Σφαιρόπουλος, Σπανούλης και επόμενη μέρα...

Δεύτερο σερί πρωτάθλημα και με πολύ εντυπωσιακό τρόπο, αφού η ομάδα κατάφερε δύο απανωτά break στη έδρα του αιωνίου αντιπάλου. Καλό είναι να μας γίνει συνήθεια αυτό (έγινε και πέρσυ break, αλλα και πρόπερσυ χωρίς ευτυχή κατάληξη τότε), γιατί κάποτε μας είχε γίνει βραχνάς ένα διπλό σε τελικούς. Όχι πάντα χωρίς διαιτητικά εμπόδια, άλλα anyway. Πολύ βαρύνουσας σημασίας η κατάκτηση του πρωταθλήματος γιατί σώθηκε μια χρονιά που ήταν αποκαρδιωτική στη μεγαλύτερη διαρκειά της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πέρα απο τον τίτλο που είναι σημαντικός, να μην έχουμε καταστάσεις εσωστρέφειας και γκρίνιας, άρα και μια πιο καλή και υγιή βάση για να επαναπροσδιορίσουμε και να προγραμματίσουμε το μέλλον της ομάδας. Βεβαίως και μέσα στη χαρά και τα πανηγύρια δεν έλλειψαν φαινόμενα, κλασικά πλέον στην ομάδα μας, ενδεικτικά παθογενειών που δυστυχώς δεν φαίνονται να εκλείπουν.

Πάμε στο κεφάλαιο προπονητής. Για εμένα ο Σφαιρόπουλος με όσα έδειξε μέσα στη χρονιά, όπως έχω πει πολλάκις, έχει τελειώσει. Ακόμα και η κατακτηση του πρωταθλήματος δεν θα έπρεπε να είναι ικανή να τον σώσει. Βέβαια αν κρίνουμε απο τις πρόσφατες δηλώσεις των αφών έχει ήδη σωθεί.

Πρώτο φάουλ ο καλοκαιρινός σχεδιασμός του. Τα έχουμε πει πολλές φορές, δεν θα αναλωθώ ιδιαίτερα. Το μεγαλύτερο εγκλημά του ήταν που αντί να πάρει 4άρι πήρε και τρίτο ξένο/κοινοτικό για σέντερ. Έναν ψηλό που δεν δίνει τίποτα σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό με συνέπεια και που έκοψε μια σημαντική θέση απο το ρόστερ μόνο και μόνο επειδή θεωρητικά είναι prospect. Eπίσης η απόκτηση Στρόμπερυ, αν και έχουμε να κάνουμε με τίμιο και καλό γενικά παίχτη, δεν ανταποκρινόταν στις ανάγκες της ομάδας. Η ομάδα ήθελε πρωτίστως σκορ απο την περιφέρεια, πράγμα που δεν γινόταν να πάρει απο τον Στρόμπερυ. Ο ίδιος παίχτης σε ένα άλλο ρόστερ θα μπορούσε να ήταν πολύ χρήσιμος. Σε εμάς φάνηκε αποσπασματικά και εν τέλει η προσφορά του κρίνεται ανεπαρκής. Προσωπικά έχω κάποιες ενστάσεις και για την απόκτηση Γιάνγκ, αλλά δεν θα το εξαντλήσω τώρα αυτό.

Δεύτερο και μεγαλύτερο φάουλ του Σφαιρό η διαχείριση του ρόστερ που επηρεάστηκε και απο τη στάση των δημοσιογράφων. Ο Σφαιρόπουλος έφερε μετά τον τραυματισμό του Γιάνγκ, και με αφορμή και την απουσία Σπαν για ένα διάστημα, τον Όντομ. Σχεδόν άμεσα είδαμε απο πολλούς δημοσιογράφους να βγάζουν συστηματικά άρθρα που όχι μόνο ανέφεραν τον Όντομ ως παράγοντα γενικότερης σύγχυσης και κακής απόδοσης του Μάντζαρη ειδικότερα, αλλά που κάναν μέχρι και παραινέσεις στον Σφαιρόπουλο να κάνει κάτι για αυτό. Αν παρακολουθεί κάποιος εδώ και κάμποσο καιρό τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με μπασκετικό Ολυμπιακό, πρέπει να είναι πολύ αφελής ή ηλίθιος ώστε να μην καταλάβει ότι μερικοί λειτουργούν ως γραφείο τύπου συγκεκριμένων "χαϊδεμένων" παιχτών. Παιχτών που για πολλούς είτε δεν αγγίζονται ή είναι φίλοι αυτών που δεν αγγίζονται. Όλη αυτή είναι μια αρρωστημένη κατάσταση στην οποία ο Σφαιρό όχι μόνο μάσησε, άλλα παραμάσησε.

Ο Όντομ δεν έγινε ποτέ ουσιαστικά μέλος αυτής της ομάδας για να δούμε αν όντως μπορεί να προσφέρει ή όχι, με αποκορύφωμα τη μη χρησιμοποίηση του στη Μόσχα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, όταν στο προηγούμενο ματς με Κίμκι είχε αλλάξει τη ροή του αγώνα μαζί με Χάκετ και Στρομπ. Και ο Μάντζαρης απο την άλλη έπαιζε σταθερά 20λεπτα χωρίς να κάνει τίποτα. Όχι μόνο εις βάρος του Όντομ που ήταν αναλώσιμος και είχε ήδη αρχίσει να γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος, άλλα και εις βάρος του Χάκετ. Πράγμα που συνεχίστηκε μέχρι το τέλος τη σεζόν. Τώρα αν μπορεί οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος με την εικόνα που είχαν συνολικά μέσα στη σεζόν οι δύο παίχτες να μου εξηγήσει πως ο Χάκετ κατέληξε να είναι αλλαγή του Μάντζαρη, ας το κάνει. Πρέπει κάποτε να μάθουμε να μην είμαστε της μιας ή της τελευταίας εντύπωσης. Έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο ο Μάντζαρης στον 4ο τελικό και ξαφνικά ξεχνάμε την εικόνα του τόσο καιρό. Το ίδιο ισχύει και για Σπαν βέβαια, άλλα εκείνος θα έχει το δικό του section παρακάτω.

Και δεν τελειώνουν εδώ τα φάουλ του Σφαιρό. Μήπως να πούμε για το ότι δεν απαίτησε ποτέ να του φέρουν έναν αξιόλογο ψηλό μετά την απώλεια Γιάνγκ; Και δεν μιλάμε να έκανε μεταγραφή καλοκαιριού μέσα στη χρονιά, άλλα να έφερνε έναν παίχτη που να ταίριαζε έστω στοιχειωδώς με τα θέλω της ομάδας και να είχε κάποια χρήσιμα στοιχεία. Ο Σον Τζέημς προφανώς δεν του έκανε γιατί ήταν αργός και παίχτης που δεν παίζει τόσο καλά το πικ εν ρολ, ο δε τιμιότατος Γουόρικ, ήταν ουσιαστικά ένα 4άρι που βαφτίστηκε 5άρι, άλλα ακόμα και σαν 4άρι δεν ήταν καν αυτό που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός. Αυτά συμβαίνουν όταν οι προπονητές δεν έχουν το σθένος και το κύρος να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να πουν οτι "αν θέλετε αποτελέσματα πρέπει να μου δώσετε αυτό". Όταν ο κόοουτς συμβιβάζεται ή δεν έχει το θάρρος να ξεβολέψει τη διοίκηση φοβούμενος για τη θέση του, καταλήγει σε πασαλείματα. Αν κρίνω απο τις ενδείξεις που έχω και απο το θέμα με τους δημοσιογράφους θεωρώ ότι ξαναμάσησε ο Σφαιρό. Έτσι δε γίνεται δουλειά όμως. Μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί στο υψηλότατο επίπεδο πρέπει να έχει πάνω απο όλα προπονητή που σέβεται το έργο του και τον εαυτό του. Αν πρέπει να χαλάσεις και καρδιές με κάποιους απο πάνω σου για να έχεις αποτέλεσμα, οφείλεις να τολμήσεις.

Πάμε και στο τεχνικό κομάτι που επειδή δεν είμαι επαΐων δε θέλω να φανεί ότι μιλάω αλλαζονικά, άλλα ρε διαολέ αν μη τι άλλο αυτή την άμυνα με το ντουμπλάρισμα του γκάρντ στην περιφέρεια απο τον ψηλό που δημιουργούσε τόση ανισορροπία την έβλεπε και ένα νήπιο απο ένα σημείο και ύστερα. Ο Σφαιρόπουλος συνέχισε να την παίζει μέχρι και τον πρώτο τελικό. Χάσαμε τόσα παιχνίδια, και μερικά με κατεβασμένα χέρια μάλιστα, γιατί εμμονικά συνεχίζαμε να παίζουμε έτσι πίσω. Τα αντίπαλα γκάρντ έσπαγαν γρήγορα τη μπάλα και με 2-3 πάσες υπήρχε ελεύθερο σουτ ή μας χτυπούσαν στα close-out που τρέχαμε σαν τον Βέγγο για να προλάβουμε. Βλέπε το ματς με την Κίμκι στη Ρωσία που ξεφτιλιστήκαμε ή τον πρώτο τελικό που ο Χάντερ ακόμα γύριζε πίσω όταν οι παίχτες του Παναθηναϊκού είχαν ήδη καρφώσει στο καλάθι μας. Ε συγγνώμη κιόλας άλλα όταν μου διαφημίζεις ότι δίνεις έμφαση στην άμυνα και βλέπουμε όλη τη χρονιά αυτό το καρναβάλι, κάτι δεν πάει καλά.

Και για να τελειώσω με τον προπονητή γιατί προβλέπεται ποστ γίγας έτσι όπως πάω, ο Σφαιρό ήταν ένας κόουτς που έλεγε ότι δεν πιστεύει στις δικαιολογίες και φέτος άρχισε να λέει. Ήταν ένας κόουτς που υποτίθεται διατράνωνε παντού τη σημασία της άμυνας και έφτασε να τρώει σταθερά 80αρες. Είναι ο κόουτς που σώθηκε απο θαύμα απο τον Σπανούλη στον δεύτερο τελικό, ενώ κατάφερε να χάσει ουσιαστικά το ματς μέσα απο τα χέρια του, και πανηγύριζε. Πανηγύριζε που σώθηκε κατα τύχη. Σε ένα παιχνίδι που αν γινόταν το 2-0, η σειρά θα είχε εντελώς άλλο χαρακτήρα. Αυτό μάλλον πολλοί, που ακόμα τον στηρίζουν, αδυνατούν να το συνειδητοποιήσουν. Συνυπολογίζοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω και ακούγοντας και τις δηλώσεις του μετά το πέρας των τελικών που ουσιαστικά βγήκε λάδι και υποστήριξε την επιλογή του να μην πάρει 4άρι, κρίνω ότι είναι μεγάλο λάθος η διαφαινόμενη παραμονή του. Βεβαίως οι αφοί επιζητούν yes-men στον πάγκο τα τελευταία χρόνια, οπότε δε μου κάνει και εντύπωση.

Πάμε και στο θέμα του Σπαν τώρα. Τον άνθρωπο εξαιτίας του οποίου έχω ακούσει διάφορα απο διάφορους και όχι πάντα με τον πιο πολιτισμένο τρόπο. Ο Σπανούλης όντως σε αυτή τη σειρά ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Έπεσαν όλα τα φώτα πάνω του και δικαίως αφού σε μεγάλο βαθμό έκρινε με τις ενέργειες του, τους τρείς νικηφόρους τελικούς. Σπεύσαν λοιπόν πολλοί (εν μέσω πανηγυρισμών, γιατί τόσο κόμπλεξ έχουν) να ειρωνευτούν, να "τσιγκλήσουν" και να την "πουν" σε εμένα και σε όσους μπορεί να έχουν κάνει όλο το προηγούμενο διάστημα κριτική στον Σπαν, άλλα και στο δημοσιογραφικό σύστημα που τον στηρίζει. Μερικοί χάλασαν και το στόμα τους, άλλα απο τσάμπα μάγκες γεμάτη η χώρα. Υπήρχαν και μερικοί που μιλήσαν με καλές προθέσεις και μετριοπαθώς. Αυτούς τους σέβομαι και ας μην συμφωνώ μαζί τους. Τους υπόλοιπους, κουτοπόνηρους και όψιμους εξυπνάκηδες, παλληκαράδες της φακής τους έχω τοποθετήσει απο καιρό εκεί που τους πρέπει.

Για να δούμε λοιπόν αν τελικά ο Σπαν προκαλεί φυσικά όλη αυτήν την αποθέωση ή αν αυτός ο πανικός στα μέσα είναι λίγο υπερβολικός και σε μεγάλο βαθμό κατασκευασμένος. Και επειδή πρέπει πάντα να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας, ΝΑΙ ο Σπανούλης είναι ένας τεράστιος παίχτης με σημαντική προσφορά συνολικά στον Ολυμπιακό. Ένας απο τους πιο σπουδαίους αθλητές που πέρασαν ποτέ απο όλα τα τμήματα της ομάδας. Η ένσταση μου πάντα ήταν ότι είχε (και έχει) ένα τέτοιο στάτους μέσα στην ομάδα και στους δημοσιογράφους, που επηρεάζει άμεσα διάφορα αγωνιστικά θέματα, ένω οποιαδήποτε κριτική απεναντί του αντιμετωπίζεται ως βδέλυγμα και καταπνίγεται με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Ένα πράγμα που λένε πολύ συχνά οι δημοσιογράφοι στην περίπτωση του Βασίλη για να καταδείξουν την "και καλά" βδελυγματική φύση των απόψεων που πάνε κόντρα στο ρεύμα είναι το "η κριτική είναι πάντα δεκτή, άλλα όχι ο μηδενισμός". Θα συμφωνούσα μαζί τους αν δεν ήταν αυτοί οι ίδιοι, οι άνθρωποι που έξι χρόνια τώρα που είναι ο Σπαν στην ομάδα, δεν έχουν βρεί σχεδόν τίποτα για να του κάνουν έστω και στοιχειώδη κριτική. Θα πίστευε κανείς αν τους διάβαζε συστηματικά, ότι τόσο καιρό δεν υπήρξε ποτέ μέτριος ή κακός, αλλά πάντα έκανε τη διαφορά και μας έβγαζε μάγκες. Ελάχιστες οι περιπτώσεις δημοσιογράφων που τόλμησαν να πουν κάτι διαφορετικό και αυτές όχι τόσο κοντά στην ομάδα.

Θέλετε να δούμε την πραγματικότητα πέρα απο συναισθηματισμούς; Ο Σπανούλης στην ευρωλίγκα έχει δώσει πολλά περισσότερα στην ομάδα απο ο,τι στο ελληνικό πρωτάθλημα και τους τελικούς με Παναθηναϊκό. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί, άλλα το γεγονός παραμένει. Αν μάλιστα δεν έκανε τους φετινούς συγκλονιστικούς τελικούς θα μπορούσαμε ακόμα και να πούμε ότι είναι συνολικά αρνητικός όσον αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις. Σε έξι χρόνια η ομάδα με Σπαν πηρε τρία πρωταθλήματα (ποσοστό 50%) με τον Σπανούλη να κάνει μόνο φέτος καλούς τελικούς. Στους υπολοιπούς τελικούς ήταν απο μέτριος εώς και αρνητικός. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στους τελικούς του 2013-2014 είχε κάνει αρνητικό ranking σε τουλάχιστον δύο ματς. Δεν είδα ποτέ εκεί κανέναν απο αυτούς τους δημοσιογράφους που τώρα γράφουν "Σπανουλιάδες" να κάνουν έστω και υποτυπώδη κριτική για τον franchise παιχτή της ομάδας που προκαλεί υδροκεφαλισμό στο μπάτζετ με το συμβολαιό του. Αν ο θεωρητικά καλύτερος σου παίχτης είναι αρνητικός δεν θα πρέπει να το θίξεις; Στην Ελλάδα όμως μερικοί έχουν κάνει καραμέλα τη λέξη "αχαριστία" ή "αγνωμοσύνη", γιατί για αυτούς η λογική και η κριτική σκέψη έχει αντικατασταθεί με το "όταν αγαπάμε κάποιον κάνουμε σε όλα τα στραβά μάτια, σε τέτοιο βαθμό που αρνησή της πραγματικότητας μας καθιστά γραφικούς". Και να ήταν μόνο η αγάπη; Αυτή συνήθως περιορίζεται στους οπαδούς που θέλουν να νιώθουν ότι "στηρίζουν". Στους δημοσιογράφους είναι και το συμφέρον.

Πως θα έχουμε άκρες και καλές σχέσεις μέσα στην ομάδα να κάνουμε τα ρεπορτάζ μας, αν ο Σπαν που έχει στάτους βασιλιά δεν μας συμπαθεί; Αν π.χ. πούμε ότι φέτος όλη τη χρονιά ήταν μετριότατος; Αν πούμε ότι ή ομάδα πρέπει να παίξει και κάτι άλλο εκτός απο "Βασίλης πικ εν ρολ και άγιος ο Θεός"; Αν πούμε ότι ο Σπαν δεν έχει την έκρηξη και την μπούκα που είχε κάποτε και πρέπει να υπάρχει ένας σοβαρός σκόρερ-αντίβαρο, αντί για μπαλώματα; Aντίθετα κάνουμε γαργάρα όλη τη σεζόν τις εμφανίσεις του Σπαν και όταν μας χαμογελάει η τύχη στους τελικούς και μπαίνουν τα μεγάλα σουτ του Βασίλη, βγαίνουμε και γράφουμε σεντόνια που δε φείδονται αποθεωτικών χαρακτηρισμών. Γινόμαστε και μάγκες Ολυμπιακάρες δηλαδή, χωρίς να έχουμε προσφέρει δημοσιογραφικά καμία ουσιαστική υπηρεσία στην ομάδα. Και αν είμαστε ακόμα πιο κοντά στον Σπαν, προκαλούμε κιόλας όσους μπορεί να έχουν άλλη οπτική γωνία να αλλάξουν ομάδα. Απαράδεκτα πράγματα, που όμως έχουν συμβεί.

Ξέρω ότι πιθανότατα δεν θα το διαβάσει ποτέ αυτό ο Σπανούλης, άλλα εγώ θα του έλεγα να ψάξει τους μεγαλύτερους εχθρούς του μεταξύ των φίλων του. Δεν λέω ότι σκόπιμα κάποιος τον υποσκάπτει, αλλά είναι εξακριβωμένο πως αυτοί που φοβούνται να εκφραστούν καθαρά και ξάστερα όταν είσαι φάουλ, δεν είναι φίλοι που βάζουν έσενα σε πρώτο πλάνο μέσα στη φιλία. Το να συντηρείς αξιολογήσεις στο μυαλό κάποιου που πλέον δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα είναι λάθος. Τον αφήνεις να ζει με ψευδαισθήσεις. Και ψευδαίσθηση θα είναι να πιστέψει ο Σπανούλης ότι μετά τους τελικούς αυτούς είναι ο παίχτης που ήταν πριν κάμποσα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πλέον επιχειρεί περισσότερα τρίποντα απο δίποντα. Και δεν μπορεί να περιμένει ότι πάντα θα έχει ποσοστό 60% στα τρίποντα σε τελικούς. Δεν είχε ποτέ τέτοια ποσοστά στην καριέρα του γενικά. Ο Σπαν έβαζε πάντα μεγάλα σουτ, άλλα δεν ήταν ποτέ σουτέρ. Επομένως ας ξεχάσει λίγο τους διάφορους παρατρεχάμενους που κολακεύουν το εγώ του και ας δει τι παίζει. Σε μια φιλία η πολλή φιοριτούρα απο ένα σημείο και ύστερα είναι σημάδι "μπασταρδεμένης" κατάστασης. Ο νοών νοειτώ. Και ο μη νοών αποχωρείτω...

Όσον αφορά για το τι πρέπει να γίνει στην ομάδα απο εδώ και πέρα με τον Σπανούλη, γιατί με ρώτησε κάποιος (ίσως και με μια διάθεση ειρωνίας) στο τουίτερ μετά το τέλος του 4ου τελικού, η απαντησή μου είναι η εξής: Αν ο Σπανούλης δεν καταλάβει ότι πρέπει να κάνει πίσω σε αγωνιστικό χρόνο και ρόλο και να αντιληφθεί ότι πρέπει να διευκολύνει την ομάδα κατεβάζοντας σημαντικά τις οικονομικές του απαιτήσεις, πρέπει να αποχωρήσει. Με τιμές και δόξες, άλλα πρέπει. Αν δεν δει ότι πολλοί τον αποθεώνουν ή τον πάνε πάσο, όχι μόνο γιατί αναγνωρίζουν την αξία του (που δέχομαι ότι συμβαίνει και αυτό), αλλα και γιατί πρέπει να πουλήσουν "στηριξιλήκι" και σε αυτόν, άλλα και στον κόσμο που τον θεωρεί ιερή αγελάδα (λάθος για εμένα) θα υπάρχει θέμα. Γιατί θα θέλει πάντα για όσο ακόμα μείνει να είναι αυτός το άλφα και το ωμέγα της ομάδας. Και για εμένα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβεί αυτό. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγάλο μέγεθος για να καπελώνεται απο τον Σπανούλη στα 34 του. Σόρρυ κιόλας, αλλά αυτό πρέπει κάποτε να σταματήσει. Η ομάδα ΠΡΕΠΕΙ να απογαλακτιστεί. Να βρεί και άλλες λύσεις, όχι μόνο παίχτες και αγωνιστικό προσανατολισμό που ταιριάζουν στον Σπαν. Αν πάλι είναι διατεθιμένος να βάλει νερό στο κρασί του, τότε σίγουρα η κλάση του μπορεί να αποδειχτεί υπερπολύτιμη σε έναν διαφορετικό ρόλο. Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο ΑΝ το οποίο δεν βοηθάνε δημοσιεύματα που απαιτούν ανανέωση Σπανούλη με κάθε κόστος και χθες...

Θα σταματήσω εδώ προς το παρόν. Μπορεί να φαίνεται ότι ακόμα και με τέτοιο φινάλε που είχε η σεζόν εγώ βρήκα λόγους να γκρινιάξω, άλλα δεν γίνεται να αγνοήσω παγειωμένες καταστάσεις που μόνο υγεία δεν βγάζουν κατα την αποψή μου. Πολύ χαρούμενος για το πρωτάθλημα, απογοητευμένος για τη νοοτροπία που επικρατεί ακόμα στην ομάδα, απο τους αφούς μέχρι τους οπαδούς. Και με τους δημοσιογράφους να συνεπικουρούν παλεύοντας για μια θέση στον ήλιο...

Υγ. Οπώς έγραψα και στο τουίτερ, ΝΑΙ αυτοί ήταν οι τελικοί του Σπανούλη και μεγάλο respect για τις εμφανίσεις του. Λέμε τα κακά, λέμε και τα καλά. Τις εμμονές τις έχουν άλλοι...

Υγ 2. Πρίντεζη ΨΥΧΑΡΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ!

Υγ 3. Σοβαρά αφοί; Δεν μετανιώνετε καθόλου για τον καλοκαιρινό σχεδιασμό; Κρίμα και είχα ακούσει δηλώσεις ενθαρρυντικές πριν τη φιέστα.

Υγ 4. Η καλύτερη ομάδα της 7ετίας έγινε της 8ετίας και όπως πάμε του χρόνου θα είναι της 9ετίας. Γενικά και αόριστα βέβαια κάνουμε λάθη...

Υγ 5. Ο εγωκεντρισμός του να σηκώνουν οι πρόεδροι μαζί με τον αρχηγό της ομάδας το τρόπαιο. Αντί να είναι οι σιωπηλοί πρωταγωνιστές, σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να προβληθούν και μας υπενθυμίζουν πόσο μάγκικα και πειραιώτικα πετυχαίνουν ο,τι πετυχαίνουν. Εγώ θα έλεγα πως ο,τι χρειάζεται τόση διαφήμιση μάλλον επιζητά την αποδοχή περισσότερο απο όσο πρέπει και χρήζει περαιτέρω έρευνας. Η προσφορά τους δεδομένη, τα λάθη τους επίσης και πολύ συγκεκριμένα μάλιστα.