ουσιαστικά δέχονται να είναι εξαρτημένοι απο τον άλλο και παράλληλα τον βλάπτουν χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Αυτό γιατί δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες ώστε να επαναπαύεται και να μην βελτιώνεται (αν το έχει ανάγκη), ενώ παράλληλα του περνάν το μήνυμα ότι "σε αγαπάω όπως και να είσαι". Επομένως τον προσβάλλουν κιόλας, αφού όταν κάποιος σε αγαπάει άκριτα, σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τέτοιες ποιότητες επάνω σου που να γεννούν την αγάπη, άρα θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε στη θέση σου.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVxM93ymMlgVIyn9wDG0IpZsM_E_Ql8UwsYezSW1uYY7Lq0J-kmjVweXJxC2nm-4-aSA1S5gtztTUt-cwJbEiEK5ZtkxzeMgL93f9NGeS2QeSGud4JSxs59WPN4gArm78TQ18YLKhYL6EG/s1600/pegasus_LARGE_t_1301_106828485.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVxM93ymMlgVIyn9wDG0IpZsM_E_Ql8UwsYezSW1uYY7Lq0J-kmjVweXJxC2nm-4-aSA1S5gtztTUt-cwJbEiEK5ZtkxzeMgL93f9NGeS2QeSGud4JSxs59WPN4gArm78TQ18YLKhYL6EG/s320/pegasus_LARGE_t_1301_106828485.JPG" width="297" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Όταν έχεις μάθει να προσκυνάς ο,τι αγαπάς...</td></tr>
</tbody></table>
Κάπως έτσι λειτουργούν και πάρα πολλοί οπαδοί. Τοποθετούν ως πρωτεύον στοιχείο στη σχέση τους με την ομάδα, την στηριξή τους σε αυτήν ο,τι και να γίνει. Έτσι μόνο πιστεύουν την αγαπάνε, ειδεμή είναι ψεύτικοι απεναντί της. Όπως είναι δυνατό να συμπεράνει κανείς απο τα παραπάνω, δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη παρανόηση απο αυτή. Δεν γίνεται ποτέ να υπάρχει στήριξη για τη στήριξη. Πρέπει να περνάει πρώτα μέσα απο μια λογική επεξεργασία, όπου ο οπαδός έχει διαπιστώσει πως η ομάδα του βαδίζει σε ένα σωστό δρομό που ανταποκρίνεται στα στάνταρ του. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε αυτομάτως θίγεται η σχέση του οπαδού με τον σύλλογο και συνεπώς θα κάνει την ανάλογη κριτική ή ακόμα και θα αποστασιοποιηθεί απο την ομάδα. Τώρα το ερώτημα είναι αν αυτά τα στάνταρ έχουν πάντα βάση. Αν όντως τα συμπεράσματα που βγαίνουν απο την διερεύνηση της κατάστασης είναι κύηματα ορθής σκέψης και λογικής, τότε ναι έχουν. Οπότε αν κάποιος θέλει να ανατρέψει τα συμπεράσματα αυτά ή να έστω να προσθέσει μια διαφορετική οπτική γωνία, οφείλει να παραθέσει λογικά επιχειρήματα. Αν τα επιχειρήματα του δεν μπορούν να σταθούν, θα πρέπει να αντικρύσει την πραγματικότητα και να αναθεωρήσει τη στάση του.<br />
<br />
Όταν κάνω κριτική στον Σπανούλη π.χ. δεν θα σκεφτώ ποτέ "ο Σπαν είναι ιερή αγελάδα, δεν αγγίζεται" αν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι. Γιατί μόνο αυτό έχει σημασία. Όταν πάλι δεν συντρέχουν λόγοι, δεν μπαίνω στη διαδικασία να κάνω κριτική για να κάνω. Ίσα-ίσα αναγνωρίζω την προσφορά του. Αυτό δεν με κάνει κωλοτούμπα, με κάνει απλά ορθολογιστή. Γιατί βασικό μου μέλημα είναι να με γεμίζει η ομάδα μου, τίποτα άλλο. Παραδέχομαι μάλιστα ότι τον έχω αδικήσει σε κάποια πράγματα, όπως στο τι είδους επιρροή έχει μέσα στην ομάδα σε πρόσωπα και καταστάσεις, αλλα δεν θα μπορούσε ποτέ να με πείσει κάποιος βρίζοντας με ή πετώντας αοριστίες. Αντιθέτως με έπεισε η συνέντευξη του Ίβκοβιτς εσχάτως, που αναίρεσε μερικώς τα όσα εκλάμβανα εγώ ως status quo μέσα στην ομάδα. Σε αυτό λοιπόν ναι, ήμουν λάθος και έκανα υποθέσεις με προκατάληψη. Δεν σημαίνει αυτόματα ότι είχα άδικο και σε όλα τα υπόλοιπα ή ότι εξαιτίας αυτού θα λουφάξω και δεν θα τον ξανακριτικάρω αν το θεωρώ απαραίτητο.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6xH2gf-PSuDDVrSqvl4H0isGjaaGOGIaULMNSytHUhhcQ03WfF2eQag3SFioeVsUZostyf2UV-Ogo3cw4jtGCaDNKTHWKQ_7jFFPOFdjMAItjadAhS3QjwAhJ7ORn2_Z8IOFDDsMBV3Im/s1600/BsNDcR8CUAEHmfW.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6xH2gf-PSuDDVrSqvl4H0isGjaaGOGIaULMNSytHUhhcQ03WfF2eQag3SFioeVsUZostyf2UV-Ogo3cw4jtGCaDNKTHWKQ_7jFFPOFdjMAItjadAhS3QjwAhJ7ORn2_Z8IOFDDsMBV3Im/s200/BsNDcR8CUAEHmfW.jpg" width="161" /></a> Τι συμβαίνει αντίστοιχα με την συντριπτική πλειοψηφία των "στηριξάκηδων" οπαδών;
Χυδαίες ad hominem επιθέσεις (έχω υπάρξει αποδέκτης αρκετών), ειρωνίες,
ανούσιες συναισθηματικές ατάκες όπως "ο τάδε είναι ο ίδιος ο Ολυμπιακός" και άλλα τέτοια φλύαρα. Νοοτροπία τύπου "έχω το δίκιο με μέρος μου
και δεν χρειάζεται καν να το αιτιολογήσω, γιατί αυτά που πιστεύω είναι
δεδομένα και αυτονόητα". Έλα που δεν είναι όμως. Έλα που τίποτα στη ζωή
δεν είναι φιξαρισμένο και όλοι μας κρινόμαστε ανα πάσα στιγμή αναλογά με
τα όσα λέμε (ή δε λέμε) και κάνουμε (ή δεν κάνουμε). Αν δεν δύναται να
με πείσει κάποιος λογικά και πολιτισμένα ότι είμαι λάθος, τότε δεν
μπορεί να απαιτεί να αλλάξω την θέση μου όταν νιώθω ότι θίγεται το
προσωπικό μου συμφέρον σαν οπαδός. Ούτε δικαιούται να με απαξιώνει και
να με χαρακτηρίζει ανοίκεια επειδή έχω διαφορετική άποψη απο εκείνον που
είναι "true" και ζει στην άρνηση. <br />
<br />
Ξέρω είναι δύσκολο και επίπονο για πολύ κόσμο να αντιληφθεί πως η ταυτισή του δεν είναι το αλφά και το ωμέγα, άλλα για τη δική τους προσωπική ανάπτυξη θα πρέπει να αρχίσουν να επεξεργάζονται το ενδεχόμενο αυτό. Υπάρχουν άλλωστε απείρως πιο περίπλοκα και σημαντικά πρόβληματα σε αυτή τη ζωή, που επειδή προσεγγίζονται ακριβώς με τον ίδιο ανώριμο τρόπο, η ανθρωπότητα πάει μαθηματικά κατά διαόλου. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι το λιγότερο, άλλα είναι μια καλή αφορμή για επανατροφοδότηση και αυτοκριτική.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/jCfwJ6C1eN8/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/jCfwJ6C1eN8?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Υγ. Αγωνιστικά θα πούμε περισσότερα στο επόμενο ποστ, να έχουμε δει την ομάδα και λίγο παραπάνω.<br />
<br />
Υγ. 2 Τα video games πολλές φορές είναι κάτι παραπάνω απο παιχνίδια. To Bioshock έγινε η αφορμή για να μάθω σχετικά με την Άϋν Ραντ. Μην ακούτε τους αρτηριοσκληρωτικούς, κάντε πράγματα που σας διασκεδάζουν χωρίς ενοχές. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει... </div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-78957566788585671242016-07-27T19:38:00.001+03:002016-07-28T01:47:18.296+03:00Σοβαρά τώρα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUAY4vB9HGSYY0JB_jHpV0Y44EbDLtvz1Hz0Djq3Q1aFdj2zlWMfCWAq8xwusFa6dpi6QeJ_gHEFwCcTdKV_adZhFQPsIII_D3vJ5fZd02MF4gaoEUuVIsE1RgsQgsGkQGu22BPJbXfXcs/s1600/printezis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUAY4vB9HGSYY0JB_jHpV0Y44EbDLtvz1Hz0Djq3Q1aFdj2zlWMfCWAq8xwusFa6dpi6QeJ_gHEFwCcTdKV_adZhFQPsIII_D3vJ5fZd02MF4gaoEUuVIsE1RgsQgsGkQGu22BPJbXfXcs/s640/printezis.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Τουλάχιστον μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας. Μετά απο τέτοιο φιάσκο, μη βάζετε και τους διάφορους παρατρεχάμενους να μας μιλάνε για χημείες, ελληνικά στοιχεία και δε συμμαζεύεται. Βγείτε και πείτε στον κόσμο πως "δεν υπάρχει φράγκο με τη νέα φορολόγηση και μετά απο Μπιρτς και Γκριν παιδιά, μας έμεινε αμανάτι και ο Μιλουτίνοφ οπότε πάμε έτσι και ό,τι γίνει". Πιο πολύ θα το εκτιμούσαμε, παρά την ξενέρα που πάλι θα παίρναμε. Αλλά τότε θα προέκυπταν και κάποια ερωτηματικά που σίγουρα δεν θα θέλατε να απαντήσετε. Όπως με ποιά λογική αποκτήθηκε πέρσυ και τρίτος ξένος/κοινοτικός για τη θέση 5 ένας παίχτης επιεικώς μέτριος; Με κλειστό συμβόλαιο και μάλιστα όταν από πέρσυ το κενό στο 4 έβγαζε ματιά; <br />
<br />
Και προσπαθείτε τώρα να πείσετε τον κόσμο ότι ο Αγραβάνης, που δεν εχει αποδείξει ακόμα απολύτως τίποτα, μπορεί να παίξει δεύτερο 4άρι σε ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό σε επίπεδο ευρωλίγκας και σε βάθος τόσων αγώνων. Και να κάνετε τον Παπαπέτρου, ο οποίος κάποτε θα πρέπει να δουλέψει σοβαρά για να μάθει καλά την πραγματική του θέση, να χαραμιστεί άλλη μια χρονιά σαν power forward. Είπαμε κατα συνθήκη το παιδί να παίξει τη θέση, όχι όμως και να τον "χώνουμε" δύο χρόνια τώρα επειδή ο προγραμματισμός μας είναι τυχαίος και το μπάτζετ μας περιορισμένο. Πιο λογικό θα μου έκανε να ανεβαίνει λίγο και στο 2 ο Λοτζέσκι, ώστε να αντιμετωπίσεις την "πολυκοσμία" στο 3, παρά αυτό το χάλι. Για άλλη μια χρονιά πάμε με ημίμετρα και αλχημείες να αντιμετωπίσουμε θηρία που χαλάνε εκατομύρια. Βάστα γερά Πρίντεζη! Τι και αν έχεις θέματα σε μέση και πόδι; Βάστα να πάρουμε την Πόλη!<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK5y2Dlqbo0eozknePFzx-j0e1C5qxNqe_7MJpC3XSt3vKNnzjxL0roW6iH0ZpGJ6XW7aP2u6baABE9iavX_kiKk0FeUKpEjuS1HN1EIG1hfWZZb-JPFgghTY_-beTW_HawMHhJ0c6uBbx/s1600/miloutinov-olympiacos90.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK5y2Dlqbo0eozknePFzx-j0e1C5qxNqe_7MJpC3XSt3vKNnzjxL0roW6iH0ZpGJ6XW7aP2u6baABE9iavX_kiKk0FeUKpEjuS1HN1EIG1hfWZZb-JPFgghTY_-beTW_HawMHhJ0c6uBbx/s200/miloutinov-olympiacos90.jpg" width="183" /></a>Δεν σας ζήτησε ποτέ κανείς να ξοδέψετε τα ίδια που ξοδεύουν οι άλλοι, όλοι ξέρουμε σε τι εποχές ζούμε, ορθολογισμό ζητάμε και έξυπνες επιλογες για να λέμε πως έχουμε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για την ομάδα. Μη τυχόν δούμε και φέτος αντί για τον Μιλουτίνοφ να εμπιστεύεται ο Σφαιρόπουλος τελικά τον Αγραβάνη στο 5 σε περίπτωση που υπάρχουν τραυματισμοί. Γιατί έγινε την περασμένη σεζόν αυτό. Θα εκτεθείτε ανεπανόρθωτα όλοι σας. Διοίκηση, προπονητής και δημοσιογράφοι που πρωτοστατούν στην παρουσίαση του μαύρου για άσπρο. Δεν είναι όλοι οι Ολυμπιακοί αμερικανάκια, δεν αποθεώνουν όλοι άκριτα, ούτε καταπίνουν όλοι αμάσητο το αφήγημα περί "καλύτερης ομάδας της 8ετίας". Και όσοι το κάνουν ας ξυπνήσουν κάποια στιγμή και ας μην άγονται και φέρονται μόνο απο τα αποτελέσματα, να βλέπουν επίσης και τι συμβαίνει μέσα στο γήπεδο, αλλά να ερμηνεύουν και λίγο το παρασκήνιο. Ειδικά το δημοσιογραφικό.<br />
<br />
Είχαμε μέσα στα χέρια μας έναν παίχτη που συμπλήρωνε ιδανικά τον Πρίντεζη και τον γειώσαμε λόγω αψυχολόγητου πρότερου σχεδιασμού και οικονομικής λειψυδρίας (που εν μέρει οφείλεται και στον κακό πρότερο σχεδιασμό). Έναν παίχτη που μας έδινε και αμυντικά και επιθετικά παιχνίδι πάνω απο τη στεφάνη, που θα έπαιζε πολύ καλή άμυνα αδύνατης πλευράς και θα μπορούσε με την αθλητικότητα του να κάνει ζημιά στα close-outs του αντιπάλου και να προσφέρει στα ριμπάουντ. Έναν παίχτη που θα άνοιγε και λίγο το γήπεδο με το συμπαθητικό του τρίποντο. Μια value for money περίπτωση εν ολίγοις που την πετάξαμε στα σκουπίδια για πλάκα. Και να ήταν το μόνο έγκλημα που έχουμε δει τόσα χρόνια ή πρόκειται να δούμε ακόμα...<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0r3MgcQo8jghSzSvgiVDS-o_AXImEW6kd53QKEBhLy57snnfs6ZiqrcSSDLwHVjuwwVoA_r2-mvI2IDxFnWui2pgiYAt2k0bHqcQxCMr5NZQIDOZ7OZ-azoESpT3yhkRXNhary39y3l0o/s1600/aggelopouloi-olympiakos.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0r3MgcQo8jghSzSvgiVDS-o_AXImEW6kd53QKEBhLy57snnfs6ZiqrcSSDLwHVjuwwVoA_r2-mvI2IDxFnWui2pgiYAt2k0bHqcQxCMr5NZQIDOZ7OZ-azoESpT3yhkRXNhary39y3l0o/s320/aggelopouloi-olympiakos.jpg" width="320" /></a>Ο κόσμος πρέπει να καταλάβετε κάποια στιγμή έχει αρχίσει και γκώνει. Αποφασίστε επιτέλους να φέρετε ανθρώπους που δεν προσπαθούν με το ζόρι να συμβιβάσουν καταστάσεις και να συνδυάσουν τα ασυνδύαστα, αλλά δουλεύουν πρωτίστως έχοντας υπόψιν τους να φτιάξουν μια δυνατή και ορθολογική ομάδα. Γίνετε και εσείς τέτοιοι άνθρωποι και ό,τι δεν ξέρετε να έχετε την σοφία και την ωριμότητα να το αφήνετε σε όσους γνωρίζουν. Γιατί δεν το πράττετε και όποιος είναι ικανός να κάνει μια στοιχειώδη διαλογή και σύνθεση δεδομένων μπορεί να το αντιληφθεί αυτό. Κάντε το. Είναι η πρώτη βάση για κάτι καλό. Μακροπρόθεσμα θα έχετε πολύ μεγαλύτερο όφελος σε όλα τα επίπεδα. Αφήστε τον "δικό μας τρόπο" και ακολουθήστε τον σωστό τρόπο. Και μην μπουκώνετε σε κάθε ευκαιρία τον κόσμο με λογύδρια περί επιτυχημένου μοντέλου και άλλα τέτοια φλύαρα. Δεν θα αλλάξετε τη γνώμη κανένος που διαφωνεί έτσι. Απο την άλλη, όσοι ήδη τα ασπάζονται αυτά, δύσκολα θα σας "εγκαταλείψουν" όπως και να έχει.<br />
<br />
Και επειδή μερικοί μπορεί να πουν "και ποιός είσαι εσύ που τα γράφεις αυτά;", εγώ θα απαντήσω κανείς, απλά κάποιος που αγαπάει το άθλημα και την ομάδα, μιλάει πάντα με καλές προθέσεις και οι απόψεις του τυχαίνει εννίοτε να ταυτίζονται με εκείνες αρκετών άλλων Ολυμπιακών. Κάποιες φορές πάλι όχι και τόσο... :P<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwHqkbrV3m7yeO_n0KcAQ-RdnP2P2-ln0V7VkAquU8cIojmoNh40W7_XG7KO747xCAeST43Sm9K7sKr218_tQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
Υγ. Η ομάδα και με 4άρι θα είχε πάλι κάμποσα στοιχήματα να κερδίσει. Τώρα τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Περισσότερα σε κάποιο μελλοντικό ποστ.</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-33716508730540598612016-06-05T20:39:00.000+03:002016-06-06T16:51:24.714+03:00Σφαιρόπουλος, Σπανούλης και επόμενη μέρα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHVJbdKVKfpKFq9ssBam3MZx_DVTD94EEeuUJCRUS_B9t_lNFW5DOoSMewcW2FYl4kaYCtMTpDVis_oAPwsgZqp2smj9y_6h58JhofCE7t0OA9epaAY2xqP5-JNhiFY9FDdWRIrEA3TCPO/s1600/182726.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHVJbdKVKfpKFq9ssBam3MZx_DVTD94EEeuUJCRUS_B9t_lNFW5DOoSMewcW2FYl4kaYCtMTpDVis_oAPwsgZqp2smj9y_6h58JhofCE7t0OA9epaAY2xqP5-JNhiFY9FDdWRIrEA3TCPO/s640/182726.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Δεύτερο σερί πρωτάθλημα και με πολύ εντυπωσιακό τρόπο, αφού η ομάδα κατάφερε δύο απανωτά break στη έδρα του αιωνίου αντιπάλου. Καλό είναι να μας γίνει συνήθεια αυτό (έγινε και πέρσυ break, αλλα και πρόπερσυ χωρίς ευτυχή κατάληξη τότε), γιατί κάποτε μας είχε γίνει βραχνάς ένα διπλό σε τελικούς. Όχι πάντα χωρίς διαιτητικά εμπόδια, άλλα anyway. Πολύ βαρύνουσας σημασίας η κατάκτηση του πρωταθλήματος γιατί σώθηκε μια χρονιά που ήταν αποκαρδιωτική στη μεγαλύτερη διαρκειά της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πέρα απο τον τίτλο που είναι σημαντικός, να μην έχουμε καταστάσεις εσωστρέφειας και γκρίνιας, άρα και μια πιο καλή και υγιή βάση για να επαναπροσδιορίσουμε και να προγραμματίσουμε το μέλλον της ομάδας. Βεβαίως και μέσα στη χαρά και τα πανηγύρια δεν έλλειψαν φαινόμενα, κλασικά πλέον στην ομάδα μας, ενδεικτικά παθογενειών που δυστυχώς δεν φαίνονται να εκλείπουν. <br />
<br />
Πάμε στο κεφάλαιο προπονητής. Για εμένα ο Σφαιρόπουλος με όσα έδειξε μέσα στη χρονιά, όπως έχω πει πολλάκις, έχει τελειώσει. Ακόμα και η κατακτηση του πρωταθλήματος δεν θα έπρεπε να είναι ικανή να τον σώσει. Βέβαια αν κρίνουμε απο τις πρόσφατες δηλώσεις των αφών έχει ήδη σωθεί.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZm2soSnlHywG9xM09fSBQ8fknkQT-zw8c5gR0HYwe0IXe_hHgbF84hNYcycRTUsdM0fEcn_LFc-jLWqVFtR8LG796oK_pYxqemIF5akExQ_TFZTk2fwNLqWgOR9jf8CT6tHS8fFIH2bhP/s1600/DJ-PHOTO.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZm2soSnlHywG9xM09fSBQ8fknkQT-zw8c5gR0HYwe0IXe_hHgbF84hNYcycRTUsdM0fEcn_LFc-jLWqVFtR8LG796oK_pYxqemIF5akExQ_TFZTk2fwNLqWgOR9jf8CT6tHS8fFIH2bhP/s320/DJ-PHOTO.png" width="320" /></a>Πρώτο φάουλ ο καλοκαιρινός σχεδιασμός του. Τα έχουμε πει πολλές φορές, δεν θα αναλωθώ ιδιαίτερα. Το μεγαλύτερο εγκλημά του ήταν που αντί να πάρει 4άρι πήρε και τρίτο ξένο/κοινοτικό για σέντερ. Έναν ψηλό που δεν δίνει τίποτα σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό με συνέπεια και που έκοψε μια σημαντική θέση απο το ρόστερ μόνο και μόνο επειδή θεωρητικά είναι prospect. Eπίσης η απόκτηση Στρόμπερυ, αν και έχουμε να κάνουμε με τίμιο και καλό γενικά παίχτη, δεν ανταποκρινόταν στις ανάγκες της ομάδας. Η ομάδα ήθελε πρωτίστως σκορ απο την περιφέρεια, πράγμα που δεν γινόταν να πάρει απο τον Στρόμπερυ. Ο ίδιος παίχτης σε ένα άλλο ρόστερ θα μπορούσε να ήταν πολύ χρήσιμος. Σε εμάς φάνηκε αποσπασματικά και εν τέλει η προσφορά του κρίνεται ανεπαρκής. Προσωπικά έχω κάποιες ενστάσεις και για την απόκτηση Γιάνγκ, αλλά δεν θα το εξαντλήσω τώρα αυτό.<br />
<br />
Δεύτερο και μεγαλύτερο φάουλ του Σφαιρό η διαχείριση του ρόστερ που επηρεάστηκε και απο τη στάση των δημοσιογράφων. Ο Σφαιρόπουλος έφερε μετά τον τραυματισμό του Γιάνγκ, και με αφορμή και την απουσία Σπαν για ένα διάστημα, τον Όντομ. Σχεδόν άμεσα είδαμε απο πολλούς δημοσιογράφους να βγάζουν συστηματικά άρθρα που όχι μόνο ανέφεραν τον Όντομ ως παράγοντα γενικότερης σύγχυσης και κακής απόδοσης του Μάντζαρη ειδικότερα, αλλά που κάναν μέχρι και παραινέσεις στον Σφαιρόπουλο να κάνει κάτι για αυτό. Αν παρακολουθεί κάποιος εδώ και κάμποσο καιρό τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με μπασκετικό Ολυμπιακό, πρέπει να είναι πολύ αφελής ή ηλίθιος ώστε να μην καταλάβει ότι μερικοί λειτουργούν ως γραφείο τύπου συγκεκριμένων "χαϊδεμένων" παιχτών. Παιχτών που για πολλούς είτε δεν αγγίζονται ή είναι φίλοι αυτών που δεν αγγίζονται. Όλη αυτή είναι μια αρρωστημένη κατάσταση στην οποία ο Σφαιρό όχι μόνο μάσησε, άλλα παραμάσησε.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaei8NwtZbCZKL0-5_n3hZjOzd0hv2zWflhyAyC-m7vbYwew7PvCI_Z9qk6YJc4cLzEaMlJuYQaDAZGChGF8IEKrqI0iouxcoU5eHu4koEA6ZlCVgHBmwPE5PmI3WkTwRM_nCcfmpmx5a3/s1600/timthumb.php.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaei8NwtZbCZKL0-5_n3hZjOzd0hv2zWflhyAyC-m7vbYwew7PvCI_Z9qk6YJc4cLzEaMlJuYQaDAZGChGF8IEKrqI0iouxcoU5eHu4koEA6ZlCVgHBmwPE5PmI3WkTwRM_nCcfmpmx5a3/s320/timthumb.php.jpg" width="258" /></a>Ο Όντομ δεν έγινε ποτέ ουσιαστικά μέλος αυτής της ομάδας για να δούμε αν όντως μπορεί να προσφέρει ή όχι, με αποκορύφωμα τη μη χρησιμοποίηση του στη Μόσχα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, όταν στο προηγούμενο ματς με Κίμκι είχε αλλάξει τη ροή του αγώνα μαζί με Χάκετ και Στρομπ. Και ο Μάντζαρης απο την άλλη έπαιζε σταθερά 20λεπτα χωρίς να κάνει τίποτα. Όχι μόνο εις βάρος του Όντομ που ήταν αναλώσιμος και είχε ήδη αρχίσει να γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος, άλλα και εις βάρος του Χάκετ. Πράγμα που συνεχίστηκε μέχρι το τέλος τη σεζόν. Τώρα αν μπορεί οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος με την εικόνα που είχαν συνολικά μέσα στη σεζόν οι δύο παίχτες να μου εξηγήσει πως ο Χάκετ κατέληξε να είναι αλλαγή του Μάντζαρη, ας το κάνει. Πρέπει κάποτε να μάθουμε να μην είμαστε της μιας ή της τελευταίας εντύπωσης. Έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο ο Μάντζαρης στον 4ο τελικό και ξαφνικά ξεχνάμε την εικόνα του τόσο καιρό. Το ίδιο ισχύει και για Σπαν βέβαια, άλλα εκείνος θα έχει το δικό του section παρακάτω.<br />
<br />
Και δεν τελειώνουν εδώ τα φάουλ του Σφαιρό. Μήπως να πούμε για το ότι δεν απαίτησε ποτέ να του φέρουν έναν αξιόλογο ψηλό μετά την απώλεια Γιάνγκ; Και δεν μιλάμε να έκανε μεταγραφή καλοκαιριού μέσα στη χρονιά, άλλα να έφερνε έναν παίχτη που να ταίριαζε έστω στοιχειωδώς με τα θέλω της ομάδας και να είχε κάποια χρήσιμα στοιχεία. Ο Σον Τζέημς προφανώς δεν του έκανε γιατί ήταν αργός και παίχτης που δεν παίζει τόσο καλά το πικ εν ρολ, ο δε τιμιότατος Γουόρικ, ήταν ουσιαστικά ένα 4άρι που βαφτίστηκε 5άρι, άλλα ακόμα και σαν 4άρι δεν ήταν καν αυτό που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός. Αυτά συμβαίνουν όταν οι προπονητές δεν έχουν το σθένος και το κύρος να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να πουν οτι "αν θέλετε αποτελέσματα πρέπει να μου δώσετε αυτό". Όταν ο κόοουτς συμβιβάζεται ή δεν έχει το θάρρος να ξεβολέψει τη διοίκηση φοβούμενος για τη θέση του, καταλήγει σε πασαλείματα. Αν κρίνω απο τις ενδείξεις που έχω και απο το θέμα με τους δημοσιογράφους θεωρώ ότι ξαναμάσησε ο Σφαιρό. Έτσι δε γίνεται δουλειά όμως. Μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί στο υψηλότατο επίπεδο πρέπει να έχει πάνω απο όλα προπονητή που σέβεται το έργο του και τον εαυτό του. Αν πρέπει να χαλάσεις και καρδιές με κάποιους απο πάνω σου για να έχεις αποτέλεσμα, οφείλεις να τολμήσεις.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbyXrxMrkiOGJqEG_3FU5BWZr-i4LkBIt8e9NZb_-y9c256VcMx-XNupoNS5WiIHMk7YRci8UIa06Z4WNcyCjzGRsD0VW2TyTxaIt41iA9-tekfsXCWtyJXZBH-SL_QFGXGgYs83l9pMw3/s1600/pegasus_LARGE_t_1301_106815890.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbyXrxMrkiOGJqEG_3FU5BWZr-i4LkBIt8e9NZb_-y9c256VcMx-XNupoNS5WiIHMk7YRci8UIa06Z4WNcyCjzGRsD0VW2TyTxaIt41iA9-tekfsXCWtyJXZBH-SL_QFGXGgYs83l9pMw3/s320/pegasus_LARGE_t_1301_106815890.JPG" width="285" /></a>Πάμε και στο τεχνικό κομάτι που επειδή δεν είμαι επαΐων<b> </b>δε θέλω να φανεί ότι μιλάω αλλαζονικά, άλλα ρε διαολέ αν μη τι άλλο αυτή την άμυνα με το ντουμπλάρισμα του γκάρντ στην περιφέρεια απο τον ψηλό που δημιουργούσε τόση ανισορροπία την έβλεπε και ένα νήπιο απο ένα σημείο και ύστερα. Ο Σφαιρόπουλος συνέχισε να την παίζει μέχρι και τον πρώτο τελικό. Χάσαμε τόσα παιχνίδια, και μερικά με κατεβασμένα χέρια μάλιστα, γιατί εμμονικά συνεχίζαμε να παίζουμε έτσι πίσω. Τα αντίπαλα γκάρντ έσπαγαν γρήγορα τη μπάλα και με 2-3 πάσες υπήρχε ελεύθερο σουτ ή μας χτυπούσαν στα close-out που τρέχαμε σαν τον Βέγγο για να προλάβουμε. Βλέπε το ματς με την Κίμκι στη Ρωσία που ξεφτιλιστήκαμε ή τον πρώτο τελικό που ο Χάντερ ακόμα γύριζε πίσω όταν οι παίχτες του Παναθηναϊκού είχαν ήδη καρφώσει στο καλάθι μας. Ε συγγνώμη κιόλας άλλα όταν μου διαφημίζεις ότι δίνεις έμφαση στην άμυνα και βλέπουμε όλη τη χρονιά αυτό το καρναβάλι, κάτι δεν πάει καλά.<br />
<br />
Και για να τελειώσω με τον προπονητή γιατί προβλέπεται ποστ γίγας έτσι όπως πάω, ο Σφαιρό ήταν ένας κόουτς που έλεγε ότι δεν πιστεύει στις δικαιολογίες και φέτος άρχισε να λέει. Ήταν ένας κόουτς που υποτίθεται διατράνωνε παντού τη σημασία της άμυνας και έφτασε να τρώει σταθερά 80αρες. Είναι ο κόουτς που σώθηκε απο θαύμα απο τον Σπανούλη στον δεύτερο τελικό, ενώ κατάφερε να χάσει ουσιαστικά το ματς μέσα απο τα χέρια του, και πανηγύριζε. Πανηγύριζε που σώθηκε κατα τύχη. Σε ένα παιχνίδι που αν γινόταν το 2-0, η σειρά θα είχε εντελώς άλλο χαρακτήρα. Αυτό μάλλον πολλοί, που ακόμα τον στηρίζουν, αδυνατούν να το συνειδητοποιήσουν. Συνυπολογίζοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω και ακούγοντας και τις δηλώσεις του μετά το πέρας των τελικών που ουσιαστικά βγήκε λάδι και υποστήριξε την επιλογή του να μην πάρει 4άρι, κρίνω ότι είναι μεγάλο λάθος η διαφαινόμενη παραμονή του. Βεβαίως οι αφοί επιζητούν yes-men στον πάγκο τα τελευταία χρόνια, οπότε δε μου κάνει και εντύπωση.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW8BrT41uS9gk2S_uw1G3c1cB4zL4WDeJu6BpWIRxgwNAg_aXZjdPiKqntvYbrTmCINuvl_OnPdI48_jHTaUr5ePQbNOZOuS_e3QHpVa5HbYoTnKEXVYTURoBTjv1fB6A47rljYxThSzOC/s1600/spanoulis-770x667.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW8BrT41uS9gk2S_uw1G3c1cB4zL4WDeJu6BpWIRxgwNAg_aXZjdPiKqntvYbrTmCINuvl_OnPdI48_jHTaUr5ePQbNOZOuS_e3QHpVa5HbYoTnKEXVYTURoBTjv1fB6A47rljYxThSzOC/s320/spanoulis-770x667.jpg" width="249" /></a>Πάμε και στο θέμα του Σπαν τώρα. Τον άνθρωπο εξαιτίας του οποίου έχω ακούσει διάφορα απο διάφορους και όχι πάντα με τον πιο πολιτισμένο τρόπο. Ο Σπανούλης όντως σε αυτή τη σειρά ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Έπεσαν όλα τα φώτα πάνω του και δικαίως αφού σε μεγάλο βαθμό έκρινε με τις ενέργειες του, τους τρείς νικηφόρους τελικούς. Σπεύσαν λοιπόν πολλοί (εν μέσω πανηγυρισμών, γιατί τόσο κόμπλεξ έχουν) να ειρωνευτούν, να "τσιγκλήσουν" και να την "πουν" σε εμένα και σε όσους μπορεί να έχουν κάνει όλο το προηγούμενο διάστημα κριτική στον Σπαν, άλλα και στο δημοσιογραφικό σύστημα που τον στηρίζει. Μερικοί χάλασαν και το στόμα τους, άλλα απο τσάμπα μάγκες γεμάτη η χώρα. Υπήρχαν και μερικοί που μιλήσαν με καλές προθέσεις και μετριοπαθώς. Αυτούς τους σέβομαι και ας μην συμφωνώ μαζί τους. Τους υπόλοιπους, κουτοπόνηρους και όψιμους εξυπνάκηδες, παλληκαράδες της φακής τους έχω τοποθετήσει απο καιρό εκεί που τους πρέπει.<br />
<br />
Για να δούμε λοιπόν αν τελικά ο Σπαν προκαλεί φυσικά όλη αυτήν την αποθέωση ή αν αυτός ο πανικός στα μέσα είναι λίγο υπερβολικός και σε μεγάλο βαθμό κατασκευασμένος. Και επειδή πρέπει πάντα να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας, ΝΑΙ ο Σπανούλης είναι ένας τεράστιος παίχτης με σημαντική προσφορά συνολικά στον Ολυμπιακό. Ένας απο τους πιο σπουδαίους αθλητές που πέρασαν ποτέ απο όλα τα τμήματα της ομάδας. Η ένσταση μου πάντα ήταν ότι είχε (και έχει) ένα τέτοιο στάτους μέσα στην ομάδα και στους δημοσιογράφους, που επηρεάζει άμεσα διάφορα αγωνιστικά θέματα, ένω οποιαδήποτε κριτική απεναντί του αντιμετωπίζεται ως βδέλυγμα και καταπνίγεται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Ένα πράγμα που λένε πολύ συχνά οι δημοσιογράφοι στην περίπτωση του Βασίλη για να καταδείξουν την "και καλά" βδελυγματική φύση των απόψεων που πάνε κόντρα στο ρεύμα είναι το "η κριτική είναι πάντα δεκτή, άλλα όχι ο μηδενισμός". Θα συμφωνούσα μαζί τους αν δεν ήταν αυτοί οι ίδιοι, οι άνθρωποι που έξι χρόνια τώρα που είναι ο Σπαν στην ομάδα, δεν έχουν βρεί σχεδόν τίποτα για να του κάνουν έστω και στοιχειώδη κριτική. Θα πίστευε κανείς αν τους διάβαζε συστηματικά, ότι τόσο καιρό δεν υπήρξε ποτέ μέτριος ή κακός, αλλά πάντα έκανε τη διαφορά και μας έβγαζε μάγκες. Ελάχιστες οι περιπτώσεις δημοσιογράφων που τόλμησαν να πουν κάτι διαφορετικό και αυτές όχι τόσο κοντά στην ομάδα.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUj7uojRK1Hyyes0cZ7UcwU2scfkKHYcWlkB8bjTgcsfjRkypYuWxubE8bvPRTjaJr57ee9DkRdd1SQMiiTiscKa8oIW2S2YwhOBCvr98LTlf3wmSHcN4XyVwGtnjjCRYDztEQnMm35wSR/s1600/pegasus_LARGE_t_1041_106484372.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUj7uojRK1Hyyes0cZ7UcwU2scfkKHYcWlkB8bjTgcsfjRkypYuWxubE8bvPRTjaJr57ee9DkRdd1SQMiiTiscKa8oIW2S2YwhOBCvr98LTlf3wmSHcN4XyVwGtnjjCRYDztEQnMm35wSR/s320/pegasus_LARGE_t_1041_106484372.JPG" width="320" /></a>Θέλετε να δούμε την πραγματικότητα πέρα απο συναισθηματισμούς; Ο Σπανούλης στην ευρωλίγκα έχει δώσει πολλά περισσότερα στην ομάδα απο ο,τι στο ελληνικό πρωτάθλημα και τους τελικούς με Παναθηναϊκό. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί, άλλα το γεγονός παραμένει. Αν μάλιστα δεν έκανε τους φετινούς συγκλονιστικούς τελικούς θα μπορούσαμε ακόμα και να πούμε ότι είναι συνολικά αρνητικός όσον αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις. Σε έξι χρόνια η ομάδα με Σπαν πηρε τρία πρωταθλήματα (ποσοστό 50%) με τον Σπανούλη να κάνει μόνο φέτος καλούς τελικούς. Στους υπολοιπούς τελικούς ήταν απο μέτριος εώς και αρνητικός. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στους τελικούς του 2013-2014 είχε κάνει αρνητικό ranking σε τουλάχιστον δύο ματς. Δεν είδα ποτέ εκεί κανέναν απο αυτούς τους δημοσιογράφους που τώρα γράφουν "Σπανουλιάδες" να κάνουν έστω και υποτυπώδη κριτική για τον franchise παιχτή της ομάδας που προκαλεί υδροκεφαλισμό στο μπάτζετ με το συμβολαιό του. Αν ο θεωρητικά καλύτερος σου παίχτης είναι αρνητικός δεν θα πρέπει να το θίξεις; Στην Ελλάδα όμως μερικοί έχουν κάνει καραμέλα τη λέξη "αχαριστία" ή "αγνωμοσύνη", γιατί για αυτούς η λογική και η κριτική σκέψη έχει αντικατασταθεί με το "όταν αγαπάμε κάποιον κάνουμε σε όλα τα στραβά μάτια, σε τέτοιο βαθμό που αρνησή της πραγματικότητας μας καθιστά γραφικούς". Και να ήταν μόνο η αγάπη; Αυτή συνήθως περιορίζεται στους οπαδούς που θέλουν να νιώθουν ότι "στηρίζουν". Στους δημοσιογράφους είναι και το συμφέρον.<br />
<br />
Πως θα έχουμε άκρες και καλές σχέσεις μέσα στην ομάδα να κάνουμε τα ρεπορτάζ μας, αν ο Σπαν που έχει στάτους βασιλιά δεν μας συμπαθεί; Αν π.χ. πούμε ότι φέτος όλη τη χρονιά ήταν μετριότατος; Αν πούμε ότι ή ομάδα πρέπει να παίξει και κάτι άλλο εκτός απο "Βασίλης πικ εν ρολ και άγιος ο Θεός"; Αν πούμε ότι ο Σπαν δεν έχει την έκρηξη και την μπούκα που είχε κάποτε και πρέπει να υπάρχει ένας σοβαρός σκόρερ-αντίβαρο, αντί για μπαλώματα; Aντίθετα κάνουμε γαργάρα όλη τη σεζόν τις εμφανίσεις του Σπαν και όταν μας χαμογελάει η τύχη στους τελικούς και μπαίνουν τα μεγάλα σουτ του Βασίλη, βγαίνουμε και γράφουμε σεντόνια που δε φείδονται αποθεωτικών χαρακτηρισμών. Γινόμαστε και μάγκες Ολυμπιακάρες δηλαδή, χωρίς να έχουμε προσφέρει δημοσιογραφικά καμία ουσιαστική υπηρεσία στην ομάδα. Και αν είμαστε ακόμα πιο κοντά στον Σπαν, προκαλούμε κιόλας όσους μπορεί να έχουν άλλη οπτική γωνία να αλλάξουν ομάδα. Απαράδεκτα πράγματα, που όμως έχουν συμβεί.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis7p3Q68E5GAhgqt6RWM9wwr8ytjganRljpDjf5BBwyrzsm6BTRFUopSpFh9-2MdbOME7XuZDPBsHr71SLUgCQR3PwvtVte73yLhD4O6HAqehNr4PcOq3-zqZJLzi4j_bC34dyHc2pQmHb/s1600/d8642d99-6a0c-4fe2-8387-dce20ffed3d7.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis7p3Q68E5GAhgqt6RWM9wwr8ytjganRljpDjf5BBwyrzsm6BTRFUopSpFh9-2MdbOME7XuZDPBsHr71SLUgCQR3PwvtVte73yLhD4O6HAqehNr4PcOq3-zqZJLzi4j_bC34dyHc2pQmHb/s320/d8642d99-6a0c-4fe2-8387-dce20ffed3d7.jpg" width="320" /></a>Ξέρω ότι πιθανότατα δεν θα το διαβάσει ποτέ αυτό ο Σπανούλης, άλλα εγώ θα του έλεγα να ψάξει τους μεγαλύτερους εχθρούς του μεταξύ των φίλων του. Δεν λέω ότι σκόπιμα κάποιος τον υποσκάπτει, αλλά είναι εξακριβωμένο πως αυτοί που φοβούνται να εκφραστούν καθαρά και ξάστερα όταν είσαι φάουλ, δεν είναι φίλοι που βάζουν έσενα σε πρώτο πλάνο μέσα στη φιλία. Το να συντηρείς αξιολογήσεις στο μυαλό κάποιου που πλέον δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα είναι λάθος. Τον αφήνεις να ζει με ψευδαισθήσεις. Και ψευδαίσθηση θα είναι να πιστέψει ο Σπανούλης ότι μετά τους τελικούς αυτούς είναι ο παίχτης που ήταν πριν κάμποσα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πλέον επιχειρεί περισσότερα τρίποντα απο δίποντα. Και δεν μπορεί να περιμένει ότι πάντα θα έχει ποσοστό 60% στα τρίποντα σε τελικούς. Δεν είχε ποτέ τέτοια ποσοστά στην καριέρα του γενικά. Ο Σπαν έβαζε πάντα μεγάλα σουτ, άλλα δεν ήταν ποτέ σουτέρ. Επομένως ας ξεχάσει λίγο τους διάφορους παρατρεχάμενους που κολακεύουν το εγώ του και ας δει τι παίζει. Σε μια φιλία η πολλή φιοριτούρα απο ένα σημείο και ύστερα είναι σημάδι "μπασταρδεμένης" κατάστασης. Ο νοών νοειτώ. Και ο μη νοών αποχωρείτω...<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLtffXLtgKMLQuzwZZOyC_QUncOBhI3iFfT227H6XL5vZh97KO_O6-39K1VOEXwwQL2yrvQSeHePGGMIO951fUhX3luI2zo7Fd0zEpLm4j6Z402AYgBW6-moVJZbfwPse0itmUxeLmF3e9/s1600/aggelo-spanoulis-2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLtffXLtgKMLQuzwZZOyC_QUncOBhI3iFfT227H6XL5vZh97KO_O6-39K1VOEXwwQL2yrvQSeHePGGMIO951fUhX3luI2zo7Fd0zEpLm4j6Z402AYgBW6-moVJZbfwPse0itmUxeLmF3e9/s320/aggelo-spanoulis-2.jpg" width="308" /></a>Όσον αφορά για το τι πρέπει να γίνει στην ομάδα απο εδώ και πέρα με τον Σπανούλη, γιατί με ρώτησε κάποιος (ίσως και με μια διάθεση ειρωνίας) στο τουίτερ μετά το τέλος του 4ου τελικού, η απαντησή μου είναι η εξής: Αν ο Σπανούλης δεν καταλάβει ότι πρέπει να κάνει πίσω σε αγωνιστικό χρόνο και ρόλο και να αντιληφθεί ότι πρέπει να διευκολύνει την ομάδα κατεβάζοντας σημαντικά τις οικονομικές του απαιτήσεις, πρέπει να αποχωρήσει. Με τιμές και δόξες, άλλα πρέπει. Αν δεν δει ότι πολλοί τον αποθεώνουν ή τον πάνε πάσο, όχι μόνο γιατί αναγνωρίζουν την αξία του (που δέχομαι ότι συμβαίνει και αυτό), αλλα και γιατί πρέπει να πουλήσουν "στηριξιλήκι" και σε αυτόν, άλλα και στον κόσμο που τον θεωρεί ιερή αγελάδα (λάθος για εμένα) θα υπάρχει θέμα. Γιατί θα θέλει πάντα για όσο ακόμα μείνει να είναι αυτός το άλφα και το ωμέγα της ομάδας. Και για εμένα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβεί αυτό. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγάλο μέγεθος για να καπελώνεται απο τον Σπανούλη στα 34 του. Σόρρυ κιόλας, αλλά αυτό πρέπει κάποτε να σταματήσει. Η ομάδα ΠΡΕΠΕΙ να απογαλακτιστεί. Να βρεί και άλλες λύσεις, όχι μόνο παίχτες και αγωνιστικό προσανατολισμό που ταιριάζουν στον Σπαν. Αν πάλι είναι διατεθιμένος να βάλει νερό στο κρασί του, τότε σίγουρα η κλάση του μπορεί να αποδειχτεί υπερπολύτιμη σε έναν διαφορετικό ρόλο. Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο ΑΝ το οποίο δεν βοηθάνε δημοσιεύματα που απαιτούν ανανέωση Σπανούλη με κάθε κόστος και χθες...<br />
<br />
Θα σταματήσω εδώ προς το παρόν. Μπορεί να φαίνεται ότι ακόμα και με τέτοιο φινάλε που είχε η σεζόν εγώ βρήκα λόγους να γκρινιάξω, άλλα δεν γίνεται να αγνοήσω παγειωμένες καταστάσεις που μόνο υγεία δεν βγάζουν κατα την αποψή μου. Πολύ χαρούμενος για το πρωτάθλημα, απογοητευμένος για τη νοοτροπία που επικρατεί ακόμα στην ομάδα, απο τους αφούς μέχρι τους οπαδούς. Και με τους δημοσιογράφους να συνεπικουρούν παλεύοντας για μια θέση στον ήλιο...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyhe54xGy2bNgL_yPscL3LVFRSPiZMdt2Ad9KRCGGpZPEHCxVElJ5Sl_lgCbYPWFnvKnUacCygs7yUNoPU5VQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Υγ. Οπώς έγραψα και στο τουίτερ, ΝΑΙ αυτοί ήταν οι τελικοί του Σπανούλη και μεγάλο respect για τις εμφανίσεις του. Λέμε τα κακά, λέμε και τα καλά. Τις εμμονές τις έχουν άλλοι...<br />
<br />
Υγ 2. Πρίντεζη ΨΥΧΑΡΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ! <br />
<br />
Υγ 3. Σοβαρά αφοί; Δεν μετανιώνετε καθόλου για τον καλοκαιρινό σχεδιασμό; Κρίμα και είχα ακούσει δηλώσεις ενθαρρυντικές πριν τη φιέστα.<br />
<br />
Υγ 4. Η καλύτερη ομάδα της 7ετίας έγινε της 8ετίας και όπως πάμε του χρόνου θα είναι της 9ετίας. Γενικά και αόριστα βέβαια κάνουμε λάθη...<br />
<br />
Υγ 5. Ο εγωκεντρισμός του να σηκώνουν οι πρόεδροι μαζί με τον αρχηγό της ομάδας το τρόπαιο. Αντί να είναι οι σιωπηλοί πρωταγωνιστές, σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να προβληθούν και μας υπενθυμίζουν πόσο μάγκικα και πειραιώτικα πετυχαίνουν ο,τι πετυχαίνουν. Εγώ θα έλεγα πως ο,τι χρειάζεται τόση διαφήμιση μάλλον επιζητά την αποδοχή περισσότερο απο όσο πρέπει και χρήζει περαιτέρω έρευνας. Η προσφορά τους δεδομένη, τα λάθη τους επίσης και πολύ συγκεκριμένα μάλιστα.</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-90569045138974806662016-05-13T02:19:00.000+03:002016-05-13T02:26:20.248+03:00FINAL-4, BERLIN 2016<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ZMOCaI2h_aTHwDHmL_iltrSpulAassHHEfqLv3sO6lIBaOGo4p8HauqM7ntqTJdIG_pDbjnv343y3s1_qTW1j4eqnplzg2R2osfQQu8WYuv-bNfVK-7p6HxIDab5OaR3IjtIcpcjt5hc/s1600/FF2016%252BBerlin.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="414" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ZMOCaI2h_aTHwDHmL_iltrSpulAassHHEfqLv3sO6lIBaOGo4p8HauqM7ntqTJdIG_pDbjnv343y3s1_qTW1j4eqnplzg2R2osfQQu8WYuv-bNfVK-7p6HxIDab5OaR3IjtIcpcjt5hc/s640/FF2016%252BBerlin.png" width="640" /></a></div>
<br />
Τι να πεις όταν δεν υπάρχει συμμετοχή Ολυμπιακού σε ένα final-4 άραγε; Eντάξει, όλοι οι λάτρεις του αθλήματος θα κάτσουμε να δούμε τα ματσάκια, υποστηρίζοντας λίγο παραπάνω ίσως κάποια ομάδα απο την άλλη, όμως όπως και να το κάνουμε αλλιώς είναι να συντονίζεται την ώρα του αγώνα το καρδιοχτύπι σου με τις προσπάθειες των "δικών" σου παιδιών. Παρ' όλα αυτά πάμε να δούμε τα ζευγάρια των ημιτελικών και να πούμε και δύο-τρείς κουβέντες.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhYKXRuI8BvumklU1M23gSmDnA153SFBbLw40g4QHey1vB5qpkJR4PWb-1wlmtc24I3oQRXc1dZ_N2h2gDcUwcR2SYlecGAppm-K89oEi_9imC6s1gk0oC1abvrTIXcW8FRlUYVgk2q6wC/s1600/ekpe-udoh-fenerbahce-istanbul-eb15.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhYKXRuI8BvumklU1M23gSmDnA153SFBbLw40g4QHey1vB5qpkJR4PWb-1wlmtc24I3oQRXc1dZ_N2h2gDcUwcR2SYlecGAppm-K89oEi_9imC6s1gk0oC1abvrTIXcW8FRlUYVgk2q6wC/s320/ekpe-udoh-fenerbahce-istanbul-eb15.jpg" width="320" /></a>Ξεκινάω ανάποδα με το δεύτερο χρονικά ζευγάρι που είναι το Λαμποράλ Κούτσα-Φενέρ. Δεν ξέρω αν η Κούτσα (ή Βασκονία καλύτερα απο δω και πέρα) θα παραταχθεί χωρίς προβλήματα, όπως και να έχει όμως είναι το απόλυτο οutsider, όχι μόνο του ματς αυτού, αλλά ολόκληρου του final-4. Απέναντι σε μια ομάδα πολύ δυσκολοκατάβλητη, που ουσιαστικά όλη τη χρονιά πάει τρένο, η μεγάλη έκπληξη της φετινής ευρωλίγκας θα χρειαστεί κάτι παραπάνω απο το up-tempo παιχνίδι της για να μπορέσει να διεκδικήσει με αξιώσεις κάτι ουσιαστικό. Προβλέπω έναν αγώνα με σκληρές μονομαχίες, όπου απο ένα σημείο και ύστερα, το κάθε play και η κάθε ατομική προσπάθεια θα μετράνε πολλαπλάσια. Η Φενέρ είναι συνεπής όλη τη χρονιά σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Έχει αρκετούς παίχτες άλλωστε που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, είτε αμυντικά, είτε επιθετικά όταν η μπάλα καίει (Μπογκντάνοβιτς, Βέσελυ, Ούντο, Ντατόμε, Σλούκας, Ντίξον, Κάλινιτς κτλ.).<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqgRL4Dp2CQrpZl6agvi2SbnSLfpg2Wclgvqb9oBM8z0_Iwr7sXmITNmV6Q11P59TC07yRNHd39zuVI4UhkujWJjHjgcPNpwVqWYPw76szAp1J8SSrb4uol7YjIC4F5x1ahyphenhyphenarHpBDFAj0/s1600/ioannis-bourousis-laboral-kutxa-vitoria-gasteiz-eb15-770x549.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqgRL4Dp2CQrpZl6agvi2SbnSLfpg2Wclgvqb9oBM8z0_Iwr7sXmITNmV6Q11P59TC07yRNHd39zuVI4UhkujWJjHjgcPNpwVqWYPw76szAp1J8SSrb4uol7YjIC4F5x1ahyphenhyphenarHpBDFAj0/s320/ioannis-bourousis-laboral-kutxa-vitoria-gasteiz-eb15-770x549.jpg" width="238" /></a>Το ερώτημα είναι: μπορεί η Βασκονία να ακολουθήσει; Γιατί το να καταφέρει να επιβάλλει το ρυθμό της απέναντι σε αυτή την ομάδα, ενός Ομπράντοβιτς που θα είναι και φουλ υποψιασμένος απο το περσινό στραπάτσο, το θεωρώ απίθανο. Έχει δώσει πολλά μεγάλα ματς φέτος και έχει κερδίσει αρκετά απο αυτά στις λεπτομέρειες, που σημαίνει ότι πιθανότατα αν δε χάσει επαφή με το σκορ μέχρι τις αρχές τις 4ης περιόδου, όλα γίνονται μετά. Βεβαίως το αντεπιχείρημα είναι ότι τα περισσότερα απο αυτά τα ματς ήταν με ισπανικές ομάδες, που σημαίνει ότι υπήρχε μια μεγαλύτερη εξοικειώση με το χαρακτήρα των παιχνιδιών αυτών. Επιπλέον, κακά τα ψέμματα, ένα final-4 είναι πάντα διαφορετική υπόθεση και ο μόνος που έχει πραγματική εμπειρία απο τέτοια ματς στη Βασκονία είναι ο Μπουρούσης, ο οποίος δεν θα έχει καθόλου εύκολη βραδιά απέναντι στον Ουντό κατά την αποψή μου. Θα μπορέσει η υπόλοιπη ομάδα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων; Ο Χάνγκα κάνει καταπληκτική χρονιά, άλλα ούτε αυτός φτάνει. Η Βασκονία θα χρειαστεί οτιδήποτε μπορούν να τις προσφέρουν παίχτες όπως οι Τζέημς, Άνταμς και Μπέρτανς. Όλοι τους άπειροι, όπως και ο Χάνγκα, απο final-4. Σαφές προβάδισμα η Φενέρ στο παιχνίδι αυτό.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1IvLeOvabUDd5FAKJpPoqkqJASGqa0P-QVr42vLyHvP-Xs8dUMMHCPXBooW17NMi17mBKJfCGER1rshzGnDrfh_Mgm9qlmqyCyeVliaRd9mgN0DyBfIF-GEBXuI5w2wU2veBMcjR8G78B/s1600/2015_lokomotiv_kuban_03.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1IvLeOvabUDd5FAKJpPoqkqJASGqa0P-QVr42vLyHvP-Xs8dUMMHCPXBooW17NMi17mBKJfCGER1rshzGnDrfh_Mgm9qlmqyCyeVliaRd9mgN0DyBfIF-GEBXuI5w2wU2veBMcjR8G78B/s320/2015_lokomotiv_kuban_03.jpg" width="320" /></a>Πάμε στο έτερο ζευγάρι. Ρωσικός εμφύλιος μεταξύ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Λοκομοτίβ Κουμπάν, ελληνικός εμφύλιος στους πάγκους μεταξύ Δημήτρη Ιτούδη και Γιώργου Μπαρτζώκα. Αυτό το ματς είναι πολύ πιο ισορροπημένο. Θεωρητικά η ΤΣΣΚΑ, που διαθέτει και το πιο φονικό δίδυμο γκάρντ στην ευρωλίγκα (Ντε Κόλο-Τεόντοσιτς), έχει μία υπεροχή. Αν ρωτάτε εμένα όμως, διαισθητικά πιστεύω ότι η Κουμπάν είναι πιο κοντά στον τελικό. Λίγο το ότι είναι ομάδες απο την ίδια χώρα, οπότε μιλάμε για ματς ειδικών συνθηκών, λίγο το ότι θεωρώ την Λόκο πιο αρμονικά στελέχωμενη ομάδα, λίγο το ότι η ΤΣΣΚΑ "πνίγεται" συστηματικά στα κρίσιμα σημεία τα τελευταία χρόνια στα final-4 και παίζει πλέον με τεράστιο τον φόβο της αποτυχίας, λίγο το ότι η Κουμπάν σφυρηλατήθηκε ακόμα περισσότερο στα δύσκολα απο την σειρά με Μπάρτσα, όλα αυτά με κάνουν να τείνω προς την ομάδα του κόουτς Μπι. Εξάλλου πως μπορείς να ξεγράψεις μια ομάδα που έχει παίχτες όπως οι
Ράντολφ, Ντιλέινι, Κλαβέρ ή ακόμα και Σινγκλετόν, Ντρέηπερ, Τζάνινγκ; <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUahu4I18XVlcr1axUq8zqbaLcdMvt4l8sLZPD38dS0iUlbOgDaYbu5G_MothNN6jGcvCkSLVIufdsKaYo4DS9mbMPxVSNwKmpTopmvD2BYCgBy_bQ3N-lWuJe5whkG1-loMTR-vrKaLtX/s1600/milos-teodosic-cska-moscow-eb15.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUahu4I18XVlcr1axUq8zqbaLcdMvt4l8sLZPD38dS0iUlbOgDaYbu5G_MothNN6jGcvCkSLVIufdsKaYo4DS9mbMPxVSNwKmpTopmvD2BYCgBy_bQ3N-lWuJe5whkG1-loMTR-vrKaLtX/s320/milos-teodosic-cska-moscow-eb15.jpg" width="320" /></a>Η ΤΣΣΚΑ προφανώς συγκεντρώνει περισσότερη εμπειρία σαν ομάδα, άλλα θεωρώ ότι η Λόκο με την ψυχολογία του outsider και συνυπολογίζοντας όλα τα προαναφερθέντα, μπορεί να το κάνει. Η ομάδα του Ιτούδη άλλωστε χωρίς τον Φρήλαντ, με μοναδικό αξιόπιστο σέντερ τον Χάινς και περιμένοντας ουσιαστικά τα πάντα στο "4" απο τον Βοροντσέβιτς δεν βάζει και λίγα στοιχήματα απέναντι στην αθλητική και ποιοτική front-line της Κουμπάν. Επίσης ερωτηματικό είναι και η παρουσία του Μίλος σε αυτό το παιχνίδι, αφού περιμένω με απόλυτη βεβαιότητα τον Μπαρτζώκα να ακολουθήσει την ίδια τακτική απεναντί του με αυτή που ακολούθησε και το 2013 στο Λονδίνο. Θα προσπαθήσει με πολύ στενό μαρκάρισμα να τον εκνευρίσει και να τον βγάλει εκτός ρυθμού. Βέβαια υπάρχει ο Ντε Κολό που δεν συγχωρεί, ενώ και οι Χίγκινς, Τζάκσον μπορούν να δώσουν αρκετές λύσεις. Απο τους υπόλοιπους, ο Νικίτα Κουρμπανόφ έχει μια αξιολογότατη σεζόν μέχρι τώρα, ένω και ο Φριτζόν είναι πάντα ένας πολύ επικίνδυνος σουτέρ. Απο πλευράς Λόκο, εκτός των όσων ανέφερα πριν, ο Ράιαν Μπρόκχοφ ίσως να προσφέρει το κάτι παραπάνω.<br />
<br />
Αν έπρεπε να διαλέξω μία ομάδα να ποντάρω τα λεφτά μου για κατάκτηση αυτή θα ήταν η Φενέρ. Με έναν προπονητή που έχει φτάσει κατ' επανάληψη την κορυφή της ευρώπης και επομένως διαθέτει το "know how" καλύτερα απο τον καθένα, και ένα ρόστερ πολύ ποιοτικό και σκληροτράχηλο συνάμα, είναι η ομάδα που πείθει περισσότερο απο οποιανδήποτε άλλη. Σίγουρα πάντως είναι πολύ πιθανό να δούμε μια πρωτάρα πρωταθλήτρια, αφού πλην ΤΣΣΚΑ καμία άλλη ομάδα δεν έχει πάρει ποτέ το τρόπαιο. Μακάρι να γίνουν όμορφα και συναρπαστικά παιχνίδια και το φετινό, απουσία Ολυμπιακού, final-4 να αποτελέσει απλά μια παρένθεση. Gotta keep ballin'!!!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/f0r1wZNcXBI/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/f0r1wZNcXBI?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-60994987528581913562016-04-14T19:53:00.000+03:002016-04-15T00:39:32.855+03:00Αλφόνσο Φορντ, the memory remains...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZYfzWxin90JB8-wsVm-flU0vEMFX6N6E5VJ6iZZl3QGtTOi3rBv7chyphenhyphen2kkV7piX7UeQb7QQeN1WN6Oiwumej2YaAaWngLo_G4YQUC5D6jVjMZwK9T99EUFxqJZ0lQ6I5l9jqf7sSD21Av/s1600/pegasus_LARGE_t_1041_105681282.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZYfzWxin90JB8-wsVm-flU0vEMFX6N6E5VJ6iZZl3QGtTOi3rBv7chyphenhyphen2kkV7piX7UeQb7QQeN1WN6Oiwumej2YaAaWngLo_G4YQUC5D6jVjMZwK9T99EUFxqJZ0lQ6I5l9jqf7sSD21Av/s640/pegasus_LARGE_t_1041_105681282.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<i>Έχουμε διάφορες εξελίξεις απο το τελευταίο ποστ, αλλα πιστεύω ότι πάνω-κάτω και να το ξαναδιαβάσει κάποιος τώρα, θα το βρεί ακόμα αρκετά επικαίρο με όλα όσα συμβαίνουν. Επομένως επιφυλάσσομαι να κάνω τα σχολιά μου για το μέλλον και δίνω τη σκυτάλη για ένα νοσταλγικό ποστ στον Σάββα, καλό φίλο του μπλογκ, που το τιμάει απο την αρχή με την παρουσία του.</i><br />
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2691">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<u>Από τον Σάββα a.k.a. "The biggest Bulls fan i know"</u><br />
<br /></div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2692">
ΑΛΦΟΝΣΟ ΦΟΡΝΤ!!!<br />
<br />
Ένας κορυφαίος ξένος που τίμησε με την παρουσία του τον σύλλογο και εκάνε τη διαφορά όποτε έπρεπε. Ήρθε στην ομάδα απο το Περιστέρι, κερδίζοντας ενα μεγάλο
συμβόλαιο στον ΟΣΦΠ, αφού αγωνίστηκε καταπληκτικά στην ομάδα των δυτικών
συνοικιών.<br />
<br />
Σε μα δύσκολη περίοδο ανομβρίας τίτλων βοήθησε στην κατάκτηση
ενός κυπέλου και στο "άγγιγμα" ενός πρωταθλήματος που ποτέ δεν ήρθε. Ο Αλ γεννήθηκε 31 Οκτωβρίου του 1971, στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι. Με 1,93
ύψος, γεμάτος μούσκουλα, διακρινόταν πάντα για την ευστοχία του, την
ταχύτητα του στο φαστ μπρέικ, την τεχνική του και το άλμα του. Ηταν γενικά το πλήρες πακέτο που θα ήθελε κάθε προπονητής στην ομάδα του.</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2698">
<br /></div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2699">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhywOF9cFuAyKSEzWTptOCTL5ixOvP6okaZqjzBSwwZNxn59O4FVd7fBYgOutJ8UGNszonEkey2JVjBrPo9LI5kH3KGFL6rjokO8nY8Dl7LC9Ww2RpjuSgwbDcmsKL6K3aUjaIUlm1w-ANo/s1600/563584.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhywOF9cFuAyKSEzWTptOCTL5ixOvP6okaZqjzBSwwZNxn59O4FVd7fBYgOutJ8UGNszonEkey2JVjBrPo9LI5kH3KGFL6rjokO8nY8Dl7LC9Ww2RpjuSgwbDcmsKL6K3aUjaIUlm1w-ANo/s320/563584.jpg" width="320" /></a>Αρχικά έπαιξε λίγο στο ΝΒΑ, δεν στέριωσε εκεί και, ευτυχώς για μας, αποφάσισε να έρθει Ευρώπη.<br />
<br />
Ξεκίνησε την καριέρα του στην ισπανική Ουέσκα για μια χρονιά και έπειτα μετακομίζει Ελλάδα και συγκέκριμενα Παπάγου. Εκεί
θα δημιουργήσει τον μύθο Φορντ, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ και οδηγώντας
την ομάδα στο κόρατς, παίζοντας απολαύστικο μπάσκετ με τον Μίσσα στο
τιμόνι.</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2700">
</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2702">
Την επόμενη χρόνια ο Αλ θα λείψει απο τα ελληνικά γήπεδα. Θυμάμαι τότε που αναρωτιόμουν πως ειναι δυνατόν να μην ανανεωθεί αυτος ο παίκτης ή να μην απασχολήσει την ομάδα μας. Πολλά χρόνια αργότερα θα μάθαινα(με) την αλήθεια. Ήταν
ενα παλικάρι που ποτέ δεν είχε αναφερθεί στην αρρώστια του, είτε σαν
αδυναμία για το παίξιμο του, είτε για συμπόνια και ενα χτύπημα στην πλάτη.<br />
<br />
Μετά από ένα χρόνο αποχή και πιο δυνατός κάνει το come-back, αυτή τη φορά για λογαριασμό του Σπόρτινγκ. Παίζει εξαιρετικά, σα να μην ήταν πότε αρρώστος. Κερδίζει το νέο του συμβόλαιο στο Περιστέρι. Εκεί έρχεται και η καθόλικη καταξίωση και μπαίνει στον μπασκετικό χάρτη των μεγάλων ομάδων (και οχι μόνο των ελληνικών). Δεν
θα ξεχάσω πότε ένα παιχνίδι μέσα στην Ισπανία με την Εστουνιάντες που έβαλε 40+ πόντους χωρίς σχεδόν να χάσει σουτ. Σκόραρε με οποιονδήποτε τρόπο και έδειξε σε όλους οτι ήταν έτοιμος για το βήμα παραπάνω.</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2711">
<br /></div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2712">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdGYxyrjYFxGkX9Ehohf7VqGlhyZjb8z18pRo_k4pxHyxlbo6c7b_3Mo__vUzyns7juRRpjhbiPnQusH_p8aQX7_5xxNmtyIpISpaB592T_bWbHdNT8tptJBrUtUUVHXOz-XGIRPP3IfIJ/s1600/FordFoto2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdGYxyrjYFxGkX9Ehohf7VqGlhyZjb8z18pRo_k4pxHyxlbo6c7b_3Mo__vUzyns7juRRpjhbiPnQusH_p8aQX7_5xxNmtyIpISpaB592T_bWbHdNT8tptJBrUtUUVHXOz-XGIRPP3IfIJ/s320/FordFoto2.jpg" width="258" /></a>Η μεγάλη στιγμή της έλευσης του Φορντ στο λιμάνι έφτασε το 2001, μαζί τότε με Παπαλούκα και Σούμποτις κόουτς. Μας οδήγει στην κατακτήση του κυπελού, κερδίζοντας στον ημιτελικό τον Παο και στον τελικό το Μαρούσι. Στην ευρωλίγκα δεν πάμε μακριά, αλλά εκείνος διαπρέπει με 25 π μέσο ορό. Και φτάνουμε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αφου αποκλείουμε τον Παο, παίζουμε τελικό με την Αεκ των Σάκοτα, Κακιούζη, Ντικούδη. Ο Σούμποτις αποφασίζει να μην τον χρησιμοποιήσει στον τέταρτο τελικό, με τα γνωστά επακόλουθα. Ο Αλ είχε δηλώσει αργότερα οτι ήταν καλά και ετοίμος για τη μεγάλη αναμέτρηση. Κανείς ποτέ δεν έμαθε την αλήθεια γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε...</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2721">
<br id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2722" /></div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2723">
Μέσα στην γενική αποψίλωση το επόμενο καλοκαίρι, ο Φορντ μας αφήνει για Ιταλία και Σιένα. Πρώτη χρονιά εκεί και φάιναλ φορ για τον μαύρο πανθήρα. Η ασθένεια του χειροτερεύει και η Σιένα τον αποδεσμεύει. Βρίσκει καταφύγιο στην Σκαβολίνι, που έμελλε να είναι και η τελευταία του ομάδα. Παίζει πάλι στα γνωστά του στάνταρ, όντας σχεδόν σε τελικό στάδιο. Το ίδιο καλοκαίρι του 2004 μας αφήνει μόλις στα 33, νικημένος απο την επάρατη νόσο που τόσο τον ταλαιπώρησε.</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2728">
</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2729">
<br id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2730" /></div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2731">
Δεν θα ξεχάσω πότε αυτόν τον μεγάλο παίκτη και ανθρώπο, που έζησε και έφυγε αξιοπρεπέστατα. Μαχητής μέχρι το τέλος, ζούσε για το μπάσκετ και η αγάπη του για αυτό ξεπερνούσε κάθε πρόβλημα υγείας. Έδινε τα πάντα στο παρκέ και μας τίμησε με την παρουσία του, εστώ και για μια χρόνια, στην ομάδα μας. Κάτα την προσωπική μου εκτίμηση είναι ο καλύτερος σούτινγκ γκάρντ που πέρασε απο την ομάδα με διαφορά απο τον δεύτερο.</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2734">
<br /></div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2735">
Παρακάτω παραθέτω μερικά στοιχεία που αντλήσα απο πήγες του διαδικτύου.</div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2736">
<br id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2737" /></div>
<div dir="ltr" id="yiv9069093925yui_3_16_0_ym19_1_1460287687534_2738">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHYH583S9q31XbW9SPCugODb98bdFHTpJsIH3c3NUaWJ0sXPNhmcSEO7A5Dg6f7kxGPAK5w9TLmNurwLPgfgPLLaQNW1aMqGTxeKfwTmeDiLX6Th8tU0ieHt83hCPEW4YG8K_-btYp0u0l/s1600/ford.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHYH583S9q31XbW9SPCugODb98bdFHTpJsIH3c3NUaWJ0sXPNhmcSEO7A5Dg6f7kxGPAK5w9TLmNurwLPgfgPLLaQNW1aMqGTxeKfwTmeDiLX6Th8tU0ieHt83hCPEW4YG8K_-btYp0u0l/s200/ford.jpg" width="155" /></a>• Ο πρώτος που κατέκτησε το «βραβείο Αλφόνσο Φορντ» ήταν ο Τσαρλς Σμιθ, ο παίκτης που τον αντικατέστησε στη Σκαβολίνι.<br />
• Ήταν παντρεμένος με την Πάολα, με την οποία είχε 3 παιδιά, 2 γιούς και μία κόρη.<br />
• Αξέχαστη έμεινε η ατάκα του όταν έμαθε ότι ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Παπαλουκά…«Τι πήραμε τον Παπαλούκου!».<br />
• Έπαιξε δύο φορές στο All – Star Game του CBA (1994, 1995).<br />
• Έπαιξε τρεις φορές στο Ελληνικό All – Star Game (1996, 2000, 2002).<br />
• Αναδείχθηκε 4 φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (1997, 1999, 2000, 2001).<br />
• Επιλέχθηκε ως μέλος της καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας δύο φορές (2001, 2003).<br />
• Αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκας (2001, 2002).<br />
• Ανακηρύχθηκε ΜVP του ελληνικού πρωταθλήματος το 2001.<br />
• Το 2002 ήταν μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας.<br />
• Ανακηρύχθηκε MVP του Κυπέλλου Ελλάδος το 2002.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/ZL-_SH_hrg8/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ZL-_SH_hrg8?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/rVnb7Jy4n_4/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/rVnb7Jy4n_4?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
Υ.γ. Ευχαριστώ πολύ για το χώρο που μου εδώσε ο ψηλός ώστε να κάνουμε ενα μίνι αφιέρωμα στον μεγάλο ΑΛ.</div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-17556376348807070092016-03-11T13:39:00.001+02:002016-04-07T13:06:16.691+03:00Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrUVGpDp6pSDT7mRMTHYCiRsymOKwHqEXj9hHbb3Gh5YZptlvgBlr1dS27NQPHQATm4cC0F8f60oPB-rTp8nxS1YpZ7QrE0S2Kmi2l7J4ZFK3FA5zT-Du8zs3s5plDydUWz1MZgx8eu7Yl/s1600/newego_LARGE_t_1101_53607566.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrUVGpDp6pSDT7mRMTHYCiRsymOKwHqEXj9hHbb3Gh5YZptlvgBlr1dS27NQPHQATm4cC0F8f60oPB-rTp8nxS1YpZ7QrE0S2Kmi2l7J4ZFK3FA5zT-Du8zs3s5plDydUWz1MZgx8eu7Yl/s640/newego_LARGE_t_1101_53607566.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Μια διευκρίνιση εξ αρχής, χωρίς τους Αγγελόπουλους πιθανότατα τώρα ο μπασκετικός Ολυμπιακός να πάλευε να μπει στα play-off, σχεδόν με κάθε βεβαιότητα δεν θα είχε κατακτήσει δύο ευρωλίγκες τα τελευταία χρόνια. Όμως αυτό δεν τους τοποθετεί a priori στο απυρόβλητο. Επέλεξαν να είναι πρόεδροι του λαοφιλέστερου σωματείου της χώρας και να θέτουν κάθε χρόνο σαν στόχο την κορυφή της ευρώπης, όπως συχνά-πυκνά λένε. Όταν λοιπόν αναλαμβάνεις τέτοιες ευθύνες και δημιουργείς τέτοιες προσδοκίες, θα κριθείς και ανάλογα. Αλλό να διαχειρίζεσαι ένα περίπτερο, άλλο να διευθύνεις μια κατασκευαστική εταιρία. Οι αφοι το ξέρουν καλύτερα απο τον καθένα αυτό. Παρ' όλα αυτά, όσον αφορά τον Ολυμπιακό αποφάσισαν να ακολουθήσουν απο κάποια στιγμή και έπειτα ένα πιο "συναισθηματικό" μοντέλο.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfntM3EW46AIUL86acqAGmgC1M1lWio5KBOVwLcBtOgUPAsnUHXUb6tkDSifJxxyM4i_5oSGOtuIhjDnpCiRakTt5daRh-SNgPaTq2PNqiTKLYJr8iuZZ1zPdTo7mviBPjBZlc6sOcFRpZ/s1600/duda.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfntM3EW46AIUL86acqAGmgC1M1lWio5KBOVwLcBtOgUPAsnUHXUb6tkDSifJxxyM4i_5oSGOtuIhjDnpCiRakTt5daRh-SNgPaTq2PNqiTKLYJr8iuZZ1zPdTo7mviBPjBZlc6sOcFRpZ/s200/duda.jpg" width="200" /></a>Ποιό είναι λοιπόν το μεγαλύτερο λάθος των Αγγελόπουλων; Η υπεροψία που ήρθε μετα την απρόσμενη επιτυχία της πόλης, που τους έκανε να πιστέψουν πως έχουν βρεί την πετυχημένη συνταγή για τίτλους και διακρίσεις. Ποιά είναι αυτή η συνταγή; Ο Σπανούλης να έχει στάτους ρωμαίου αυτοκράτορα στην ομάδα, εντός και εκτός παρκέ, προκαλώντας με το συμβόλαιο του έναν χαρακτηριστικό υδροκεφαλισμό στο μπάτζετ, ενώ γύρω του όλοι οι υπόλοιποι, πλην Πρίντεζη, να θεώρουνται αναλώσιμοι. Αναλώσιμος αποδείχτηκε μέχρι και ο Ντούντα, που βέβαια σαν προπονητής που σέβεται τον εαυτό του (και που μόλις είχε κατακτήσει μια ευρωλίγκα), δεν δέχτηκε μείωση συμβολαίου και τον Σπανούλη να τον καπελώνει. Γενικά ο Σπανούλης είχε πάντα ένα θέμα να συνυπάρχει με προπονητές προσωπικότητες και να επισκιάζεται απο άλλους (ΔΔ, Σάρας κτλ.), επομένως στον Ολυμπιακό βρήκε την Ιθάκη του θα λέγαμε, αφού το ντάντεμα απο τους προέδρους και η καθολική αποδοχή που έχει απο την πλειοψηφία του κόσμου, τον έκαναν πρώτη μούρη στο Καβούρι.<br />
<br />
Και είσαι πρώτη μούρη στο Καβούρι όταν στραβώνεις με προπονητές με το που πάνε να σε γειώσουν λίγο και δεν έχεις κανένα πρόβλημά να το δείξεις ακόμα και όταν παίζεις χάλια (δεν θα γινόταν για κανένα λόγο με Ντούντα αυτά), όταν υπάρχουν δημοσιογράφοι που δε σου κάνουν ποτέ κριτική και λειτουργούν σαν εκπροσωποί σου με στοχευμένα άρθρα επηρεάζοντας μεγάλη μερίδα των οπαδών, όταν στραβώνεις με κάποιους οπαδούς της ομάδας σου και δεν έχεις καμία συστολή να τους δείξεις τα αυτιά σου, όταν μετά απο βαριές ήττες της ομάδας σου, που είσαι και ανύπαρκτος, δεν βγαίνεις ποτέ να κάνεις δηλώσεις, αλλά στέλνεις τον Όντομ (και τον κάθε Όντομ), τον οποίο το "γραφείο τύπου" έχει ήδη φροντίσει να καταστήσει σαφές πόσο περιττός και κακός για τη χημεία της ομάδας είναι. Ποιός έχει την ευθύνη για όλη αυτή την ασυδοσία; Προφανώς πρώτοι απο όλους οι πρόεδροι. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Εκείνοι κρατάνε τα γκέμια, εκείνοι επομένως βάζουν τα όρια και οφείλουν να επιβάλλουν την τάξη.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifRNKTskKiLWEV3Nalzu2tAIPKP-Sl5d7dRl9TN6phCmauhTYEC9OWCore0nWmPCoO4U92ZFzZyCBER78BxTQkhk9sTN-ud34Jnff8m8Sn9vphx_08qi-_FYezmM46PR5pCFb0Ft73HuVX/s1600/sfer.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifRNKTskKiLWEV3Nalzu2tAIPKP-Sl5d7dRl9TN6phCmauhTYEC9OWCore0nWmPCoO4U92ZFzZyCBER78BxTQkhk9sTN-ud34Jnff8m8Sn9vphx_08qi-_FYezmM46PR5pCFb0Ft73HuVX/s320/sfer.jpg" width="265" /></a>Επιπλέον εκείνοι αποφάσισαν να φέρνουν στην ομάδα προπονητές που θα κάνουν συνέχεια συμβιβασμούς και δεν θα προβάλουν απαιτήσεις (προπονητές που εμμέσως, πλην σαφώς, σαμποτάρουν το ίδιο το έργο τους και την εικόνα τους), που θα παίζουν μέχρι να παγώσει η κόλαση το σύστημα που βολεύει τον Βασίλη να παίξει, που θα χαμαλοποιήσουν παίχτες αρκεί να είναι ο Σπανούλης χαρούμενος, που θα αποδεχτούν παίχτες που δεν θέλουν μιας που το μπάτζετ είναι συγκεκριμένο και ο Βασίλης αποτελεί σχεδόν το 1/3 αυτου κτλ. Και επειδή πολλοί θα σπεύσουν να με χαρακτηρίσουν πάλι εμπαθή και πρέπει συνέχεια να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας, ξαναλέω πως το αγωνιστικό μέγεθος του Σπανούλη και η ιστορία του δεν αμφισβητείται. Ούτε η προσφορά του. Το στάτους όμως που έχει, ξεκινώντας απο τους προέδρους και φτάνοντας μέχρι τους απλούς οπαδούς, είναι κάτι άρρωστο που απο ένα σημείο και ύστερα βλάπτει την ομάδα.<br />
<br />
Οι πρόεδροι λοιπόν κάποτε θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν ομάδα με παιδιά και αποπαίδια ή πραγματική ομάδα. Θα πρέπει να αποφασίσουν αν ο προπονητής της ομάδας θα έχει τον απόλυτο έλεγχο της και επομένως την ακέραια ευθύνη για την πορεία της ή διάφοροι κακομαθημένοι παίχτες (όχι μόνο ο Σπαν) θα μπορούν να βάζουν τις γνωριμίες τους στον τύπο μπροστά και να προσπαθούν να επηρεάσουν το έργο του. Αν ο προπονητής είναι κάτι παραπάνω απο διαχειριστής και άνθρωπος για τη "βρώμικη δουλειά". Αν είναι οκ με αυτό που συμβαίνει, ας μην αλλάξουν τίποτα και ας συνεχίσουν επίσης να χάνουν σημαντικούς παίχτες μέσα απο τα χέρια τους επειδή "εμείς τους κάναμε αυτό που είναι" και φταίνε οι κακοί μάνατζερ, ας συνεχίσουν να μας λένε σε κάθε ευκαιρία ότι ο Ολυμπιακός είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα της επταετίας στην ευρώπη (πρώτη φορά βλέπω να αναφέρεται κάποιος σε χρονικό εύρος επτατετίας, εντελώς αυθαίρετη και βολική επιλογή) και ας συνεχίσουν να δίνουν υπέρογκα συμβόλαια σε αλλεργικούς στην κριτική σταρ για να κάνουν το γενικό κουμανταδόρο μέσα στην ομάδα, ενώ κατά τα άλλα όταν προκύψει κάποιο πρόβλημα πάνε πάντα να το μπαλώσουνε στη φτήνια.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh403uqv4z0MXwRBJ-EuKAxEkP6S-B3cIh_pui3VorAvyknkAbUaN9U5wuowXbeg-SPkF9n1D1cLyGZquxIVGkI6fBrYEQd8RmORVtqxjqnsogHNkSB_1lJJ32qIzDDkxzOPhhEFgUgImst/s1600/span.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh403uqv4z0MXwRBJ-EuKAxEkP6S-B3cIh_pui3VorAvyknkAbUaN9U5wuowXbeg-SPkF9n1D1cLyGZquxIVGkI6fBrYEQd8RmORVtqxjqnsogHNkSB_1lJJ32qIzDDkxzOPhhEFgUgImst/s320/span.jpg" width="320" /></a>Εγώ αυτή την κατάργηση της λογικής δεν την αποδέχομαι. Και δεν λέω να κάνουν αυτό που έκαναν πριν το 2012 δίνοντας τρελά συμβόλαια σε παίχτες που δεν άξιζαν (βλέπε Τσίλντρες, Τσακαλίδης, Βούισιτς στα τελειώματα κτλ), άλλα όχι και αυτό που γίνεται τώρα. Έναν εξορθολογισμό του ρόστερ με σωστή ανακατανομή του μπάτζετ ζητάω και δεν είμαι ο μόνος πιστεύω. Και πάνω απο όλα να ξέρει ο καθένας, ό,τι όνομα και να κουβαλάει, ποιά είναι η θέση του στην ομάδα και μέχρι που τον "παίρνει". Αν αυτά δεν διευθετηθούν, ό,τι και να λέμε σε αγωνιστικό επίπεδο ή να βρίσκουμε αποδιοπομπαίους τράγους σαν τον Σφαιρό καλή ώρα (που όντως τα έχει σκατώσει φέτος), η αρρώστια στην ομάδα θα παραμένει. Και η αρρώστια έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα που δημοσιογράφοι φτάνουν να κάνουν παραινέσεις στο κόσμο του Ολυμπιακού που μπορεί να ασκεί κριτική στον Σπαν, να αλλάξει ομάδα αν "δεν τους κάνει". Όχι καλοί μου κύριοι, δε σας βάλαμε γενικούς Δερβέναγες να μας λέτε να αλλάξουμε ομάδα. Καταλάβετε το ρόλο σας κάποτε και μαζευτείτε γιατι εκτίθεστε. Και είναι κρίμα γιατί έχετε επιδείξει και μια αξιόλογη παρουσία γενικά.<br />
<br />
Αυτά και ελπίζω ο διαφαινόμενος ευρωπαϊκός αποκλεισμός να ξυπνήσει τους προέδρους (και πολλούς απο τους οπαδούς μας) απο την άρνηση που έχουν περιέλθει και να δούν το μέλλον με λιγότερο συναισθηματισμό και περισσότερη ευαισθησία, με την πραγματική έννοια της λέξης.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwTeLdQWfQoWJdD2MdoLZuGiXetpV-xlv2DJbDd_ndZiA-8HDVvCJ0-ouuhRJkPvSurlnz_9kkUxcJnwlB-Qw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Yγ. Ξέρω ότι δημιουργώ αντιπάθειες και χάνω φίλους με αυτά που γράφω, αλλά προτιμώ να λέω ό,τι πιστεύω και να κερδίζω συμπάθειες και φίλους που με καταλαβαίνουν, παρά να χαϊδεύω αυτιά. Άλλωστε αυτό το κάνουν ήδη πάρα πολλοί και βγάζουν και μεροκάματο. Πάντως οι προθέσεις μου είναι πάντα καλές, άσχετα αν το ύφος δεν αρέσει σε μερικούς.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-70808522933455610152016-02-13T15:22:00.000+02:002016-02-13T18:52:03.428+02:00Προς αναζήτηση λογικής...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQnBqkhkqIGVY9G2lcVC16F2pAm1qIn5nkyIrECNeNSE0CXTTHrzAau2JrVHahqy_ogVd4bUWocMhyK-TjzCFx3qXcaXMTIj_oUFotLv6_HZhNnVH6rPq-h7bR38JZVvyThCXrFgLZ7ifU/s1600/thumbnail.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQnBqkhkqIGVY9G2lcVC16F2pAm1qIn5nkyIrECNeNSE0CXTTHrzAau2JrVHahqy_ogVd4bUWocMhyK-TjzCFx3qXcaXMTIj_oUFotLv6_HZhNnVH6rPq-h7bR38JZVvyThCXrFgLZ7ifU/s1600/thumbnail.jpg" /></a></div>
<br />
Το προηγούμενο ποστ είχε γραφτεί την ημέρα του παιχνιδιού με τη Μπάμπεργκ και ενώ είχαν προηγηθεί δύο πολύ θετικά αποτελέσματα στο τοπ-16. Απο τότε έχουν μεσολαβήσει αρκετά και το πρόσημο μόνο θετικό δε το λέει κανείς.<br />
<br />
Τι είχα γράψει; Παραθέτω μερικά αποσπάσματα. <span style="color: #ffd966;">"Αμυντικά υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι ο αντίπαλος δεν μπορεί να
ανασάνει. Σου δίνει όμως πάντα η άμυνα την λύση μπροστά; Υπάρχουν ομάδες
με περισσότερη ποιότητα και ταλέντο απο την Λαμποράλ, θα είμαστε εκεί
εξίσου καλοί αμυντικά; Aν όχι τότε χάνονται κατά πολύ οι πρωτεύοντες και
δευτερεύοντες αιφνιδιασμοί που έχουν δώσει αρκετούς πόντους μέχρι τώρα
και βέβαια αυξάνεται το παθητικό μας. Οπότε ερχόμαστε ίσα βάρκα, ίσα
πανιά"</span>. Το είδαμε να γίνεται και μάλιστα όχι και με τις πιο φουλ ποιοτικές ομάδες του ομίλου.<br />
Έγραψα ακομα<span style="color: #ffd966;"> "Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι ρυθμού και όταν τα πράγματα κυλάνε στο
τέμπο που σε βολεύει, ακόμα και αν είσαι κατώτερος ποιοτικά, έχεις τον
πρώτο λόγο. Μια ομάδα όσο δουλεμένη και αν είναι όμως, όταν βρεθεί
κάποιος να διαταράξει τον ρυθμό της θα αρχίσει να αντιδρά σπασμωδικά.
Εκεί μπαίνει λοιπόν ο παράγοντας ατομικό ταλέντο και ποιότητα. Μπορούμε
να βασιζόμαστε πάντα στο ότι θα βρίσκουμε ρυθμό μπροστά απο την άμυνα;
Όσο και αν το επιδιώκουμε, όχι. Θα πρέπει να μας απασχολήσει το
επιθετικό κομάτι και λίγο πιο απομονωμένα; Σίγουρα ναι"</span>. Συμπληρωματικό και αυτό του προηγούμενου αποσπάσματος ουσιαστικά. Είδαμε ότι η ομάδα κυρίως στα ματς με Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις, όπου διαταράχτηκε εντελώς ο ρυθμός της, αγκομαχούσε επιθετικά και έκανε να φαίνονται Γολγοθάς παιχνίδια, θεωρητικά του χεριού της.<br />
<br />
Με Ρεάλ η ομάδα δεν μπόρεσε να διεκδικήσει με αξιώσεις το ματς εξαιτίας του ελλιπούς και κακοφτιαγμένου ρόστερ της, καθώς και της αποκαρδιωτικής εμφάνισης του αρχηγού της. Είναι σαφές πλέον ότι ο Μιλουτίνοφ είναι μια αποτυχημένη επιλογή και ότι η ομάδα χρειαζόταν ένα πραγματικό 4άρι πίσω απο τον Πρίντεζη. Όπως είναι σαφές ότι χρειάζεται έναν ακόμα ψηλό που να μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά. Πάντως γενικά είχαμε καλύτερη εικόνα απο τα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Μέσα στα πολύ θετικά αυτού του ματς, η ξεκάθαρη πλέον ανάδειξη του Χάκετ (σε συνέχεια της καταπληκτικής εμφανισής του στο ντέρμπυ με Παναθηναϊκο) ως παίχτη που μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Κάτι βέβαια που το περιμέναμε αργά ή γρήγορα απο τον Ιταλό.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb8LcZ7uaIh1ypzjVHDg5PI8EA_uxT330Tqf9CEvSGc98SLsFCpF_KIknY6IJHhlraa3dS4dgcOTZDi6FVchQE3FsN2lEwLhb4zJCwhbsMhlSyX9b2Q5ptcxxp35IH5fjtTHm1kzaddycC/s1600/odom.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhb8LcZ7uaIh1ypzjVHDg5PI8EA_uxT330Tqf9CEvSGc98SLsFCpF_KIknY6IJHhlraa3dS4dgcOTZDi6FVchQE3FsN2lEwLhb4zJCwhbsMhlSyX9b2Q5ptcxxp35IH5fjtTHm1kzaddycC/s320/odom.jpg" width="320" /></a>Πάμε στο παιχνίδι με Κίμκι. Ενα ματς που θα έπρεπε να είναι οδηγός για τη συνέχεια αν υπήρχε λίγη στοιχειώδης λογική. Είδαμε για κάτι παραπάνω απο ένα ημίχρονο το ίδιο έργο. Την ομάδα να προσπαθεί να παίξει ένα εμμονικό πικ-εν-ρολ με τον Σπανούλη, ο οποίος κουτούλουσε, έκανε λάθος πάσες, γενικά χάλαγε το τέμπο της ομάδας. Οι Ρώσοι με πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας βγάζαν εύκολα καλάθια, βάζαν αμαρκάριστα μακρινά σουτ και ήταν καβάλα στο άλογο. Εμάς μέσα στο μάτς μας κράταγε κατά κύριο λόγο ο ηρωϊκος Πρίντεζης. Ο Σπανούλης κάθεται πάγκο στο τρίτο 10λεπτο και παίζουμε με τριάδα στα γκάρντ Χάκετ, Στρόμπερυ και Όντομ. Το σκηνικό αλλάζει άρδην. Η περιφερειακή μας άμυνα καταπίνει σιγά-σιγά τους Ρώσους, η μπάλα στην επίθεση δε κολάει τόσο και η ομάδα ρολάρει πολύ καλύτερα. Ανατρέπουμε την κατάσταση και ελέγχουμε το ματς. Μετά μπαίνει και ο Σπανούλης ξεθολωμένος, βάζει κάποιους σημαντικούς πόντους και η υπόθεση τελειώνει. Τι είχα γράψει στο προηγούμενο ποστ για Σπανούλη;<br />
<br />
<span style="color: #ffd966;">"Ο Σπανούλης όπως έχω εξηγήσει παλιότερα είναι δίκοπο μαχαίρι για τη
λειτουργία της ομάδας. Όταν όμως είναι ξεκούραστος και με καθαρό μυαλό,
μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο αυτό καλύτερα απο τον καθένα, παρ' όλο
που ο χρόνος έχει αρχίσει εμφανώς να τον βαραίνει. Για αυτόν τον λόγο
πρέπει να μην περνάει η μπάλα συνέχεια απο τα χέρια του Σπαν και για
αυτόν τον λόγο πρέπει να παίζει και λιγότερο εννίοτε. Για να μην είναι
κουρασμένος και θολωμένος όταν πραγματικά θα έχουμε απόλυτη ανάγκη το
αγωνιστικό εκτοπισμά του"</span>.<br />
Έγινε ακριβώς αυτό. Βεβαίως εγώ για πολλούς είμαι εμπαθής με Σπανούλη, επειδή μιλάω συνέχεια για εκείνον και το πόσο κακό κάνει στην ομάδα η προσωπολατρεία που υπάρχει απέναντι του και το γεγονός ότι ο ίδιος νιώθει ότι πρέπει να έχει καβατζωμένο ένα 25λεπτάκι για πλάκα και να περιστρέφεται όλη η ομάδα γύρω απο εκείνον.<br />
<br />
Το κακό για όλους αυτούς, είναι ότι η πραγματικότητα με δικαιώνει. Και όχι μόνο αγωνιστικά. Όσο και να με βαφτίζουν εμπαθή, όταν φτάνουμε μετά απο παιχνίδια που ο Σπανούλης είναι απο ανύπαρκτος εώς αρνητικός να βλέπουμε δημοσιογράφους να μιλάνε για την κακή επιρροή που έχει ο Όντομ στη χημεία της ομάδας και να κάνουν παραινέσεις για κλείσιμο του rotation, χωρίς παράλληλα ίχνος κριτικής για τον αρχηγό, τότε κάτι βρωμάει. Και πολύ μάλιστα. Αλλά είμαι εγώ ο εμμονικός και ο εμπαθής κατά τα άλλα. Πότε για κανέναν άνθρωπο που πέρασε απο την ομάδα αυτή δεν υπήρξα εμπαθής. Αν απέκτησα πρόβλημα με κάποιους στην πορεία, ήταν καθαρά και μόνο απο αυτά που έβλεπα να κάνουν. Το ίδιο ισχύει και με Μπαρτζώκα, το ίδιο ισχύει πλέον και για Σφαιρόπουλο όπως θα εξηγήσω παρακάτω. Επομένως την ταμπελίτσα που μου φοράνε ορισμένοι, όταν έχω πολλάκις παραδεχτεί το μέγεθος του Σπανούλη, μόνο και μόνο επειδή δε κάνω το κοροϊδό και επειδή με νοιάζει περισσότερο η ομάδα μου απο τον αρχηγό, δε την δέχομαι.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVxIyVlehZilKKl88y34w5sh6KD7eDPKABGhUEyhTaOhbMuK2iKzJ1djIFm-MjPRcXM8jE4vM7gvZ-02-4oa9XqyPwEhzgws3ZP2r_4LliUAAcecaHY4y25JzIJbgEaF1gEqzdfCVSflqj/s1600/OSFP_MPASKET1_630_450.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVxIyVlehZilKKl88y34w5sh6KD7eDPKABGhUEyhTaOhbMuK2iKzJ1djIFm-MjPRcXM8jE4vM7gvZ-02-4oa9XqyPwEhzgws3ZP2r_4LliUAAcecaHY4y25JzIJbgEaF1gEqzdfCVSflqj/s320/OSFP_MPASKET1_630_450.jpg" width="320" /></a>Πάμε και στο χθεσινό ματς με ΤΣΣΚΑ. Ναι η ομάδα αδικήθηκε και μαλιστά αρκετά. Είναι δικαιόλογια αυτό για το κοουτσάρισμα του Σφαιρόπουλου; Για κανένα λογό. Δεν γίνεται να κρατάς πεισματικά τόση ώρα τον Σπανούλη μέσα, που στο πρώτο ημίχρονο δεν πρόσφερε και καθόλου επιθετικά, όταν βλέπεις ότι είναι ο πιο αδύναμος κρίκος αμυντικά. Όταν σε κάθε αλλαγή μαρκαρίσματος δημιουργείται ένα κολοσσιαίο μις-ματς, το οποίο ο αντίπαλος εκμεταλεύεται πάντα. Εξίσου αδύναμος και στην προσωπική άμυνα. Ίδια ιστορία και με Μάντζαρη, ο οποίος δε μπορούσε να ακολουθήσει αμυντικά. Το ματς αυτό ζητούσε τη παρουσία του Όντομ, με τον οποίο στο προηγούμενο ματς η ομάδα έβαλε συνολικά 23 πόντους παραπάνω απο τον αντιπαλό της. Ο Όντομ δεν πάτησε ποτέ παρκέ και απορώ γιατί πήγε και Μόσχα, μιας που προφανώς ο Σφαιρόπουλος έχει αποφασίσει να τον τελειώσει. Πιάσαν τόπο οι παραινέσεις των δημοσιογράφων τελικά, έπαιξε και 32 λεπτά ο αρχηγός (ο οποίος ήταν θετικός κιόλας για πολλούς) και όλα καλά. Με μια λεπτομέρεια που μας διαφεύγει. Ότι χάσαμε πάλι. Αλλά φταίει αποκλειστικά και μόνο η διαιτησία, ξέχασα.<br />
<br />
Για εμένα ο Σφαιρόπουλος μετά την χθεσινή απρέπεια προς τον παίχτη Όντομ (γιατί περί απρέπειας πρόκειται, όταν έναν παίχτη που σε βοήθησε τόσο στο προηγούμενο ματς τον βιδώνεις στον πάγκο) έχει τελειώσει σαν προπονητής. Και όσοι με διαβάζουν ίσως, ξέρουν πόσο πολύ τον έχω στηρίξει και πιστέψει. Μέχρι και το τελευταίο ποστ έλεγα ότι του έχω εμπιστοσύνη. Τώρα πλέον θεωρώ ότι προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες παραπάνω απο όσο απαιτεί το καλό της ομάδας και ότι άγεται και φέρεται απο άλλους. Δεν μπορώ να εξηγήσω με κανέναν άλλο τρόπο αυτό που είδα χτες. Μιλάμε για την πλήρη κατάργηση της λογικής πλέον. Ελπίζω (για το καλό της ομάδας) να είναι πετυχημένη η χρονιά όταν θα κάνουμε ταμείο στο τέλος, αλλα προσωπικά τον έχω πια στην μαύρη λίστα μου τον κόουτς.<br />
<br />
Αυτά για τώρα και εύχομαι έστω και με όλα όσα παράξενα και παράλογα συμβαίνουν, να καταφέρουμε να προχωρήσουμε καλύτερα απο εδώ και πέρα. Υπάρχουν πολλά "γιατί" όμως που κάποτε πρέπει να απαντηθούν...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/HuV2ID4PVgA/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/HuV2ID4PVgA?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
Υγ. Η ομάδα προφανώς θα πάρει ψηλό. Ο Ντόρσυ στην παρούσα φάση φαντάζει ιδανική περίπτωση για αυτό που παίζουμε αν τιθασεύσει τον χαρακτήρα του. Σε αυτά τα πρότυπα περίπου βέβαια υπάρχουν παίχτες. Το θέμα είναι ότι δεν είναι δοκιμασμένοι σε επίπεδο ευρωλίγκας και ότι δεν ξέρουν την ομάδα τόσο καλά, άρα θα χρειαστεί περισσότερος εγκλιματισμός. Οψόμεθα.<br />
<br />
Υγ.2 Ο Στρόμπερυ μετά τα δύο τελευταία ευρωπαϊκά παιχνίδια με έπεισε ότι
έχει θέση στην ομάδα και μάλιστα σημαντική. Έτσι είμαστε εμείς οι
"εμπαθείς", αλλάζουμε γνώμη άμα κάποιος μας δείξει έμπρακτα ότι αξίζει.<br />
<br />
Υγ.3 Ποτέ δε χρειάστηκα να μασκαρευτώ για να πω την αποψή μου. Έχω δώσει εξετάσεις κατ' επανάληψη και το ύφος μου ακόμα και απέναντι σε αυτούς που με βρίζουν ή με απαξιώνουν είναι πάντα σε ανθρώπινα πλαίσια. Ελαχιστότατες οι φορές που μπορεί να ξεφεύγω και συνήθως όχι σε αθλητικά ζητήματα. Κουτοπονηρίστικα ούτε λειτουργώ εγώ, ούτε σκέφτομαι.<br />
<br /></div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-60925884711359348892016-01-15T16:39:00.001+02:002016-01-15T20:56:58.229+02:00Μάλλον ξύπνησε...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPPq_Fy5iGuTZUiqSuPg2eiP80IIXT_kZwVKpEeESgkyvCRvRF021KI3aQYwUyqN0uzClgnZF3xAuo2p3kPoC6-PcEjtpX-aVkFTp-ytXT906rJ3eQfIyFyVsVncEdZbhLhe-7JLbBU6kS/s1600/1375662.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="442" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPPq_Fy5iGuTZUiqSuPg2eiP80IIXT_kZwVKpEeESgkyvCRvRF021KI3aQYwUyqN0uzClgnZF3xAuo2p3kPoC6-PcEjtpX-aVkFTp-ytXT906rJ3eQfIyFyVsVncEdZbhLhe-7JLbBU6kS/s640/1375662.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Το προηγούμενο ποστ που έγραψε ο Μήτσος είχε τίτλο "Sleeping giant" και εδώ και κάμποσο καιρό μάλλον φαίνεται να ξυπνάει ο γίγαντας.<br />
<br />
Ο Ολυμπιακός στα δύο τελευταία ευρωπαϊκά του ματς με Μπαρτσελόνα και Κούτσα Λαμποράλ έχει δείξει ένα πολύ ελκυστικό και ελπιδοφόρο πρόσωπο. Με παίχτη-κλειδί τον Μάντζαρη σαν οργανωτη (αλλά και εκτελεστή όταν χρειαστεί), καθώς και έναν Σπανούλη που φαίνεται σιγά-σιγά να αποδέχεται μια κατάσταση όπου η μπάλα δε περνάει (και κυριώς δε μένει) τόσο πολύ στα χέρια του, φαίνεται να βρίσκει τη χημεία και τις ισορροπίες του. Ο Σπανούλης βέβαια όταν είναι μέσα στο παρκέ θα είναι πάντα αυτός που, αν το αποφασίσει, θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για μια επίθεση. Παρ' όλα αυτά δείχνει να θέλει να υιοθετήσει ένα λιγότερο συγκεντρωτικό ρόλο, πράγμα που είναι θετικό και για εκείνον και για την ομάδα.<br />
<br />
Τα περί Σπανούλη τα έχω πει πολλές φορές, τα είπα και δύο ποστ πίσω, δεν θα επεκταθώ ιδιαίτερα πάλι. Βεβαια υπάρχουν μερικοί που πιάνονται απο πράγματα που θα γράψω κατα καιρούς εδώ ή στο τουίτερ για να με βγάλουν εμπαθή. Τους προτρέπω να κάνουν την αυτοκριτική τους, και αν δε μπορούν ή δε θέλουν να με καταλάβουν, ας μην ασχολούνται. Το εύκολο είναι να διαβάλλεις και να ειρωνεύεσαι, το δύσκολο είναι να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου και τις πράξεις σου. Και υπάρχουν δύο-τρείς που την έχουν δει κάπως έτσι μαζί μου. Υποκριτές που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τα πταίσματα που γράφω κατα καιρούς, αλλά κατά τα άλλα θεωρούν ότι έχουν το ελεύθερο να δημιουργούν ανακατωσούρες και να κράζουν με τον χειρότερο τρόπο όποιον και όποτε γουστάρουν. Άνθρωποι που αλλάζουν λογαριασμούς στο τουίτερ κατά το δοκούν και άλλοι παλιοί γνωστοί. Το κακό είναι ότι κάτι τέτοιοι με βάζουν σε διαδικασία να ξεκατινιάζομαι μαζί τους στο νετ και δυστυχώς εκλαμβάνουν την απροθυμία μου να το κάνω, σαν αδυναμία. Δεν είναι, απλά δε γουστάρω να γίνομαι ένα με αυτούς. Και όποτε το έκανα, έστω και λίγο, αηδίασα με εμένα. Αυτός είναι και ο λόγος που έκανα να γράψω ποστ τόσο καιρό. Το ξενέρωμα που έφαγα απο όλες αυτές τις μαλακίες. Να 'ναι καλά ο Μήτσος που κάλυψε με το παραπάνω το κενό.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXNqmTFk_DPX8Lw-_lSEcqN4VHo-MJK5_C1T7mMFefkJdytelwwp4QoY4t3KBq8UO_WbPTvgDwnfFg67ujKlZD_jIt0_uSZzeAZ5tYWVSpR1KxPHtXGXZUdMADjTgHvC8uqsRQFFg0mmXm/s1600/%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3-%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2595%25CE%25A4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="304" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXNqmTFk_DPX8Lw-_lSEcqN4VHo-MJK5_C1T7mMFefkJdytelwwp4QoY4t3KBq8UO_WbPTvgDwnfFg67ujKlZD_jIt0_uSZzeAZ5tYWVSpR1KxPHtXGXZUdMADjTgHvC8uqsRQFFg0mmXm/s320/%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A5%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3-%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2595%25CE%25A4.jpg" width="320" /></a>Κλείνω αυτή τη δυσάρεστη παρένθεση και συνεχίζω. Η ομάδα λοιπόν έχει δείξει σπουδαίο χαρακτήρα εσχάτως, και μάλιστα μετά απο μια περιόδο που δεν μάγεψε με την εικόνα της, με εύκολη ήττα απο Εφές στο ΣΕΦ και δύσκολες νίκες στην Α1, όλα αυτά συνοδευόμενα απο μετριότατο μπάσκετ. Αυτό άλλαξε εν μια νυκτί στο παιχνίδι με Μπαρτσελόνα. Προφανώς δεν έγινε κάποιο μαγικό. Ο Ολυμπιακός δεν είναι η ομάδα που έχασε με κατεβασμένα χέρια απο τους Τούρκους, ούτε η ομάδα που έκανε αγγαρεία με Κηφισιά και Άρη. Είναι όμως απο την άλλη και η ομάδα που "στραγγάλισε" την Μπάρτσα και την Λαμποράλ;<br />
<br />
Κατά το κακό διαστημά μας και κυριώς μετά το παιχνίδι με την Εφές, θορυβήθηκα αρκετά. Και αυτό γιατί η περίοδος μέχρι να ξεκινήσει το τοπ-16 ήταν ελάχιστη και δείξαμε πλήρως ανέτοιμοι και ασόβαροι. Θα πει κάποιος αδιάφορο ματς, οι αλλοί το θέλαν πιο πολύ κτλ. Ισχύει, απο την άλλη ένα ίδιον των μεγάλων και σοβαρών ομάδων είναι ότι δε επιλέγουν παιχνίδια και μαθαίνουν να κάνουν τη νίκη συνήθεια. Πόσο μάλλον όταν παίζουν μέσα στην έδρα τους, παρουσία των οπαδών τους. Είναι πειρασμός να χαλαρώσεις σε ένα μάτς που είναι αδιάφορο βαθμολογικά, αλλά δεν παύει να είναι κακή νοοτροπία και μια λογική που μπορεί να αποβεί μοιραία στην πορεία. Ευτυχώς αυτό μέχρι τώρα στη δεύτερη φάση της ευρωλίγκας δεν έχει φανεί. Πάμε λοιπόν και στο ερώτημα που έθεσα πριν.<br />
<br />
Ξύπνησε ολοκληρωτικά η ομάδα; Είναι αυτό το πραγματικό της πρόσωπο; Μετά τη νίκη στη Βιτόρια σε μια στιγμή ενθουσιασμού έγραψα στο τουίτερ πως αν συνεχίσουμε έτσι θα είμαστε στο final-4. Και το πιστεύω. Αυτό είναι ένα μεγάλο "αν" όμως. Το ζητούμενο, όπως πάντα, είναι η συνέπεια. Αμυντικά υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι ο αντίπαλος δεν μπορεί να ανασάνει. Σου δίνει όμως πάντα η άμυνα την λύση μπροστά; Υπάρχουν ομάδες με περισσότερη ποιότητα και ταλέντο απο την Λαμποράλ, θα είμαστε εκεί εξίσου καλοί αμυντικά; Aν όχι τότε χάνονται κατα πολύ οι πρωτεύοντες και δευτερεύοντες αιφνιδιασμοί που έχουν δώσει αρκετούς πόντους μέχρι τώρα και βέβαια αυξάνεται το παθητικό μας. Οπότε ερχόμαστε ίσα βάρκα, ίσα πανιά. Δεν είναι βέβαια τόσο εύκολο να συμβεί αυτό όταν έχεις χημεία και χαρακτήρα, αλλά δεν είναι και απίθανο.<br />
<br />
Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι ρυθμού και όταν τα πράγματα κυλάνε στο
τέμπο που σε βολεύει, ακόμα και αν είσαι κατώτερος ποιοτικά, έχεις τον
πρώτο λόγο. Μια ομάδα όσο δουλεμένη και αν είναι όμως, όταν βρεθεί
κάποιος να διαταράξει τον ρυθμό της θα αρχίσει να αντιδρά σπασμωδικά.
Εκεί μπαίνει λοιπόν ο παράγοντας ατομικό ταλέντο και ποιότητα. Μπορούμε να βασιζόμαστε πάντα στο ότι θα βρίσκουμε ρυθμό μπροστά απο την άμυνα; Όσο και αν το επιδιώκουμε, όχι. Θα πρέπει να μας απασχολήσει το επιθετικό κομάτι και λίγο πιο απομονωμένα; Σίγουρα ναι. Οι διακρίσεις και οι τίτλοι κερδίζονται απο την άμυνα και την επίθεση εξίσου, ο,τι και αν έχει επικρατήσει στο μυαλό των πολλών. Πρέπει να δούμε λοιπόν πως παίρνουμε τους πόντους μας και αν αυτο θα έχει συνέχεια. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να απασχολούν κάθε προπονητή και είμαι σίγουρος ότι ο Σφαιρόπουλος θα τα σκέφτεται πρώτος απο όλους.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLq_Bs-zw2m5cOsqkgf-xKnCw8nswT8dIQRzq0n7yokciUd1z-vw2TFQ65dw0gkKNGzr_nlNJgEX7S2dqbGo9F26qZpPUqFnFOpSU6JTxN0YrCBcPnAu3uQ3LsyN2DKSr8J7IDgHJa8J9n/s1600/span-print.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLq_Bs-zw2m5cOsqkgf-xKnCw8nswT8dIQRzq0n7yokciUd1z-vw2TFQ65dw0gkKNGzr_nlNJgEX7S2dqbGo9F26qZpPUqFnFOpSU6JTxN0YrCBcPnAu3uQ3LsyN2DKSr8J7IDgHJa8J9n/s320/span-print.jpg" width="320" /></a>Έχουμε παίχτες που σε μια δύσκολη θα πάρουν την ομάδα πάνω τους; Σπανούλης και Πρίντεζης είναι οι πρώτοι που έρχονται στο μυαλό. Ο Σπανούλης όπως έχω εξηγήσει παλιότερα είναι δίκοπο μαχαίρι για τη λειτουργία της ομάδας. Όταν όμως είναι ξεκούραστος και με καθαρό μυαλό, μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο αυτό καλύτερα απο τον καθένα, παρ' όλο που ο χρόνος έχει αρχίσει εμφανώς να τον βαραίνει. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να μην περνάει η μπάλα συνέχεια απο τα χέρια του Σπαν και για αυτόν τον λόγο πρέπει να παίζει και λιγότερο εννίοτε. Για να μην είναι κουρασμένος και θολωμένος όταν πραγματικά θα έχουμε απόλυτη ανάγκη το αγωνιστικό εκτοπισμά του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Πάμε στον Πριντ. Απλά συγκινητικός. Για εμένα ο πραγματικός ηγέτης του Ολυμπιακού καιρό τώρα. Τεράστια κλάση παίχτη. Εννοείται ότι μπορεί με την ποιοτητά του να δώσει λύσεις όταν η μπάλα θα ζυγίζει τόνους. Αρκεί όμως αυτός και ο μη σταθερός Σπαν; Η ομάδα έχει την τύχη να έχει φέτος έναν Μάντζαρη λίρα εκατό, ο οποίος βέβαια όσο αυξάνεται η δυσκολία δεν θα βάζει πάντα κάθε ελεύθερο τρίποντο που του προσφέρεται, ούτε θα γίνει τώρα ξαφνικά παίχτης που δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του (αν και το έχει δουλέψει και βελτιωθεί αρκετά). Ο Χάκετ είναι η έτερη κλάση μετά τον Σπαν στα γκάρντ και είναι ένας παίχτης που αν και έχει έναν άλλο ρόλο στην ομάδα, αντίστοιχο με αυτόν του Μάντζαρη, θεωρώ ότι μπορεί να δώσει κάποια clutch plays όταν χρειαστεί. Στη συζήτηση αυτή θα έβαζα και τον Λοτζέσκυ, τον οποίο όμως θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε πως θα επιστρέψει μετά την μακρά απουσία του.<br />
<br />
Απο εκεί και ύστερα αν προκύψουν άλλοι ήρωες της βραδιάς σε κάθε ματς, αυτό είναι κάτι που μένει να φανεί, αλλά είναι και αυτό που θα κρίνει εν πολλοίς την πορεία μας. Ο Στρόμπερυ αν και πολυεργαλείο, υστερεί ποιοτικά μπροστά και δεν νιώθω ασφάλεια ότι μπορεί να προσφέρει ικανοποιητικά επιθετικά στα δύσκολα. Ο Όντομ ακόμα είναι στη φάση του εγκλιματισμού, δεν ξέρουμε καθόλου τι να περιμένουμε απο αυτόν. Θεωρητικά o ρόλος του είναι αυτός του αντι-Σπανούλη, να μπορέσει με την εκρηξή του να δημιουργήσει προσωπικές φάσεις και να βοηθήσει την ομάδα όταν κολάει. Αυτή τη στιγμή είναι ένα ερωτηματικό που μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι απαντηθεί ικανοποιητικά εν καιρώ.<br />
<br />
Ο Παπαπέτρου έχει δείξει ψήγματα του μεγάλου ταλέντου του, αλλά ακόμα
ψάχνεται να βρεί την αγωνιστική του ταυτότητα, χρειάζεται να δουλέψει
αρκετά πράγματα ακόμα για να θεωρηθεί αξιόπιστη λύση. Δεν τον βοηθάει
ίσως και η αλλαγή θέσης, αλλά ακόμα και έτσι είναι σαφώς καλύτερος σαν
μπακ-απ του Πριντ απο τον Αγραβάνη, οπότε θα πρέπει να προσαρμοστεί. Η
θέση "4" είναι πονεμένη ιστορία φέτος. Πολύ πονεμένη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXWEbQuKJAb-CAzosvlLrrjkdKW85LHzs4nR-PyBHJ-lth0lmukIlRu3orrKTsiev9FWKKBDBTbANqdQu5K4Cq103oPqqKl_jntEBITbEUp1_86Ciic5ZbJcWEp7oSem2myll9TV_iLUpz/s1600/C14D54EBD917FDC9AE673052CCC8B044.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXWEbQuKJAb-CAzosvlLrrjkdKW85LHzs4nR-PyBHJ-lth0lmukIlRu3orrKTsiev9FWKKBDBTbANqdQu5K4Cq103oPqqKl_jntEBITbEUp1_86Ciic5ZbJcWEp7oSem2myll9TV_iLUpz/s320/C14D54EBD917FDC9AE673052CCC8B044.jpg" width="320" /></a></div>
Στο "5" έχουμε αρκετά ερωτηματικά επίσης. Θα συνεχίσει ο Χάντερ να κάνει τόσο καλές εμφανίσεις και είναι αυτό αρκετό; Οι άλλοι δύο απο πίσω του θα ανταποκριθούν; Μιλάμε για έναν παίχτη που φυσιολογικά θα ήταν δεύτερη αλλαγή σε μια ομάδα πρωταθλητισμού. Ίσως και τρίτη. Αναγκαστικά έγινε πρώτος ψηλός σε λεπτά συμμετοχής μετά τον τραυματισμό του Γιάνγκ και έχει προσφέρει και φέτος πολλά περισσότερα απο όσα περίμενα προσωπικά. Υπάρχουν φορές που είναι εξίσου συγκινητικός με τον Πρίντεζη και αυτό τα λέει όλα. Σέντερ 2.03, χωρίς ιδιαίτερη ικανότητα στο ποστάρισμα και χωρίς κανένα τρομερό εκτόπισμα, ξεφεύγει πολλές φορές απο το πλαίσιο του αμιγώς undersized/mobile ψηλού και βάζει καλάθια στο low post με την ψυχή περισσότερο και λιγότερο με το ταλέντο και τα σωματικά προσόντα του. Μακάρι να αντέξει γιατί τον έχει απόλυτη ανάγκη η ομάδα.<br />
<br />
Για να γίνει αυτό βέβαια πρέπει να βοηθήσουν και λίγο οι "απο πίσω". Ο Τζέημς, παρά την απαξίωση που έχει φάει απο πολλούς, πιστεύω ότι παίρνοντας όλο και περισσότερο χρόνο με τον καιρό, θα προσφέρει, και μάλιστα διαφορετικά πράγματα, μιας που έχει αξιόλογο ποστ παιχνίδι, ενώ σκεπάζει αρκετά καλά το καλάθι. Eίναι ένα με δύο κλίκ πιο αργός απο όσο θα ήθελε ο Σφαιρό, άλλα αυτό μπορεί να κουκουλωθεί ως ένα βαθμό αν ο προπονητής ξέρει πως να τον αξιοποιήσει. Ο Μιλουτίνοφ απο την άλλη μπορεί να βοηθήσει στο ματσάρισμα πιο ψηλών και βαριών κορμιών, αλλα ακόμα δεν με πείθει για τόσο υψηλό επίπεδο. Όπως έχω ξαναπεί είναι ένας παίχτης που κάνει πολλά απο λίγο και τίποτα αρκετά καλά. Παρ' όλα αυτά είναι ο τελευταίος απο τον οποίο περιμένω να κάνει τη διαφορά. Άντε μετά τον Αγραβάνη ίσως. Αν καταφέρει να ανταποκριθεί στο ρόλο του θα είμαι ικανοποιημένος.<br />
<br />
Συνολικά λοιπόν η ομάδα έχει αρκετά στοιχήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων θα πρέπει να τα κερδίσει αν θέλουμε να πάμε ως το τέλος του δρόμου. Η άμυνα είναι πάντα μια προτεραιότητα, αλλά δεν είναι και πανάκεια. Όσο αυξάνει το επίπεδο και το διακύβευμα, τα παιχνίδια έχουν την τάση να στραβώνουν και επομένως θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε αν ο χαρακτήρας που επιδεικνύουμε είναι κάτι παγειωμένο και εντυπωμένο και σε ατομικό επίπεδο στους παίχτες (κυρίως τους λιγότερο ποιοτικούς ή έμπειρους) ή απλά ένα καλό φεγγάρι. Είμαι αισιόδοξος μια φορά και πιστεύω ότι ο κόουτς Σφαιρό, παρά το πολύ κακό ξεκινημά του, έχει βάλει τα πράγματα σε μια σειρά και είναι προετοιμασμένος για κάθε αντιξοότητα.<br />
<br />
Ελπίζω στο επόμενο ποστ να έχουμε να λέμε για κερδισμένα στοιχήματα και για ένα σύνολο με αξιοσημείωτη συνέπεια και σοβαρότητα. Μέχρι τότε, καλά να περνάτε και καλή επιτυχία στον Ολυμπιακό.<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/vbCJMrsd3BA/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/vbCJMrsd3BA?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
Υγ. Η Μπάμπεργκ θέλει προσοχή. Πολύ επικίνδυνη στη μέρα της.<br />
<br />
Υγ.2 Αν δεν καλύψουμε τη διαφορά στο ματς με Παναθηναϊκό με την εικόνα που έχουν οι δύο ομάδες τελευταία, θα είμαστε για τα θηρία...<br />
<br />
Υγ.3 Το μπλογκ αυτό ξεκίνησε με σκοπό να συνεχιστεί μια παρέα 4-5 ατόμων και στη πορεία να γίνει και ακόμα μεγαλύτερη. Επίσης πρόθεση μου ήταν να μη γράφω πάντα για τα τρέχοντα γεγονότα και κυρίως για πολύ τεχνικά ζητήματα (υπάρχουν πιο καταρτισμένοι για αυτό), αλλά τα ποστ να έχουν μια πιο προσωπική χροιά. Να συγκινούν ίσως και να ξυπνούν αναμνήσεις. Κάπως έτσι προέκυψαν ποστ όπως αυτά για τον Ζάρκο και τον Ρόυ (το αγαπημένο μου προσωπικά). Τα πράγματα δεν κύλησαν τόσο ομαλά και το μπλογκ έχει πάρει μια πιο συμβατική μορφή πλέον. Αυτό κάποιες φορές δε μου δίνει κίνητρο και έμπνευση να γράψω, αλλά θέλω να γνωρίζουν όλοι όσοι συμμετέχουν στο μπλογκ (και πάνω απο όλα το τιμούν με τη συμπεριφορά τους), ότι η παρουσία τους έχει εκτιμηθεί υπέρ το δέον. Τους ευχαριστώ.<br />
<br /></div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-84231225171670042832015-11-30T17:30:00.000+02:002015-12-02T04:06:33.069+02:00Sleeping Giant <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2OpYX4X9cG5jfy72eOolBI7iOIQWIEHLlPpXb8ccOKwK3GAkwyHI2c4P0_b3tCdkwsXWmFgFuQvDyIYjDYjZfcAkyHQgUYSizUxh4599s6uZZiSm0I8cokDu2sgHgnt32dNDpNIwCdoZa/s1600/mats_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2OpYX4X9cG5jfy72eOolBI7iOIQWIEHLlPpXb8ccOKwK3GAkwyHI2c4P0_b3tCdkwsXWmFgFuQvDyIYjDYjZfcAkyHQgUYSizUxh4599s6uZZiSm0I8cokDu2sgHgnt32dNDpNIwCdoZa/s640/mats_1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<u><span class="null">Aπό τον Dimitrio Psychotiou, a.k.a "Μήτσος" :p</span></u><br />
<br />
<span class="null">Εν
αναμονή των εξελίξεων για την αντικατάσταση του Πάτρικ Γιάνγκ μέχρι το τέλος
της σεζόν, της εμφάνισης στο παρκέ του πραγματικού Βασίλη Σπανούλη (όχι του
φαντασματός του) και του δεσίματος της ομάδας μέσω της όχι και τόσο
ενδιαφέρουσας πρώτης φάσης της ευρωλίγκας, είπα να πάρω την σκυτάλη από τον
αγαπητό μοδεράτορα και να γράψω και εγώ δυο σκέψεις για το τι βλέπουμε αλλά και
το τι θα θέλαμε να δούμε από εδώ και πέρα απ' την ομάδα (απ' ό,τι καταλάβατε
μπούκωσε το disqus και βαριέται ο Pivot να γράψει πόστ :p). </span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimbJsXptLzOtpEgOfJUPvQmYu7rTpUwk5J2_gXxf32vSS0MJZ9Drg4uGfYZbn94DFbz7m7omgbNjCbNlY-NNlBquqM71kinc-7Azqc1nxXBGs6nc_XTHDWBxsOHavsg2dzFWvYL5JUZUD1/s1600/papapetrou2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimbJsXptLzOtpEgOfJUPvQmYu7rTpUwk5J2_gXxf32vSS0MJZ9Drg4uGfYZbn94DFbz7m7omgbNjCbNlY-NNlBquqM71kinc-7Azqc1nxXBGs6nc_XTHDWBxsOHavsg2dzFWvYL5JUZUD1/s320/papapetrou2.jpg" width="301" /></a><span class="null">Δεν έχω σκοπό να κουράσω, ούτε και να
κουραστώ, γι' αυτό θα προσπαθήσω να μην πλατειάσω και να μην ασχοληθώ με θέματα
όπως ''θα πάρουμε τελικά τεσσάρι'' (δεν θα πάρουμε απ ό,τι φαίνεται) και ''ίσως
θα έπρεπε να πάρουμε έναν γκαρντ που να σκοράρει πιο ευκολα απ'τον D.J
Strawberry'' (ούτε κι απ'αυτόν θα πάρουμε). Είχα σκοπό να ασχοληθώ με το πόσο
καλά παίζει ο Πάπι όταν λείπει ο Σπανούλης, αλλά τελικά γύρισε ο αρχηγός κι
έπαιξαν και οι δύο χάλια. Απ' την στιγμή που έλειπε ο Λοτζέσκι αλλά
και ο Πρίντεζης περίμενα σίγουρα μια καλύτερη εμφάνιση απ τον Ιωάννη. Επίσης
είχα σκοπό να ασχοληθώ με το πόσο στο λαιμό μου κάθεται ο Μπουρούσης αλλά ούτε
κι αυτό θα το κάνω! Δεν θα του κάνω την χάρη. </span><br />
<br />
<span class="null">Τελικά ο Ολυμπιακός είναι
καλύτερη ομάδα χωρίς τον Σπανούλη; Απαντώ στα γρήγορα και χωρίς σκέψη όπως θα
έκανε ο καθένας. Και βέβαια ο ολυμπιακός παίζει καλύτερα χωρίς τον κακό
Σπανούλη, τουλάχιστον σ'αυτήν την εύκολη πρώτη φάση. Η ομάδα δεν έχει ανάγκη
τώρα τον αρχηγό, δεν χρειάζεται τα μεγάλα του σουτ για να κερδίζει. Κερδίζει
μέσα απ την καλή (κι όσο περνάει ο καιρός καλύτερη) αμυντική της λειτουργία. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">Μέσα απ την άμυνα έκανε το ξέσπασμα στο
τρίτο δεκάλεπτο στο παιχνίδι στην Κροατία, λόγω της κακής άμυνας έχασε στην
παράταση απ' την Λαμποράλ και μέσω της άμυνας πήρε το διπλό στην Τουρκία. Μέσω
της άμυνας επίσης κέρδισε και στο ΣΕΦ την Λαμποράλ. Τα σουτ τα πηραν άλλοι. Ο Λότζε, ο
Αθηναίου (κουφό ε;) και ο Μάντζαρης, ο πιο βελτιωμένος παίκτης της ομάδας, ο
πιο σταθερός κι ένας απο τους καλύτερους άσσους πλέον στην ευρωλίγκα, ακόμα και
αν κάποιοι τον βλέπουν σαν κομπάρσο. “Έλα μωρέ καλός ο Μάντζαρης αλλά...”. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAdtrktkFi6G4ql7HHDP-G3jJ7AuxCUmsgT3ftynONP8FWvZxRLJf6LWVzY1UMYnE39nOwctChP72dUMPkChZTuVOyOsdAQcVZaAJw99C02g7xtnSlJrwOA6CmjRZIl03C2FPa0bVOJF12/s1600/gfghg.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAdtrktkFi6G4ql7HHDP-G3jJ7AuxCUmsgT3ftynONP8FWvZxRLJf6LWVzY1UMYnE39nOwctChP72dUMPkChZTuVOyOsdAQcVZaAJw99C02g7xtnSlJrwOA6CmjRZIl03C2FPa0bVOJF12/s320/gfghg.jpg" width="286" /></a><span class="null">Για να επανέλθω στο θέμα του Σπανούλη. Πάμε
λίγο στις ασσίστ. Η ομάδα με Σπανούλη μετράει περίπου 16 -17 ασσίστ ανα αγώνα. Μαντέψτε.
Τόσες δίνει και χωρίς εκείνον, ακόμα κι αν ο Βασίλης δίνει 6,2 ασσίστ μ.ο. Ο παίχτης
χρειάζεται ξεκούραση. Πέρασαν τα χρόνια και παρ’ όλο που έχει γίνει δυνατότερος
και πιο γυμνασμένος σαν αθλητής, έχει χάσει την έκρηξη, την ταχύτητα και
ενδεχομένως την αποτελεσματικότητα στο ντράιβ, κάτι το οποίο τον έκανε να
ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα γκάρντ. Πρέπει να αξιοποιήσει την ταχύτητα σκέψης
που διαθέτει, να μείνει κάποιο διάστημα στα pits να ξεκουραστεί, να βγεί πιο
φρέσκος, να μην περνάνε όλες οι μπάλες απ' τα χέρια του, ώστε να μην κάνει τόσα
λάθη και να μπορέσει να έχει το κουράγιο να βγεί μπροστά εκεί που πρέπει.</span><br />
<br />
<span class="null">Η λύση σίγουρα δεν είναι το “</span><span class="null"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">V</span>asilis pick
n' roll” μέχρι να παγώσει η κόλαση. Ούτε το “κουράζω την μπάλα 16-17 δεύτερα κι
αν δεν μου βγεί το κεντρικό pick n' roll κάνω λάθος πάσα ή σουτάρω απ' τα οκτώ
μέτρα κι όποιον πάρει ο χάρος” (εδώ έχει ευθύνη κι ο coach Bullet βέβαια).
Γράφω το ποστ βλέποντας το τσιρκολίκι του Ντούντα να χάνει απ</span><span class="null"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">o</span> την Αρμάνι
χωρίς τον αρχηγό/ηγέτη της, τον Τζεντίλε. Βλέπω τον McLean και τον </span><span class="null"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">L</span>afayet</span><span class="null"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">e</span> να βγάζουν
πάθος και να χαίρονται το παιχνίδι, να χαίρονται γιατί παίζουν κι εκείνοι στην
επίθεση και σκέφτομαι ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλω να φτάσουμε κι εμείς στο
ίδιο σημείο. Δεν είμαστε πολύ μακριά πάντως...</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">Δένουμε όσο περνάει ο καιρός στην επίθεση (το
λέω αυτό ακόμα κι όταν μόλις τελείωσε το τελευταίο ευρωπαϊκό ματς, κοιτάξαμε το
σκορ και το πρώτο νούμερο που είδαμε ήταν το πέντε), δεν χρειαζόμαστε τις
ασσίστ του Kill Bill και του Slouky Louk, που μόλις ήρθαν οι νίκες,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τον ξεχάσαμε κι αυτόν και καλά κάναμε. Αυτά
που περιμένουμε τώρα, είναι να παίξουν επιτέλους όλοι οι παίκτες μαζί, να έρθει
κι ο Ντόρσεϋ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span class="emoticontext">:</span><span class="emoticontext"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">P</span></span><span class="null"><span lang="EN-US"> </span>, να δέσουμε ακόμα πιο πολύ και να τελειώσει επιτέλους αυτή
η βαρετή φάση. Να μπούμε στο ζουμί, στα δυνατά ματς, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για να μπορέσουμε να βγάλουμε καλύτερα και πιο
χρήσιμα συμπεράσματα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">Προς το παρόν τα συμπεράσματα είναι τα εξής
επτά (τυχαίο; Δεν νομίζω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>:p):</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null"><span style="mso-spacerun: yes;"></span>1. Ο
Σπαν χρειάζεται Spa και ξεκούραση. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">2. Στο 4 θα παίζει ο Πάπι. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">3. Χρειαζόμαστε σέντερ. Ο Μιλουτίνοφ δεν
κάνει. Μπορεί σε 4-5 χρόνια να μας βγούν τα μάτια με το πόσο καλός θα γίνει, αλλά
τώρα δεν... </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">4. Πρίντεζης. Aπαραίτητος.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null"><span style="mso-spacerun: yes;"></span>5. Ο
Φράουλας πάει για Μανωλάδα αν συνεχίσει να χάνει τα άχαστα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">6. ΑΜΥΝΑΡΑ.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null"><span style="mso-spacerun: yes;"></span>7. Το
Αθηναίου-Κατσίβελης με την Α.Ε.Κ ήταν μια χαρά τράμπα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">Υγ.1 <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τι θα γίνει με το fantasy; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καντε κάτι. Σας είπα το παίρνω πάνω μου και
δεν βελτιώνομαι :p </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="null">Υγ.2 <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ευχαριστώ τον μοδεράτορα που με “έσπρωξε” τόσο
πολύ να κάνω κάτι που το κάνω για πρώτη φορά. Ας ελπίσουμε το επόμενο μου post
(τώρα που πήρα φόρα) να είναι καλύτερο. Περιμένω να δω ποστ κι από άλλα παιδιά.
Ονόματα δεν λέω. Καλή συνέχεια στην ομάδα και καλή ανάρρωση στον Πάτρικ. Τον
Γιάνγκ. Το θηρίο είναι εδώ, κοιμάται, θα ξυπνήσει!</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dytZ0cB5sRPeB4PTH2QCfZZZ1eOGfxkILhqZrwDIt4Bu9Cc6fe4YH7zc4x7I0u8J7riZ0HRjfYJJj6OrO095A' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-36167023576855111162015-10-20T17:19:00.000+03:002015-10-20T23:06:28.125+03:00Ο βασιλιάς είναι γυμνός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXIH_b6h7VrkK2eDErHbyrWy-nUCTYjSwbnX09cq4l1M7h7wWD2W9NmKXcvD6KqeBRVm8dQHiW2KlMPe6h825z8S6NT1gG6P7RZwp9Vivgx4At5OA4EecDEcvKYXGfhXqGY5AnHDoAPr5F/s1600/1329586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXIH_b6h7VrkK2eDErHbyrWy-nUCTYjSwbnX09cq4l1M7h7wWD2W9NmKXcvD6KqeBRVm8dQHiW2KlMPe6h825z8S6NT1gG6P7RZwp9Vivgx4At5OA4EecDEcvKYXGfhXqGY5AnHDoAPr5F/s640/1329586.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Δεν πάει και πολύς καιρός απο το προηγούμενο ποστ, αλλά οι εξελίξεις επέβαλαν το δίχως άλλο αυτό το update. Η ομάδα μέχρι τώρα παρουσιάζεται πολύ κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών, γεγονός που δεν γίνεται να αγνοηθεί.<br />
<br />
Δεν είναι το θέμα οτι έχασε τα δύο ντέρμπυ με Παναθηναϊκο ενώ θεωρητικά ξεκινούσε πιο μπροστά στη αφετηρία. Το θέμα είναι οτι και στα τρία επίσημα παιχνίδια που έχει δώσει ως τώρα σε υψηλό επίπεδο, τα δύο εκ των οποίων έχασε, έδειξε πολύ ανησυχητικά σημάδια. Και το ακόμα χειρότερο είναι οτι πολλά απο τα προβλήματα που εμφανίζει είχαν προβλεφθεί απο μεγάλη μάζα των οπαδών το καλοκαίρι.<br />
<br />
Δεν μπορεί κανείς ας πούμε να ισχυριστεί ότι το ποιοτικό κενό στο 4 πίσω απο τον Πρίντεζη δεν έβγαζε μάτια και ό,τι ήταν τουλάχιστον αφέλεια να πιστεύει κανείς οτι ο Aγραβάνης μπορεί να σταθεί σαν δεύτερο 4άρι στον Ολυμπιακό. Προσωπικά πιο πολύ πιστεύω τον Τσαϊρελη απο τον Αγραβάνη, αλλά και αυτόν ακόμα σαν τρίτο 4άρι ενδεχομένως. Η ομάδα χρειαζόταν έναν strech power forward για να μπορεί να ανοίξει το γήπεδο, ο οποίος θα ήταν σκυλί του πολέμου στην άμυνα, ώστε να πλαισιώσει ιδανικά τον Πρίντεζη. Κάτι σαν τον Γκάμπριελ της Καρσίγιακα που είχε ακουστεί.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFIah-f_zRIEQ3D5oTKAMJF9zJp4nr3kFiCfsAZ3cSqr-4No59wRFAYlphMSFE4z5Z2I0HM8GO0wHORHNV7lDTkWQE0AzkBRQcRi3fCJ5xrnoc7sZS9usRD-hml89LxjjN1YFuwDW897NP/s1600/talk.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFIah-f_zRIEQ3D5oTKAMJF9zJp4nr3kFiCfsAZ3cSqr-4No59wRFAYlphMSFE4z5Z2I0HM8GO0wHORHNV7lDTkWQE0AzkBRQcRi3fCJ5xrnoc7sZS9usRD-hml89LxjjN1YFuwDW897NP/s200/talk.jpg" width="185" /></a>Αντ' αυτού σπατάλησαμε μια θέση ξένου και πήραμε τρίτο σέντερ τον Μιλουτίνοφ, έναν παίχτη που είναι λίγο απο όλα και τίποτα πολύ. Μπορεί και λίγο να ποστάρει, είναι εννίοτε καλός στα ριμπάουντ, ματσάρει συμπαθητικά ψηλά κορμιά κτλ. Όλα αυτά στο περίπου, όχι αρκετά. Συγγνώμη, αλλά για τρίτο σέντερ, όπως είχα γράψει και τρία ποστ πίσω και πολλοί ακόμα το λέγανε, βάζεις και τον Αγραβάνη. Αναλώσιμος και πιο χρήσιμος για εμένα στη θέση αυτή. Εμείς προσπαθήσαμε να κάνουμε τον Αγραβάνη με το ζόρι 4άρι επιπέδου ευρωλίγκας. Ε όχι ρε κόουτς μη μου πείς ότι δεν έπαιξες (και παίζεις ακόμα) με τη φωτιά με αυτή την απόφαση.<br />
<br />
Η μεταγραφή Μιλουτίνοφ λοιπόν για εμένα χαρακτηρίζεται περιττή. Πάμε και στον Γιάνγκ τώρα. Το θηρίο, το θωρηκτό, τον μπουλντόζα και όλα αυτά τα ωραία που λέγαν ακόμα και "δημοσιογράφοι" το καλοκαίρι. Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα απο αυτά που είχα γράψει για αυτόν στη σύγκριση με Ντάνστον τρία ποστ πίσω...<br />
<br />
"Εν κατακλείδι θεωρώ πως αν ο Γιάνγκ μπεί περισσότερο στην πιο
τακτικίστικη λογική του ευρωπαϊκού μπάσκετ <span style="color: cyan;"><u>και δεν στηρίζεται
αποκλειστικά στο ενστικτό του και τα πλούσια σωματικά του προσόντα</u></span>,
μπορεί να αποδειχτεί αρκετά σημαντικότερος του Μπράιαντ. Ειδικά δε, αν
δουλέψει σοβαρά και το ποστ παιχνίδι του.<span style="color: yellow;"> <span style="color: cyan;"><u>Αν αυτά δε γίνουν, θα βλέπουμε
παιχνίδια που θα είναι κυρίαρχος, αλλά και κάποια που θα μπλοκάρει
αρκετά και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ειδικά όσο θα προχωράμε στα πιο
δύσκολα ματς. </u></span></span>"<br />
<br />
Νομίζω μέχρι τώρα βλέπουμε σε πολύ μεγάλο βαθμό ό,τι δηλώνουν τα υπογραμμισμένα σημεία. Ο παίχτης σίγουρα θέλει χρόνο γιατί δεν παίζει σε υψηλό επίπεδο πολύ καιρό, αλλά η έλλειψη αρχών στο παιχνίδι του, ώρες ώρες είναι σοκαριστική. Απο το ότι σε πολλές περιπτώσεις σε φάσεις που είναι φάτσα με το καλάθι κατεβάζει τη μπάλα χαμηλά πριν σηκωθεί, χάνοντας έτσι χρόνο, μέχρι τον τρόπο που ποστάρει, όπου δεν εκμεταλεύεται σχεδόν καθόλου το εκτοπισμά του και πολλές φορές αυτο-οδηγείται κάτω απο τη μπασκέτα με αποτέλεσμα να είναι έτοιμος να φάει τάπα απο το ίδιο το ταμπλό. Τα δε τελειώματα του στο λόου-ποστ, επιεικώς μέτρια.<br />
Ο παίχτης χρειάζεται εντατικά μαθήματα ώστε να μάθει λίγο τη θέση που αγωνίζεται και να μη στηρίζεται τόσο στην τροφοδότηση σε πικ εν ρολ καταστάσεις. Ειδικά με τέτοιο σώμα είναι έγκλημα να είναι τόσο "λίγος" στο λόου-ποστ. Θα μπορούσε άνετα να πλησιάσει το επίπεδο του Μπατίστ κάποια στιγμή αν το εκμεταλευόταν.<br />
<br />
Επίσης αυτός ο μύθος που καλλιέργησαν πάλι πολλοί "δημοσιογράφοι" το καλοκαίρι ότι ο Γιάνγκ στο ψηλό παιχνίδι είναι κυριάρχος είναι το λιγότερο εξοργιστικός. Ο παίχτης είναι απλά καλός στο συγκεκριμένο κομάτι. Αμυντικά δε, ο Ντάνστον ψηλά είναι ξεκάθαρα καλυτερός του, φαίνεται και απο τα περσινά τους νούμερα στα μπλοκ. Ελπίζω και αυτό να το είδατε όσοι προτρέχετε να εξυψώσετε, και να απαξιώσετε αντίστοιχα, παίχτες έτσι εύκολα.<br />
<br />
Για εμένα ο Ολυμπιακός στο 5 αντί για Γιάνγκ έπρεπε να είχε χτυπήσει Αρτιόμ Παραχούσκι, που έπαιζε κιόλας σαν όνομα, με τα χίλια. Θα είχε ένα παίχτη φόβητρο μέσα στη ρακέτα, με πολύ δυνατό λόου-ποστ παιχνίδι, που θα μάτσαρε παραπάνω απο ιδανικά (και όχι στο περίπου) παίχτες τύπου Ραντούλιτσα και Κούζμιτς. Έναν παίχτη που δεν θα σπρωχνόταν με τίποτα και θα σκέπαζε το καλάθι, που θα συνδύαζε δύναμη και τεχνική στο φούλ. ΄Εναν παίχτη που ακόμα και στο πικ εν ρολ εγώ μπορεί και να τον έλεγα καλύτερο του Γιάνγκ. Εξηγούμαι.<br />
<br />
Ο Γιάνγκ είναι πιο γρήγορος και εκρηκτικός. Ο Παραχούσκι όμως επειδή διαθέτει περισσότερη μπασκετική ευφυία σίγουρα στο πικ εν ρολ θα "βυθιζόταν" στο αντίπαλο καλάθι πιο σωστά και σε καλύτερο timing. Επίσης το γεγονός ότι έχει πολύ μεγαλύτερο μάκρος θα τον έκανε πιο εύκολο στόχο για λόμπες πάνω απο τα χέρια των αμυντικών. Σε άμυνα με αλλαγές πάνω στο πικ δε, δεν θα υπήρχε κανείς γκάρντ σε όλη την Ευρώπη να μπορέσει να τον σταματήσει απο το να τον βάλει μέσα στο καλάθι. Το μόνο εμφανές μειονέκτημα του Παραχούσκι σε σχέση με τον Γιάνγκ θα ήταν η πικ εν ρολ άμυνα, αλλα θα ήταν τόσα πολλά τα υπολοιπά οφέλη που θα άξιζε να προσπαθήσει ο Σφαιρό να το κρύψει αυτό με διάφορα τρικ. Εξάλλου πικ εν ρολ ψηλό η ομάδα διαθέτει στο πρόσωπο του Χάντερ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6ytRdB1pnTEpWRjbfEfdwS89dShHKPNqa-e8Tka4xqcD83Nuls5FpiapDCpHXfNJVoRhXL7vs2_9n0UZAzDpLGYfHZbr5h0kL5EfVz9I9mUZeSuebx2Au0W-FNF5_5XQ7DznSiS00oi1L/s1600/1329385.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6ytRdB1pnTEpWRjbfEfdwS89dShHKPNqa-e8Tka4xqcD83Nuls5FpiapDCpHXfNJVoRhXL7vs2_9n0UZAzDpLGYfHZbr5h0kL5EfVz9I9mUZeSuebx2Au0W-FNF5_5XQ7DznSiS00oi1L/s320/1329385.jpg" width="320" /></a><br />
Ο Σφαιρό λοιπόν όταν κατέληγε σε Γιάνγκ δεν τα σκέφτηκε όλα αυτά; Δεν συνυπολόγισε εκτός όλων των άλλων την απειρία του παίχτη; Λάθος όταν έχεις τον Παραχούσκι μέσα στα πόδια σου και ήδη Χάντερ στο ρόστερ, να πας να πάρεις Γιάνγκ. Όχι τόσο μεγάλο όσο το να προσπαθείς να κάνεις με τα χίλια ζόρια τον Αγραβάνη παίχτη επιπέδου και να μη παίρνεις το 4αρι που ζητάει η ομάδα, αλλα λάθος που ήδη φαίνεται παρ' όλα αυτά. Και όποιος δεν το παραδέχεται ή στέκεται σε εμφανίσεις του Γιάνγκ τύπου Τσεντεβίτα, εθελοτυφλεί. Δώσαμε 900 χιλιάρικα σε ένα παίχτη που είναι ο ορισμός της λέξης "στοίχημα", ενώ η ομάδα έπρεπε να πάρει Παραχούσκι. Ενα πολύ δυνατό πίβοτ δηλαδή, πράγμα που της λείπει καιρό τώρα. Μην πει κανείς δεν ταιριάζουν τέτοιοι παίχτες στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, γιατι θα του πω ότι το παιχνίδι του Ολυμπιακού κάποιες φορές είναι τόσο μονόπατο που πονάνε τα μάτια μας. <br />
<br />
Πάμε και στην πικρή ιστορία των γκάρντ τώρα. Λοιπόν η φυγή Σλούκα μπέρδεψε υπερβολικά τα πράγματα. O Στρόμπερυ αποκτήθηκε σαν αντι-Λαφαγιέτ με την υπόθεση εργασίας ότι η ομάδα θα τα βρεί με τον Σλούκα. Aυτό δεν έγινε ποτε και έτσι έμεινε αμανάτι ο παίχτης, που διαθέτει καλά στοιχεία (ενέργεια, άμυνα, μπούκα κ.α.) και χρειάζεται χρόνο για να τα δείξει, αλλα στην παρούσα φάση φαίνεται ο πιο εύκολα αντικαταστάσιμος. Θα πει κάποιος γιατί όχι ο Χάκετ ρε αδερφέ; Τι παραπάνω έχει δείξει μέχρι τώρα; Όχι πολλά παραπάνω, αν και στο παιχνίδι με την Τσεντεβίτα έκανε αρκετή αθόρυβη δουλειά. Είναι απλό. Είναι πιο κοντρολαρισμένος παίχτης, με περισσότερη εμπειρία και μεγαλύτερη κλάση. Προσωπικά πιστεύω ότι θα ανέβει και θα προσφέρει. Μπορεί και να κάνω λάθος, μιας που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει μια εμφανή πτώση, αλλά θεωρώ ότι οverall μπορούμε να πάρουμε περισσότερα πράγματα και πιο γρήγορα απο αυτόν.<br />
<br />
Στην παρούσα φάση η ομάδα χρειάζεται έναν άνθρωπο που να πλησιάζει όσο γίνεται στο στυλ τον Σλούκα. Να μπορεί δηλαδή να δεί γήπεδο και να προσφέρει εύκολους πόντους. Ο Στρόμπερυ δεν είναι ο παίχτης που θα το κάνει με συνέπεια αυτό και η ομάδα χρειάζεται κάτι τέτοιο άμεσα και όσο πιο σίγουρα γίνεται. Δεν μπορεί να περιμένει την καλή βραδιά του Στρόμπερυ, ούτε ακόμα και του Χάκετ, ο οποίος όμως μπορεί πιο εύκολα να περιοριστεί σε οργανωτικό ρόλο και να παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες όποτε του επιτρέπει το παιχνίδι. Γιατί λοιπόν παρέμεινε ο Στρόμπερυ στο ρόστερ όταν χάθηκε ο Σλούκας; Ή γιατί τέλος πάντων αποκτήθηκε ο Χάκετ στη συνέχεια και όχι κάποιος άλλος γκάρντ που να είναι πιο σκόρερ και ικανός στο να βλέπει την πάσα; Είναι τυχαίο που ο Σφαιρόπουλος χθες εμπιστεύτηκε ελάχιστα τον Στρόμπερυ έχοντας σε πολύ μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού τον Λοτζέσκι στη θέση 2; Αυτό για εμένα είναι σημάδι αναγνώρισης λάθος καλοκαιρινού σχεδιασμού.<br />
<br />
Απο την άλλη πρέπει όλοι κάποια στιγμή να καταλάβουν ότι ο Σπανούλης δεν είναι ο παίχτης που ήταν κάποτε. Και πρέπει πρώτος απο όλους να το καταλάβει ο ίδιος. Ο μπασκετικός εγωισμός σε τόσο σπουδαίους παίχτες είναι λογικός και ως ένα σημείο θεμιτός, αλλά όταν αρχίζει και κάνει περισσότερο κακό στην ομάδα σου παρά καλό, πρέπει να ξεπερνιέται. Ο Βασίλης θα πρέπει αν είναι σωστός επαγγελματίας, να είναι πλέον έτοιμος να μοιραστεί τη θέση του ηγέτη και του σκόρερ στην περιφέρεια με κάποιον άλλο. Διότι έχει απωλέσει σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα του να σκοράρει κοντά στο καλάθι ή σε μέση απόσταση μετά απο drive ή drive και jump shoot αντίστοιχα, και στηρίζεται πλέον υπερβολικά στο μακρινό σουτ του. Πράγμα στο οποίο, παρά τα μεγάλα σουτ που έχει βάλει κατα καιρούς, δεν ήταν ποτέ βιρτουόζος.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfejabdjvwPbBOVoRBcHLfmmPwFLn1TRgau1aZmDDvPuFH-aJJcSxF_sqIRfIXy0TDXVRs2jVvR1oNMtFEh1OJ3lTXLZZfo2LOIx81JXCWQ5sCFe4nUel08YKm2Kp3oxI6wEnXH5Tl9Xt0/s1600/thumbnail.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfejabdjvwPbBOVoRBcHLfmmPwFLn1TRgau1aZmDDvPuFH-aJJcSxF_sqIRfIXy0TDXVRs2jVvR1oNMtFEh1OJ3lTXLZZfo2LOIx81JXCWQ5sCFe4nUel08YKm2Kp3oxI6wEnXH5Tl9Xt0/s320/thumbnail.jpg" width="320" /></a>Aυτή είναι η αλήθεια. Ήταν πάντοτε ένας τρομερός μπουκαδόρος με καλό περιφερειακό σουτ. Όταν λοιπόν φτάνει την περσινή χρονιά για πρώτη φορά στην καριέρα του να έχει επιχειρήσει στην ευρωλίγκα περισσότερα τρίποντα στο σύνολο παρά δίποντα, αυτό μας δείχνει πως δεν μπορεί πλέον να επωμιστεί το ρόλο του σκόρερ. Γιατι ο γκάρντ-σκόρερ εννοείται πως πρέπει να έχει καλό σουτ, αλλα πάνω απο όλα πρέπει να είναι slasher, να διεμβολίζει δηλαδή και να τελειώνει φάσεις ή να δημιουργεί καταστάσεις ανισορροπίας. Ο Σπαν δεν το κάνει πλέον με συνέπεια αυτό και δεν υπήρξε ποτέ καθαρός σουτέρ για να λειτουργεί κατα κύριο λόγο σαν τέτοιος τώρα, αλλα και τα τελευταια δύο-δυόμιση χρόνια θα προσθέσω εγώ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Ο κόσμος λοιπόν όσο και να τον αγαπάει, με την σχεδόν ολοκληρωτική και άνευ όρων αποδοχή στον Σπαν, έχει συμβάλει στη δημιουργία ενός κλίματος γύρω απο τον παίχτη που δεν του επιτρέπει να βοηθήσει με τον καλύτερο τρόπο την ομάδα του. Η ασυλιά δε, που απολαμβάνει απο όλους τους δημοσιογράφους ανεξαιρέτως είναι τόσο μεγάλη που καταντάει ύποπτη. Διότι το ζητούμενο δεν είναι να απαξιώσουμε τον παίχτη που έχει προσφέρει τόσα πολλά πράγματα. Άσχετα που πάνω στα νεύρα μου προσωπικά το έχω κάνει και αυτό, το παραδέχομαι. Το ζητούμενο είναι να δούμε την πραγματικότητα για αυτό που είναι και να τον προστατεύσουμε απο το να εκτίθεται και ο ίδιος. Αν όμως τον κανακεύουν όλοι και δεν υπάρχει ίχνος κριτικής, βάσιμης και μη κακοπροαιρετής, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι ο μπασκετικός του εγωισμός θα επικρατήσει. Και ο Ολυμπιακός χρειάζεται τον Σπανούλη με καθαρό μυαλό και όχι θολωμένο και καθοδηγούμενο απο το Εγώ του.<br />
<br />
Εν κατακλείδι όπως βλέπετε η ομάδα πάσχει σε πάρα πολλά μέτωπα. Και αγωνιστικά και σε νοοτροπία. Ο βασιλιάς είναι γυμνός και κάποιος πρέπει να το πει με θάρρος πριν να είναι πολύ αργά. Ήδη χάθηκε ένας τίτλος. Με τα τωρινά δεδομένα επομένως, για να σωθεί η χρονιά επιβάλλεται να απομακρυνθεί ένας εκ των Στρόμπερυ, Χάκετ (προτιμώ Στρόμπερυ) και να αποκτηθεί ένας σκόρερ που να βλέπει γήπεδο και με τον οποίο ο Σπαν θα είναι διατεθιμένος να μοιράζεται τον χρόνο συμμετοχής. Επίσης επιβάλλεται να αποκτηθεί ένα 4άρι με τα χαρακτηριστικά που ανέφερα πιο πάνω και να περάσει ο Μιλουτίνοφ αποκλειστικά στο ρόστερ της ευρωλίγκας. Αυτές οι κινήσεις καλό θα ήταν να γίνουν αρκετά πριν το τοπ-16, γιατι διαφορετικά δεν νομίζω να προλάβει να μονταριστεί η ομάδα εν όψει των πολύ δύκολων αγωνιστικών υποχρεώσεων που θα ακολουθήσουν, ειδικά σε περίπτωση εκ νέου αστοχίας στη στελέχωση. Τέλος πρέπει να γίνουν εντατικά μαθήματα της θέσης 5 στον Γιάνγκ, διότι η επένδυση του Ολυμπιακού πάνω του θα πάει χαμένη διαφορετικά.<br />
<br />
Ο κόουτς Σφαιρόπουλος έβαλε πολλά στοιχήματα και μάλλον τη πάτησε. Λάθη δεν κάνουν όμως μόνο όσοι δεν προσπαθούν. Υπάρχει χρόνος για να φτιάξουν τα πράγματα κάνοντας τις απαραιτητές προσθαφαιρέσεις και ανακατατάξεις, ώστε να έχουμε τουλάχιστον μια πιο ορθολογική ομάδα και να διεκδικήσουμε με περισσότερες αξιώσεις ό,τι καλύτερο. Αν δεν διαφανεί ουσιαστικά κάποια τέτοια πρόθεση βέβαια, τότε νομίζω δικαίως θα μιλάμε και για τον κόουτς απο άλλη βάση πια. Ελπίζω να μην χρειαστεί.<br />
<br />
Υγ. Όσον αφορά τον Παπ, είναι ένας παίχτης που τον θέλουμε οι περισσότεροι Ολυμπιακοί, αλλα αντικειμενικά δεν αποτελεί προτεραιότητα τώρα. Μακάρι να έρθει, αλλά μόνο αν δεν εμποδίσει κάποια κίνηση που είναι απολύτως απαραίτητη.</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-20237109610868688152015-10-07T19:08:00.000+03:002015-10-08T15:15:09.459+03:00Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός: citius, altius, fortius<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmhyphenhyphenU4aZq43yyjVdSiD3d0EEs33yH3fR5oLBAMEwzQmk2DsVDDFGjjwmO1zryUhQZt0ZDtH61fEKPay6oTAZ9DexHvdrV7bAcT7SlXPM_otlU3qS8ZFmyYpMrTCUVTLJIJSKEtbv8gPc_T/s1600/oly-pao.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmhyphenhyphenU4aZq43yyjVdSiD3d0EEs33yH3fR5oLBAMEwzQmk2DsVDDFGjjwmO1zryUhQZt0ZDtH61fEKPay6oTAZ9DexHvdrV7bAcT7SlXPM_otlU3qS8ZFmyYpMrTCUVTLJIJSKEtbv8gPc_T/s640/oly-pao.png" width="640" /></a></div>
<br />
Πρώτο επίσημο ματς της σεζόν 2015-2016 αύριο, και τι ματς!<br />
<br />
Κλασικά, όπως πολλές φορές την τελευταία δεκαετία, συναντιόμαστε στην πρεμιέρα του κυπέλου με τον Παναθηναϊκό. Το άλλο σενάριο που παίζει συνήθως είναι ότι τους βρίσκουμε στον τελικό. Ένα σενάριο με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον για το που θα καταλήξει τελικά ο τίτλος, μιας που αν κατα 99% ξέρεις τον τροπαιούχο με το καλημέρα, χάνεται όλο το νόημα.<br />
Φέτος ανεβαίνουν βέβαια και άλλες ομάδες, οπότε μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο σαν φίλαθλοι και λάτρεις του μπάσκετ. Σαν Ολυμπιακοί βέβαια, ελπίζουμε και θέλουμε να το πάρει η ομάδα μας.<br />
<br />
Αν ξεπεράσουμε πάντως τη συζήτηση περί ενδιαφέροντος (σε έναν ούτως ή άλλως υποβαθμισμένο θεσμό) θεωρώ ότι μας συμφέρει που πετυχαίνουμε σε αυτό το χρονικό σημείο τον "αιώνιο αντίπαλο". Και εξίσου μας συμφέρει που θα τον πετύχουμε πάλι πολύ νωρίς στη έδρα του στο πρωτάθλημα. Εξηγούμαι.<br />
<br />
Ο Παναθηναϊκός έκανε μερικές αρκετά αξιολογές κινήσεις και αυτό είναι κάτι που σε βάθος χρόνου θα φανεί. Έβαλε και ένα στοίχημα με τον Φέλντεϊν βέβαια, αλλα οι υπολοιπές επιλογές φαίνοται απο αρκετά εώς ικανοποιητικά ασφαλείς. Δεν θα καθίσω να κάνω ιδιαίτερη ανάλυση για τα αγωνιστικά οφέλη του Παναθηναϊκου, ο οποίος θα έχει και τον... θεριακλή Γκιστ στη 12αδα! Θα αποκαλυφθούν όλα στην πορεία.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9v4uNEhWCKgzoB_O-NNH7dSEt7oHjNghpWYHt_eDLt83d3ezdchhycMdqrQNcNNZNdObmPf1PDFUlRH4WI_wyd3l4yHl4-U9EtC1YZZX-CREWwjc7vwB1Wpxyp2bwlovxRseGdLiQa0c-/s1600/41_pao_partizan.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9v4uNEhWCKgzoB_O-NNH7dSEt7oHjNghpWYHt_eDLt83d3ezdchhycMdqrQNcNNZNdObmPf1PDFUlRH4WI_wyd3l4yHl4-U9EtC1YZZX-CREWwjc7vwB1Wpxyp2bwlovxRseGdLiQa0c-/s200/41_pao_partizan.jpg" width="200" /></a>Απο εκεί και ύστερα όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι μιλάμε για μια πιο διαφορετική ομάδα σε σύγκριση με πέρσυ, απο ό,τι είναι ο φετινός Ολυμπιακός σε σχέση με τον περσινό. Οι αλλαγές που γίναν σε εμάς ήταν κατα κύριο λόγο βελτιωτικές, ενώ στον Παναθηναϊκο δομικές. Επομένως χρειάζεται περισσότερο χρόνο να μπεί σε μια νέα φιλοσοφία και να βρεθούν μεταξύ τους οι βασικότατοι νεαποκτηθέντες. Επιπλέον θεωρώ ότι μέσα στη χρονιά ο Παναθηναϊκός πιθανότα θα κινηθεί για να κλείσει τη μία θέση ξένου που έχει αφήσει ανοιχτή, μάλλον με κάποιον mobile ψηλό. Οπότε αν τον πετυχαίναμε πιο μετά, ίσως ο Σάσα Τζόρτζεβιτς να είχε ένα έξτρα όπλο στη διαθεσή του, κυρίως όσον αφορά την αντιμετώπιση και εκτέλεση του pick n' roll.<br />
<br />
Η ομάδα μας πάλι, παρέμεινε πιο συμπαγής στον κορμό της (Σπαν, Πριντ, Λοτζε και ίσως Μάντζαρης παραμένουν στην βασικη 5άδα) και συμπληρωσέ το ήδη υπάρχον ρόστερ με αρκετά ελπιδοφόρες επιλογές.<br />
<br />
Προσωπικά βέβαια έχω κάποιες ενστάσεις πάνω στη στελέχωση, τις οποίες διατύπωσα δύο ποστ πίσω, αλλά παρ' όλα αυτά σε σχέση με πέρσυ η μόνη ξεκάθαρα δομική αλλαγή είναι η φυγή Σλούκα. Ο οποίος βέβαια μπορεί να ερχόταν απο τον πάγκο, άλλα όπως έχουμε πεί αποτέλεσε συχνά την περσινή χρονιά έναν παίχτη βαρόμετρο, του οποίου τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά δεν αναπληρώθηκαν εντελώς.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBw0m1phwjVB6fkC1o1KbfOUm-LzGOc9EKOWQBanmMKVNmsSq7QL2fXj6Mku8m5MSzZhnsdEZ6WVp_ySX0Sr_0FclKVEIjSOkUt6JFclA6oBlK6gbipfeCP71Ojt_NlZt0mHr_qL58DP8L/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBw0m1phwjVB6fkC1o1KbfOUm-LzGOc9EKOWQBanmMKVNmsSq7QL2fXj6Mku8m5MSzZhnsdEZ6WVp_ySX0Sr_0FclKVEIjSOkUt6JFclA6oBlK6gbipfeCP71Ojt_NlZt0mHr_qL58DP8L/s320/hqdefault.jpg" width="320" /></a>Πέραν αυτού όμως, ο Ολυμπιακός με τις κινήσεις που έκανε, φαίνεται να κέρδισε σε ποιότητα και σε δύναμη, χωρίς θεωρητικά να χάσει κάτι που ήδη είχε απο αυτούς που έφυγαν και κυρίως χωρίς να ξεφεύγει απο τις αγωνιστικές αρχές του. Απλά ψήλωσε, έγινε ακόμα πιο σκληρός περιφερειακά, απέκτησε περισσότερο την προσωπική φάση και μάλλον αύξησε και την αθλητικότητα του σαν ομάδα. Το μότο φέτος, άρα και αύριο, πρέπει να είναι "μια απο τα ίδια, αλλά πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά". Και πιστεύω θα είναι. Δεν ξέρω αν έχει απάντηση ακόμα σε αυτό ο Παναθηναϊκός. Ίσως ο χαρακτήρας κάποιων παιχτών του, άλλα απο την άλλη παίχτες με χαρακτήρα έχει και ο Ολυμπιακός.<br />
<br />
Μοιάζει πιο έτοιμη λοιπόν η ομάδα μας για το αυριανό παιχνίδι και πιστεύω ότι εύκολα ή δύσκολα θα το πάρει. Το ματς στο ΟΑΚΑ είναι άλλη κουβέντα, αλλα σίγουρα οι συνθήκες είναι ευνοϊκές.<br />
Προφανώς στα ντέρμπυ δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος, αλλά σε βάθος χρόνου ο Παναθηναϊκός θα γίνει πολύ πιο επικίνδυνος αντίπαλος απο ό,τι είναι τώρα. Επομένως είναι ευκαιρία να εκμεταλευτούμε την καλύτερη θέση που έχουμε στη αφετηρία...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/ioE_O7Lm0I4/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ioE_O7Lm0I4?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-67662729087273266292015-08-31T12:32:00.000+03:002015-08-31T14:53:13.531+03:00Eurobasket 2015<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMm1WuZWegIlfqhwSrvlDS8ON3fZTwxMtBXMQOfxl4fEvPVE8spC0UZcMgAYL9YJSTMXCgFIXTF8qdgPkALrq55sHFTK36jUfO63a7v1Yygw16xZzMarFcYLXk4pt-6H2Wi8vMibERCZFC/s1600/EuroBasket_tournament_mark_portrait.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="409" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMm1WuZWegIlfqhwSrvlDS8ON3fZTwxMtBXMQOfxl4fEvPVE8spC0UZcMgAYL9YJSTMXCgFIXTF8qdgPkALrq55sHFTK36jUfO63a7v1Yygw16xZzMarFcYLXk4pt-6H2Wi8vMibERCZFC/s640/EuroBasket_tournament_mark_portrait.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Η αυγουστιάτικη ραστώνη και διάφορα άλλα γεγονότα με έχουν κάνει να μην πολυασχολούμαι με το blog τον τελευταίο καιρό.<br />
Παρ' όλα αυτά, μιας που υπάρχει Eurobasket προ των πυλών και για να μη χαλάσει και η παράδοση που με θέλει να κάνω τουλάχιστον ένα post κάθε μήνα, είπα να φτιάξω ενα σύντομο ποστάκι να ξεμπουκώσουμε κιόλας.<br />
Εδώ πέρα λοιπόν θα πάμε τουλάχιστον μέχρι το τέλος του Eurobasket και ελπίζω να δούμε ωραία ματσάκια και να έχουμε να μιλάμε για μεγάλες επιτυχίες της εθνικής.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-25525885639831002142015-07-19T19:54:00.001+03:002015-07-19T23:03:44.626+03:00Πρώην και νυν, πλην και συν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRytZ-_nv-QsbNAMYzMpAP25hBMYlUK7slVKDK91Lj1uXl1skxU9ZncR0_mDttpiyBgAFQjlkC71ZKL76_VqyodTArIkzOpGGvQwndDogF9HP7MAne1x-2BxOqR3-A5CBWfqZ8QTXb4yIn/s1600/1086375.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRytZ-_nv-QsbNAMYzMpAP25hBMYlUK7slVKDK91Lj1uXl1skxU9ZncR0_mDttpiyBgAFQjlkC71ZKL76_VqyodTArIkzOpGGvQwndDogF9HP7MAne1x-2BxOqR3-A5CBWfqZ8QTXb4yIn/s640/1086375.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Η στελέχωση της ομάδας για τη νέα σεζόν έχει ήδη προχωρήσει αρκετά, οπότε μπορούμε να κάνουμε μια εκτίμηση για το που βρισκόμαστε και αν η ομάδα θα παρουσιαστεί καλύτερη ή χειρότερη του χρόνου.<br />
<br />
Στη θέση του Κώστα Σλούκα ήρθε ουσιαστικά ο Ντάνιελ Χάκετ. Αρκετά διαφορετικοί παίχτες. Με την απώλεια του Κώστα η ομάδα χάνει έναν απο τους καλύτερους δημιουργούς της, όχι μόνο στο pick n' roll, αλλα γενικότερα. Το μάτι που έχει για την πάσα στον ελεύθερο παίχτη και η ικανότητα να την περνάει ακόμα και μέσα απο την τρύπα της βελόνας θα λείψουν στον Ολυμπιακό. Όχι ότι ο Χάκετ είναι ένα κακό point guard, κάθε άλλο, απλά ο Κώστας στο συγκεκριμένο κομάτι είναι απο τους καλύτερους που υπάρχουν. Ενα ακόμα στοιχείο που θα χάσουμε με την φυγή του Σλούκα είναι το μακρινό σουτ. Χωρίς να τον λες καθαρόαιμο σουτέρ, ο Κώστας δεν είναι κάποιος που μπορείς να αγνοήσεις περιφερειακά, όντας ικανός να βάλει μεγάλα σουτ. Αυτό σε συνδυασμό με την ικανοτητά του στη δημιουργία, τον κάνει συχνά τον game changer οταν ένα παιχνίδι κολάει και δεν μπαίνει...γκολ με τίποτα! Ο Χάκετ δεν είναι εξίσου καλός σουτέρ με τον Κώστα και αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να σχεδιάζουν οι αντίπαλοι την τακτική τους βάσει αυτού του γεγονότος και να ρισκάρουν το σουτ του.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQGUOg5FRspKBnc5_YEKfhXvN8O2Hzi4D-SWjdfR-zRigxQzczr5ZKQR4XIN5yxunXsiYfqylHPp6jJ-MHq-Oc_rZdzb6dRE-RZJgX0PfgZA-Nditr4EZr6RgkS_yAI3sVWMhGIj-PBjkQ/s1600/daniel-hackett-ea7-emporio-armani-milan-eb14.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQGUOg5FRspKBnc5_YEKfhXvN8O2Hzi4D-SWjdfR-zRigxQzczr5ZKQR4XIN5yxunXsiYfqylHPp6jJ-MHq-Oc_rZdzb6dRE-RZJgX0PfgZA-Nditr4EZr6RgkS_yAI3sVWMhGIj-PBjkQ/s320/daniel-hackett-ea7-emporio-armani-milan-eb14.jpg" width="320" /></a>Απο την άλλη με τον Χάκετ βάζεις εναν πολύ ταλαντούχο παίχτη στο ένας με έναν στην ομάδα σου. Στοιχείο που ο Σλούκας έχει βελτιώσει αρκετά τα τελευταία χρόνια, αλλα σίγουρα υστερεί απέναντι στον Ιταλό γκάρντ, ο οποίος πέρα απο το πολύ καλό του drive εκμεταλεύεται και το ύψος του ώστε να πάρει πόντους ακόμα και ποστάροντας τον προσωπικό του αντίπαλο. Επομένως εν δυνάμει είναι ένας παίχτης επιπλέον, πλην Σπανούλη, που μπορεί να σε ξεκολήσει, αντικαθιστώντας ως ένα βαθμό το δημιουργικό κενό που αφήνει ο Σλούκας με το να φτιάχνει φάσεις για τον εαυτό του. Εξάλλου όπως είπα δεν είναι κακός δημιουργός ο Χάκετ, βλέπει γήπεδο, ενώ και το ύψος του τον βοηθάει να βρίσκει γωνίες πάσας που ενα πιο κοντό γκαρντ δεν θα μπορούσε. Ένας αξιοπρεπής δημιουργός χωρίς αμφιβολία, του οποίου η ικανότητα στο man to man μπορεί τελικά να προκαλέσει περισσότερες έξτρα πάσες εξαιτίας των βοηθειών που θα πηγαίνουν πάνω του.<br />
Και βέβαια με τον Ιταλό έχεις ένα πολύ πιο αξιόπιστο αμυντικά παίχτη, ο οποίος μπορεί και λόγω ύψους, άλλα και λόγω περισσότερης δύναμης και νεύρου, να ανταποκριθεί ακόμα και σε άμυνα με αλλαγές στα σκριν. Ένα ακόμη στοιχείο είναι ότι τα μακριά του χέρια θα μικραίνουν περισσότερο τους διαδρόμους πάσας του αντιπάλου, ενώ θα τον βοηθήσουν να κάνει πολύ περισσότερα κλεψίματα απο ό,τι θα έκανε ο Κώστας. <br />
Όσον αφορά αυτό το ζευγάρι πρώην και νυν λοιπόν, θεωρώ οτι με την έλευση Χάκετ η ομάδα κερδίζει περισσότερα απο όσα χάνει, ειδικά αν ο παίχτης καταφέρει και εγκλιματιστεί. Βρίσκω τον Ιταλό ένα παίχτη που μπορεί να κάνει τη διαφορά με μεγαλύτερη συνέπεια απο ό,τι ο Κώστας, αρκεί να έχει το μυαλό του στο μπάσκετ και να καταλάβει που ήρθε.<br />
<br />
Πάμε στο επόμενο ζευγάρι τώρα.<br />
Ο Μπράιαντ Ντάνστον έφυγε, ο Πάτρικ Γιάνγκ ήρθε. Και εδώ δύο σχετικά διαφορετικοί παίχτες.<br />
Αυτό που έχουν κοινό όμως είναι ότι κανείς τους δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστος στο low post. Η ομάδα και φέτος δεν θα έχει κάποιον που να μπορεί να παίξει, με συνέπεια, με πλάτη στο καλάθι σε περίπτωση που το pick n' roll "μπουκώνει". Για εμένα αυτό παραμένει μεγάλο μειονέκτημα και αυτός είναι ένας απο τους λόγους που ήθελα διακαώς τον Παραχούσκι, επειδή επιθυμούσα ένα σημείο αναφοράς μέσα στη ρακέτα. Παρεμπιπτόντως ο Παραχούσκι θα μάτσαρε ιδανικά τον Ραντούλιτσα.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7dyl7b4mqcnpdGMiFNFWQsXRo2al6fntZrQOPMcogkcvpJa3eKczqpjH4TgjhLCag7CWTHETpPGVPJyMV9CP2ia7P7naB8AevS0vewjOnahbE-qvbpwBZQZp8UDtySv5EFJGoXhcwHUBx/s1600/patric-young-galatasaray-liv-hospital-istanbul-eb14.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7dyl7b4mqcnpdGMiFNFWQsXRo2al6fntZrQOPMcogkcvpJa3eKczqpjH4TgjhLCag7CWTHETpPGVPJyMV9CP2ia7P7naB8AevS0vewjOnahbE-qvbpwBZQZp8UDtySv5EFJGoXhcwHUBx/s320/patric-young-galatasaray-liv-hospital-istanbul-eb14.jpg" width="238" /></a>Για να μην ξεφεύγουμε όμως, αμιγώς στη σύγκριση μεταξύ των δύο, το σαφές πλέονεκτημά του Ντάνστον για εμένα απέναντι στον Γιάνγκ είναι η άμυνα ψηλά, άλλα και η μεγαλύτερη εμπειρία του σε μεγάλα παιχνίδια επιπέδου top-16 και play-off ευρωλίγκας. Ο Ντάνστον σίγουρα σκεπάζει το καλάθι καλύτερα και ξέρει πως πρέπει να αντιμετωπίσει το pick n' ρroll σε όλες τις αμυντικές εκδοχές με περισσότερη αποτελεσματικότητα, αυτό βέβαια όταν δεν κάνει επιπόλαια φάουλ και έχει το μυαλό του στο παιχνίδι. Ο Γιάνγκ απο την άλλη μπορεί να υστερεί σε μάκρος, αν και ψηλότερος, αλλά το εκτοπισμά του τον βοηθάει ώστε να κρατάει πιο εύκολα βαριά σέντερ μακριά απο το καλάθι. Δεν είναι εξίσου καλός με τον Μπράιαντ στην αμυνά πάνω απο τη στεφάνη, χωρίς όμως να είναι και κακός. Κυνηγάει τις φάσεις ψηλά, αν και στην άμυνα στο pick n' roll κάποιες φορές χάνεται εύκολα. Το πλεονέκτημα του σε σύγκριση με τον Ντάνστον εδώ, είναι ότι έχει περισσότερη έκρηξη και έτσι μπορεί να καλύψει πιο γρήγορα χώρο. Για τον ίδιο λόγο, επιθετικά στο pick n' roll λογικά θα είναι πιο θετικός, ενώ και ο συνδυασμός δύναμης και όγκου πιθανότατα να τον κάνουν πιο αποτελεσματικό μετα απο επιθετικό ριμπάουντ. Στις βολές κινούνται και οι δύο στα ίδια μέτρια επίπεδα του 60% πάνω-κάτω.<br />
Εν κατακλείδι θεωρώ πως αν ο Γιάνγκ μπεί περισσότερο στην πιο τακτικίστικη λογική του ευρωπαϊκού μπάσκετ και δεν στηρίζεται αποκλειστικά στο ενστικτό του και τα πλούσια σωματικά του προσόντα, μπορεί να αποδειχτεί αρκετά σημαντικότερος του Μπράιαντ. Ειδικά δε, αν δουλέψει σοβαρά και το ποστ παιχνίδι του. Αν αυτά δε γίνουν, θα βλέπουμε παιχνίδια που θα είναι κυρίαρχος, αλλά και κάποια που θα μπλοκάρει αρκετά και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ειδικά όσο θα προχωράμε στα πιο δύσκολα ματς. Παρ' όλα αυτά, θεωρώ ότι έχει γενικά τις δυνατότητες να δημιουργήσει περισσότερο αντίκτυπο και σε μεγαλύτερη συχνότητα απο τον Ντάνστον, επομένως κρίνω την μεταγραφή ως βελτιωτική. Αν τώρα ο Μπράιαντ κάνει στην Εφές μια σεζόν όπως την πρώτη που έκανε στην ομάδα μας, ίσως να αναθεωρήσω.<br />
<br />
Το τρίτο ζευγάρι των πρώην-νυν είναι αυτό του Όλιβερ Λαφαγιέτ και του Ντι Τζέι Στρόμπερυ. Τον δεύτερο δεν τον έχω παρακολουθήσει να παίζει, επομένως οι εκτιμήσεις μου για αυτόν κατα ένα μεγάλο βαθμό έχουν να κάνουν με διάφορα reports και βιντεάκια που κυκλοφορούν στο νετ, καθώς και τα στατιστικά του παίχτη.<br />
Φαίνεται πως έχουμε να κάνουμε εδώ, όπως και στη περίπτωση του Χάκετ, με μια σαφή αναβάθμιση αμυντικά στην περιφέρεια. Ο Λαφαγιέτ ήταν καλός περιφερειακός αμυντικός, αλλα ο Στρόμπερυ, όπως λέγεται, είναι το γκάρντ που θα σου βγάλει τα συκώτια, αυτός που θα ρίξεις πάνω στον πιο επικίνδυνο παίχτη του αντίπαλου. Και αυτός ψηλός για γκάρντ, μπορεί να παίξει άμυνα απο το ένα ως το τρία, αλλά να ανταπεξέλθει επίσης σε άμυνα με αλλαγές στα σκρίν. Μοιάζει αρκετά στον Χάκετ, με τη διαφορά ότι δεν έχει τόσο το ταλέντο του Ιταλού στο ένας με έναν, αλλά παρ' όλα αυτά επιτίθεται στο καλάθι χωρίς να φοβάται με όπλο του την πολύ καλή crossover τρίπλα που έχει. Ο Λαφαγιέτ απο την άλλη, επιχειρούσε σπανιότατα να πλησιάσει το καλάθι και να τελειώσει τη φάση. Επίσης ο Στρόμπερυ, όπως και ο Χάκετ, μπορεί να ανέβει και στη θέση "3" σε σχήμα με τρία γκάρντ.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivqVOTnb0yvPCn4sXbMMXKg3V4aniX5wmB1BLC_t42ylIE_Irwe0I4ntXKK5nq24h6Bf3Dkuo3kZt6CVRUhnnE7vwPmtyu6EjVWHzIksawH9egFdK97Pj_HiGHCU-eenPFXj8cEgBIm4M_/s1600/bjk-kyaka1-700x350.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivqVOTnb0yvPCn4sXbMMXKg3V4aniX5wmB1BLC_t42ylIE_Irwe0I4ntXKK5nq24h6Bf3Dkuo3kZt6CVRUhnnE7vwPmtyu6EjVWHzIksawH9egFdK97Pj_HiGHCU-eenPFXj8cEgBIm4M_/s320/bjk-kyaka1-700x350.jpg" width="320" /></a> Δημιουργικά φαίνεται να είναι στα ίδια, ίσως και καλύτερος του Όλιβερ, αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Πάντως στα στατιστικά του καταγράφεται ένας αξιοπρεπής αριθμός ασίστ. Όσον αφορά το θέμα του σουτ, με ένα ποσοστό στα τρίποντα που αγγίζει το 36% συνολικά σε τούρκικο πρωτάθλημα και eurocup, σουτέρ δεν τον λες, αλλα δεν θεωρώ ότι υπολείπεται και ιδιαίτερα του Λαφαγιέτ. Είναι καθαρά παίχτης ρυθμού που στη μέρα του θα τα βάλει μαζεμένα ή θα τα σπάσει αντίστοιχα. Πάνω-κάτω ό,τι έκανε ο Όλιβερ που ίσως να είναι λίγο πιο σταθερός εδώ. Λίγο όμως. Απο την άλλη, με την τρέλα που φαίνεται να τον διακρίνει, ο Στρόμπερυ ίσως να βάλει πιο σημαντικά σουτ όταν η μπάλα θα καίει.<br />
Συμπερασματικά μιλάμε για έναν παίχτη
που όλα δείχνουν ότι θα προσφέρει πολλά περισσότερα αν βρεί το ρόλο του
στην ομάδα. Ο Λαφαγιέτ δεν ήταν επ' ουδενί τόσο πολυδιάστατος.<br />
<br />
Το πρόσημο λοιπόν βάζοντας κάτω τις τρείς αποχωρήσεις και τις τρείς αφίξεις παιχτών μοιάζει σαφέστατα θετικό. Ειδικά όσον αφορά την άμυνα, γενικότερα το κομάτι της ενέργειας και το στοιχείο της δημιουργίας προσωπικών φάσεων και απο άλλους παίχτες πλην Σπανούλη και Πρίντεζη. Ίσως να χάσαμε λίγο σε δημιουργία και σε απειλή απο την περιφέρεια, άλλα θεωρώ ότι είναι πράγματα που "κρύβονται" αν η ομάδα δέσει.<br />
<br />
Στα άλλα θέματα επάνδρωσης και σχεδιασμού της ομάδας θεωρώ ότι η προσθήκη Αθηναίου είναι μια καλή συμπληρωματική κίνηση στα γκαρντ, αλλά αυτό που με καίει αυτή τη στιγμή είναι τι θα γίνει με τη θέση "4".<br />
Πιστεύω ότι μας λείπει και χρειαζόμαστε οπωσδήποτε έναν αθλητικό power forward που να έχει νεύρο και έφεση στην άμυνα πάνω απο τη στεφάνη. Θεωρώ ότι αν πάμε με την τριάδα Πρίντεζης-Αγραβάνης-Τσαϊρέλης θα υπάρξει πρόβλημα στα ματσαρίσματα με αντίστοιχα τέτοια 4άρια σαν αυτό που περιγράφω. Η ομάδα χρειάζεται ένα φόβητρο αμυντικά ψηλά, μιας που Χάντερ και Γιάνγκ είναι καλοί, αλλά όχι εξαιρετικοί σε αυτόν τον τομέα, και επίσης αγωνίζονται στη ίδια θέση, άρα δεν μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις μαζί. Αν μάλιστα αυτό το 4άρι έχει και μια στοιχειώδη έφεση στο σκοράρισμα, ακόμα καλύτερα. Ουσιαστικά ζητάω μια αναβάθμιση του Πέτγουεϊ.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8mDg4xjJacbMCMfvTrfbNBB9NcsBU61vh_q30eyGIrTQsOBjPuKOYXF5VN59AmaWkCLaXuhOIBSdODX1j-8CiqZ02Qjwot8Q6ekn8rvDwOR4Qbdrl9RziJ_76MSBYwmfiZ1-ZHyvH4vnL/s1600/agravanis.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8mDg4xjJacbMCMfvTrfbNBB9NcsBU61vh_q30eyGIrTQsOBjPuKOYXF5VN59AmaWkCLaXuhOIBSdODX1j-8CiqZ02Qjwot8Q6ekn8rvDwOR4Qbdrl9RziJ_76MSBYwmfiZ1-ZHyvH4vnL/s200/agravanis.jpg" width="200" /></a>Για εμένα έχει περισσότερη λογική να δουλευτεί ο Αγραβάνης σαν σέντερ και να συμπληρώσει την τριάδα ψηλών, παρά να λογίζεται ως 4άρι. To σώμα του και τα αγωνιστικά του στοιχεία αυτό υποδεικνύουν. Στο τέλος της περασμένης αγωνιστικής περιόδου έδειξε ότι έχει αρχίσει να δουλεύει το ποσταρισμά του και γενικά φάνηκε να ματσάρει καλύτερα αμυντικά με αντίπαλους σέντερ, παρά με 4άρια που τα περισσότερα είναι πιο ευκίνητα απο αυτόν και τον εκθέτουν. Μάλιστα σαν 5άρι θα έχει και το πλεονέκτημα να μπορεί να αξιοποιήσει καλύτερα το συμπαθητικό σουτ που έχει.<br />
Θα είναι λάθος για εμένα να μείνουμε όπως είμαστε στο 4 και να πάμε να πάρουμε άλλον έναν σέντερ όπως πιθανολογείται, αντί να δουλέψουμε τον Αγραβάνη που έχει όλα τα φόντα να γίνει αξιολογότατος εκεί.<br />
<br />
Αν παρ' όλα αυτά δώσουμε την τελευταία θέση ξένου σε κάποιο 5άρι, καλό θα ήταν αυτός να είναι κλασικό πίβοτ ή ένα 4αρο5άρι τύπου Βέσελυ που πλησιάζει αυτό που λέω. Τότε θα πω ότι χαλάλι που δεν έγινε το δικό μου, τουλάχιστον πήραμε κάτι που μας έλειπε. Το ενδεχόμενο να κρατήσουμε τη θέση καβάτζα για μέσα στη χρονιά δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Προτιμώ ο παίχτης να έχει αποκτηθεί όταν υπάρχουν περισσότερες επιλογές και να έχει κάνει κανονικά την προετοιμασία του. Εκτός πια και αν περιμένουμε κάτι το εξαιρετικό.<br />
<br />
Αυτά για τώρα guys. Τα ξαναλέμε...</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-54708220655520011632015-06-23T13:07:00.000+03:002015-06-23T13:32:42.830+03:00Godspeed Bryant...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNZbN7A-ZdOe5QQUH3K9YJqFyjrfGYQECptywTAH78UQvT3XCLuoVixnCqYpt-Ez56auus_jgmoWpN0ADih4Zl5EkvnVhrgV_YSk0sBOVi_pon-yFA2PPgRee_ExWQp7RQ0orrcjWLBMuj/s1600/bryan%25CF%2584%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNZbN7A-ZdOe5QQUH3K9YJqFyjrfGYQECptywTAH78UQvT3XCLuoVixnCqYpt-Ez56auus_jgmoWpN0ADih4Zl5EkvnVhrgV_YSk0sBOVi_pon-yFA2PPgRee_ExWQp7RQ0orrcjWLBMuj/s640/bryan%25CF%2584%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B5%25CF%2581.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Όχι φίλε. Απο αυτό εδώ το blog θα πάρεις το αντίο που αξίζεις, όχι την απαξίωση που τόσο εύκολα ξέρασαν πάνω σου οι οπαδίσκοι της κακιάς ώρας. Ξέρεις ποιοί.<br />
<br />
Αυτοί που λένε ότι σε έκανε παίχτη ο Σπανούλης, όταν σε είκοσι και εικοσιπέντε λεπτά παιχνιδιού ζήτημα να έπαιρνες μια-δυο καλές πάσες σε πικ εν ρολ, ενώ και όταν ζήταγες τη μπάλα στο λόου ποστ, εννιά στις δέκα φορές σε αγνοούσαν. Αν δε, έκανες το λάθος να χάσεις τα καλάθια αυτά (μιας που δεν είσαι και σπεσιαλίστας στο κομάτι αυτό, οφείλουμε να το παραδεχτούμε), μπορεί να περνούσαν και δύο-τρείς αγώνες μέχρι να ξαναπάρεις τη μπάλα εκεί. Μόνο άλλοι έχουν δικαίωμα σε αυτή την ομάδα φαίνεται να παίρνουν άπειρες προσπάθειες, ασχέτως αν τις βάζουν ή όχι.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCQMY2Y7eQXoaFvWNLx2ksUEFCcE-eqj3H6YjrJWgiZ1xWLrjT5FV2-WWA_ofaekJpGgDQkmbIKfF8isn4DAVrqfdLv1csOA9DF-RCfgbPC9zh0z3sO8xZjRMFd_tuHtIpm_ynFFV-NbXl/s1600/Screen-Shot-2014-11-08-at-09.43.34.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCQMY2Y7eQXoaFvWNLx2ksUEFCcE-eqj3H6YjrJWgiZ1xWLrjT5FV2-WWA_ofaekJpGgDQkmbIKfF8isn4DAVrqfdLv1csOA9DF-RCfgbPC9zh0z3sO8xZjRMFd_tuHtIpm_ynFFV-NbXl/s320/Screen-Shot-2014-11-08-at-09.43.34.png" width="320" /></a>Είναι οι ίδιοι οπαδοί που όταν την πρώτη σου χρονιά ήσουν απο τους καλύτερους ψηλούς της ευρωλίγκας (χωρίς πάλι να μπεί κανείς στη διαδικασία να σου δώσει επιθετικό ρόλο και να δουλέψει μαζί σου) παίζοντας το ξύλο της αρκούδας ολομόναχος, σε εκθειάζανε και λέγανε "μας έκανε να ξεχάσουμε τον Κάιλ", αλλα φέτος στη μέτρια σου χρονιά σε βγάλαν άμπαλο, αναλώσιμο κτλ. <br />
<br />
Μερικοί μάλιστα τώρα που μάθανε ότι φεύγεις ανακαλύψανε ότι δεν πολυκαιγόταν ο Σφαιρόπουλος να σε κρατήσει τελικά και ότι μιλούσε για τα μάτια του κόσμου, γιατί έτσι "έπρεπε". Φαντάζομαι ότι και την πρόταση κλειστού διετούς με αυξημένες αποδοχές η ομάδα για τα μάτια του κόσμου στην έκανε. Λίγο καθυστερημένα βέβαια.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4redBd1552aYNujj54DkFcpIBA_OH5IUFMT1lPO6hsj3byic-bLqxjOI4_JKaNhpUkAVJTQsoh90-AdSozdttteRori86gj_BSBiXxn9SBPed6VXmc3ea8W0W-grvNr5n2hoc6yPY-cZE/s1600/basket.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4redBd1552aYNujj54DkFcpIBA_OH5IUFMT1lPO6hsj3byic-bLqxjOI4_JKaNhpUkAVJTQsoh90-AdSozdttteRori86gj_BSBiXxn9SBPed6VXmc3ea8W0W-grvNr5n2hoc6yPY-cZE/s200/basket.jpg" width="161" /></a>Δεν θα μπώ καν στη διαδικασία να εξηγήσω γιατί ένας παίχτης που στην πρώτη του χρονιά σε επίπεδο ευρωλίγκας, και μάλιστα στον δις πρωταθλητή ευρώπης Ολυμπιακό, βγαίνει πρώτος σε αξιολόγηση σε όλη την ομάδα, έπρεπε να είχε ανανεώσει πολύ νωρίτερα. Λυπάμαι μόνο που κόντρα σε πείσμα όλων, φέτος δεν πήγες ακόμα καλύτερα και έδωσες δικαιώματα στον καθένα να λέει το μακρύ του και το κοντό του. Μάλλον και εσύ ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεσαι το ταβάνι σου, που είναι πολύ πιο ψηλά απο όσο έχεις δείξει. Όπως δεν το αντιλήφθηκαν και πολλοί άλλοι. Μακάρι πριν κλείσεις τη καριέρα σου να βρεθεί ένας προπονητής να σε εξελίξει, έστω και τώρα, σε ακόμα καλύτερο παίχτη.<br />
<br />
Αντίο λοιπόν φίλε, ευχαριστώ για όλα. Φεύγεις πρωταθλητής, με σημαντική προσφορά και ψηλά το κεφάλι. Kαλή τύχη, θα είμαστε αντίπαλοι μόνο μέσα στο γήπεδο...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/8De3HceIOIg/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/8De3HceIOIg?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/PEE9EG1FTJg/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/PEE9EG1FTJg?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-60054602666766199472015-05-26T16:24:00.001+03:002015-05-26T20:46:19.391+03:00Πάμε για άλλα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUr9Mse42dKAmio53h7YfC7aWTQZDDMF4CUY0D07doCgFV95mL8fGR8hEusrj0hCTl4fR_fzACUSNxujikWSsI7yAsOzanEPH12lgzidfVH9TPrmGE6psNvgKrl96QkYNdkYHqjSq9Kkgj/s1600/pegasus_LARGE_t_1041_105713036.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUr9Mse42dKAmio53h7YfC7aWTQZDDMF4CUY0D07doCgFV95mL8fGR8hEusrj0hCTl4fR_fzACUSNxujikWSsI7yAsOzanEPH12lgzidfVH9TPrmGE6psNvgKrl96QkYNdkYHqjSq9Kkgj/s640/pegasus_LARGE_t_1041_105713036.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Η ομάδα δεν τα κατάφερε και το πιο μεγάλο "γαμώτο" απο όλα είναι ότι εκεί που έφτασε και με σύμμαχο τον χαρακτήρα που έδειξε μέσα στη χρονιά σε διάφορα σημαντικά ματς, μπορούσε να το πάρει. Η Ρεάλ σίγουρα ήταν το φαβορί, αλλά δεν ήταν ανίκητη. Το παιχνίδι χάθηκε για διάφορους λόγους που αυτή τη στιγμή, τόσες μέρες μετά τον τελικό δεν έχει νόημα να αναλωθούμε ιδιαίτερα.<br />
<br />
Θες οι χαμένες βολές, θες το χαλάρωμα της άμυνας και οι διστακτικές αλλαγές στα μαρκαρίσματα στις φάσεις που ο Κάρολ έβαλε τα μεγάλα σουτ, θες οι Νοτσιόνι-Ματσιούλις που, αν και ρολίστες στη Ρεάλ, βγήκαν μπροστά και έκαναν τη διαφορά όταν χρειάστηκε, τη στιγμή που, πλην Λοτζέσκυ, κανένας απο τους δικούς μας ξένους/κοινοτικούς δεν έκανε κάτι ξεχωριστό, θες ότι δεν μπήκαν κάποια ελεύθερα σουτ που ίσως μας κράταγαν μέσα στο ματς, θες ότι γενικά μάλλον δεν ήμασταν ψυχολογικά έτοιμοι να ανταποκριθούμε στις δυσκολίες ενος τέτοιου παιχνιδιού και απο ένα σημείο και ύστερα αφήσαμε ό,τι γίνεται μέσα στο παρκέ να επηρεάζει την αποδοσή μας, οτιδήποτε απο όλα αυτά και να πεί κανείς μέσα θα είναι. Και πιθανότατα υπάρχουν και άλλα που θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, είτε σε πιο τεχνικό επίπεδο (για τους επαΐοντες), είτε σε πιο επιφανειακή ανάγνωση.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvW52Z69dk1cW6YhDyXopzVB7pzQJtnbJNQpbg56ZPLfHXdJUv9T-mx3QUzsZQklSgo55uIwW4aXXpRxx52Sohu8pYgtgPhGmPCbudKd4c0VAP2agFuk0TvwR0paXbQBNz5sPXx3n7QdrY/s1600/vassilis-spanoulis-olympiacos-piraeus-celebrates-final-four-madrid-2015-eb14.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvW52Z69dk1cW6YhDyXopzVB7pzQJtnbJNQpbg56ZPLfHXdJUv9T-mx3QUzsZQklSgo55uIwW4aXXpRxx52Sohu8pYgtgPhGmPCbudKd4c0VAP2agFuk0TvwR0paXbQBNz5sPXx3n7QdrY/s320/vassilis-spanoulis-olympiacos-piraeus-celebrates-final-four-madrid-2015-eb14.jpg" width="320" /></a>Παρ' όλα αυτά όσο πίκρα και να είναι ένας χαμένος τελικός, πρέπει να τοποθετήσουμε το πράγμα στις πραγματικές του διαστάσεις και να το δούμε υπο το σωστό πρίσμα. Μιλάμε για μια ομάδα η οποία με ενα ρόστερ σαφώς κατώτερο των περισσότερων πρωτοκλασάτων ανταγωνιστών της, κατάφερε μέσα στη χρονιά να κοντράρει τους πάντες στα ίσα, να παίξει όμορφο μπάσκετ σε αρκετά παιχνίδια και να φτάσει μέχρι τον τελικό αφήνοντας πίσω της ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα και η ΤΣΣΚΑ, που με την αποδοσή τους ανα διαστήματα θεωρήθηκαν ως μεγάλα φαβορί, όχι μόνο απο τους απλούς φίλους της διοργάνωσης, αλλά και απο επαγγελματίες προπονητές. Θυμάμαι μάλιστα και ένα σχετικό άρθρο που είχε ποστάρει ο Μήτσος εδώ πέρα.<br />
<br />
Ας σκεφτούμε πως μια ομάδα που έχει έξι ξένους/κοινοτικούς αμιγώς ρολίστες, πράγμα που σημαίνει ότι η καλή απόδοση του καθενός, πόσο μάλλον αρκετών εξ αυτών ταυτόχρονα, είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα μέρας και συνεπώς τύχης, ήταν εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου. Γιατί ναι μεν το μπασκετ είναι ομάδικο άθλημα, ναι μεν 9 στις 10 φορές μια καλοδουλεμένη ομάδα νικάει τις δυνατές μονάδες, αλλά απο την άλλη τι γίνεται όταν έχεις απεναντί σου μια ομάδα που και καλοδουλεμένη είναι και έχει και ανώτερες μονάδες σε σύγκριση με εσένα; Πολύ απλά οι πιθανότητες πολώνονται υπερ του αντίπαλου. Αντικειμενικά λοιπόν ο Ολυμπιακός με το ρόστερ που είχε μπορούσε να θεωρεί ξεκάθαρα εφικτό στόχο την οχτάδα. Προσοχή, λέω ξεκάθαρα εφικτό στόχο, δε λέω δεδομένο στόχο. Γιατί ποιός βρίσκει εντελώς εκτός λογικής να μέναμε πέμπτοι στον ομιλό μας στο τοπ 16; Η Εφές τελευταία αγωνιστική τα κατάφερε. Η Εφές που σημειωτέον έβαλε δύσκολα στη Ρεάλ στα play-off, δεν μιλάμε για καμία ομαδούλα. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5ezB2pyKWrvGcoc33S1vO9ytB8RMWbQQ5DSR-Q1IAqSVewv2X4XqgO4uoyiL-MpwCDuAy1Oxz0Gouhv7IpDM351_dJ3YsBN6egoSHjLARqrUwImESw1Iv3MQeSX7kwYNbT62JEzrhIi91/s1600/1249603.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5ezB2pyKWrvGcoc33S1vO9ytB8RMWbQQ5DSR-Q1IAqSVewv2X4XqgO4uoyiL-MpwCDuAy1Oxz0Gouhv7IpDM351_dJ3YsBN6egoSHjLARqrUwImESw1Iv3MQeSX7kwYNbT62JEzrhIi91/s320/1249603.jpg" width="320" /></a>Επομένως το να φτάσουμε στην οχτάδα δεν ήταν καθόλου δεδομένο. Διότι φτάσαμε εκεί με ξένους που τολμώ να πω ότι συνολικά είναι στο επίπεδο των ξένων της Μάλαγα και ίσως και κατώτεροι. Και φτάσαμε και εύκολα μάλιστα. Αυτό οφείλεται στο ότι η ομάδα ήταν δεμένη, είχε χαρακτήρα και υπήρχε και ένας πολύ καλός ελληνικός κορμός. Όταν λοιπόν μια ομάδα που δεν θα πρέπει καν να θεωρείται σίγουρο ότι θα μπεί στα play-off φτάνει ως τον τελικό, θα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι εκ των πραγμάτων έχει ήδη κάνει τεράστια υπέρβαση και έφτασε μέχρι εκεί που μπορούσε να φτάσει. Ακόμα και αν αυτό είναι ενας τελικός που είσαι τόσο κοντά στην πηγή. Μπορούσαμε να πιούμε νερό; Μπορούσαμε, αλλά μέχρι εκεί αντέξαμε για φέτος. Βρήκαμε στον τελικό μια πιο ποιοτική ομάδα, που έπαιζε σπίτι της μετά απο δύο σερί στραπάτσα και που είχε πλέον χαρακτήρα και δύναμη να αντιπαρατάξει στα δύσκολα. Χάσαμε, σφίγγουμε τα δόντια και πάμε για άλλα λοιπόν.<br />
<br />
Τα οποία άλλα κρίνουν εν πολλοίς αν η χρονιά θεωρηθεί επιτυχημένη. Θα πει κάποιος έφτασες τελικό ευρωλίγκας και δεν θεωρείς επιτυχημένη τη χρονιά; Προφανώς και όχι θα απαντήσω εγώ. Διοτί ο βασικός μας στόχος, ο στόχος που είναι ξεκάθαρα εφικτός, είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. Η πορεία μας στην ευρωλίγκα ήταν το μπόνους αν θέλετε. Στο τέλος της χρονιάς ο απολογισμός για ομάδες πρωταθλητισμού σαν τον Ολυμπιακό γίνεται σε τρόπαια. Οπότε αν ο αριθμητής στο κλάσμα είναι μηδέν, μηδενικό θα είναι και το αποτέλεσμα. Αν είχαμε πάρει την ευρωλίγκα θα μιλούσαμε σε άλλη βάση, αλλά αυτό δυστυχώς δεν έγινε.<br />
<br />
Η ομάδα λοιπόν οφείλει να είναι σοβαρή και πλήρως προετοιμασμένη σε αγωνιστικό και ψυχολογικό επίπεδο να κατακτήσει τον τίτλο. Ο οποίος φέτος μπορεί να φαντάζει εύκολη αποστολή αν αναλογιστούμε τα προβλήματα τραυματισμών και την διατάραξη της χημείας του "αιώνιου αντιπάλου" με το θέμα Γκιστ, αλλά η απαντησή μου σε όλα αυτά είναι ότι μια ομάδα που τα τελευταία 17 χρόνια έχει πάρει μόλις ένα πρωτάθλημα και φέρει το όνομα Ολυμπιακός δεν δικαιούται να επαναπαύεται απέναντι στον Παναθηναϊκό των 15 πρωταθλημάτων τα τελευταία 17 χρόνια. Όσο κακός αγωνιστικά και προβληματικός να φαντάζει αυτός.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHOXPWpRawb4sB8vd7DpfKeYdDzms7j7bMcYQPCDxGzzhnQYI5E74_haDJTjgVGQrMFIdLkmz-daeKP8ujuR97V38N89ZdC-382DGzC-SBPmj2VTzIPgqiOS0gvS93wszYXbRTt1kXwHiU/s1600/Panathinaikos-Olympiakos.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHOXPWpRawb4sB8vd7DpfKeYdDzms7j7bMcYQPCDxGzzhnQYI5E74_haDJTjgVGQrMFIdLkmz-daeKP8ujuR97V38N89ZdC-382DGzC-SBPmj2VTzIPgqiOS0gvS93wszYXbRTt1kXwHiU/s320/Panathinaikos-Olympiakos.jpg" width="320" /></a>Όσες φορές χαλαρώσαμε και θεωρήσαμε δεδομένο το πρωτάθλημα, μας τιμώρησαν. Κάποιες φορές και με διαιτητική εύνοια, αλλά για εμένα η μοναδική προφανής αλλοίωση αποτελέσματος και επομένως πιθανά και πρωταθλήματος έχει γίνει στον τρίτο τελικό του 2011, όπου για κάμποσα λεπτά καταργήθηκε το μπάσκετ. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, πρώτα εμείς αγωνιστικά δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε, οπότε το να μιλάμε διαχρονικά για διαιτησία περισσότερο κακό, παρα καλό κάνει. Και για να προλάβω κάποιους, το non-call ήταν μια αδικία απεναντί μας, αλλα δεν αποτέλεσε μέρος ενός ξεκάθαρου μοτίβου που φανέρωνε πρόθεση να αδικηθεί ο Ολυμπιακός. Το παιχνίδι θα μπορούσαμε εύκολα να το είχαμε πάρει.<br />
<br />
Όλη αυτή η μίνι αναδρομή για να προλάβω τις δικαιολογίες που αραδιάζονται κάθε φορά που η ομάδα εμφανίζει τις γνωστές παιδικές ασθένειες απέναντι στον Παναθηναϊκό. Δικαιολογίες που δυστυχώς ακούμε ακόμα και απο τους ίδιους τους Αγγελόπουλους κατα καιρούς, οι οποίοι βέβαια σε ματς που αδικούμαστε αλλά τα παίρνουμε, με ένα μαγικό τρόπο ξεχνάνε τη διαιτησία. Αντίθετα αν χάσουμε, κάθε διαιτητικό λάθος που μπορεί να έχει γίνει εναντίον μας γιγαντώνεται και υπάρχει για αυτούς φανερή πρόθεση να μας αδικήσουν. Προσωπική άποψη, όλα αυτά τα χρόνια ο Παναθηναϊκός παίρνει στις περισσότερες των περιπτώσεων τα διαιτητικά "κουκούτσια", κάποιες λίγες φορές υπέρ το δέον η αλήθεια είναι. Όμως αν θέλουμε να μην εθελοτυφλούμε, πρέπει να παραδεχτούμε ότι τις περισσότερες φορές επίσης ήταν και η καλύτερη ομάδα και ότι απο την πλευρά μας δεν εκμεταλευτήκαμε με τον ιδανικότερο τρόπο τις ευκαιρίες που είχαμε να τους πάρουμε τον τίτλο.<br />
<br />
Ακόμα-ακόμα και πέρσυ που πετύχαμε το break στο ΟΑΚΑ μετά απο τόσες αποτυχημένες προσπάθειες, καταφέραμε και παρουσιαστήκαμε εντελώς ανέτοιμοι μέσα στο ΣΕΦ και χάσαμε ένα παιχνίδι, που θα έπρεπε να μπούμε μέσα και να δαγκώνουμε, απο μια ομάδα που δεν ήταν καλύτερη, αλλά που δάγκωνε αυτή αντι για εμάς. Οπότε φέτος δεν πρέπει να υπάρχει καμία δικαιολογία. Είμαστε ούτως ή άλλως η καλύτερη ομάδα, έχουμε το πλεονέκτημα έδρας και ο αντίπαλος έχει αρκετά προβλήματα. Απώλεια πρωταθλήματος σημαίνει κακή αγωνιστική προετοιμασία και λάθος νοοτροπία. Σημαίνει επαγγελματική ανεπάρκεια απο όλους τους εμπλεκόμενους. Μιλάμε για μια σειρά αγώνων που δεν επιτρέπεται να μην κερδίσει ο κατά τεκμήριο ανώτερος Ολυμπιακός.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqFdIHAkjokc8tHtFOxiShs49fss_Rf1CsnTtmZGmPycuhdkcWJBb15Aam2R8PYu_a_MQrqXeD2vMc6cRGeBvxGB7nYa7WbOb0vqw09mbcSQkDTd7O-pgF6b5wkyLwaK17wGi-lFf0-HM3/s1600/1385426_1430485295614.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="189" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqFdIHAkjokc8tHtFOxiShs49fss_Rf1CsnTtmZGmPycuhdkcWJBb15Aam2R8PYu_a_MQrqXeD2vMc6cRGeBvxGB7nYa7WbOb0vqw09mbcSQkDTd7O-pgF6b5wkyLwaK17wGi-lFf0-HM3/s320/1385426_1430485295614.jpg" width="320" /></a></div>
Ευτυχώς, θεωρώ ότι έχουμε έναν σοβαρό κόουτς στον πάγκο που δεν θα αφήσει την ομάδα να παρουσιάσει ξανά αυτοκτονικές τάσεις. Κάτι τέτοιο θα ήταν κρίμα για τον κόσμο της ομάδας πάνω απο όλα, αλλά και για τους παίχτες που με αυτόν τον τρόπο θα αδικήσουν την πολύ θετική εικόνα που έχτιζαν όλη τη χρονιά. Επιπλέον θα είναι κρίμα για παίχτες όπως ο Ντάνστον και ο Πέτγουεϊ, που πιθανόν του χρόνου να μην είναι μαζί μας, να φύγουν άτιτλοι. Διότι δύο χρόνια τώρα πάλεψαν, με τις όποιες ελλείψεις τους, για την ομάδα όσο περισσότερο μπορούσαν. Και πρόσφεραν στο δικό του βαθμό ο καθένας. Ένα πρωτάθλημα θα δικαίωνε σε μεγάλο βαθμό τον ιδρώτα που ρίξαν και και το ξύλο που έφαγαν μέσα στο παρκέ απο πέρσυ. Ειδικά ο Ντάνστον που είναι και προσωπική αδυναμία.<br />
<br />
Ψηλά το κεφάλι λοιπόν και επαγρύπνηση, γιατί τώρα έρχεται η τελική ευθεία που θα κρίνει τον ουσιαστικό νικητή της φετινής αγωνιστικής σεζόν. Kαι βέβαια η πραγματική νίκη δεν θα είναι στο πρωτάθλημα αυτό καθ' αυτό, αλλά στο ότι δεν προδώσαμε την αξία μας, κάνοντας κάτι λιγότερο απο το καλύτερο που θα μπορούσαμε.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/PTD6773wA58/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/PTD6773wA58?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br /></div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-54446044743182806362015-04-27T22:57:00.001+03:002015-04-29T14:28:18.166+03:00Και εγένοντο τέσσερις... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_vSVNFQH3KPFmlcR3-KPbEUifqXZ2zDSQheejXZXJZtveJuHk79EpM6jWdAWwKhazoiqfrL1hxVwynmXjOTyASRXv25sCunUWqr-vOmV7aa6ed5ti8tuUAnj35dsN1qntcaS3P6vY7766/s1600/Final-Four.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_vSVNFQH3KPFmlcR3-KPbEUifqXZ2zDSQheejXZXJZtveJuHk79EpM6jWdAWwKhazoiqfrL1hxVwynmXjOTyASRXv25sCunUWqr-vOmV7aa6ed5ti8tuUAnj35dsN1qntcaS3P6vY7766/s1600/Final-Four.jpg" height="400" width="640" /></a></div>
<br />
Όπως όλοι πλέον γνωρίζετε, εξασφαλίσαμε την συμμετοχή μας στο ένατο final 4 της ιστορίας μας στην ευρωλίγκα και δε νομίζω να υπήρχε καλύτερη αφορμή να αλλάξω post και να ανεβάσω κατί πιο αμιγώς μπασκετικό. Πάμε να κάνουμε λοιπόν ένα crash test μεταξύ των ομάδων που θα βρεθούν αντιμέτωπες στους δύο ημιτελικούς.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi83REXlqHdzv57YVcnXCdpNrRYoV-AfSA-En9apD_ObzrKyiwbMXKSt7mdQiA9TVKdViMCpk3GzzMCEYxDmBKk1nDItryES-zIcTk_INpa2ND9HLXFS5HWbBiguNtYjFe2BGcZa3la6Dv4/s1600/vitaly-fridzon-cska-moscow-eb14.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi83REXlqHdzv57YVcnXCdpNrRYoV-AfSA-En9apD_ObzrKyiwbMXKSt7mdQiA9TVKdViMCpk3GzzMCEYxDmBKk1nDItryES-zIcTk_INpa2ND9HLXFS5HWbBiguNtYjFe2BGcZa3la6Dv4/s1600/vitaly-fridzon-cska-moscow-eb14.jpg" height="208" width="320" /></a>Στο ζευγάρι ΤΣΣΚΑ-Ολυμπιακός έχουμε δυο υπερταλαντούχα guards απέναντι σε ενάν απο τους πιο σημαντικούς παίχτες που έχει αναδείξει το ευρωπαϊκό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Τεόντοσιτς και Ντε Κολό απο τη μια, Βασίλης Σπανούλης απο την άλλη. Όσο μεγάλος παίχτης και να είναι ο αρχηγός, θα χρειαστεί πολλή βοήθεια απο τους Σλούκα, Λαφαγιέτ και Μάντζαρη ώστε να μπορέσει να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα σε αυτόν τον ημιτελικό. Αν αυτοί δεν φανούν αντάξιοι των περιστάσεων και στις δύο πλευρές του γηπέδου, τότε φοβάμαι ότι θα δούμε ένα πολύ μονόπλευρο παιχνίδι. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι Ρώσοι διαθέτουν επιπλέον και έναν εξαιρετικό σουτέρ (Βιτάλι Φριτζόν), άλλα και έναν τίμιο παίχτη-εργάτη (Αάρον Τζάκσον) που στην καλή του μέρα μπορεί να προσφέρει σε πολλά επίπεδα. Ελπίζω και εύχομαι ο Μάντζαρης να συνεχίσει τις εμφανίσεις που έκανε στη σειρά με Μπαρτσελόνα και οι Σλούκας-Λαφαγιέτ να δώσουν το κάτι παραπάνω, είτε οργανωτικά, είτε επιθετικά.<br />
<br />
Στα small forwards η ΤΣΣΚΑ έχει ένα τριάρι που έχει δώσει πλέον διαπιστευτήρια στα τρία χρόνια που είναι στους Ρώσους και ξέρουμε όλοι ότι έχει την ικανότητα να πάρει παιχνίδια μόνος του. Ο λόγος για τον Σόνι Γούιμς. Το θέτικο για εμάς εν προκειμένω είναι ότι στα δύσκολα έχει δείξει να πνίγεται, όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα, αφού το supporting cast που έχει είναι πολύ καλύτερο απο τις δύο προηγούμενες χρονιές. Τη θέση συμπληρώνει ο Μάνουτσαρ Μαρκοϊσβίλι, ένας ρολίστας με πολύ καλά ποσοστά, που αν αγνοηθεί μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά. Ο Ολυμπιακός απο την άλλη στο τρία έχει δύο σκληρούς παίχτες που μπορούν να φθείρουν τον αμερικάνο σταρ των Ρώσων (Ντάρντεν, Παπαπέτρου), άλλα είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να πάρει σκορ απο αυτούς. Ο Ντάρντεν έχει δείξει ότι στα πολύ σημαντικά παιχνίδια δεν έχει το ειδικό βάρος να δώσει λύσεις, ενώ και ο ταλαντούχος, άλλα όχι ψημένος σε τέτοιο επίπεδο Παπαπέτρου δεν μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη ακόμη. Ερωτηματικό είναι και η παρουσία του Ματ Λοτζέσκυ. Αν το παιχνίδι εξελιχθεί με έναν τρόπο που δεν τον κάνει να νιώθει άνετα μπορεί να περάσει και εντελώς απαρατήρητος. Απο την άλλη αν βρεί ρυθμό και χώρο ίσως και να γίνει ο ήρωας του αγώνα. Μια δοκιμασία και για αυτόν, μιας που είναι πρωτάρης σε final 4.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTbQD8pcEaJnPxpBG8CDTMPCEQ0Jtc3sLlUr6yawSZUwyoB1MEWBFW1c3nDXCMU1zAT4wmKVDu9_hYm4HhP0n3k4dIHAmxwsFPOozYVi1iK0okm8cyRhBhsOWoBUq9dfJYgU70B2rSja5j/s1600/andrei-kirilenko-cska-moscow-eb14.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTbQD8pcEaJnPxpBG8CDTMPCEQ0Jtc3sLlUr6yawSZUwyoB1MEWBFW1c3nDXCMU1zAT4wmKVDu9_hYm4HhP0n3k4dIHAmxwsFPOozYVi1iK0okm8cyRhBhsOWoBUq9dfJYgU70B2rSja5j/s1600/andrei-kirilenko-cska-moscow-eb14.jpg" height="203" width="320" /></a></div>
Πάμε στα power forwards, όπου η παρουσία του Αντρέι Κιριλένκο είναι εκείνο το στοιχείο που στα δικά μου μάτια τουλάχιστον πολώνει ξακάθαρα τις πιθανότητες υπέρ της ΤΣΣΚΑ. Η αστείρευτη ενέργεια του παίχτη σε άμυνα πάνω απο τη στεφάνη, βοήθειες, rebounds, αλλά και στην επίθεση μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά εις βάρος μας αν δεν είμαστε συνολικά σαν ομάδα έτοιμοι να απορροφήσουμε αυτούς τους κραδασμούς.<br />
<br />
Κανένα απο τα 4άρια μας δεν μπορεί να τον ματσάρει με συνέπεια και σα να μην έφτανε μόνο αυτό, απο πίσω του υπάρχουν ο Αντρέι Βοροντσέβιτς που κάνει καταπληκτική χρονιά όντας πλήρης παίχτης επιθετικά και ικανότατος αμυντικά, καθώς και ο πάντα επικίνδυνος Νίκολς που έχει άγνοια κινδύνου και μπορεί να σε τιμωρήσει ανα πάσα στιγμή απο τα 6.75. Για να μην αναφέρω βέβαια και τον μεγάλο Βίκτορ Χριάπα που ακόμα δεν έχει βρεί καλά τον εαυτό του μετά την μακροχρόνια απουσία του και τον οποίο μπορεί να δούμε να αγωνίζεται και στη θέση τρία. Απο την άλλη εμείς στο τέσσερα έχουμε ένα πολύ ποιοτικό παίχτη επιθετικά (Πρίντεζης), ο οποίος όμως θα βρεί απεναντί του εναν Κιριλένκο υποψιασμένο μετά την Κωνσταντινούπολη και αποφασισμένο να μην αφήσει την ιστορία να επαναληφθεί. Θα κριθούν πάρα πολλά απο την παρουσία του Πρίντεζη σε αυτό το ματς. Αν αυτός δεν τραβήξει επιθετικά και δεν είναι μαχητικός αμυντικά, μας περιμένει Γολγοθάς.<br />
<br />
Οι υπόλοιποι της θέσης (Πετ, Αγραβάνης, κατα συνθήκη ίσως Παπαπέτρου) θα αναλωθούν κατα κύριο λόγο σε καταστροφικό ρόλο και όχι τόσο σε δημιουργικό, μιας που η διαφορά ποιότητας είναι μεγάλη. Αν είναι πλήρως συγκεντρωμένοι και ταγμένοι σε αυτό, ίσως και να βρούν και κάποιες ευκαιρίες μπροστά. Αν όχι, θα πιούν θάλασσα και μπροστά και πίσω.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikEHahpZKYXgPdyZPjnlETFTP9YfMek0yZ_nDB6qHN6y5h8htNS62zVHFO7cwNHZKUY_tT1OMEldxgO9T3NdypRO5Vs-BM3Ke6XfvYwf-a4yCKufgiRr0j16SVIeYUj0w5QpDjUzXHhEhyphenhyphen/s1600/hunter-osfp-cska.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikEHahpZKYXgPdyZPjnlETFTP9YfMek0yZ_nDB6qHN6y5h8htNS62zVHFO7cwNHZKUY_tT1OMEldxgO9T3NdypRO5Vs-BM3Ke6XfvYwf-a4yCKufgiRr0j16SVIeYUj0w5QpDjUzXHhEhyphenhyphen/s1600/hunter-osfp-cska.jpg" height="212" width="320" /></a>Στους ψηλούς η ΤΣΣΚΑ έχει έναν σπουδαίο πίβοτ ο οποίος μπορεί να παίξει πολύ καλά και το pick n' roll (Καούν), καθώς και τον παλιό γνώριμο Κάιλ Χάινς που είναι ένας χρησιμότατος ρολίστας και κλασικός pick n' roll ψηλος που μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά, κυρίως στην άμυνα σε άλλαγες και δυναμικά hedge out, άλλα και πάνω απο τη στεφάνη. Παρ'όλα αυτά θεωρώ ότι το δίδυμο Ντάνστον-Χάντερ αν είναι έτοιμο τακτικά και ψυχολογικά, αποφύγει τα χαζά φάουλ και πάρει καλές προσπάθειες, μπορεί να τους ματσάρει ικανοποιητικά. Το κακό είναι ότι το δίδυμο των Ρώσων είναι σαφώς πιο έμπειρο και αυτό μπορεί να παίξει το ρόλο του σε ένα ματς με τόσο σημαντικό διακύβευμα. Αν τα πεντάρια μας δείξουν καλό πρόσωπο, πιστεύω ότι θα είμαστε ίσα βάρκα ίσα πανιά εκεί. Αυτό γιατί παρά την όποια διαφορά ποιότητας που δημιουργεί κυρίως ο Καούν, έχουμε θεωρώ την απαιτούμενη ενέργεια να αντιπαρατάξουμε προς εξισορρόπηση των πραγμάτων.<br />
<br />
Εν ολίγοις αυτό το μάτς θέλει άψογη τακτική προσέγγιση (ίσως να αφήσουμε λίγο πιο ελεύθερο τον Καούν, όπως κάναμε και με Τόμιτς), τρομερή μαχητικότητα και νοοτροπία ομάδας που δεν παρατάει ποτέ το παιχνίδι. Αν όλα αυτά μπορέσει να τα περάσει και να τα αντλήσει ο Σφαιρόπουλος απο τους παίχτες, τότε έχουμε καλές πιθανότητες. Απεναντί μας βρίσκεται η καλύτερη ομάδα στον τομέα των rebounds σε όλη την ευρωλίγκα, η καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης και η ομάδα με τα καλύτερα ποσοστά σε δίποντα και τρίποντα. Μια ομάδα που σε όλες τις σημαντικές στατιστικές κατηγορίες φιγουράρει στην πρώτη τριάδα. Αν δεν δούμε παίχτες με το μαχαίρι στα δόντια να παλεύει ο καθένας για την υπέρβαση, θεωρώ ότι δεν έχουμε τύχη.<br />
Κάτι ανάλογο θα πρέπει να δούμε και στον τελικό βεβαίως, αλλά αυτό είναι μια συζήτηση που θα την κάνουμε αν και εφόσον φτάσουμε ως εκεί.<br />
<br />
Όσον αφορά το άλλο ζευγάρι δεν θα αφιερωθώ τόσο πολύ. Είναι δύο ομάδες με σπουδαίο υλικό, θεωρώ όμως ότι η Ρεάλ έχει το προβάδισμα. Και γιατί θα αγωνίζεται στην έδρα της, αλλά και γιατί έχει μεγαλύτερο κίνητρο να πάρει το τρόπαιο μετά απο δύο χαμένους τελικούς. Επιπλέον έχει πιο έμπειρους παίχτες και πιο ποιοτικούς συνολικά.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtRhKc8zoH61G4gGz4BvOMUu6Rcu9t0oUi_sw_6Oab6POQ4wm0Vxg9zLIcHhz590rKcZ_w7q_qJiQQAY4IGk8vdVk47lOo7E5hP-cm7pg45CS0qCPjphJBVvyl_MbAZVSCK3ro3BS63etx/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtRhKc8zoH61G4gGz4BvOMUu6Rcu9t0oUi_sw_6Oab6POQ4wm0Vxg9zLIcHhz590rKcZ_w7q_qJiQQAY4IGk8vdVk47lOo7E5hP-cm7pg45CS0qCPjphJBVvyl_MbAZVSCK3ro3BS63etx/s1600/maxresdefault.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
Δεν έχει τριάρι σαν τον Φερνάντεθ η Φενέρ ας πούμε, ούτε καν σαν τον Ματσιούλις. Ακόμα και ο Γκάουντλακ, που μπορεί να σε σκοτώσει στη μέρα του, είναι δίκοπο μαχαίρι για τη Φενέρ. Ο Μπογκντάνοβιτς και αυτός πρώτη φορά συμμετέχει σε final 4. Αντίθετα οι υπερποιοτικοί και εμπειρότατοι Ροντρίγκεθ και Γιούλ ξέρεις ότι θα σου δώσουν σίγουρα ένα minimum απόδοσης. Είμαι της άποψης ότι μόνο αν ο Ομπράντοβιτς καταφέρει και υπερνικήσει τον Λάσο τακτικά θα πάει η Φενέρ στον τελικό. Και σε αυτό θα παίξουν μεγάλο ρόλο τα δύο τρομερά τεσσάρια του (Μπιέλιτσα, Βέσελυ), που θα έχουν βέβαια απεναντί τους δυο σπουδαίους αντιπάλους όπως ο Ρέγιες και ο Νοτσιόνι.<br />
Δεν θα είναι εύκολο, ίσως να χρειαστεί να δούμε παίχτες όπως ο Πρέλτζιτς να ξυπνούν απο τη μετριότητα ή όπως ο Ζήσης να κάνουν ακόμα περισσότερα απο όσα αναμένονται απο αυτούς. Απο την άλλη και η Ρεάλ με Καμπάθο, Κάρολ, Ρίβερς μπορεί πιθανότατα να βρεί απαντήσεις σε όλα αυτά.<br />
<br />
Οι ψηλοί και των μεν και των δε είναι ένα αίνιγμα, αλλα και εκεί θεωρώ ότι πιο εύκολα μπορούμε να δούμε έναν Αγιόν ή ακόμα και τον Μπουρούση να δημιουργούν αντίκτυπο, παρά τον Ερντέν ή τον Ζόριτς απο την άλλη. Πέραν των λίγων γενικά Μεϊρί και Σαβάς εκατέρωθεν, η Ρεάλ έχει στο ρόστερ της και εναν undersized ψηλο (Σλότερ) που μπορεί να δώσει λύσεις τακτικά σε περίπτωση που χρειαστεί. Και εδώ φαίνεται η διαφορά του να έχεις αρκετούς καλούς γηγενείς παίχτες. Έχεις τη δυνατότητα για μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών στους ξενους σου.<br />
Βεβαίως παραμένει ένα παιχνίδι νοκ άουτ και μιλάμε για μια Φενέρ που έχει το υπόβαθρο να κερδίσει τον οποιοδήποτε, όπως και το έχει κάνει.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcR8tZy1MBiqn5YR2KlspJMZ3j39eQq6DE66210mGcrZ5btL78npgReUiXMwPx-uje91nZTcSwcAdXRLfnIZ1uLlx8z1kQhcKdBVFTFNN04wHS6Gou4GZZcidz2GKiyDKJT4YgaWIilJly/s1600/sergio-rodriguez-real-madrid-eb14.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcR8tZy1MBiqn5YR2KlspJMZ3j39eQq6DE66210mGcrZ5btL78npgReUiXMwPx-uje91nZTcSwcAdXRLfnIZ1uLlx8z1kQhcKdBVFTFNN04wHS6Gou4GZZcidz2GKiyDKJT4YgaWIilJly/s1600/sergio-rodriguez-real-madrid-eb14.jpg" height="213" width="320" /></a>Αν έπρεπε να δώσω τον τίτλο του φαβορί σε κάποιον, θα τον έδινα στην Ρεάλ. Στην ομάδα που είναι γηπεδούχος, έχει χάσει δύο σερί τελικούς και έχει την μεγαλύτερη ποιότητα όπως καταμαρτυρά και η συντριπτική υπεροχή της στην αναλογία assist/ λαθών, αλλά και η παρουσία της στην πρώτη τετράδα των περισσότερων στατιστικών κατηγοριών. Μια ομάδα που πιστεύω ότι κυρίως με ξύλο μπορεί να νικηθεί, αλλά που πλέον έχει τους παίχτες να δώσει και ξύλο. Και αν δεν το έκανε τόσο σε όλη τη χρονιά, σε αυτά τα ματς δεν θα μου κάνει εντύπωση αν το κάνει και με το παραπάνω. Απο εκεί και ύστερα δίνω προβάδισμα στην ΤΣΣΚΑ, μετά στην Φενέρ και τις λιγότερες πιθανότητες σε εμάς.<br />
<br />
Αν η ομάδα πάει καλά προετοιμασμένη, με πολλή ένταση και χωρίς άγχος, τότε όλα μπορούν να γίνουν. Κατάκτηση αυτού του τρόπαιου θα είναι εξίσου μεγάλος άθλος με αυτόν της Κωνσταντινούπολης και θα αποτελέσει τεράστιο παράσημο για τον coach Σφαιρόπουλο, αλλά και για τους αρκετούς, άπειρους απο final 4, παίχτες που διαθέτουμε. Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει πρώτα να ματώσουμε...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/ffFBdWBp0NE/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ffFBdWBp0NE?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-11204160469193561972015-03-30T05:21:00.001+03:002015-03-30T05:28:23.801+03:00I know it's getting late but I feel I need, I need to explain...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4iYph1s7TCAnaMf2pQLK9s6Jq1L_fIILC5g2yViKesdJ4r9ttwchIaEv4_zn1xX8KUJZKD6zcdp8_L_UnFKs_U2oi2EPO0NDn79OIvAMiyjEMXZwHb8HjgiHdgHmm1xmxMxsPs1W2CoLB/s1600/bluepillredpill.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4iYph1s7TCAnaMf2pQLK9s6Jq1L_fIILC5g2yViKesdJ4r9ttwchIaEv4_zn1xX8KUJZKD6zcdp8_L_UnFKs_U2oi2EPO0NDn79OIvAMiyjEMXZwHb8HjgiHdgHmm1xmxMxsPs1W2CoLB/s1600/bluepillredpill.jpg" height="409" width="640" /></a></div>
<br />
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">E</span>ίχα
σκεφτεί πως θα ξεκινήσω το επόμενο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">post</span> του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog, </span>αλλά να σας πω την αλήθεια δεν έχω
εδώ και κάμποσο καιρό καμία διάθεση να μπω στη διαδικασία να γράψω για την
ομάδα, για μπάσκετ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ή οτιδήποτε μπορεί να
είναι έστω και ελάχιστα σχετικό με όλα αυτά. Παρά μόνο αν μου δωθεί το ερέθισμα
απο τα δικά σας σχόλια. Ακόμα και στους αγώνες βαριέμαι να σχολιάσω. Οι σκέψεις
μου τις τελευταίες εβδομάδες, ειδικά όταν μένω μόνος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με τον εαυτό μου, "καταναλώνονται" κυρίως
πάνω στις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαπροσωπικές σχέσεις που έχω
ή είχα με διάφορους ανθρώπους, αλλά και πάνω στο τι είναι αυτό που ονομάζω <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">"</span>ζωή μου"<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span>.<br />
<br />
Έχω απογοητευτεί απο συμπεριφορές που έχω μπεί στη
διαδικασία να παραβλέψω, γιατί όταν μένει κάτι μέσα σου άλυτο<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>τίποτα δεν είναι όπως πριν δυστυχώς. Με
ενοχλεί και με φθείρει όταν κάποιος που μπορεί να σέβομαι με βάζει σε μια διαδικασία
να επιλέξω αν θα τον αγνοήσω και έτσι παράλληλα θα πέσει στα μάτια μου ή αν θα
πρέπει στην προσπαθεία μου να διατηρήσω το πρότυπο της σχέσης που έχω στο μυαλό
μου να του μιλήσω ξανά και ξανά, ενώ εκείνος δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.
Καταλήγω πάντα στο συμπέρασμα ότι χωρίς αμοιβαιότητα δεν προχωράει καμία σχέση, οπότε
τελικά τον αγνοώ και επαναπροσδιορίζω τι σημαίνει για εμένα αυτός ο άνθρωπος.
Τα πρότυπα στις σχέσεις δεν υπάρχουν, υπάρχει μόνο η ωμή πραγματικότητα. Αυτό
είναι το σπουδαιότερο μάθημα που πήρα και δεν λυπάμαι το κόστος σε χρόνο και
ψυχολογική φθορά, γιατί ήταν ένα πολύτιμο μάθημα.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μου το επιβεβαίωσε άλλωστε και μια τυχαία συνάντηση που είχα
πρόσφατα με έναν παλιό γνωστό με τον οποίο είχα ξεκόψει με δική μου
πρωτοβουλιά. Καλό παιδί κατα βάθος, αλλά στο ολιγόωρο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">"reunion"</span> μας πρόλαβε να μου δικαιώσει
τον Αδόλφο Χίτλερ, ενώ η συμπαθής κατά τα άλλα συντροφός του μου είπε ότι το
ολοκαύτωμα δεν έγινε ποτέ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και
απορείς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μετά<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">,</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">"</span>πότε έγινε όλο αυτό το κακό<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">;". "</span>Πότε ταυτίστηκες τόσο
πολύ με κάτι ώστε ξέχασες ότι πάνω απο όλα είσαι άνθρωπος<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">;". </span>Υπάρχουν βέβαια και άλλοι που λένε
ότι ο Χίτλερ άφησε στη μέση τη δουλειά, οπότε οι απόψεις διίστανται. Οι δικές
μου προαναφερθείσες απορίες πάντως παραμένουν ίδιες σε όλες τις εκδοχές. Ούτε
εβραίος είμαι, ούτε καν τους συμπαθώ ιδιαίτερα για να είμαι ειλικρινής. Θέλω να
πιστεύω εξίσου όμως ότι δεν είμαι μισάνθρωπος και παραβιάζομαι εντελώς ψυχικά
όταν κάποιος αρνείται εγκλήματα πολέμου, που αν μη τι άλλο είχαν θύματα και απο
τη δική μας χώρα. Όχι ότι αυτό είναι το σημαντικό βέβαια, απλά σου δείχνει το
μέγεθος της άρνησης που βρίσκεται κάποιος. Αυτόν τώρα εγώ τι να τον κάνω<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span>Να τον κάνω παρέα<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span>Να προσπαθήσω να
επιχειρηματολογήσω πάνω στον παραλογισμό<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">;</span> Αύριο μπορεί να μην υπάρχω, έχω πολύ λίγο χρόνο για να έχω
τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου και ακόμα λιγότερο για να μπω στη διαδικασία
τους. Λυπάμαι.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKHvIx3OOJg0HEMuJ9-16aGRgTRO-6Ik_nd-X6aEzNQ2frBvEVqAwxPCxe3QuGjEcLwSp14LkUQSTNj58grAGzJAAs6SukWimrTBZK7mwJP5pEhJ3oTJ7ljs3w9G2chq4imp6Wvc7B6xS9/s1600/broken-communication.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKHvIx3OOJg0HEMuJ9-16aGRgTRO-6Ik_nd-X6aEzNQ2frBvEVqAwxPCxe3QuGjEcLwSp14LkUQSTNj58grAGzJAAs6SukWimrTBZK7mwJP5pEhJ3oTJ7ljs3w9G2chq4imp6Wvc7B6xS9/s1600/broken-communication.jpg" height="301" width="320" /></a>Ακραίο παράδειγμα το παραπάνω, άλλα δε με ενδιαφέρει απο ένα
σημείο και ύστερα να προσπαθήσω να ενεργοποιήσω αυτούς που επαναλαμβάνουν τα
ίδια μοτίβα συμπεριφοράς συστηματικά και δεν έχουν καν την ευαισθησία να
παρατηρήσουν το γεγονός και έστω και εν μέρει να το αναγνωρίσουν. Για να το
αλλάξουν δεν κάνω καν λόγο. Θα ήμουν υποκριτής αν έλεγα ότι έχω αλλάξει ό,τι
στραβό έχω παρατηρήσει και αναγνωρίσει σε εμένα κατά καιρούς, επομένως δεν έχω
την απαίτηση αυτή απο τους άλλους. Ακόμα και να το δουν πάντως θα ήταν ένα βήμα
προς την κατεύθυνση αυτή. Μερικοί δεν θα το κάνουν ποτέ όμως. Ακόμα και αν τους
το φωνάζεις μέσα στα μούτρα και εσύ και η ίδια η ζωή. Θα βρίσκονται πάντα σε
άρνηση. Κάποιους ελάχιστους απο αυτούς τους πονάω πολύ και εξαιτίας αυτού δεν
μου είναι τόσο εύκολο να τους αγνοήσω. Στο τέλος όμως το μάθημα παραμένει το
ίδιο, η ωμή πραγματικότητα σου δείχνει το δρόμο και σε κάνει να εγκαταλείπεις
την προσπάθεια. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν απλά εγωιστικό. Δεν γίνεται κάποιος να
σαμποτάρει κατ’ επανάληψη τη σχέση σας και να περιμένει να τον έχεις
τοποθετημένο πάντα στην ίδια θέση μέσα σου. Καταργείται η ισοτιμία και μόνο
κάποιος που δε σέβεται τον εαυτό του μπορεί να αποδεχτεί κάτι τέτοιο. Γιατί
τότε δεν υπάρχει σχέση, αλλά εξάρτηση. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εχώ καταλάβει επίσης<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>πως ακόμη και άνθρωποι που με αγαπάνε πάρα πολύ (και το ξέρω καλά αυτό)
σε δεδομένες χρονικές περιόδους έχουν υπονομεύσει τη ζωή μου γιατί δε μπορούσαν
να ξεφύγουν απο τους προσωπικούς περιορισμούς τους. Δεν κατηγορώ κανέναν πια
όμως και όλο αυτό το αναφέρω όχι για να εξυπηρετήσω το μαζοχισμό της
αυτολύπησης. Πιο πολύ λυπάμαι για εκείνους που είχαν καλές προθέσεις, άλλα όχι
τον κατάλληλο τρόπο. Κάποιους δεν τους κατάλαβα και εγώ πολλές φορές απο την
πλευρά μου και τους αδίκησα. Προσπάθησα και προσπαθώ ακόμα να αποκαταστήσω τα
λάθη μου. Όχι πάντα με επιτυχία. Είμαι και εγώ κάποιος με αρκετές ελλείψεις και
αποτυχίες άλλωστε. Τριανταενός<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ετών
αισίως, ανειδίκευτος και χωρίς να έχω καταφέρει μέχρι τώρα να είμαι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δημιουργικός (όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι) και
σε θέση να προσφέρω κάποια πράγματα σε ανθρώπους που αγαπάω, ενώ έχω την πρώτη
ύλη για όλα αυτά. Είμαι ένα δυναμικό που πάει στράφι αν θέλετε. Κάποιος με
αρκετά καλή αντίληψη και κάποια ταλέντα που μένουν (και πιθανότατα θα
παραμείνουν) ακαλλιέργητα.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτά δεν τα γράφω για
να με λυπηθείτε, ούτε λυπάμαι εγώ τον εαυτό μου επαναλαμβάνω. Εκτός κάποιων
ελάχιστων περιπτώσεων που αφήνω το εγώ μου να με παρασύρει. Στην πραγματικότητα
κανείς δεν είναι τόσο σημαντικός ώστε να λυπάται τον εαυτό του. Είμαστε
σημαντικοί μόνο στο βαθμό που επιτελούμε ένα σκοπό (με την πολύ χαλαρή έννοια
της λέξης) ή βοηθάμε κάποιον άλλο.Τα γράφω για να γνωριστούμε ίσως καλύτερα, να
πάρετε μια πιο ουσιαστική εικόνα για εμένα αν αυτό έχει κάποιο νόημα για εσάς.
Που πιθανότατα δεν έχει και το καταλαβαίνω. Μπασκετικό είναι το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog </span>άλλωστε. Έστω και ένας
όμως να πάρει κάτι, έστω και ένας να προβληματιστεί και για την πάρτη του
παίρνοντας μια επανατροφοδότηση απο αυτές τις αράδες, μπορεί κάτι να σημαίνει
όλο αυτό. Στο βαθμό που είμαι ικανός να το κάνω βέβαια. Δεν ήμουν ποτέ καλός
στην έκθεση. Είναι ένα κομάτι της προσωπικής μου αλήθειας όμως και νομίζω είναι
σκόπιμο τελικά να το γράψω όπως και να έχει.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlgHS8R8TFItX3oSNlO9aLlNTx97U3KO1hu7g1ozxrx4SSx7u4YM8kjUpxJqqCs54_uBYflncLO1qXM1gdjcXyDaY1CXgU_q213Qb7CA1yhbaabJ_yDdvW_jHqL1qPxaX2tfE6927F-yDD/s1600/workbuyconsumedie.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlgHS8R8TFItX3oSNlO9aLlNTx97U3KO1hu7g1ozxrx4SSx7u4YM8kjUpxJqqCs54_uBYflncLO1qXM1gdjcXyDaY1CXgU_q213Qb7CA1yhbaabJ_yDdvW_jHqL1qPxaX2tfE6927F-yDD/s1600/workbuyconsumedie.jpg" height="211" width="320" /></a><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποιά είναι τα
πράγματα που μας απασχολούν στην καθημερινότητα μας εν τέλει<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span>Όχι ιδεαλιστικά ή διαλεκτικά. Εκεί θα
αρχίσουμε να χανόμαστε. Αληθινά τι μας απασχολεί<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span>Θέλουμε φαγητό, στέγη, συντροφιά και
έχουμε ανάγκη επιβεβαίωσης και πλήρωσης. Να νιώθουμε ότι μας αγαπάνε και ότι είμαστε
κάποιοι. Αυτή είναι η βάση των πραγμάτων, πέρα απο ιδεολογίες και διάφορες
άλλες αντιλήψεις που παρασιτούν στο κεφάλι μας. Μια βάση που απο μόνη της
μπορεί να εκφραστεί σε υγιή πλαίσια. Η ζωή βέβαια είναι πιο δύσκολη και
περίπλοκη απο όσο θα μπορούσε να είναι, και η υγεία σε όλα αυτά έχει χαθεί. Το
φαγητό, η στέγη, η συντροφιά, η αγάπη, το τι είμαστε τελικά, όλα είναι ένας
αγώνας. Ένας αγώνας που μας κρατάει μακριά απο το να δούμε. Να δούμε το
οτιδήποτε χωρίς φίλτρα. Όταν βιαζόμαστε να πάμε στη δουλειά μπορούμε να δούμε
ένα δέντρο<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">; </span>Να το δούμε
για αυτό που είναι εννοώ. Όταν ζητιανεύουμε προσοχή και αποδοχή μπορούμε να
δούμε την αγάπη<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">;</span><span lang="EN-US"> </span>Σίγουρα βέβαια δίνουμε μια ερμηνεία για αυτή, στην οποία
προσκολλούμαστε συχνά με πάθος. <span style="mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"></span></span>Και η οποία μάλλον δεν είναι καν δική
μας. Είναι κατά βάση αποτέλεσμα ανακύκλωσης, γιατί είμαστε το προϊόν χίλιων δύο
πραγμάτων που δεν έχουν να κάνουν με εμάς επι της ουσίας. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και όλα αυτά μπορούν να τελειώσουν μέσα σε μερικά
δευτερόλεπτα. Μερικά δευτερόλεπτα είναι αρκετά. Και δεν έχουμε δεί τίποτα
πραγματικά όταν έρχεται το τέλος. Έχουμε μόνο μερικές εκλάμψεις αλήθειας. Ο
θάνατος για τους περισσότερους είναι ίσως το πιο αληθινό πράγμα που βιώνουν.
Μοναχικό και συχνά τρομερά επίπονο. Σαν τη ζωή που φτιάξαμε για εμάς και τους
επόμενους, αλλά αρνούμαστε να δούμε. Το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">matrix </span>είναι αληθινό και διαλέγουμε το μπλε χάπι κάθε μέρα. Μέχρι
να έρθει η ώρα να δικαιώσουμε τον συγγραφέα του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">fight club </span>και να καταλήξουμε απλή
οργανική ύλη. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν λυπάμαι τον εαυτό μου, ούτε καν ξέρω ποιός είμαι τελικά.
Ξέρω μόνο ότι οι ενοχές και ο φόβος με έχουν αλλοιώσει και ότι δεν έχω άπειρο
χρόνο. Στον λίγο που έχω όμως θα ήθελα να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που
στοιχειωδώς με σέβονται και δε μου σπαν τα ούμπαλα κάθε τρείς και λίγο...</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/P68TdXGw3UI/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="http://www.youtube.com/embed/P68TdXGw3UI?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-84486077572817431792015-02-22T19:13:00.001+02:002015-02-23T17:45:21.455+02:00Απολογισμός, Σφαιρόπουλος και Τσαϊρέλης.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfYDSN6q1hzW022m-Z0Q909MzjXV9e0grafi5pdXnlhLEpUoh9AGfZDrmCMRvyUzz1_xGbsn1-y97nPape6MN3qilVJSfM0fqdMdzVibjVsQ0YvQFxGRVplbBkzzJzxa_EdD_RU5zShanY/s1600/mpasket-olumpiakos-panathinaikos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfYDSN6q1hzW022m-Z0Q909MzjXV9e0grafi5pdXnlhLEpUoh9AGfZDrmCMRvyUzz1_xGbsn1-y97nPape6MN3qilVJSfM0fqdMdzVibjVsQ0YvQFxGRVplbBkzzJzxa_EdD_RU5zShanY/s1600/mpasket-olumpiakos-panathinaikos.jpg" height="400" width="640" /></a></div>
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->Ο πρώτος γύρος του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">top</span> 16 τελείωσε και ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν μέχρι τώρα απολογισμό.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWHo6WGpBE8B4H6b-cQYlRMpzreIgs4EUTI9HTNBsSnQZUifgyRSfe6okNftPyHMqY9mV7HIOF0Qv3A-TBhWXI9UDAYjq94vY45Bnovk0sz8xEhyphenhyphenLd4fZG2QV7rtdGBUEqN7HUVCO6dRVj/s1600/efs-oly+29-1-2015.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWHo6WGpBE8B4H6b-cQYlRMpzreIgs4EUTI9HTNBsSnQZUifgyRSfe6okNftPyHMqY9mV7HIOF0Qv3A-TBhWXI9UDAYjq94vY45Bnovk0sz8xEhyphenhyphenLd4fZG2QV7rtdGBUEqN7HUVCO6dRVj/s1600/efs-oly+29-1-2015.jpg" height="200" width="162" /></a>Κατά
γενική ομολογία η ομάδα τα έχει πάει εξαιρετικά έχοντας κάνει μόνο μια ήττα και
αυτή εκτός έδρας απέναντι στην Εφές, μια ήττα που θα μπορούσαμε να την πούμε
και εντός προγράμματος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο τρόπος
βέβαια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που ήρθε αυτή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προβλημάτισε αρκετά, αφού απο ένα σημείο και
ύστερα η ομάδα αδυνατούσε να βρεί λύσεις στην άμυνα των τούρκων και πίσω
έδειχνε ανήμπορη να περιορίσει το γρήγορο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">passing game </span>τους και την επιθετική πολυφωνία με κύριους
εκφραστες τους Ντρέηπερ, Ερτέλ και Κρίστιτς. Κοινώς έχασε με κατεβασμένα χέρια.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στον αντίποδα η ομάδα έκανε και πολύ μεγάλες νίκες. Το διπλό
απέναντι στη Φενέρ και η ευγενική χορηγία του πρώτου ευρωπαϊκου στραπάτσου
της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χρονιάς προς την ΤΣΣΚΑ είναι αποτελέσματα
απο αυτά που στο τέλος της διαδρομής μπορούν να σου δώσουν το πλεονέκτημα έδρας. Επομένως και το πλεονέκτημα για τη Μαδρίτη. Πέρα απο αυτά, με τις λιγότερο
ανταγωνιστικές (αν μπορούμε να το πούμε αυτό σε τέτοιο επίπεδο) ομάδες ο
Ολυμπιακός έκανε επαγγελματικές νίκες και πήρε αυτό που ήθελε, είτε πιο εύκολα
(βλέπε Μάλαγα, Αρμάνι), είτε πιο δύσκολα (βλέπε Νίζνι, Κούτσα).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1J-MfyYZx4XgSytRZCT3rGeEhL5pnBRjjO9Y32YtU9btRMry87vNGTEphLV1Kp-GB3_nMNFyWEL6G-lqzZsv96b29q-6kZ68xu4K0yD23h2FKmSejJ_dSNE4AAJLT6eHx5caLo5AC8Q4/s1600/olympiakos_cska_390_0502.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1J-MfyYZx4XgSytRZCT3rGeEhL5pnBRjjO9Y32YtU9btRMry87vNGTEphLV1Kp-GB3_nMNFyWEL6G-lqzZsv96b29q-6kZ68xu4K0yD23h2FKmSejJ_dSNE4AAJLT6eHx5caLo5AC8Q4/s1600/olympiakos_cska_390_0502.jpg" height="224" width="320" /></a>Επομένως ολοφάνερα το πρόσημο είναι θετικό. Ο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">coach</span> Σφαιρόπουλος έχει
καταφέρει να δημιουργήσει ένα αρκετά συμπαγές σύνολο, αμυντικά προσανατολισμένο
κατα κύριο λόγο και φαίνεται να έχει επιστρέψει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η ηρεμία και η ενότητα στην ομάδα, μετά τις πλείστες όσες τρικυμίες
υπήρξαν επι εποχής Μπαρτζώκα, αλλά και κατά το διάστημα που ακολούθησε την παραιτησή
του. Η ομάδα επιδεικνύει μεχρι στιγμής αρκετά καλό χαρακτήρα και σταθερότητα,
χωρίς να είναι όλα της τα υλικά απο το πάνω ράφι. Αυτό σαφώς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πιστώνεται στον <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">coach</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που φαίνεται να έκανε μια στροφή στη λογική σε διάφορα επίπεδα. Μια
λογική που έλλειψε πολύ τις προηγούμενες δύο σεζόν.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έβαλε περισσότερους παίχτες στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">rotation </span>της ομάδας, δείχνοντας έμπρακτα
ότι τους εμπιστεύεται. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε να κερδίσει παίχτες και να
βάλει νέα γρανάζια στη μηχανή της ομάδας. Δεν αντιμετώπισε τους όποιους
τραυματισμούς προέκυψαν και τα διαφαινόμενα κενά με βιασύνη και παίρνοντας άρον
άρον όποιον αμερικάνο ήταν πρόχειρος. Περίμενε, και απο τη στιγμή που δε βρήκε
κάτι πραγματικά καλό, στράφηκε σε μια απο τις πιο αξιόλογες περιπτώσεις ελλήνων
ψηλών που ήταν δυνατόν να αποκτηθούν στην παρουσά φάση. Με αυτόν τον τρόπο δε
χάλασε και τη συνοχή του roster του. Θα μιλήσω παρακάτω για αυτό. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOMnOGyqM84KGZgFzq9ieef4QoCl0ovZ-bUkct9TxQfnyJRPLQ6ewZKT4YtBZYX-LVX1LmVWsHxgLp4CV7twkjVAjAiE5_4s2HV_IvuOl7tZVkW_nq8mthG_mYMCAz9mhOl5sGaV8rcJQq/s1600/pegasus_LARGE_t_1041_106441593.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOMnOGyqM84KGZgFzq9ieef4QoCl0ovZ-bUkct9TxQfnyJRPLQ6ewZKT4YtBZYX-LVX1LmVWsHxgLp4CV7twkjVAjAiE5_4s2HV_IvuOl7tZVkW_nq8mthG_mYMCAz9mhOl5sGaV8rcJQq/s1600/pegasus_LARGE_t_1041_106441593.JPG" height="320" width="253" /></a>Επίσης ο coach Σφαιρόπουλος φαίνεται να βρήκε τον τρόπο να
χειρίζεται σωστά ψυχολογικά όλους τους παίχτες του, πράγμα που είναι πολύ
σημαντικό για να αποδώσει μια ομάδα αρμονικά. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα
είναι ο Σπανούλης που είναι πολύ πιο μυαλωμένος και αφοσιωμένος στην ομάδα.
Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια μοιάζει να χαίρεται πλέον πολύ περισσότερο τώρα
να παίζει μπάσκετ στον Ολυμπιακό και να προσφέρει στην ομάδα με κάθε τρόπο. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Επιπλέον, χωρίς να έχω προφανώς τις
ιδιαίτερες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τεχνικές γνώσεις που θα μου
επέτρεπαν να τον κρίνω επαρκώς στο θέμα του κοουτσαρίσματος,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο νέος coach μου δίνει την εντύπωση ότι
ξέρει καλύτερα τι θέλει και πως θα το πάρει απο τους παίχτες του. Εκτιμώ πάντα
τον coach που δεν αναλώνεται στα time out σε γενικολογίες, αλλά πλην
ελάχιστων γενικών παρατηρήσεων έχει συγκεκριμένες οδηγίες να δώσει στους
παίχτες του. Αυτό το έχω δεί μέχρι τώρα στον Σφαιρόπουλο και με έχει ικανοποιήσει
πολύ.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το μόνο πράγμα που έχω να τον<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span>ψέξω <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span><span lang="EN-US"> </span>είναι κάτι που στην αρχή φάνηκε να το
αλλάζει και αυτό, αλλά όσο περνούσε ο καιρός αρχίσαμε να το βλέπουμε πάλι
ολοένα και λιγότερο. Αυτό είναι η αποχαμαλοποίηση των ψηλών. Το να ταϊστούν
στοχευμένα οι ψηλοί στο<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"> low
post, </span>καθώς και να μπούν στο παιχνίδι μας καταστάσεις απομόνωσης ώστε να
ευνοηθεί κάτι τέτοιο<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">.</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Να μην περιμένουμε<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>δηλαδή μόνο αν θα βγεί κάνα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">pick n’ roll </span>ή αν θα πάρουν κανένα επιθετικό τα πεντάρια μας. Οι
ψηλοί που διαθέτουμε θα πεί κάποιος είναι κατα κύριο λόγο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">pick n’ roll </span>ψηλοί<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">, </span>αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι
θα μπορούσε να πάρει περισσότερα απο αυτούς και με αυτόν τον τρόπο. Και ο
Ντάνστον και ο Χάντερ έχουν δείξει κατα διαστήματα ότι μπορούν να ποστάρουν.
Πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι πολύ πιο συνειδητά ενταγμένο αυτό το στοιχείο
στην επιθετική λειτουργία μας. Αντίθετα, τώρα γίνεται συνήθως συμπτωματικά.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
Η ομάδα καλό θα ήταν για τη νέα χρονιά να πάρει ένα κλασικό <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">pivot</span> όπως ο Παραχούσκι που
ηταν ελεύθερος το καλοκαίρι, αλλα μερικοί ηγόραζαν αγρό και μας έλεγαν ότι το
μοντέλο πλέον στους ψηλούς έχει αλλάξει. Να δούμε την εγρηγορσή μας αυτη τη
φορά λοιπόν. Βέβαια αυτά δεν είναι ακόμα επι της παρούσης, οταν θα πλησιάζει ο
καιρός θα έχουμε να λέμε. Ο Παραχούσκι ήταν δωράκι μια φορά πάντως, απο αυτά που δεν
δίνονται κάθε χρόνο. Να δούμε αν θα υπάρξει φέτος κάτι ανάλογο.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αλλά ας μη μιλάμε για αυτούς που μπορεί να έρθουν, άλλα για
κάποιον που είναι ήδη εδώ τις τελευταίες μέρες<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>T</span>ο
όνομα αυτού, Μιχάλης Τσαϊρέλης και αγωνίζεται στη θέση τέσσερα, αλλά και κατα συνθήκη σαν πεντάρι. </div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOU8fX0ZJ04bfxldfwRpacNsQ45_69DlezqNj5Cf9gYqGUWKeoKSERB2CrReiPCTTPyYcEZ3edNyncf79P4N08NfejXGNJexMw7umSEMm63cCddkp9R3guaY4B3eFwaEqRUcw3o7ipK4OQ/s1600/tsairelis-olympiacos12.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOU8fX0ZJ04bfxldfwRpacNsQ45_69DlezqNj5Cf9gYqGUWKeoKSERB2CrReiPCTTPyYcEZ3edNyncf79P4N08NfejXGNJexMw7umSEMm63cCddkp9R3guaY4B3eFwaEqRUcw3o7ipK4OQ/s1600/tsairelis-olympiacos12.jpg" height="320" width="241" /></a>Μετρημένα κουκιά είναι τα πράγματα με αυτή την περίπτωση.
Είναι ένας παίχτης ρακέτας, με καλό πόστ ρεπερτόριο, χωρίς να είναι όμως το
θηρίο που θα σπρώξει συστηματικά μέσα στη ρακέτα για να πάρει αυτό που θέλει. Θα
αποτελέσει σίγουρα μια <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">extra</span>
επιλογή στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">low post </span>πάντως,
πράγμα που το χρειαζόμαστε. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">E</span>πιπλέον
θα δώσει λίγο ακόμα ύψος στην ομάδα, ενώ μπορεί να ακολουθήσει σε αρκετά καλό
βαθμό την επιθετική άμυνα που παίζουμε. Δεν είναι <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">stretch </span>τεσσάρι, μιας που το τριποντό
του παραμένει διαχρονικά μια περιστασιακή επιλογή, χωρίς τα ποσοστά του όμως να
είναι απαγορευτικά ώστε να επιχειρήσει εννίοτε να απειλήσει απο τα 6,75μ.</div>
<div class="MsoNormal">
Γενικά μιλάμε για ένα χρήσιμο παίχτη που καλύπτει κενά χωρίς
να σε αλλάζει επίπεδο. Είναι στο χέρι του βέβαια να εξελιχθεί παίζοντας σε μια
ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό και να δημιουργήσει μεγαλύτερο αντίκτυπο απο ό,τι
αναμένουν οι περισσότεροι. Προσωπική εκτίμηση, μπορεί να το κάνει και με το παραπάνω.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτά τα ολίγα (ή πολλά) λοιπόν και εις το επανιδείν...</div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-22100847581556689952015-01-19T04:42:00.000+02:002015-01-19T17:50:29.766+02:00Ένας ωραίος "αλήτης" και οι "μετά θάνατον" ξερόλες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4HIvMm_831xsAiDLMY4v4ntN7oB2sfbPhxUAcwi0VBzXZBb02B40sifn-TtEOhCDoBfQu38-1Gn6MBpDxKLmMlpAGV-NCzyrj77AUybo9A5PYXLMtTH7D7VXXFHtvgfXmi7bQnuBM2n8D/s1600/B99233505Z.1_20150110175949_000_GIADUTQ3.1-0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4HIvMm_831xsAiDLMY4v4ntN7oB2sfbPhxUAcwi0VBzXZBb02B40sifn-TtEOhCDoBfQu38-1Gn6MBpDxKLmMlpAGV-NCzyrj77AUybo9A5PYXLMtTH7D7VXXFHtvgfXmi7bQnuBM2n8D/s1600/B99233505Z.1_20150110175949_000_GIADUTQ3.1-0.jpg" height="360" width="640" /></a></div>
<br />
Γειά σας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ξανά και απο
το επίσημο βήμα του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog</span>.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έχει περάσει κάμποσος καιρός απο την
τελευταία ανάρτηση. Απο τη μια ήθελα όπως και να έχει να μείνει λίγο παραπάνω προς
τιμήν του Ζάρκο, απο την άλλη φεύγοντας εκτός Αθηνών και έχοντας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τραγικό ίντερνετ εκεί που ήμουν, οι συνθήκες
δεν ευνοούσαν ούτως ή άλλως για να γράψω κάτι καινούριο. Εκεί έμαθα και για το
θάνατο του Ρόυ και περίμενα υπομονετικά να γυρίσω πίσω για να μπώ και εγώ στον
χορό των “νοσταλγών”.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Επειδή μου δόθηκε χρόνος όμως, όσο επεξεργαζόμουν το γεγονός
στο μυαλό μου, το αρχικό συναίσθημα του "κρίμα ρε γαμώτο" και η αναπόληση των διαφόρων
στιγμών που βλέπουμε και στα ρετρό βιντεάκια αντικαταστάθηκε με κάτι άλλο
σταδιακά. Τι ήταν αυτό; Ήταν για μια ακόμη φορά ο στοχασμός πάνω στο τι είναι αυτό που
μας κάνει πολλές φορές τόσο ευάλωτους σωματικά και ψυχολογικά ώστε να μη μπορούμε να ξεφύγουμε απο τις αδυναμίες και τα
πάθη μας. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">T</span>ι είναι αυτό
που μας ωθεί σε διάφορα λούκια απο τα οποία δε μπορούμε να βγούμε όσο και αν
προσπαθούμε, όσο και αν βλέπουμε ότι καταστρεφόμαστε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Και φίλοι μου είναι ένα τρομερά μεγάλο ζήτημα
αν με ρωτάτε. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOp3zD9IcEYDPNKkmpshB9dZyI4jh0Gq8qt00q8CnWkQAlZZ5_7lgmmipAhGhgUn3T8azHAiEyv4mKg1Ti6zQBFzzXqUApJvUzBeG9ADNvXDpVeu5tTb3NN4paZIZaoKGX34Ofyi6KCW9s/s1600/ford.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOp3zD9IcEYDPNKkmpshB9dZyI4jh0Gq8qt00q8CnWkQAlZZ5_7lgmmipAhGhgUn3T8azHAiEyv4mKg1Ti6zQBFzzXqUApJvUzBeG9ADNvXDpVeu5tTb3NN4paZIZaoKGX34Ofyi6KCW9s/s1600/ford.jpg" height="200" width="155" /></a>Για τον αθλητή Τάρπλεϋ τι να γράψω που δεν έχει γραφτεί; Θα
επαναλάβω και εγώ κάποια πράγματα που ίσως ήδη να ξέρετε. Ψέματα δεν θα πω
πάντως, δεν ήταν ο αγαπημένος μου εκείνης της ομάδας. Ο Ζάρκο είχε αυτόν τον
τίτλο όπως θα αντιληφθήκατε και απο το προηγούμενο ποστ. Ο Ρόυ όμως ήταν
σίγουρα ο πιο ταλαντούχος. Μαζί με τον άλλο μεγάλο απόντα που άκουγε στο όνομα
Αλφόνσο είναι μακράν οι δύο πιο χαρισματικοί παίχτες που φόρεσαν ποτέ την
κόκκινη φανέλα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Απαράμιλλος <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ριμπάουντερ, σκόρερ με πλήρες ρεπερτόριο,
σέντερ με ευελιξία και πλαστικότητα που ομοιές τους δεν συναντάς συχνά ούτε σε
γκάρντ και συν τοις άλλοις εξαιρετικός μπλοκέρ. Αυτά ισχύουν, δεν είναι φουσκωμένα
λόγια προς τιμήν του εκλιπόντος πλέον Ρόυ Τάρπλεϋ. Εξάλλου αν ο Ρόυ δεν βασανιζόνταν απο
τραυματισμούς και κυρίως εξαρτήσεις, είναι
σχεδόν σίγουρο ότι θα άφηνε εποχή στο ΝΒΑ.</div>
<span style="mso-spacerun: yes;"></span><br />
<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY5xoc2Igze2tVu4d25AWhPRzYJBc1RG7MxypZFjux-LKbpsjdFesD39bTIMLrfl57fh7Y-iScSoQKwZ8VU4AcxAUoubXeHgYvlsmvyQhW4EIPNoYmTxJj6RI9Qco4Im1aGLrpw85aUsz-/s1600/tarpleyweb11s-1-web.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY5xoc2Igze2tVu4d25AWhPRzYJBc1RG7MxypZFjux-LKbpsjdFesD39bTIMLrfl57fh7Y-iScSoQKwZ8VU4AcxAUoubXeHgYvlsmvyQhW4EIPNoYmTxJj6RI9Qco4Im1aGLrpw85aUsz-/s1600/tarpleyweb11s-1-web.jpg" height="320" width="214" /></a></div>
Στους καλύτερους ρούκι της παρθενικής του χρονιάς, καλύτερος
έκτος παίχτης την αμέσως επόμενη. Την χρονιά αυτή επίσης βγήκε 3<sup>ος</sup>
ριμπάουντερ σε όλο το ΝΒΑ και έγινε ο πρώτος<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>παίχτης που μπήκε στη 10άδα των
ριμπάουντερ προερχόμενος σταθερά απο τον πάγκο. Ο Ρόυ ανήκε πάντα στο ΝΒΑ. Τελειώνοντας τις τέσσερις απο τις
έξι συνολικά σεζόν (οι μισές κουτσουρεμένες λόγω τραυματισμών και τιμωριών) που
έπαιξε εκεί με <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">double</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">doubles</span><span lang="EN-US"> </span>σε πόντους και ριμπάουντ κατα μέσο όρο, προφανώς και ήταν
γεννημένος για τον μαγικό κόσμο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένας
παίχτης που μέχρι και σήμερα είναι ο κάτοχος αρκετών σημαντικών ρεκόρ στην
ιστορία των Μάβερικς και συγκρίνονταν
απο τους πάντες με τον Καρλ Μαλόουν δεν θα μπορούσε να ανήκει πουθενά αλλού. Η ευρώπη και η χώρα μας είχαν την τιμή να τον
φιλοξενήσουν στα γηπεδά τους μόνο και μόνο
γιατί ο Ρόυ είχε δαίμονες. Αυτή είναι η αλήθεια.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν “κλωτσάς” άλλωστε ξανά και ξανά μια τόσο υποσχόμενη
καριέρα και συμβόλαια είκοσι εκατομυρίων δολαρίων αν δεν έχεις δαίμονες. Σε
τελική ανάλυση δεν χάνεις τη ζωή σου στα πενήντα σου χρόνια απο καταχρήσεις αν
δεν έχεις δαίμονες. Ο Ρόυ ήταν κατα γενική ομολογία όσων τον έζησαν <span style="mso-spacerun: yes;"></span>ένας ευχάριστος και αξιαγάπητος άνθρωπος. Στα
δικά μου μάτια ήταν πάντα ένας ωραίος “αλήτης”, ένας κουλ τύπος που δε
χρειαζόταν να προσπαθήσει για αυτό. Απλά το είχε. Και όμως αυτός ο αξιαγάπητος
άνθρωπος και κουλ τύπος δε μπόρεσε να βοηθήσει τον εαυτό του. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ξέρω αν σας έτυχε ποτέ να θέλετε να στηρίξετε πολύ κάποιον
που είναι σε μια άσχημη φάση άλλα αυτός να μην σας αφήνει κανένα περιθώριο για
αυτό. <span style="mso-spacerun: yes;"></span>Ή να προσπαθεί να πάρει βοήθεια,
αλλα στο τέλος να υποκύπτει στις καταστάσεις που δημιούργησε ή δημιούργησαν
άλλοι για εκείνον. Δεν ξέρω ακόμα αν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας σε αυτή τη
περιγραφή. Αν όχι τώρα, σε κάποια περίοδο της ζωής σας. Το όλο θέμα με έχει
απασχολήσει πάρα πολύ και ο θάνατος του Ρόυ απλά το ξαναέφερε στην επιφάνεια. </div>
<div class="MsoNormal">
Δε μου γουστάρει να διαβάζω<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>υψηλή κριτική για το τι θα έπρεπε να κάνει κάποιος σε τέτοιες
περιπτώσεις ή πόσο ανόητος υπήρξε που τα πέταξε όλα. Δε μου γουστάρει γιατι
ξέρω ότι αυτοί που λένε και γράφουν αυτά τα πράγματα μετά το θανατό σου είναι εκείνοι
που με την ίδια έλλειψη ευαισθησίας θα προσπαθήσουν να σε “βοηθήσουν” όταν
βρίσκεσαι ακόμα εδώ.<br />
Αυτοί που δε θα προσεγγίσουν ποτέ το προβλημά σου ερχόμενοι στη δική σου
θέση, αλλά προσπαθώντας να σε εντάξουν στην δική τους πραγματικότητα. Ερμηνεύοντας οι ίδιοι
την εγωκεντρική τους στάση σαν ενδιαφέρον, οταν το μόνο που θέλουν είναι να
λάβουν επιβεβαίωση της δικής τους κοσμοθεωρίας. Δεν μιλάω για τέτοια υποστήριξη
εγώ.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpaS_tBL3ugMDmK4haZFi0IYd2WhaKUajNFZIvKWMXkKYoxcRN_5buXJe5ih0bwnvjU-e6Dhu58ojcCUdDB0cEmpstyIDz9JAJBPmNs18ujUWkRpcfjglP0F9vIOjF5TgJjBevGFGo0rbQ/s1600/NS_16ROY_TARPLEY_I_2792206-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpaS_tBL3ugMDmK4haZFi0IYd2WhaKUajNFZIvKWMXkKYoxcRN_5buXJe5ih0bwnvjU-e6Dhu58ojcCUdDB0cEmpstyIDz9JAJBPmNs18ujUWkRpcfjglP0F9vIOjF5TgJjBevGFGo0rbQ/s1600/NS_16ROY_TARPLEY_I_2792206-1.jpg" height="266" width="320" /></a>Ένα βασικό που νομίζω πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι αν
κάποιος πραγματικά μπορούσε πάντα να κάνει μια θετική αλλαγή στη ζωή του, το
πιο πιθανό είναι ότι θα την έκανε. Η ατάκα “στο χέρι σου είναι” μπορεί να έχει
κάποια βάση, αλλά δεν είναι κοινός τόπος για όλους. Υπάρχουν μερικοί που χρειάζονται πολλή περισσότερη βοήθεια απο αυτό. Απο τσιτάτα και γενικότερη
ηθική κατήχηση δηλαδή. Και για να μπορέσεις να τους τη δώσεις πρέπει να κάνεις
προσωπικές υπερβάσεις. Δύσκολα πράγματα και για εσένα συνεπώς. Είναι άραγε
πάντα “στο χέρι σου” όσο εύκολα νομίζεις ότι είναι στο χέρι του άλλου; Δεν ξέρω
αν ο Ρόυ είχε κάτι τέτοιο στη ζωή του.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πιθανολογώ πως ναι γιατί αδυνατώ να πιστέψω
οτι δεν υπήρχαν άνθρωποι που τον αγαπούσαν ουσιαστικά. Προφανώς δεν έφτασε
για τη δική του περίπτωση και είναι λυπηρό, όμως είναι και κάτι αρκετά συχνό
απο την άλλη. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτός ο άγνωστος χι που κάνει κάποιους σε οριακές
στιγμές της ζωής τους να αλλάζουν μυαλό και συνήθειες, να δέχονται τη βοηθειά των άλλων και εν τέλει να
επιβιώνουν <span style="mso-spacerun: yes;"></span>παραμένει ακόμα μυστήριο. Έχει
υπαρξιακές προεκτάσεις και είναι μεγάλη κουβέντα. Κανείς δεν τον έχει
ανακαλύψει ακόμα και πιστέψτε με έχουν ασχοληθεί αρκετοί επιστήμονες με αυτό.
Βιολόγοι, ψυχίατροι και άλλοι πολλοί. Μόνο οι ηθικολόγοι της κακιάς ώρας
διατείνονται ότι τον έχουν στο τσεπάκι τους και τον παρουσιάζουν ως το πιο
εύκολο πράγμα να κατακτήσει κάποιος. Μέχρι να έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουν τον
εαυτό τους...</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiyXe1oOQ9aiEbTiC8oDYdbJXXhcWAOIxOOVI6q-1T3FXPLEKUQw-RsVZIXPgGqP8O8BLEnE-e43JuUvDAXuLVUvpecQzY7iEBQniGoTmBZxwhNCIlqNlGhwHQwL1Ut47puW7rJ6ehUqrR/s1600/tarplei5.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiyXe1oOQ9aiEbTiC8oDYdbJXXhcWAOIxOOVI6q-1T3FXPLEKUQw-RsVZIXPgGqP8O8BLEnE-e43JuUvDAXuLVUvpecQzY7iEBQniGoTmBZxwhNCIlqNlGhwHQwL1Ut47puW7rJ6ehUqrR/s1600/tarplei5.jpg" height="238" width="320" /></a>Για να μην νικήσουν λοιπόν αυτοί που χαρακτηρίζουν εν
προκειμένω τον Ρόυ, άλλα και τον κάθε Ρόυ, σαν παράδειγμα προς αποφυγή (λες και
αν πραγματικά μπορούσε να κάνει αλλιώς θα διάλεγε να “φύγει” τόσο νωρίς) ας μην
μείνουμε μόνο στο λυπηρό του χαμού του. Ας αποτελέσει αυτός μια αφορμή για να
δούμε πόσος πόνος και αδιέξοδο υπάρχει γύρω μας. Στον διπλανό μας που πολλές
φορές τον αντιμετωπίζουμε ως δεδομένο. Μάγκες είναι απίστευτο το πόσο εφήμεροι
είμαστε. Ας γίνουμε λίγο πιο ευαίσθητοι σε έναν κόσμο που η αναισθησία έχει φτάσει
σε τέτοια επίπεδα που κάποιοι δίνουν όπλα σε μικρά παιδιά να εκτελούν εν ψυχρώ
ανθρώπους. </div>
<div class="MsoNormal">
Νομίζω ότι και ο ίδιος ο Ρόυ σαν βασανισμένος αλλά και ωραίος
“αλήτης” που ήταν, θα προτιμούσε πολύ περισσότερο ο θανατός του να έχει έναν
τέτοιο αντίκτυπο στους άλλους, παρά να μνημονεύεται σαν κάποιος που δεν
έγινε ποτέ αυτό που θα μπορούσε βρίσκοντας ένα άδοξο τέλος.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είμαι σίγουρος πάντως
πως ούτως ή άλλως έζησε πολύ πιό αληθινά τη ζωή του απο τη συντριπτική
πλειοψηφία των απανταχού ξερόλων και αυτό είναι που μετράει. Η ποιότητα, όχι η
ποσότητα. Άλλωστε κανείς δεν ζεί για πάντα...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/_Jtpf8N5IDE/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="https://youtube.googleapis.com/v/_Jtpf8N5IDE&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="https://youtube.googleapis.com/v/_Jtpf8N5IDE&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<br />
Υγ. Οι αναμνήσεις δεν σβήνουν ποτέ...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-63943373435006668752014-12-07T04:58:00.000+02:002016-03-28T16:47:38.299+03:00O Zάρκο, το Τελ Αβίβ και η αγάπη που δε θα πεθάνει ποτέ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinc4eBwM8ux4EyQ49S5JsYplL9DRbIOm6aUSdWy-PPX3zeJOav28G8BeNYHJzQJZTfNWe0vaoxg_0dPoBiIxgihUfsuQnx_zRlrggz4UDC92MtnJ5C_277bD7YTEo8Zz5moYNlCfkESV8q/s1600/zarko1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="399" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinc4eBwM8ux4EyQ49S5JsYplL9DRbIOm6aUSdWy-PPX3zeJOav28G8BeNYHJzQJZTfNWe0vaoxg_0dPoBiIxgihUfsuQnx_zRlrggz4UDC92MtnJ5C_277bD7YTEo8Zz5moYNlCfkESV8q/s1600/zarko1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Η σεζόν 1991-1992 ηταν αυτή που έμελε να αλλάξει για πάντα
τον μπασκετικό Ολυμπιακό σαν μέγεθος.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήταν η χρονιά που στην ομάδα ήρθε ο Γιάννης Ιωαννίδης και έφερε μαζί του
και το διαχρονικό μπασκετικό μου είδωλο, τον Ζάρκο Πάσπαλι. Την πρώτη μου αγάπη
όπως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λέει και η λεζάντα της σχετικής
φωτό στο πλαίσιο του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog</span>.
Και παντοτινή θα συμπληρώσω κάνοντας αναφορά και στη πασίγνωστη διαφήμηση της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">lacta </span>που συνδέθηκε για πολλά
(και καλά) χρόνια με την ομάδα.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για τον Ζάρκο έχω διαβάσει κατά καιρούς διάφορα απο
διάφορους. Κυρίως απο αυτούς που δε πρόλαβαν τον Ζάρκο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δε τον θυμούνται παρα μόνο αχνά ή που απλά δε
θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν το μπασκετικό μεγαλείο ακόμα και αν αυτό τους
τράβαγε σφαλιάρα μέσα στα μούτρα. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span>Ο Πάσπαλι πήγε στο βάζελο<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">”</span>, <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span>ο
Πάσπαλι έχασε τη βολή στο Τελ Αβίβ<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">”</span>, <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span>ο
Πάσπαλι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πάτησε τη γραμμή με τη Λιμόζ και
χάσαμε το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Final 4 </span>της
Αθήνας<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">”</span>. Για αυτούς
τους ανθρώπους ο Ζάρκο <span style="mso-spacerun: yes;"></span>είναι απλά ο
Πάσπαλι. Για όσους ξέρουν και θυμούνται ο Ζάρκο θα είναι <span style="mso-spacerun: yes;"></span>πάντα ο Ζάρκο. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgElnfGJmGGTPZU53iWBTg7jFepF9DUg4YFd7IppmZe3qfOhLZawcbn2QYhzS3hkengCHyqPgzc3M-EJRTUa_fTNBCTFHm_Ke4yueYTiWMk-Mp0NV-7Rh6wAdIEP2e5Eos5AcG2gLsYTHVn/s1600/36923_570x295.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="165" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgElnfGJmGGTPZU53iWBTg7jFepF9DUg4YFd7IppmZe3qfOhLZawcbn2QYhzS3hkengCHyqPgzc3M-EJRTUa_fTNBCTFHm_Ke4yueYTiWMk-Mp0NV-7Rh6wAdIEP2e5Eos5AcG2gLsYTHVn/s1600/36923_570x295.jpg" width="320" /></a>Αν ο Ζάρκο δεν
υπήρχε, αυτή η ομάδα πιθανότατα θα αργούσε πολύ περισσότερο να πάρει το πρώτο
της πρωτάθλημα, αυτο που αποτέλεσε την αρχή ενός σερί πέντε πρωταθλημάτων που έκλεισε με το πιο πανηγυρικό
τρόπο το 1997 (δυστυχώς απουσία του Ζάρκο). Αν δεν υπήρχε αυτός, ένας απο τους
πολύ μεγάλους της τρομακτικής τότε Γιουγκοσλαβίας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Ολυμπιακός<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ίσως να μην έφτανε ποτέ στο πρώτο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">final 4 </span>και ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας του. Έναν τελικό που
ακόμα και σήμερα παραμένει ίσως η μεγαλύτερη πληγή των παιδικών μου αναμνήσεων. Γιατί η ομάδα της σεζόν 1993-94 ήταν, για όσους ζήσαν το κλίμα της εποχής,
ένας χείμαρος ψυχικής ανάτασης για τους
οπαδούς της. Εντυπωσιακά κυρίαρχη στους περισσότερους ευρωπαϊκούς της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αγώνες, ώστε απο ένα σημείο και ύστερα
λογίζοταν δικαίως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ως το φαβορί για την
κατάκτηση του τροπαίου. Το Σ.Ε.Φ ήταν ασφυκτικά γεμάτο σχεδόν σε κάθε παιχνίδι.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRG7mW6WajtgVnQStotSBSYqlvU0Rt01l7UXXXrkOwW-XUKuGfjSpwtwz_cC_Gvngv6QWYt6_lZSbwCti1Q-Ge11_Mt-BmLN5brhmj0buSeUhAe3EAIMyCNgtKMTfov91nIo_xzEgCGffM/s1600/img791.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRG7mW6WajtgVnQStotSBSYqlvU0Rt01l7UXXXrkOwW-XUKuGfjSpwtwz_cC_Gvngv6QWYt6_lZSbwCti1Q-Ge11_Mt-BmLN5brhmj0buSeUhAe3EAIMyCNgtKMTfov91nIo_xzEgCGffM/s1600/img791.jpg" width="232" /></a>Ποιός ήτανε μπροστάρης σε αυτή την ομάδα? Μα πάντα ο Ζάρκο
που παρ’όλο που είχε χάσει αρκετά για κάποιο λόγο την ευχέρια που διέθετε στο
σούτ,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μπορούσε ακόμα να κατεβάζει
ταρίφες επιθετικά παίζοντας πιο συχνά κοντά στο καλάθι και τρέχοντας πάντα σε
καταστάσεις αιφνιδιασμού. Ο Ζάρκο στο ζενίθ του ηταν ο παίχτης που μπορούσε να
σκοράρει με οποιοδήποτε τρόπο. Τριάρι που έπαιζε άνετα και σαν τεσσάρι, μιας
που μπορούσε να δώσει μάχες μέσα στο ζωγραφιστό και να τις κερδίσει εμφατικά
μάλιστα. Το στυλ του δεν ήταν ποτέ ντελικάτο, αλλα είχε μια πρωτόγονη ομορφιά
και συνάμα σιγουριά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που πιστεύω πήγαζε
απο ένα υπόβαθρο ατελείωτων ωρών μπάσκετ απο τα ανοιχτά γήπεδα της<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ποντγκόριτσα, την Μπουντούσνοστ, την
Παρτιζάν, την εθνική Γιουγκοσλαβίας μέχρι και το ΝΒΑ σε μια εποχή που το
παιχνίδι ήταν ακόμα πολύ πιο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">fundamental
</span>απο ο,τι σήμερα. Ο Ζάρκο ήξερε τα βασικά όσο λίγοι και είχε το δικό του
ιδιαίτερο τρόπο να το αποδεικνύει. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η κατάρα του Ζάρκο
ήταν ότι ήταν ότι πάντα υπήρξε άνθρωπος των παθών. Το κάπνισμα και οι κακές
διατροφικές συνήθειες του στέρησαν μια καριέρα για λογαριασμό των <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Spurs </span>στο ΝΒΑ. Κάπως έτσι στερήθηκε και
την ευρωπαϊκή καταξίωση σε συλλογικό επίπεδο με τον Ολυμπιακό.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τι συνέβη με το
Ζάρκο εκείνη τη χρονιά και απο εκεί που είχε ρεκόρ περισσότερων εύστοχων βολών
σε ένα μάτς (23/23) έφτασε στο σημείο να εκτελεί βολές εντελώς αλλόκοτα και να
γίνεται ο μοιραίος του τελικού το 1994. Σε ένα παιχνίδι βέβαια που δε το έχασε
μόνος του ο Ζάρκο, άλλα όλοι μαζί και πρώτος απο όλους ο Ιωαννίδης που δε
μπόρεσε με μια εμφανώς ανώτερη ομάδα να βρεί τις απαντήσεις στα προβλήματα που
του έβαλε ο Ομπράντοβιτς.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV1tyD0H_-Rk2OtBRH2bd5d-rStHsIyQXAF0lYiqaZcuylSpcE4QT4Nf_6KKT9KaRiGMOxP0t12ffDxse6juCUxzumOZtmJ7fvuOaTxTPvojT17srRyfRBJ8u6AJSJlKDIImQypsjNbhQ8/s1600/timthumb.php.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV1tyD0H_-Rk2OtBRH2bd5d-rStHsIyQXAF0lYiqaZcuylSpcE4QT4Nf_6KKT9KaRiGMOxP0t12ffDxse6juCUxzumOZtmJ7fvuOaTxTPvojT17srRyfRBJ8u6AJSJlKDIImQypsjNbhQ8/s1600/timthumb.php.jpg" width="320" /></a>Ο Ολυμπιακός αυτός (για αρκετούς η καλύτερη ομάδα που είχαμε
ποτέ) έζησε, έλαμψε και αυτοκαταστράφηκε λίγο πριν την απόλυτη δικαίωση ακριβώς
όπως ο φυσικός του ηγέτης. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένα απίστευτο
δυναμικό που λίγο πριν εκπληρωθεί πλήρως, ξεφούσκωσε με τον πιο τραγικό τρόπο.
Και μείναμε όλοι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σαστισμένοι και αμίλητοι.
Την έκσταση του νικηφόρου ημιτελικού απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο, που είχε
έρθει σαν επιστέγασμα μιας συγκλονιστικής πορείας, διαδέχτηκε το απόλυτο κενό. Πολλοί
λένε ότι τους τρέλανε στο άγχος ο Ιωαννίδης, άλλοι λένε για το σκηνικό της
εξαφάνισης του Τάρπλεϋ μια μέρα πριν τον τελικό και για το ψυχολογικό άδειασμα
μετά τον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και για την απουσία του Τάρλατς
λόγω τραυματισμού για το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς με αποτέλεσμα να μην
είναι ο πραγματικός Τάρλατς στο Τελ Αβίβ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όλα αυτά ισχύουν, αλλα και πάλι το γεγονός
παραμένει, ο Ολυμπιακός ήταν μακράν η καλύτερη ομάδα. Τόσο καλύτερη που για
κάποιο λόγο θεωρώ ότι η μοίρα ήθελε<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>επίτηδες
να γραφτεί μια απο τις πιο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span>τραγικές<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">”</span> αθλητικές ιστορίες ζηλεύοντας
ίσως κάποιον απο τους αρχαίους τραγωδούς. </div>
<span style="mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmLqF92PSpR1XPCPeutumrUV1mEopJZabu2mWBR_PDilxlK96t4kq4-vO5MtJXCK5RUrDeVsFXwzZ1bE28mCBh6cBBVRuB0ce03Ngz7ho5-X6v0ojJ8MuTeCulCTAcba33FfULE5OAI7Y7/s1600/PASPALIE.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmLqF92PSpR1XPCPeutumrUV1mEopJZabu2mWBR_PDilxlK96t4kq4-vO5MtJXCK5RUrDeVsFXwzZ1bE28mCBh6cBBVRuB0ce03Ngz7ho5-X6v0ojJ8MuTeCulCTAcba33FfULE5OAI7Y7/s1600/PASPALIE.jpg" width="320" /></a>Η κάθαρση για αυτό το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span>κρίμα<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">”</span>
ήρθε πολλά χρόνια<span style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span>αργότερα με το
έπος της Κωνσταντινούπολης, αλλά και πάλι ο Ολυμπιακός του Ζάρκο και του Τελ
Αβίβ δε πρόκειται να σβήσει απο τη μνήμη όσων τα έζησαν απο πρώτο χέρι. Ο
Ζάρκο εκείνη τη χρονιά έφυγε απο τον Ολυμπιακό νταμπλούχος με συνολικό
απολογισμό δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελο Ελλάδας σε τρείς σεζόν. Πήγε στον
Παναθηναικό και προκάλεσε την απογοήτευση, την αποδοκιμασία και μετά απο μια
πρόκληση και την οργή πολλών ολυμπιακών. Η αποψή μου; Αδιάφορο. Οι μεγάλες
αγάπες εγείρουν πάντα και μεγάλα πάθη, ειδικά όταν δεν τελειώνουν με πλήρη
αμοιβαιότητα. Ο Ζάρκο ήθελε να συνεχίσει στον Ολυμπιακό όπως δήλωσε και πριν
κάποια χρόνια σε μια συνέντευξη. Το τι στράβωσε δεν το ξέρω, αλλα η ιστορία
αυτής της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span>αγάπης<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">” </span>και το πόσα κέρδισαν και οι
δύο πλευρές δεν αναιρείται με μια <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“</span>απιστία<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">”</span>, ούτε επειδή χώρισαν οριστικά οι δρόμοι.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για όσους δε το έζησαν δε θα καταλάβουν ποτέ ότι ο
Ολυμπιακός αυτά τα τρία χρόνια ήταν στη κυριολεξία ο Ζάρκο και ο Ζάρκο ήταν ο
Ολυμπιακός.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ένα σώμα. Και για αυτο
αγαπήθηκε όσο λίγοι, παρά τα πάθη και τα μοιραία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λάθη του. Παρά ακόμη και απο το "πράσινο" περασμά του. Μήπως αυτή η ομάδα ακόμα και τώρα
δεν έχει κάτι απο Ζάρκο; Πόσα λάθη και πόση αυτοκαταστροφή έχουμε δεί όταν όλα
έδειχναν τόσο θετικά; Όταν όλες οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και οι δυνατότητες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τόσες πολλές; Αλλά μάλλον έτσι μάθαμε να
γουστάρουμε, βασανίζοντας τον εαυτό μας και περιμένοντας πάλι τη στιγμή που θα
αποδείξουμε ότι το μέταλλο και η καρδιά του πρωταθλητή είναι ακόμα εδώ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όπως τότε. </div>
<br />
Ζάρκο θα είσαι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πάντα
ένας απο τους ηρωές μου με τον ίδιο
τρόπο που ήσουν όταν δέκα χρονών τσογλανάκι στόλιζα ερυθρόλευκα κασκόλ τη
μπαουλοτηλεόραση που είχαμε περιμένοντας
να δώ άλλη μια σου παράσταση...<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/YZ4TGgim4ho?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b> Τίτλοι με την Εθνική</b></div>
<ul style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1VYOaVoeWg23AHKy8GEAzSfEgVvS-_XkKjSongEmI2PHD3chgg7z7z1ptbXvkOlg1t0sxy1eFtnTF_wqvcYg0auB2_7hIJIVQ9Of4xwvCFzGTIEQZEGP8hwJNfkhXQw5-4zSapuQJ-6Of/s1600/13800286621865.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1VYOaVoeWg23AHKy8GEAzSfEgVvS-_XkKjSongEmI2PHD3chgg7z7z1ptbXvkOlg1t0sxy1eFtnTF_wqvcYg0auB2_7hIJIVQ9Of4xwvCFzGTIEQZEGP8hwJNfkhXQw5-4zSapuQJ-6Of/s1600/13800286621865.jpg" style="cursor: move;" width="200" /></a>
<li>1987 Χάλκινο μετάλλιο Ευρωμπάσκετ (Αθήνα)</li>
<li>1988 Αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο (Σεούλ)</li>
<li>1989 Χρυσό μετάλλιο Ευρωμπάσκετ (Ζάγκρεμπ)</li>
<li>1990 Χρυσό μετάλλιο Μουντομπάσκετ (Μπουένος Άιρες)</li>
<li>1991 Χρυσό μετάλλιο Ευρωμπάσκετ (Ρώμη)</li>
<li>1995 Χρυσό μετάλλιο Ευρωμπάσκετ (Αθήνα)</li>
<li>1996 Αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο (Ατλάντα)</li>
</ul>
<b> </b><b>Συλλογικοί τίτλοι</b>
<br />
<ul style="text-align: justify;">
<li>1986-87 Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας - Παρτιζάν</li>
<li>1988-89 Κύπελλο Κόρατς - Παρτιζάν</li>
<li>1988-89 Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας - Παρτιζάν</li>
<li>1992-93 Πρωτάθλημα Ελλάδας - Ολυμπιακός</li>
<li>1993-94 Πρωτάθλημα Ελλάδας - Ολυμπιακός</li>
<li>1993-94 Κύπελλο Ελλάδας - Ολυμπιακός</li>
<li>1996-97 Πρωτάθλημα Γαλλίας - Ρασίνγκ Παρί</li>
<li>1997-98 Κύπελλο Ελλάδας - Άρης</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ατομικές διακρίσεις</b>
</div>
<ul>
<li style="text-align: justify;">Πρώτος σκόρερ του γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος 1990-1991</li>
<li style="text-align: justify;">Πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος 1991-1992</li>
<li style="text-align: justify;">MVP του Final-4 της Ευρωλίγκα 1994</li>
</ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-72237940967791304562014-11-05T16:18:00.000+02:002014-11-05T17:09:55.883+02:00O καλός κόουτς...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiUM3rP3P5iDlcRcnRO1ledWEvCUnC9G1VqF9QU5qbQpwi8GZAepRE2yu17bUEeKInaDuckxkQkEYsG9O2xgp_NZQ6T-N85iZ_D7nF7roy5DtJ5DkyPzVY9XMHLeBqAVQuOCiYzoCAHHh0/s1600/BasketballImage.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiUM3rP3P5iDlcRcnRO1ledWEvCUnC9G1VqF9QU5qbQpwi8GZAepRE2yu17bUEeKInaDuckxkQkEYsG9O2xgp_NZQ6T-N85iZ_D7nF7roy5DtJ5DkyPzVY9XMHLeBqAVQuOCiYzoCAHHh0/s1600/BasketballImage.jpg" height="424" width="640" /></a></div>
<br />
Η ομάδα έχει νέο κόουτς πλέον και νομίζω ήρθε η ώρα και για μια αλλαγή και στο editorial του blog. Για το Σφαιρόπουλο δεν έχω να γράψω πολλά. Θεωρητικά δεν ήταν και το καλύτερο μου, αλλά επειδή δεν έχω ξεκάθαρους λόγους να μην τον θέλω, είμαι της άποψης ότι όλα θα κρίθουν στη πράξη. Τα πρώτα δείγματα που είδα με ΑΕΚ μου άρεσαν μια φορά. Επειδή όμως έπεσε πολλή προπονητολογία το τελευταίο καιρό, είπα να αναφέρω κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα που, κατά την αποψή μου, στοιχειοθετούν μια περίπτωση προπονητή ως καλή. Φύγαμε λοιπόν (σε τυχαία σειρά)!<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που είναι τεχνικά και τακτικά επαρκής και "ψάχνεται" συνέχεια ώστε να μπορεί να βρίσκει λύσεις όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα έχει υπολογίσει μέσα στον αγώνα.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που διαλέγει το υλικό του λαμβάνοντας υπ' όψιν του όλα τα επι μέρους κομάτια του παιχνιδιού και δεν δημιουργεί "υδροκέφαλες" και προβλέψιμες ομάδες.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που μπορεί να παράξει αποτέλεσμα ακόμα και με περιορισμένα εφόδια, αλλά παρ'όλα αυτά ξέρει πότε να απαιτήσει πράγματα όταν νιώθει οτι υπονομεύεται το έργο του.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που αναγνωρίζει τα λάθη του και τολμάει να τα διορθώσει αντι να προσπαθεί να τα κουκουλώσει.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που έχει τον τρόπο να εμπνεύσει τους παίχτες του να τα δώσουν όλα για αυτόν και την ομάδα τους και όχι για την ατομική τους επιβεβαίωση.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που η ομάδα του είναι πιο σημαντική απο τη θέση του και τη προσωπική προβολή του. <br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που μπορεί να διαχειριστεί ψυχολογικά μια ομάδα, αλλα και καθέ ξεχωριστή προσωπικότητα.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που δεν κάνει χάρες σε μάνατζερ σε βάρος της ομάδας του. <br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgY64fw5P-ItUprnpH_hZtKAWBwz8mN1-lJiZ2lbByKnUlEI4PU210Egeq8IA4-M-j1DxiFhiHQRHuPqz7f2n4uUf_afOreBHAO26_fOoXeH-4w_rzdtkLyvuvuYmwqljPBmr_932E-Mtg/s1600/02TRACEY-superJumbo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgY64fw5P-ItUprnpH_hZtKAWBwz8mN1-lJiZ2lbByKnUlEI4PU210Egeq8IA4-M-j1DxiFhiHQRHuPqz7f2n4uUf_afOreBHAO26_fOoXeH-4w_rzdtkLyvuvuYmwqljPBmr_932E-Mtg/s1600/02TRACEY-superJumbo.jpg" height="320" width="256" /></a>- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που ξέρει να δέχεται εποικοδομητική κριτική
και δεν επαναπαύεται στο καλόπιασμα των διάφορων "σφουγγοκωλάριων".<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που παίρνει πολύ σοβαρά την προπόνηση, δουλεύει πολύ την ομάδα εκεί, αλλα προσπαθεί παράλληλα να την κάνει όσο γίνεται ευχάριστη και μη επαναλαμβανόμενη.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη των αστοχιών του και δεν "βγάζει στη σέντρα" τους παίχτες του.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που δουλέυει ατομικά πάνω σε κάθε παίχτη ξεχωριστά ώστε να τον κάνει καλύτερο. Η λεπτομέρεια άλλωστε μπορεί να κάνει τη διαφορά.<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που έχει μεταδοτικότητα και είναι κοντά στους παίχτες όταν έχουν κάποιο θέμα (οποιασδήποτε φύσεως).<br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που διαλέγει τους συνεργάτες του με κριτήριο την επαγγελματική τους αρτιότητα, αλλα και την αγάπη τους για το σπορ που υπηρετούν. <br />
<br />
- Ο καλός κόουτς είναι αυτός που έχει έλεγχο πάνω στα
συναισθηματά του και δεν τους επιτρέπει να τον ορίζουν, σαμποτάροντας έτσι τη δουλειά του. <br />
<br />
Εν κατακλείδι ο καλός κόουτς είναι πατέρας, δάσκαλος, εννίοτε φίλος και πάνω απο όλα στρατηγός σε μια ομάδα. Ενά πρόσωπο ισορροπημένο, που σέβεται τον εαυτό του και την εργασία του και επομένως μπορεί να δώσει όραμα και πίστη για το τελικό αποτέλεσμα...</div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-45983339901882076442014-10-15T14:18:00.001+03:002014-10-15T16:49:15.467+03:00I feel devotion!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_308Exb3vIrsTcspxhg_1uoI0ZhC0ySlXnTpMJ0cWN6F69a0L9tC7n5fEY_iEUtHK-tNIqnOadLQ33E7cPPzkE2LQdKvC0kFRg0oVU1bvEaBQ9q3ShzEvZJ49gphegeauPB3tByXXTE7Y/s1600/euroleague.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_308Exb3vIrsTcspxhg_1uoI0ZhC0ySlXnTpMJ0cWN6F69a0L9tC7n5fEY_iEUtHK-tNIqnOadLQ33E7cPPzkE2LQdKvC0kFRg0oVU1bvEaBQ9q3ShzEvZJ49gphegeauPB3tByXXTE7Y/s1600/euroleague.jpg" height="352" width="640" /></a></div>
<br />
Καιρός να ξεφύγουμε λίγο απο το άρρωστο κλίμα που δημιούργησε το πατατράκ με τον Παναθηναϊκό και την ακατάσχετη προπονητολογία που ακολούθησε την παραίτηση Μπαρτζώκα! Σήμερα ξεκινάει η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή γιορτή του μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο και οφείλουμε να φορέσουμε όλοι τα καλά μας, τουλάχιστον όσον αφορά τη σκέψη και τη διαθεσή μας.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDopmhXk8v2jeRqII6Zrbi9HOHyOX8n-k7sGEqgrLzlSn4nbYWHWEt_Mgutny-LFcJ3qFxJ6sOt_9lOgUkkrZC-nfF8erliLcYpJ0J9BVU9LHmw4K1013L3k6ezGbZJPsqE0DlqWro5_b4/s1600/1412345659738madridbarcac4.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDopmhXk8v2jeRqII6Zrbi9HOHyOX8n-k7sGEqgrLzlSn4nbYWHWEt_Mgutny-LFcJ3qFxJ6sOt_9lOgUkkrZC-nfF8erliLcYpJ0J9BVU9LHmw4K1013L3k6ezGbZJPsqE0DlqWro5_b4/s1600/1412345659738madridbarcac4.jpg" height="240" width="320" /></a>Στο δεύτερο κιόλας post ή editorial αν θέλετε αυτού του blog έδωσα μια μίνι άποψη για κάθε όμιλο ξεχωριστά. Δεν έχει αλλάξει και κάτι ιδιαίτερα απο τότε. H Ρεάλ έγινε απλά ακόμα πιο πλήρης με τη προσθήκη Αγιόν, η Φενέρ και η Εφές δείχνουν να ψάχνονται ακόμα, αλλα έχουν πολύ δυνατά ρόστερ (ειδικά η πρώτη). Η Μπάρτσα ξεκίνησε με εύκολη ήττα στο ισπανικό super cup απο τη Ρεάλ, αλλα παραμένει παραδοσιακά ομάδα πρώτης γραμμής, ενώ η ΤΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη με κάποια νέα αξιόλογα πρόσωπα όπως ο Ντε Κολό και ο Μαρκοϊσβίλι, αλλά και κρατώντας (με εξαίρεση την αποχώρηση Κρίστιτς) σταθερό σε γενικές γραμμές το κορμό της, θα αποτελέσει σίγουρα αξιόμαχη διεκδικήτρια του τροπαίου.<br />
<br />
Επιπλέον αυτό που όλοι περιμέναμε έγινε πραγματικότητα και η Ούνιξ Καζάν του Αργύρη Πεδουλάκη κατάφερε να εξασφαλίσει την ανοιχτή θέση που υπήρχε μέσω των προκριματικών που έγιναν στην Οστάνδη. Δια πυρός και σιδήρου βέβαια, αλλά τόσο νωρίς μέσα στη χρονιά εντύπωση θα μου έκανε αν δεν δυσκολευόταν. Μια ομάδα που πιθανόν να πάει πολύ μακριά, αφού η πρώτη της πεντάδα με Τζέρελς, Λάνγκφορντ, Γουάιτ, Καϊμακόγλου και Ντ'ορ Φίσερ μπορεί να κοντράρει στα ίσια τα "μεγάλα παιδιά" της ευρωλίγκας. Το βάθος του πάγκου της βέβαια αποτελεί ερωτηματικό που θα απαντηθεί μόνο στην πράξη.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ZxamPiJYBPJ-HvmIg_Ot9fNH-CkpJAf8XzUk7ZTzt7jp8YUP8BVn8aUOFy_ZpqIWBBGUH1c1yk7l0JvFxG-v63GDPeeKrflNL06GlnWB36aEwRU1s142424eVUpHWNnNr7FT8_ARAl26/s1600/203524918.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ZxamPiJYBPJ-HvmIg_Ot9fNH-CkpJAf8XzUk7ZTzt7jp8YUP8BVn8aUOFy_ZpqIWBBGUH1c1yk7l0JvFxG-v63GDPeeKrflNL06GlnWB36aEwRU1s142424eVUpHWNnNr7FT8_ARAl26/s1600/203524918.jpg" height="184" width="320" /></a>Η Μακάμπι συνεχίζει να είναι μια σούπερ επικίνδυνη "αμερικάνικη" ομάδα με τους γνωστούς Τάιους, Σμίθ, Λάντενσμπεργκ, τον παλιό γνώριμο Τζέρεμυ Πάργκο, την αξιολογότατη προσθήκη του Μπράιαντ Ράντλ στο 4, τον Μαρκίς Χέινς και το Νέητ Λίναρτ που ήρθε απο τη Βενέτσια.<br />
Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με αρκετές δυνατότητες εν δυνάμει, αλλά και με κάποιες χτυπητές αδυναμίες που στη παρούσα φάση του βάζουν εμπόδια. Η ομάδα μας περνάει κρίση αυτή τη στιγμή και μένει να δούμε πως θα τη διαχειριστεί και αν θα προκύψουν στη πορεία αλλαγές στο ρόστερ, οι οποίες μπορεί να δώσουν το κάτι παραπάνω. Πολλά θα εξαρτηθούν και απο το με ποιόν προπονητή θα πορευτεί μέσα στη σεζόν και την προθυμία των προέδρων να τον στηρίξουν επι της ουσίας.<br />
<br />
Οι ισπανικές Μάλαγα και Βαλένθια είναι ομάδες που μπορεί να ξεπεταχτούν και να κάνουν την έκπληξη αφου έχουν δυνατά και πλήρη ρόστερ και τον αέρα που σου δίνει το καλύτερο ευρωπαϊκο πρωτάθλημα. Ικανές για μεγάλες κηδείες.<br />
Ο Παναθηναϊκός μετά τη μεγάλη νίκη του απεναντί μας βρήκε την ηρεμία του, θα αρχίζουν να επιστρέφουν σιγά σιγά οι απόντες, ενέταξε και τον Τζούλιαν Ράιτ τελικά στο ρόστερ του και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Ίσως χρειάζεται και ένα τριάρι ακόμα, αλλά κανείς δε βιάζεται πλέον. Με βαριά φανέλα (οφείλουμε να το παραδεχτούμε), το Διαμαντίδη ακόμα και τώρα να αποτελεί καταλύτη και τη πίστωση χρόνου που εξασφάλισε και που συνεπάγεται ψυχολογική αποσυμπίεση, δε θα εκπλαγώ αν τελικά προχωρήσει περισσότερο απο όσο και ο πιο αισιόδοξος οπαδός τους περίμενε.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGb-nUkyIy-ka-uisxIoqZ6TjfihjoS03FgrsEXvd7G26rmIK5LdJ5BdrgQvD88lVgztgjx2adb3t4Y7syB1f86x-84o5BXQLtin-jFH-fHIGDZay-pYrHQLGF8di0Qd3S4ZtYmpHdrGH7/s1600/img_0577-542847827eb9a.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGb-nUkyIy-ka-uisxIoqZ6TjfihjoS03FgrsEXvd7G26rmIK5LdJ5BdrgQvD88lVgztgjx2adb3t4Y7syB1f86x-84o5BXQLtin-jFH-fHIGDZay-pYrHQLGF8di0Qd3S4ZtYmpHdrGH7/s1600/img_0577-542847827eb9a.jpg" height="211" width="320" /></a>Η Ζαλγκίρις είναι επίσης μια ομάδα που θα πρέπει να έχουμε το νού μας. Με εναν ευρύ και συμπαγή λιθουανικό κορμό με αρκετά ταλαντούχους, ικανούς, αλλα και χρήσιμους παίχτες (Σονγκάιλα, Γιανκούνας, Λεκαβίτσιους, Γκουντάιτις, Γιαφτόκας κτλ) και τον Τζέημς Άντερσον στο 3 θα αποτελέσει πρόκληση για κάθε αντίπαλο που θα την υποτιμήσει. Η Αρμάνι φαίνεται δυνατή παρά τις αρκετές αλλαγές στο ρόστερ της, αλλα περιμένω πολλά σκαμπανεβάσματα φέτος απο αυτούς. Θα είναι ικανοί θεωρώ για το καλύτερο και το χειρότερο.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc_zcxeDPv8rSO2xtcM8OWGD54AhljU7xd_GVX0zN8BiZlwCGFZgEtNBql4GCgt1VnzIdj1PsAWGlJj1rz01zj-3Z2Fu6y9LBYZetBK9ErXZ1CCv3-0v-xvn8wDeJlSEdrIPqP2mF3C9h4/s1600/redding-hammonds-delaney_5x4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc_zcxeDPv8rSO2xtcM8OWGD54AhljU7xd_GVX0zN8BiZlwCGFZgEtNBql4GCgt1VnzIdj1PsAWGlJj1rz01zj-3Z2Fu6y9LBYZetBK9ErXZ1CCv3-0v-xvn8wDeJlSEdrIPqP2mF3C9h4/s1600/redding-hammonds-delaney_5x4.jpg" height="160" width="200" /></a>Ερωτηματικά εξακολουθούν και αποτελούν Γαλατά και Λαμποράλ Κούτσα. Η Γαλατά προβλέπω πάντως με το καιρό να βρίσκει μια ισορροπία, δεν είμαι το ίδιο αισιόδοξος και για τη Λαμποράλ. Για τους υπόλοιπους δεν έχω να προσθέσω κάτι ιδιαίτερο. Οι δύο γερμανικές (Μπάγερν, Άλμπα) θα βάλουν δύσκολα σε αρκετούς, αλλα έχουν ταβάνι προς το παρόν. Μετά μόνο Ερυθρός Αστέρας, Ντιναμό Σάσαρι και ίσως Νίζνι Νόβγκοροντ δείχνουν ομάδες με πιθανότητες για κάτι καλό. Οφείλω να ομολογήσω ότι δε ξέρω και πολλά για τις Λιμόζ, Τσεντεβίτα, Νεπτούνας και Τούροφ, αλλά δε περιμένω ιδιαίτερα πράγματα αυτούς. Είναι βέβαια πρωταθλήτριες ομάδες στις χώρες τους με εξαίρεση τη Νεπτούνας (περσινή φιναλίστ του Λιθουανικού πρωταθλήματος), οπότε μπορεί και να διαψευστώ, αλλά φαντάζει δύσκολο.<br />
<br />
Προσωπικά φαβορί για το final 4 της Μαδρίτης είναι οι Ρεάλ, Φενέρ, Μπαρτσελόνα και ΤΣΚΑ. Απο εκεί και ύστερα παίζουν πολλοί, οπότε θα πρέπει να αναφέρω τη μισή ευρωλίγκα, η Μακάμπι πάντως σαν πρωταθλήτρια ευρώπης πρέπει να θεωρείται ενα σημαντικό dark horse. Αυτά λοιπόν, ελπίζω να σας έβαλα σε κλίμα ευρωλίγκας και αν δε τα κατάφερα εγώ, ίσως να τα καταφέρει το παρακάτω κοματάκι.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/r6oy1zu-_Qk/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="https://youtube.googleapis.com/v/r6oy1zu-_Qk&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="https://youtube.googleapis.com/v/r6oy1zu-_Qk&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<br />
Υγ. Όσοι δεν έχετε φτιάξει ακόμα τις ομάδες σας στο fantasy, μην καθυστερείτε άλλο, ένα τίποτα έμεινε...<br />
<br />
<br /></div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3253039114145450536.post-29239748073310587652014-10-07T13:52:00.000+03:002014-11-17T20:33:11.368+02:00Έχουμε ντέρμπυ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7TT0nhAIZqXgEM-qUcbjYFDss0iMou5a_-A3kyfXl7jentjkIe50-hm0RQYqJ_d7yzoPBBrjufDR5hPwFuqPWU8tX1eVj6nLX_cRfDEX2jgiJ8C87_7MZW6hhjV5FjwwRfAvf2R6zxF1w/s1600/163%5B1%5D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7TT0nhAIZqXgEM-qUcbjYFDss0iMou5a_-A3kyfXl7jentjkIe50-hm0RQYqJ_d7yzoPBBrjufDR5hPwFuqPWU8tX1eVj6nLX_cRfDEX2jgiJ8C87_7MZW6hhjV5FjwwRfAvf2R6zxF1w/s1600/163%5B1%5D.jpg" height="232" width="400" /></a></div>
Σε δύο μέρες έχουμε αγώνα για το κύπελο με το Παναθηναϊκό, τα σχόλια ήδη είναι αρκετά στο τελευταίο πόστ, οπότε ήρθε η στιγμή της ανανέωσης!<br />
Όσον αφορά αμιγώς το παιχνίδι, δεν έχω να πω πολλά. Θεωρώ ότι παρά τις σημαντικές απουσίες Ντάρντεν-Παπαπέτρου και την έλλειψη ενός καλού πίβοτ η ομάδα είναι φαβορί. Εχει κρατήσει το κορμό της, έχει αποκτήσει και δύο αξιόλογες έξτρα λύσεις σε περιφέρεια και φροντ λάιν και αυτή τη στιγμή είναι καβάλα στο άλογο σε σύγκριση με τον αιώνιο αντίπαλο.<br />
Ένας αιώνιος αντίπαλος με αρκετά προβλήματα τραυματισμών, με πολλούς νέους παίχτες (νεαρούς και ξένους), που εκτός όλων των άλλων για πρώτη φορά μετά απο χρόνια αμέλησε να ολοκληρώσει έγκαιρα το ρόστερ του και θα παρουσιαστεί και με λύσεις ανάγκης (Μπλούμς).<br />
Η μόνη περίπτωση που στα μάτια μου μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει τύχη σε αυτό το μάτς είναι οι παλιοί της ομάδας (Διαμαντίδης, Φώτσης, Γκίστ) να καταφέρουν να βγάλουν στο μεγαλύτερο μέρος του 40λεπτου την ποιότητα που έχουν στο παρκέ και να τραβήξουν το κουπί μαζί με κάποιους άλλους που μπορεί να βρεθούν σε καλή μέρα (Γιάνκοβιτς, Μπατίστα, Σλότερ). <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL52UHcQMeZEFFIFLD8o0TtelLDx9ovzfv76jdmZsxW2qwYLxRwTVjw27HZKSuu4YHnH3zTYufefVwoLj9LPqQptR0ZCQX-HQxuWF0jMkHSrf4lx-6HxItxrbSb6HAcq1v-yvleHI6vHWT/s1600/020612185259_9170.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL52UHcQMeZEFFIFLD8o0TtelLDx9ovzfv76jdmZsxW2qwYLxRwTVjw27HZKSuu4YHnH3zTYufefVwoLj9LPqQptR0ZCQX-HQxuWF0jMkHSrf4lx-6HxItxrbSb6HAcq1v-yvleHI6vHWT/s1600/020612185259_9170.jpg" height="166" width="320" /></a> Ο Ολυμπιακός πάντως αυτή τη στιγμή είναι σίγουρα πιο δεμένος σαν ομάδα, έχει δείξει στοιχεία αρκετά επιθετικής άμυνας στα φιλικά του, πράγμα που θεωρώ ότι θα κουράσει τη μη δεμένη περιφέρεια του Παναθηναϊκού και στη παρούσα φάση έχει και περισσότερες και πιο ποιοτικές λύσεις στη φροντ λάιν.<br />
Το timing απλά δεν ευνοεί το Παναθηναϊκο και αν καταφέρουμε και χάσουμε θα έχουμε να μιλάμε για άλλη μία σελίδα στο βιβλίο των αυτοκτονιών της ομάδας. Το απεύχομαι και ελπίζω επιπλέον να δούμε ωραίο μπάσκετ, αν και αυτή τη περίοδο είναι δύσκολάκι. Ακολουθεί λίνκ που αναφέρεται σε όλες τις συναντήσεις των ομάδων μέχρι τώρα για όποιον ενδιαφέρεται.<br />
<br />
<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B9_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD_%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%80%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%28%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84%29">http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B9_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD_%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%80%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%28%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84%29</a></div>
Alexanderhttp://www.blogger.com/profile/15874025796338830694noreply@blogger.com0