Όπως όλοι πλέον γνωρίζετε, εξασφαλίσαμε την συμμετοχή μας στο ένατο final 4 της ιστορίας μας στην ευρωλίγκα και δε νομίζω να υπήρχε καλύτερη αφορμή να αλλάξω post και να ανεβάσω κατί πιο αμιγώς μπασκετικό. Πάμε να κάνουμε λοιπόν ένα crash test μεταξύ των ομάδων που θα βρεθούν αντιμέτωπες στους δύο ημιτελικούς.
Στο ζευγάρι ΤΣΣΚΑ-Ολυμπιακός έχουμε δυο υπερταλαντούχα guards απέναντι σε ενάν απο τους πιο σημαντικούς παίχτες που έχει αναδείξει το ευρωπαϊκό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Τεόντοσιτς και Ντε Κολό απο τη μια, Βασίλης Σπανούλης απο την άλλη. Όσο μεγάλος παίχτης και να είναι ο αρχηγός, θα χρειαστεί πολλή βοήθεια απο τους Σλούκα, Λαφαγιέτ και Μάντζαρη ώστε να μπορέσει να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα σε αυτόν τον ημιτελικό. Αν αυτοί δεν φανούν αντάξιοι των περιστάσεων και στις δύο πλευρές του γηπέδου, τότε φοβάμαι ότι θα δούμε ένα πολύ μονόπλευρο παιχνίδι. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι Ρώσοι διαθέτουν επιπλέον και έναν εξαιρετικό σουτέρ (Βιτάλι Φριτζόν), άλλα και έναν τίμιο παίχτη-εργάτη (Αάρον Τζάκσον) που στην καλή του μέρα μπορεί να προσφέρει σε πολλά επίπεδα. Ελπίζω και εύχομαι ο Μάντζαρης να συνεχίσει τις εμφανίσεις που έκανε στη σειρά με Μπαρτσελόνα και οι Σλούκας-Λαφαγιέτ να δώσουν το κάτι παραπάνω, είτε οργανωτικά, είτε επιθετικά.Στα small forwards η ΤΣΣΚΑ έχει ένα τριάρι που έχει δώσει πλέον διαπιστευτήρια στα τρία χρόνια που είναι στους Ρώσους και ξέρουμε όλοι ότι έχει την ικανότητα να πάρει παιχνίδια μόνος του. Ο λόγος για τον Σόνι Γούιμς. Το θέτικο για εμάς εν προκειμένω είναι ότι στα δύσκολα έχει δείξει να πνίγεται, όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα, αφού το supporting cast που έχει είναι πολύ καλύτερο απο τις δύο προηγούμενες χρονιές. Τη θέση συμπληρώνει ο Μάνουτσαρ Μαρκοϊσβίλι, ένας ρολίστας με πολύ καλά ποσοστά, που αν αγνοηθεί μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά. Ο Ολυμπιακός απο την άλλη στο τρία έχει δύο σκληρούς παίχτες που μπορούν να φθείρουν τον αμερικάνο σταρ των Ρώσων (Ντάρντεν, Παπαπέτρου), άλλα είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να πάρει σκορ απο αυτούς. Ο Ντάρντεν έχει δείξει ότι στα πολύ σημαντικά παιχνίδια δεν έχει το ειδικό βάρος να δώσει λύσεις, ενώ και ο ταλαντούχος, άλλα όχι ψημένος σε τέτοιο επίπεδο Παπαπέτρου δεν μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη ακόμη. Ερωτηματικό είναι και η παρουσία του Ματ Λοτζέσκυ. Αν το παιχνίδι εξελιχθεί με έναν τρόπο που δεν τον κάνει να νιώθει άνετα μπορεί να περάσει και εντελώς απαρατήρητος. Απο την άλλη αν βρεί ρυθμό και χώρο ίσως και να γίνει ο ήρωας του αγώνα. Μια δοκιμασία και για αυτόν, μιας που είναι πρωτάρης σε final 4.
Κανένα απο τα 4άρια μας δεν μπορεί να τον ματσάρει με συνέπεια και σα να μην έφτανε μόνο αυτό, απο πίσω του υπάρχουν ο Αντρέι Βοροντσέβιτς που κάνει καταπληκτική χρονιά όντας πλήρης παίχτης επιθετικά και ικανότατος αμυντικά, καθώς και ο πάντα επικίνδυνος Νίκολς που έχει άγνοια κινδύνου και μπορεί να σε τιμωρήσει ανα πάσα στιγμή απο τα 6.75. Για να μην αναφέρω βέβαια και τον μεγάλο Βίκτορ Χριάπα που ακόμα δεν έχει βρεί καλά τον εαυτό του μετά την μακροχρόνια απουσία του και τον οποίο μπορεί να δούμε να αγωνίζεται και στη θέση τρία. Απο την άλλη εμείς στο τέσσερα έχουμε ένα πολύ ποιοτικό παίχτη επιθετικά (Πρίντεζης), ο οποίος όμως θα βρεί απεναντί του εναν Κιριλένκο υποψιασμένο μετά την Κωνσταντινούπολη και αποφασισμένο να μην αφήσει την ιστορία να επαναληφθεί. Θα κριθούν πάρα πολλά απο την παρουσία του Πρίντεζη σε αυτό το ματς. Αν αυτός δεν τραβήξει επιθετικά και δεν είναι μαχητικός αμυντικά, μας περιμένει Γολγοθάς.
Οι υπόλοιποι της θέσης (Πετ, Αγραβάνης, κατα συνθήκη ίσως Παπαπέτρου) θα αναλωθούν κατα κύριο λόγο σε καταστροφικό ρόλο και όχι τόσο σε δημιουργικό, μιας που η διαφορά ποιότητας είναι μεγάλη. Αν είναι πλήρως συγκεντρωμένοι και ταγμένοι σε αυτό, ίσως και να βρούν και κάποιες ευκαιρίες μπροστά. Αν όχι, θα πιούν θάλασσα και μπροστά και πίσω.
Στους ψηλούς η ΤΣΣΚΑ έχει έναν σπουδαίο πίβοτ ο οποίος μπορεί να παίξει πολύ καλά και το pick n' roll (Καούν), καθώς και τον παλιό γνώριμο Κάιλ Χάινς που είναι ένας χρησιμότατος ρολίστας και κλασικός pick n' roll ψηλος που μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά, κυρίως στην άμυνα σε άλλαγες και δυναμικά hedge out, άλλα και πάνω απο τη στεφάνη. Παρ'όλα αυτά θεωρώ ότι το δίδυμο Ντάνστον-Χάντερ αν είναι έτοιμο τακτικά και ψυχολογικά, αποφύγει τα χαζά φάουλ και πάρει καλές προσπάθειες, μπορεί να τους ματσάρει ικανοποιητικά. Το κακό είναι ότι το δίδυμο των Ρώσων είναι σαφώς πιο έμπειρο και αυτό μπορεί να παίξει το ρόλο του σε ένα ματς με τόσο σημαντικό διακύβευμα. Αν τα πεντάρια μας δείξουν καλό πρόσωπο, πιστεύω ότι θα είμαστε ίσα βάρκα ίσα πανιά εκεί. Αυτό γιατί παρά την όποια διαφορά ποιότητας που δημιουργεί κυρίως ο Καούν, έχουμε θεωρώ την απαιτούμενη ενέργεια να αντιπαρατάξουμε προς εξισορρόπηση των πραγμάτων.Εν ολίγοις αυτό το μάτς θέλει άψογη τακτική προσέγγιση (ίσως να αφήσουμε λίγο πιο ελεύθερο τον Καούν, όπως κάναμε και με Τόμιτς), τρομερή μαχητικότητα και νοοτροπία ομάδας που δεν παρατάει ποτέ το παιχνίδι. Αν όλα αυτά μπορέσει να τα περάσει και να τα αντλήσει ο Σφαιρόπουλος απο τους παίχτες, τότε έχουμε καλές πιθανότητες. Απεναντί μας βρίσκεται η καλύτερη ομάδα στον τομέα των rebounds σε όλη την ευρωλίγκα, η καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης και η ομάδα με τα καλύτερα ποσοστά σε δίποντα και τρίποντα. Μια ομάδα που σε όλες τις σημαντικές στατιστικές κατηγορίες φιγουράρει στην πρώτη τριάδα. Αν δεν δούμε παίχτες με το μαχαίρι στα δόντια να παλεύει ο καθένας για την υπέρβαση, θεωρώ ότι δεν έχουμε τύχη.
Κάτι ανάλογο θα πρέπει να δούμε και στον τελικό βεβαίως, αλλά αυτό είναι μια συζήτηση που θα την κάνουμε αν και εφόσον φτάσουμε ως εκεί.
Όσον αφορά το άλλο ζευγάρι δεν θα αφιερωθώ τόσο πολύ. Είναι δύο ομάδες με σπουδαίο υλικό, θεωρώ όμως ότι η Ρεάλ έχει το προβάδισμα. Και γιατί θα αγωνίζεται στην έδρα της, αλλά και γιατί έχει μεγαλύτερο κίνητρο να πάρει το τρόπαιο μετά απο δύο χαμένους τελικούς. Επιπλέον έχει πιο έμπειρους παίχτες και πιο ποιοτικούς συνολικά.
Δεν θα είναι εύκολο, ίσως να χρειαστεί να δούμε παίχτες όπως ο Πρέλτζιτς να ξυπνούν απο τη μετριότητα ή όπως ο Ζήσης να κάνουν ακόμα περισσότερα απο όσα αναμένονται απο αυτούς. Απο την άλλη και η Ρεάλ με Καμπάθο, Κάρολ, Ρίβερς μπορεί πιθανότατα να βρεί απαντήσεις σε όλα αυτά.
Οι ψηλοί και των μεν και των δε είναι ένα αίνιγμα, αλλα και εκεί θεωρώ ότι πιο εύκολα μπορούμε να δούμε έναν Αγιόν ή ακόμα και τον Μπουρούση να δημιουργούν αντίκτυπο, παρά τον Ερντέν ή τον Ζόριτς απο την άλλη. Πέραν των λίγων γενικά Μεϊρί και Σαβάς εκατέρωθεν, η Ρεάλ έχει στο ρόστερ της και εναν undersized ψηλο (Σλότερ) που μπορεί να δώσει λύσεις τακτικά σε περίπτωση που χρειαστεί. Και εδώ φαίνεται η διαφορά του να έχεις αρκετούς καλούς γηγενείς παίχτες. Έχεις τη δυνατότητα για μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών στους ξενους σου.
Βεβαίως παραμένει ένα παιχνίδι νοκ άουτ και μιλάμε για μια Φενέρ που έχει το υπόβαθρο να κερδίσει τον οποιοδήποτε, όπως και το έχει κάνει.
Αν έπρεπε να δώσω τον τίτλο του φαβορί σε κάποιον, θα τον έδινα στην Ρεάλ. Στην ομάδα που είναι γηπεδούχος, έχει χάσει δύο σερί τελικούς και έχει την μεγαλύτερη ποιότητα όπως καταμαρτυρά και η συντριπτική υπεροχή της στην αναλογία assist/ λαθών, αλλά και η παρουσία της στην πρώτη τετράδα των περισσότερων στατιστικών κατηγοριών. Μια ομάδα που πιστεύω ότι κυρίως με ξύλο μπορεί να νικηθεί, αλλά που πλέον έχει τους παίχτες να δώσει και ξύλο. Και αν δεν το έκανε τόσο σε όλη τη χρονιά, σε αυτά τα ματς δεν θα μου κάνει εντύπωση αν το κάνει και με το παραπάνω. Απο εκεί και ύστερα δίνω προβάδισμα στην ΤΣΣΚΑ, μετά στην Φενέρ και τις λιγότερες πιθανότητες σε εμάς.Αν η ομάδα πάει καλά προετοιμασμένη, με πολλή ένταση και χωρίς άγχος, τότε όλα μπορούν να γίνουν. Κατάκτηση αυτού του τρόπαιου θα είναι εξίσου μεγάλος άθλος με αυτόν της Κωνσταντινούπολης και θα αποτελέσει τεράστιο παράσημο για τον coach Σφαιρόπουλο, αλλά και για τους αρκετούς, άπειρους απο final 4, παίχτες που διαθέτουμε. Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει πρώτα να ματώσουμε...
