RED PIVOT: I feel devotion!

Καιρός να ξεφύγουμε λίγο απο το άρρωστο κλίμα που δημιούργησε το πατατράκ με τον Παναθηναϊκό και την ακατάσχετη προπονητολογία που ακολούθησε την παραίτηση Μπαρτζώκα! Σήμερα ξεκινάει η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή γιορτή του μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο και οφείλουμε να φορέσουμε όλοι τα καλά μας, τουλάχιστον όσον αφορά τη σκέψη και τη διαθεσή μας.

Στο δεύτερο κιόλας post ή editorial αν θέλετε αυτού του blog έδωσα μια μίνι άποψη για κάθε όμιλο ξεχωριστά. Δεν έχει αλλάξει και κάτι ιδιαίτερα απο τότε. H Ρεάλ έγινε απλά ακόμα πιο πλήρης με τη προσθήκη Αγιόν, η Φενέρ και η Εφές δείχνουν να ψάχνονται ακόμα, αλλα έχουν πολύ δυνατά ρόστερ (ειδικά η πρώτη). Η Μπάρτσα ξεκίνησε με εύκολη ήττα στο ισπανικό super cup απο τη Ρεάλ, αλλα παραμένει παραδοσιακά ομάδα πρώτης γραμμής, ενώ η ΤΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη με κάποια νέα αξιόλογα πρόσωπα όπως ο Ντε Κολό και ο Μαρκοϊσβίλι, αλλά και κρατώντας (με εξαίρεση την αποχώρηση Κρίστιτς) σταθερό σε γενικές γραμμές το κορμό της, θα αποτελέσει σίγουρα αξιόμαχη διεκδικήτρια του τροπαίου.

Επιπλέον αυτό που όλοι περιμέναμε έγινε πραγματικότητα και η Ούνιξ Καζάν του Αργύρη Πεδουλάκη κατάφερε να εξασφαλίσει την ανοιχτή θέση που υπήρχε μέσω των προκριματικών που έγιναν στην Οστάνδη. Δια πυρός και σιδήρου βέβαια, αλλά τόσο νωρίς μέσα στη χρονιά εντύπωση θα μου έκανε αν δεν δυσκολευόταν. Μια ομάδα που πιθανόν να πάει πολύ μακριά, αφού η πρώτη της πεντάδα με Τζέρελς, Λάνγκφορντ, Γουάιτ, Καϊμακόγλου και Ντ'ορ Φίσερ μπορεί να κοντράρει στα ίσια τα "μεγάλα παιδιά" της ευρωλίγκας. Το βάθος του πάγκου της βέβαια αποτελεί ερωτηματικό που θα απαντηθεί μόνο στην πράξη.

Η Μακάμπι συνεχίζει να είναι μια σούπερ επικίνδυνη "αμερικάνικη" ομάδα με τους γνωστούς Τάιους, Σμίθ, Λάντενσμπεργκ, τον παλιό γνώριμο Τζέρεμυ Πάργκο, την αξιολογότατη προσθήκη του Μπράιαντ Ράντλ στο 4, τον Μαρκίς Χέινς και το Νέητ Λίναρτ που ήρθε απο τη Βενέτσια.
Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με αρκετές δυνατότητες εν δυνάμει, αλλά και με κάποιες χτυπητές αδυναμίες που στη παρούσα φάση του βάζουν εμπόδια. Η ομάδα μας περνάει κρίση αυτή τη στιγμή και μένει να δούμε πως θα τη διαχειριστεί και αν θα προκύψουν στη πορεία αλλαγές στο ρόστερ, οι οποίες μπορεί να δώσουν το κάτι παραπάνω. Πολλά θα εξαρτηθούν και απο το με ποιόν προπονητή θα πορευτεί μέσα στη σεζόν και την προθυμία των προέδρων να τον στηρίξουν επι της ουσίας.

Οι ισπανικές Μάλαγα και Βαλένθια είναι ομάδες που μπορεί να ξεπεταχτούν και να κάνουν την έκπληξη αφου έχουν δυνατά και πλήρη ρόστερ και τον αέρα που σου δίνει το καλύτερο ευρωπαϊκο πρωτάθλημα. Ικανές για μεγάλες κηδείες.
Ο Παναθηναϊκός μετά τη μεγάλη νίκη του απεναντί μας βρήκε την ηρεμία του, θα αρχίζουν να επιστρέφουν σιγά σιγά οι απόντες, ενέταξε και τον Τζούλιαν Ράιτ τελικά στο ρόστερ του και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Ίσως χρειάζεται και ένα τριάρι ακόμα, αλλά κανείς δε βιάζεται πλέον. Με βαριά φανέλα (οφείλουμε να το παραδεχτούμε), το Διαμαντίδη ακόμα και τώρα να αποτελεί καταλύτη και τη πίστωση χρόνου που εξασφάλισε και που συνεπάγεται ψυχολογική αποσυμπίεση, δε θα εκπλαγώ αν τελικά προχωρήσει περισσότερο απο όσο και ο πιο αισιόδοξος οπαδός τους περίμενε.

Η Ζαλγκίρις είναι επίσης μια ομάδα που θα πρέπει να έχουμε το νού μας. Με εναν ευρύ και συμπαγή λιθουανικό κορμό με αρκετά ταλαντούχους, ικανούς, αλλα και χρήσιμους παίχτες (Σονγκάιλα, Γιανκούνας, Λεκαβίτσιους, Γκουντάιτις, Γιαφτόκας κτλ) και τον Τζέημς Άντερσον στο 3 θα αποτελέσει πρόκληση για κάθε αντίπαλο που θα την υποτιμήσει. Η Αρμάνι φαίνεται δυνατή παρά τις αρκετές αλλαγές στο ρόστερ της, αλλα περιμένω πολλά σκαμπανεβάσματα φέτος απο αυτούς. Θα είναι ικανοί θεωρώ για το καλύτερο και το χειρότερο.

Ερωτηματικά εξακολουθούν και αποτελούν Γαλατά και Λαμποράλ Κούτσα. Η Γαλατά προβλέπω πάντως με το καιρό να βρίσκει μια ισορροπία, δεν είμαι το ίδιο αισιόδοξος και για τη Λαμποράλ. Για τους υπόλοιπους δεν έχω να προσθέσω κάτι ιδιαίτερο. Οι δύο γερμανικές (Μπάγερν, Άλμπα) θα βάλουν δύσκολα σε αρκετούς, αλλα έχουν ταβάνι προς το παρόν. Μετά μόνο Ερυθρός Αστέρας, Ντιναμό Σάσαρι και ίσως Νίζνι Νόβγκοροντ δείχνουν ομάδες με πιθανότητες για κάτι καλό. Οφείλω να ομολογήσω ότι δε ξέρω και πολλά για τις Λιμόζ, Τσεντεβίτα, Νεπτούνας και Τούροφ, αλλά δε περιμένω ιδιαίτερα πράγματα αυτούς. Είναι βέβαια πρωταθλήτριες ομάδες στις χώρες τους με εξαίρεση τη Νεπτούνας (περσινή φιναλίστ του Λιθουανικού πρωταθλήματος), οπότε μπορεί και να διαψευστώ, αλλά φαντάζει δύσκολο.

Προσωπικά φαβορί για το final 4 της Μαδρίτης είναι οι Ρεάλ, Φενέρ, Μπαρτσελόνα και ΤΣΚΑ. Απο εκεί και ύστερα παίζουν πολλοί, οπότε θα πρέπει να αναφέρω τη μισή ευρωλίγκα, η Μακάμπι πάντως σαν πρωταθλήτρια ευρώπης πρέπει να θεωρείται ενα σημαντικό dark horse. Αυτά λοιπόν, ελπίζω να σας έβαλα σε κλίμα ευρωλίγκας και αν δε τα κατάφερα εγώ, ίσως να τα καταφέρει το παρακάτω κοματάκι.