Μια διευκρίνιση εξ αρχής, χωρίς τους Αγγελόπουλους πιθανότατα τώρα ο μπασκετικός Ολυμπιακός να πάλευε να μπει στα play-off, σχεδόν με κάθε βεβαιότητα δεν θα είχε κατακτήσει δύο ευρωλίγκες τα τελευταία χρόνια. Όμως αυτό δεν τους τοποθετεί a priori στο απυρόβλητο. Επέλεξαν να είναι πρόεδροι του λαοφιλέστερου σωματείου της χώρας και να θέτουν κάθε χρόνο σαν στόχο την κορυφή της ευρώπης, όπως συχνά-πυκνά λένε. Όταν λοιπόν αναλαμβάνεις τέτοιες ευθύνες και δημιουργείς τέτοιες προσδοκίες, θα κριθείς και ανάλογα. Αλλό να διαχειρίζεσαι ένα περίπτερο, άλλο να διευθύνεις μια κατασκευαστική εταιρία. Οι αφοι το ξέρουν καλύτερα απο τον καθένα αυτό. Παρ' όλα αυτά, όσον αφορά τον Ολυμπιακό αποφάσισαν να ακολουθήσουν απο κάποια στιγμή και έπειτα ένα πιο "συναισθηματικό" μοντέλο.
Ποιό είναι λοιπόν το μεγαλύτερο λάθος των Αγγελόπουλων; Η υπεροψία που ήρθε μετα την απρόσμενη επιτυχία της πόλης, που τους έκανε να πιστέψουν πως έχουν βρεί την πετυχημένη συνταγή για τίτλους και διακρίσεις. Ποιά είναι αυτή η συνταγή; Ο Σπανούλης να έχει στάτους ρωμαίου αυτοκράτορα στην ομάδα, εντός και εκτός παρκέ, προκαλώντας με το συμβόλαιο του έναν χαρακτηριστικό υδροκεφαλισμό στο μπάτζετ, ενώ γύρω του όλοι οι υπόλοιποι, πλην Πρίντεζη, να θεώρουνται αναλώσιμοι. Αναλώσιμος αποδείχτηκε μέχρι και ο Ντούντα, που βέβαια σαν προπονητής που σέβεται τον εαυτό του (και που μόλις είχε κατακτήσει μια ευρωλίγκα), δεν δέχτηκε μείωση συμβολαίου και τον Σπανούλη να τον καπελώνει. Γενικά ο Σπανούλης είχε πάντα ένα θέμα να συνυπάρχει με προπονητές προσωπικότητες και να επισκιάζεται απο άλλους (ΔΔ, Σάρας κτλ.), επομένως στον Ολυμπιακό βρήκε την Ιθάκη του θα λέγαμε, αφού το ντάντεμα απο τους προέδρους και η καθολική αποδοχή που έχει απο την πλειοψηφία του κόσμου, τον έκαναν πρώτη μούρη στο Καβούρι.Και είσαι πρώτη μούρη στο Καβούρι όταν στραβώνεις με προπονητές με το που πάνε να σε γειώσουν λίγο και δεν έχεις κανένα πρόβλημά να το δείξεις ακόμα και όταν παίζεις χάλια (δεν θα γινόταν για κανένα λόγο με Ντούντα αυτά), όταν υπάρχουν δημοσιογράφοι που δε σου κάνουν ποτέ κριτική και λειτουργούν σαν εκπροσωποί σου με στοχευμένα άρθρα επηρεάζοντας μεγάλη μερίδα των οπαδών, όταν στραβώνεις με κάποιους οπαδούς της ομάδας σου και δεν έχεις καμία συστολή να τους δείξεις τα αυτιά σου, όταν μετά απο βαριές ήττες της ομάδας σου, που είσαι και ανύπαρκτος, δεν βγαίνεις ποτέ να κάνεις δηλώσεις, αλλά στέλνεις τον Όντομ (και τον κάθε Όντομ), τον οποίο το "γραφείο τύπου" έχει ήδη φροντίσει να καταστήσει σαφές πόσο περιττός και κακός για τη χημεία της ομάδας είναι. Ποιός έχει την ευθύνη για όλη αυτή την ασυδοσία; Προφανώς πρώτοι απο όλους οι πρόεδροι. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Εκείνοι κρατάνε τα γκέμια, εκείνοι επομένως βάζουν τα όρια και οφείλουν να επιβάλλουν την τάξη.
Επιπλέον εκείνοι αποφάσισαν να φέρνουν στην ομάδα προπονητές που θα κάνουν συνέχεια συμβιβασμούς και δεν θα προβάλουν απαιτήσεις (προπονητές που εμμέσως, πλην σαφώς, σαμποτάρουν το ίδιο το έργο τους και την εικόνα τους), που θα παίζουν μέχρι να παγώσει η κόλαση το σύστημα που βολεύει τον Βασίλη να παίξει, που θα χαμαλοποιήσουν παίχτες αρκεί να είναι ο Σπανούλης χαρούμενος, που θα αποδεχτούν παίχτες που δεν θέλουν μιας που το μπάτζετ είναι συγκεκριμένο και ο Βασίλης αποτελεί σχεδόν το 1/3 αυτου κτλ. Και επειδή πολλοί θα σπεύσουν να με χαρακτηρίσουν πάλι εμπαθή και πρέπει συνέχεια να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας, ξαναλέω πως το αγωνιστικό μέγεθος του Σπανούλη και η ιστορία του δεν αμφισβητείται. Ούτε η προσφορά του. Το στάτους όμως που έχει, ξεκινώντας απο τους προέδρους και φτάνοντας μέχρι τους απλούς οπαδούς, είναι κάτι άρρωστο που απο ένα σημείο και ύστερα βλάπτει την ομάδα.Οι πρόεδροι λοιπόν κάποτε θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν ομάδα με παιδιά και αποπαίδια ή πραγματική ομάδα. Θα πρέπει να αποφασίσουν αν ο προπονητής της ομάδας θα έχει τον απόλυτο έλεγχο της και επομένως την ακέραια ευθύνη για την πορεία της ή διάφοροι κακομαθημένοι παίχτες (όχι μόνο ο Σπαν) θα μπορούν να βάζουν τις γνωριμίες τους στον τύπο μπροστά και να προσπαθούν να επηρεάσουν το έργο του. Αν ο προπονητής είναι κάτι παραπάνω απο διαχειριστής και άνθρωπος για τη "βρώμικη δουλειά". Αν είναι οκ με αυτό που συμβαίνει, ας μην αλλάξουν τίποτα και ας συνεχίσουν επίσης να χάνουν σημαντικούς παίχτες μέσα απο τα χέρια τους επειδή "εμείς τους κάναμε αυτό που είναι" και φταίνε οι κακοί μάνατζερ, ας συνεχίσουν να μας λένε σε κάθε ευκαιρία ότι ο Ολυμπιακός είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα της επταετίας στην ευρώπη (πρώτη φορά βλέπω να αναφέρεται κάποιος σε χρονικό εύρος επτατετίας, εντελώς αυθαίρετη και βολική επιλογή) και ας συνεχίσουν να δίνουν υπέρογκα συμβόλαια σε αλλεργικούς στην κριτική σταρ για να κάνουν το γενικό κουμανταδόρο μέσα στην ομάδα, ενώ κατά τα άλλα όταν προκύψει κάποιο πρόβλημα πάνε πάντα να το μπαλώσουνε στη φτήνια.
Εγώ αυτή την κατάργηση της λογικής δεν την αποδέχομαι. Και δεν λέω να κάνουν αυτό που έκαναν πριν το 2012 δίνοντας τρελά συμβόλαια σε παίχτες που δεν άξιζαν (βλέπε Τσίλντρες, Τσακαλίδης, Βούισιτς στα τελειώματα κτλ), άλλα όχι και αυτό που γίνεται τώρα. Έναν εξορθολογισμό του ρόστερ με σωστή ανακατανομή του μπάτζετ ζητάω και δεν είμαι ο μόνος πιστεύω. Και πάνω απο όλα να ξέρει ο καθένας, ό,τι όνομα και να κουβαλάει, ποιά είναι η θέση του στην ομάδα και μέχρι που τον "παίρνει". Αν αυτά δεν διευθετηθούν, ό,τι και να λέμε σε αγωνιστικό επίπεδο ή να βρίσκουμε αποδιοπομπαίους τράγους σαν τον Σφαιρό καλή ώρα (που όντως τα έχει σκατώσει φέτος), η αρρώστια στην ομάδα θα παραμένει. Και η αρρώστια έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα που δημοσιογράφοι φτάνουν να κάνουν παραινέσεις στο κόσμο του Ολυμπιακού που μπορεί να ασκεί κριτική στον Σπαν, να αλλάξει ομάδα αν "δεν τους κάνει". Όχι καλοί μου κύριοι, δε σας βάλαμε γενικούς Δερβέναγες να μας λέτε να αλλάξουμε ομάδα. Καταλάβετε το ρόλο σας κάποτε και μαζευτείτε γιατι εκτίθεστε. Και είναι κρίμα γιατί έχετε επιδείξει και μια αξιόλογη παρουσία γενικά.Αυτά και ελπίζω ο διαφαινόμενος ευρωπαϊκός αποκλεισμός να ξυπνήσει τους προέδρους (και πολλούς απο τους οπαδούς μας) απο την άρνηση που έχουν περιέλθει και να δούν το μέλλον με λιγότερο συναισθηματισμό και περισσότερη ευαισθησία, με την πραγματική έννοια της λέξης.
Yγ. Ξέρω ότι δημιουργώ αντιπάθειες και χάνω φίλους με αυτά που γράφω, αλλά προτιμώ να λέω ό,τι πιστεύω και να κερδίζω συμπάθειες και φίλους που με καταλαβαίνουν, παρά να χαϊδεύω αυτιά. Άλλωστε αυτό το κάνουν ήδη πάρα πολλοί και βγάζουν και μεροκάματο. Πάντως οι προθέσεις μου είναι πάντα καλές, άσχετα αν το ύφος δεν αρέσει σε μερικούς.
