Το προηγούμενο ποστ είχε γραφτεί την ημέρα του παιχνιδιού με τη Μπάμπεργκ και ενώ είχαν προηγηθεί δύο πολύ θετικά αποτελέσματα στο τοπ-16. Απο τότε έχουν μεσολαβήσει αρκετά και το πρόσημο μόνο θετικό δε το λέει κανείς.
Τι είχα γράψει; Παραθέτω μερικά αποσπάσματα. "Αμυντικά υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι ο αντίπαλος δεν μπορεί να ανασάνει. Σου δίνει όμως πάντα η άμυνα την λύση μπροστά; Υπάρχουν ομάδες με περισσότερη ποιότητα και ταλέντο απο την Λαμποράλ, θα είμαστε εκεί εξίσου καλοί αμυντικά; Aν όχι τότε χάνονται κατά πολύ οι πρωτεύοντες και δευτερεύοντες αιφνιδιασμοί που έχουν δώσει αρκετούς πόντους μέχρι τώρα και βέβαια αυξάνεται το παθητικό μας. Οπότε ερχόμαστε ίσα βάρκα, ίσα πανιά". Το είδαμε να γίνεται και μάλιστα όχι και με τις πιο φουλ ποιοτικές ομάδες του ομίλου.
Έγραψα ακομα "Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι ρυθμού και όταν τα πράγματα κυλάνε στο τέμπο που σε βολεύει, ακόμα και αν είσαι κατώτερος ποιοτικά, έχεις τον πρώτο λόγο. Μια ομάδα όσο δουλεμένη και αν είναι όμως, όταν βρεθεί κάποιος να διαταράξει τον ρυθμό της θα αρχίσει να αντιδρά σπασμωδικά. Εκεί μπαίνει λοιπόν ο παράγοντας ατομικό ταλέντο και ποιότητα. Μπορούμε να βασιζόμαστε πάντα στο ότι θα βρίσκουμε ρυθμό μπροστά απο την άμυνα; Όσο και αν το επιδιώκουμε, όχι. Θα πρέπει να μας απασχολήσει το επιθετικό κομάτι και λίγο πιο απομονωμένα; Σίγουρα ναι". Συμπληρωματικό και αυτό του προηγούμενου αποσπάσματος ουσιαστικά. Είδαμε ότι η ομάδα κυρίως στα ματς με Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις, όπου διαταράχτηκε εντελώς ο ρυθμός της, αγκομαχούσε επιθετικά και έκανε να φαίνονται Γολγοθάς παιχνίδια, θεωρητικά του χεριού της.
Με Ρεάλ η ομάδα δεν μπόρεσε να διεκδικήσει με αξιώσεις το ματς εξαιτίας του ελλιπούς και κακοφτιαγμένου ρόστερ της, καθώς και της αποκαρδιωτικής εμφάνισης του αρχηγού της. Είναι σαφές πλέον ότι ο Μιλουτίνοφ είναι μια αποτυχημένη επιλογή και ότι η ομάδα χρειαζόταν ένα πραγματικό 4άρι πίσω απο τον Πρίντεζη. Όπως είναι σαφές ότι χρειάζεται έναν ακόμα ψηλό που να μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά. Πάντως γενικά είχαμε καλύτερη εικόνα απο τα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Μέσα στα πολύ θετικά αυτού του ματς, η ξεκάθαρη πλέον ανάδειξη του Χάκετ (σε συνέχεια της καταπληκτικής εμφανισής του στο ντέρμπυ με Παναθηναϊκο) ως παίχτη που μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Κάτι βέβαια που το περιμέναμε αργά ή γρήγορα απο τον Ιταλό.
Πάμε στο παιχνίδι με Κίμκι. Ενα ματς που θα έπρεπε να είναι οδηγός για τη συνέχεια αν υπήρχε λίγη στοιχειώδης λογική. Είδαμε για κάτι παραπάνω απο ένα ημίχρονο το ίδιο έργο. Την ομάδα να προσπαθεί να παίξει ένα εμμονικό πικ-εν-ρολ με τον Σπανούλη, ο οποίος κουτούλουσε, έκανε λάθος πάσες, γενικά χάλαγε το τέμπο της ομάδας. Οι Ρώσοι με πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας βγάζαν εύκολα καλάθια, βάζαν αμαρκάριστα μακρινά σουτ και ήταν καβάλα στο άλογο. Εμάς μέσα στο μάτς μας κράταγε κατά κύριο λόγο ο ηρωϊκος Πρίντεζης. Ο Σπανούλης κάθεται πάγκο στο τρίτο 10λεπτο και παίζουμε με τριάδα στα γκάρντ Χάκετ, Στρόμπερυ και Όντομ. Το σκηνικό αλλάζει άρδην. Η περιφερειακή μας άμυνα καταπίνει σιγά-σιγά τους Ρώσους, η μπάλα στην επίθεση δε κολάει τόσο και η ομάδα ρολάρει πολύ καλύτερα. Ανατρέπουμε την κατάσταση και ελέγχουμε το ματς. Μετά μπαίνει και ο Σπανούλης ξεθολωμένος, βάζει κάποιους σημαντικούς πόντους και η υπόθεση τελειώνει. Τι είχα γράψει στο προηγούμενο ποστ για Σπανούλη;"Ο Σπανούλης όπως έχω εξηγήσει παλιότερα είναι δίκοπο μαχαίρι για τη λειτουργία της ομάδας. Όταν όμως είναι ξεκούραστος και με καθαρό μυαλό, μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο αυτό καλύτερα απο τον καθένα, παρ' όλο που ο χρόνος έχει αρχίσει εμφανώς να τον βαραίνει. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να μην περνάει η μπάλα συνέχεια απο τα χέρια του Σπαν και για αυτόν τον λόγο πρέπει να παίζει και λιγότερο εννίοτε. Για να μην είναι κουρασμένος και θολωμένος όταν πραγματικά θα έχουμε απόλυτη ανάγκη το αγωνιστικό εκτοπισμά του".
Έγινε ακριβώς αυτό. Βεβαίως εγώ για πολλούς είμαι εμπαθής με Σπανούλη, επειδή μιλάω συνέχεια για εκείνον και το πόσο κακό κάνει στην ομάδα η προσωπολατρεία που υπάρχει απέναντι του και το γεγονός ότι ο ίδιος νιώθει ότι πρέπει να έχει καβατζωμένο ένα 25λεπτάκι για πλάκα και να περιστρέφεται όλη η ομάδα γύρω απο εκείνον.
Το κακό για όλους αυτούς, είναι ότι η πραγματικότητα με δικαιώνει. Και όχι μόνο αγωνιστικά. Όσο και να με βαφτίζουν εμπαθή, όταν φτάνουμε μετά απο παιχνίδια που ο Σπανούλης είναι απο ανύπαρκτος εώς αρνητικός να βλέπουμε δημοσιογράφους να μιλάνε για την κακή επιρροή που έχει ο Όντομ στη χημεία της ομάδας και να κάνουν παραινέσεις για κλείσιμο του rotation, χωρίς παράλληλα ίχνος κριτικής για τον αρχηγό, τότε κάτι βρωμάει. Και πολύ μάλιστα. Αλλά είμαι εγώ ο εμμονικός και ο εμπαθής κατά τα άλλα. Πότε για κανέναν άνθρωπο που πέρασε απο την ομάδα αυτή δεν υπήρξα εμπαθής. Αν απέκτησα πρόβλημα με κάποιους στην πορεία, ήταν καθαρά και μόνο απο αυτά που έβλεπα να κάνουν. Το ίδιο ισχύει και με Μπαρτζώκα, το ίδιο ισχύει πλέον και για Σφαιρόπουλο όπως θα εξηγήσω παρακάτω. Επομένως την ταμπελίτσα που μου φοράνε ορισμένοι, όταν έχω πολλάκις παραδεχτεί το μέγεθος του Σπανούλη, μόνο και μόνο επειδή δε κάνω το κοροϊδό και επειδή με νοιάζει περισσότερο η ομάδα μου απο τον αρχηγό, δε την δέχομαι.
Πάμε και στο χθεσινό ματς με ΤΣΣΚΑ. Ναι η ομάδα αδικήθηκε και μαλιστά αρκετά. Είναι δικαιόλογια αυτό για το κοουτσάρισμα του Σφαιρόπουλου; Για κανένα λογό. Δεν γίνεται να κρατάς πεισματικά τόση ώρα τον Σπανούλη μέσα, που στο πρώτο ημίχρονο δεν πρόσφερε και καθόλου επιθετικά, όταν βλέπεις ότι είναι ο πιο αδύναμος κρίκος αμυντικά. Όταν σε κάθε αλλαγή μαρκαρίσματος δημιουργείται ένα κολοσσιαίο μις-ματς, το οποίο ο αντίπαλος εκμεταλεύεται πάντα. Εξίσου αδύναμος και στην προσωπική άμυνα. Ίδια ιστορία και με Μάντζαρη, ο οποίος δε μπορούσε να ακολουθήσει αμυντικά. Το ματς αυτό ζητούσε τη παρουσία του Όντομ, με τον οποίο στο προηγούμενο ματς η ομάδα έβαλε συνολικά 23 πόντους παραπάνω απο τον αντιπαλό της. Ο Όντομ δεν πάτησε ποτέ παρκέ και απορώ γιατί πήγε και Μόσχα, μιας που προφανώς ο Σφαιρόπουλος έχει αποφασίσει να τον τελειώσει. Πιάσαν τόπο οι παραινέσεις των δημοσιογράφων τελικά, έπαιξε και 32 λεπτά ο αρχηγός (ο οποίος ήταν θετικός κιόλας για πολλούς) και όλα καλά. Με μια λεπτομέρεια που μας διαφεύγει. Ότι χάσαμε πάλι. Αλλά φταίει αποκλειστικά και μόνο η διαιτησία, ξέχασα.Για εμένα ο Σφαιρόπουλος μετά την χθεσινή απρέπεια προς τον παίχτη Όντομ (γιατί περί απρέπειας πρόκειται, όταν έναν παίχτη που σε βοήθησε τόσο στο προηγούμενο ματς τον βιδώνεις στον πάγκο) έχει τελειώσει σαν προπονητής. Και όσοι με διαβάζουν ίσως, ξέρουν πόσο πολύ τον έχω στηρίξει και πιστέψει. Μέχρι και το τελευταίο ποστ έλεγα ότι του έχω εμπιστοσύνη. Τώρα πλέον θεωρώ ότι προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες παραπάνω απο όσο απαιτεί το καλό της ομάδας και ότι άγεται και φέρεται απο άλλους. Δεν μπορώ να εξηγήσω με κανέναν άλλο τρόπο αυτό που είδα χτες. Μιλάμε για την πλήρη κατάργηση της λογικής πλέον. Ελπίζω (για το καλό της ομάδας) να είναι πετυχημένη η χρονιά όταν θα κάνουμε ταμείο στο τέλος, αλλα προσωπικά τον έχω πια στην μαύρη λίστα μου τον κόουτς.
Αυτά για τώρα και εύχομαι έστω και με όλα όσα παράξενα και παράλογα συμβαίνουν, να καταφέρουμε να προχωρήσουμε καλύτερα απο εδώ και πέρα. Υπάρχουν πολλά "γιατί" όμως που κάποτε πρέπει να απαντηθούν...
Υγ. Η ομάδα προφανώς θα πάρει ψηλό. Ο Ντόρσυ στην παρούσα φάση φαντάζει ιδανική περίπτωση για αυτό που παίζουμε αν τιθασεύσει τον χαρακτήρα του. Σε αυτά τα πρότυπα περίπου βέβαια υπάρχουν παίχτες. Το θέμα είναι ότι δεν είναι δοκιμασμένοι σε επίπεδο ευρωλίγκας και ότι δεν ξέρουν την ομάδα τόσο καλά, άρα θα χρειαστεί περισσότερος εγκλιματισμός. Οψόμεθα.
Υγ.2 Ο Στρόμπερυ μετά τα δύο τελευταία ευρωπαϊκά παιχνίδια με έπεισε ότι έχει θέση στην ομάδα και μάλιστα σημαντική. Έτσι είμαστε εμείς οι "εμπαθείς", αλλάζουμε γνώμη άμα κάποιος μας δείξει έμπρακτα ότι αξίζει.
Υγ.3 Ποτέ δε χρειάστηκα να μασκαρευτώ για να πω την αποψή μου. Έχω δώσει εξετάσεις κατ' επανάληψη και το ύφος μου ακόμα και απέναντι σε αυτούς που με βρίζουν ή με απαξιώνουν είναι πάντα σε ανθρώπινα πλαίσια. Ελαχιστότατες οι φορές που μπορεί να ξεφεύγω και συνήθως όχι σε αθλητικά ζητήματα. Κουτοπονηρίστικα ούτε λειτουργώ εγώ, ούτε σκέφτομαι.
