Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Αλφόνσο Φορντ, the memory remains...


Έχουμε διάφορες εξελίξεις απο το τελευταίο ποστ, αλλα πιστεύω ότι πάνω-κάτω και να το ξαναδιαβάσει κάποιος τώρα, θα το βρεί ακόμα αρκετά επικαίρο με όλα όσα συμβαίνουν. Επομένως επιφυλάσσομαι να κάνω τα σχολιά μου για το μέλλον και δίνω τη σκυτάλη για ένα νοσταλγικό ποστ στον Σάββα, καλό φίλο του μπλογκ, που το τιμάει απο την αρχή με την παρουσία του.

Από τον Σάββα a.k.a. "The biggest Bulls fan i know"

ΑΛΦΟΝΣΟ ΦΟΡΝΤ!!!

Ένας κορυφαίος ξένος που τίμησε με την παρουσία του τον σύλλογο και εκάνε τη διαφορά όποτε έπρεπε. Ήρθε στην ομάδα απο το Περιστέρι, κερδίζοντας ενα μεγάλο συμβόλαιο στον ΟΣΦΠ, αφού αγωνίστηκε καταπληκτικά στην ομάδα των δυτικών συνοικιών.

Σε μα δύσκολη περίοδο ανομβρίας τίτλων βοήθησε στην κατάκτηση ενός κυπέλου και στο "άγγιγμα" ενός πρωταθλήματος που ποτέ δεν ήρθε. Ο Αλ γεννήθηκε 31 Οκτωβρίου του 1971, στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι. Με 1,93 ύψος, γεμάτος μούσκουλα, διακρινόταν πάντα για την ευστοχία του, την ταχύτητα του στο φαστ μπρέικ, την τεχνική του και το άλμα του. Ηταν γενικά το πλήρες πακέτο που θα ήθελε κάθε προπονητής στην ομάδα του.

Αρχικά έπαιξε λίγο στο ΝΒΑ, δεν στέριωσε εκεί και, ευτυχώς για μας, αποφάσισε να έρθει Ευρώπη.

Ξεκίνησε την καριέρα του στην ισπανική Ουέσκα για μια χρονιά και έπειτα μετακομίζει Ελλάδα και συγκέκριμενα Παπάγου. Εκεί θα δημιουργήσει τον μύθο Φορντ, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ και οδηγώντας την ομάδα στο κόρατς, παίζοντας απολαύστικο μπάσκετ με τον Μίσσα στο τιμόνι.
Την επόμενη χρόνια ο Αλ θα λείψει απο τα ελληνικά γήπεδα. Θυμάμαι τότε που αναρωτιόμουν πως ειναι δυνατόν να μην ανανεωθεί αυτος ο παίκτης ή να μην απασχολήσει την ομάδα μας. Πολλά χρόνια αργότερα θα μάθαινα(με) την αλήθεια. Ήταν ενα παλικάρι που ποτέ δεν είχε αναφερθεί στην αρρώστια του, είτε σαν αδυναμία για το παίξιμο του, είτε για συμπόνια και ενα χτύπημα στην πλάτη.

Μετά από ένα χρόνο αποχή και πιο δυνατός κάνει το come-back, αυτή τη φορά για λογαριασμό του Σπόρτινγκ. Παίζει εξαιρετικά, σα να μην ήταν πότε αρρώστος. Κερδίζει το νέο του συμβόλαιο στο Περιστέρι. Εκεί έρχεται και η καθόλικη καταξίωση και μπαίνει στον μπασκετικό χάρτη των μεγάλων ομάδων (και οχι μόνο των ελληνικών). Δεν θα ξεχάσω πότε ένα παιχνίδι μέσα στην Ισπανία με την Εστουνιάντες που έβαλε 40+ πόντους χωρίς σχεδόν να χάσει σουτ. Σκόραρε με οποιονδήποτε τρόπο και έδειξε σε όλους οτι ήταν έτοιμος για το βήμα παραπάνω.

Η μεγάλη στιγμή της έλευσης του Φορντ στο λιμάνι έφτασε το 2001, μαζί τότε με Παπαλούκα και Σούμποτις κόουτς. Μας οδήγει στην κατακτήση του κυπελού, κερδίζοντας στον ημιτελικό τον Παο και στον τελικό το Μαρούσι. Στην ευρωλίγκα δεν πάμε μακριά, αλλά εκείνος διαπρέπει με 25 π μέσο ορό. Και φτάνουμε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αφου αποκλείουμε τον Παο, παίζουμε τελικό με την Αεκ των Σάκοτα, Κακιούζη, Ντικούδη. Ο Σούμποτις αποφασίζει να μην τον χρησιμοποιήσει στον τέταρτο τελικό, με τα γνωστά επακόλουθα. Ο Αλ είχε δηλώσει αργότερα οτι ήταν καλά και ετοίμος για τη μεγάλη αναμέτρηση. Κανείς ποτέ δεν έμαθε την αλήθεια γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε...

Μέσα στην γενική αποψίλωση το επόμενο καλοκαίρι, ο Φορντ μας αφήνει για Ιταλία και Σιένα. Πρώτη χρονιά εκεί και φάιναλ φορ για τον μαύρο πανθήρα. Η ασθένεια του χειροτερεύει και η Σιένα τον αποδεσμεύει. Βρίσκει καταφύγιο στην Σκαβολίνι, που έμελλε να είναι και η τελευταία του ομάδα. Παίζει πάλι στα γνωστά του στάνταρ, όντας σχεδόν σε τελικό στάδιο. Το ίδιο καλοκαίρι του 2004 μας αφήνει μόλις στα 33, νικημένος απο την επάρατη νόσο που τόσο τον ταλαιπώρησε.

Δεν θα ξεχάσω πότε αυτόν τον μεγάλο παίκτη και ανθρώπο, που έζησε και έφυγε αξιοπρεπέστατα. Μαχητής μέχρι το τέλος, ζούσε για το μπάσκετ και η αγάπη του για αυτό ξεπερνούσε κάθε πρόβλημα υγείας. Έδινε τα πάντα στο παρκέ και μας τίμησε με την παρουσία του, εστώ και για μια χρόνια, στην ομάδα μας. Κάτα την προσωπική μου εκτίμηση είναι ο καλύτερος σούτινγκ γκάρντ που πέρασε απο την ομάδα με διαφορά απο τον δεύτερο.

Παρακάτω παραθέτω μερικά στοιχεία που αντλήσα απο πήγες του διαδικτύου.

• Ο πρώτος που κατέκτησε το «βραβείο Αλφόνσο Φορντ» ήταν ο Τσαρλς Σμιθ, ο παίκτης που τον αντικατέστησε στη Σκαβολίνι.
• Ήταν παντρεμένος με την Πάολα, με την οποία είχε 3 παιδιά, 2 γιούς και μία κόρη.
• Αξέχαστη έμεινε η ατάκα του όταν έμαθε ότι ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Παπαλουκά…«Τι πήραμε τον Παπαλούκου!».
• Έπαιξε δύο φορές στο All – Star Game του CBA (1994, 1995).
• Έπαιξε τρεις φορές στο Ελληνικό All – Star Game (1996, 2000, 2002).
• Αναδείχθηκε 4 φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (1997, 1999, 2000, 2001).
• Επιλέχθηκε ως μέλος της καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας δύο φορές (2001, 2003).
• Αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκας (2001, 2002).
• Ανακηρύχθηκε ΜVP του ελληνικού πρωταθλήματος το 2001.
• Το 2002 ήταν μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας.
• Ανακηρύχθηκε MVP του Κυπέλλου Ελλάδος το 2002.



Υ.γ. Ευχαριστώ πολύ για το χώρο που μου εδώσε ο ψηλός ώστε να κάνουμε ενα μίνι αφιέρωμα στον μεγάλο ΑΛ.

Bad-ass jerseys !

Bad-ass jerseys !
by Red Pivot

Now playing...