Πρώην και νυν, πλην και συν

 Η στελέχωση της ομάδας για τη νέα σεζόν έχει ήδη προχωρήσει αρκετά, οπότε μπορούμε να κάνουμε μια εκτίμηση για το που βρισκόμαστε και αν η ομάδα θα παρουσιαστεί καλύτερη ή χειρότερη του χρόνου.

Στη θέση του Κώστα Σλούκα ήρθε ουσιαστικά ο Ντάνιελ Χάκετ. Αρκετά διαφορετικοί παίχτες. Με την απώλεια του Κώστα η ομάδα χάνει έναν απο τους καλύτερους δημιουργούς της, όχι μόνο στο pick n' roll, αλλα γενικότερα. Το μάτι που έχει για την πάσα στον ελεύθερο παίχτη και η ικανότητα να την περνάει ακόμα και μέσα απο την τρύπα της βελόνας θα λείψουν στον Ολυμπιακό. Όχι ότι ο Χάκετ είναι ένα κακό point guard, κάθε άλλο, απλά ο Κώστας στο συγκεκριμένο κομάτι είναι απο τους καλύτερους που υπάρχουν. Ενα ακόμα στοιχείο που θα χάσουμε με την φυγή του Σλούκα είναι το μακρινό σουτ. Χωρίς να τον λες καθαρόαιμο σουτέρ, ο Κώστας δεν είναι κάποιος που μπορείς να αγνοήσεις περιφερειακά, όντας ικανός να βάλει μεγάλα σουτ. Αυτό σε συνδυασμό με την ικανοτητά του στη δημιουργία, τον κάνει συχνά τον game changer οταν ένα παιχνίδι κολάει και δεν μπαίνει...γκολ με τίποτα! Ο Χάκετ δεν είναι εξίσου καλός σουτέρ με τον Κώστα και αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να σχεδιάζουν οι αντίπαλοι την τακτική τους βάσει αυτού του γεγονότος και να ρισκάρουν το σουτ του.

Απο την άλλη με τον Χάκετ βάζεις εναν πολύ ταλαντούχο παίχτη στο ένας με έναν στην ομάδα σου. Στοιχείο που ο Σλούκας έχει βελτιώσει αρκετά τα τελευταία χρόνια, αλλα σίγουρα υστερεί απέναντι στον Ιταλό γκάρντ, ο οποίος πέρα απο το πολύ καλό του drive εκμεταλεύεται και το ύψος του ώστε να πάρει πόντους ακόμα και ποστάροντας τον προσωπικό του αντίπαλο. Επομένως εν δυνάμει είναι ένας παίχτης επιπλέον, πλην Σπανούλη, που μπορεί να σε ξεκολήσει, αντικαθιστώντας ως ένα βαθμό το δημιουργικό κενό που αφήνει ο Σλούκας με το να φτιάχνει φάσεις για τον εαυτό του. Εξάλλου όπως είπα δεν είναι κακός δημιουργός ο Χάκετ, βλέπει γήπεδο, ενώ και το ύψος του τον βοηθάει να βρίσκει γωνίες πάσας που ενα πιο κοντό γκαρντ δεν θα μπορούσε. Ένας αξιοπρεπής δημιουργός χωρίς αμφιβολία, του οποίου η ικανότητα στο man to man μπορεί τελικά να προκαλέσει περισσότερες έξτρα πάσες εξαιτίας των βοηθειών που θα πηγαίνουν πάνω του.
Και βέβαια με τον Ιταλό έχεις ένα πολύ πιο αξιόπιστο αμυντικά παίχτη, ο οποίος μπορεί και λόγω ύψους, άλλα και λόγω περισσότερης δύναμης και νεύρου, να ανταποκριθεί ακόμα και σε άμυνα με αλλαγές στα σκριν. Ένα ακόμη στοιχείο είναι ότι τα μακριά του χέρια θα μικραίνουν περισσότερο τους διαδρόμους πάσας του αντιπάλου, ενώ θα τον βοηθήσουν να κάνει πολύ περισσότερα κλεψίματα απο ό,τι θα έκανε ο Κώστας.
Όσον αφορά αυτό το ζευγάρι πρώην και νυν λοιπόν, θεωρώ οτι με την έλευση Χάκετ η ομάδα κερδίζει περισσότερα απο όσα χάνει, ειδικά αν ο παίχτης καταφέρει και εγκλιματιστεί. Βρίσκω τον Ιταλό ένα παίχτη που μπορεί να κάνει τη διαφορά με μεγαλύτερη συνέπεια απο ό,τι ο Κώστας, αρκεί να έχει το μυαλό του στο μπάσκετ και να καταλάβει που ήρθε.

Πάμε στο επόμενο ζευγάρι τώρα.
Ο Μπράιαντ Ντάνστον έφυγε, ο Πάτρικ Γιάνγκ ήρθε. Και εδώ δύο σχετικά διαφορετικοί παίχτες.
Αυτό που έχουν κοινό όμως είναι ότι κανείς τους δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστος στο low post. Η ομάδα και φέτος δεν θα έχει κάποιον που να μπορεί να παίξει, με συνέπεια, με πλάτη στο καλάθι σε περίπτωση που το pick n' roll "μπουκώνει". Για εμένα αυτό παραμένει μεγάλο μειονέκτημα και αυτός είναι ένας απο τους λόγους που ήθελα διακαώς τον Παραχούσκι, επειδή επιθυμούσα ένα σημείο αναφοράς μέσα στη ρακέτα. Παρεμπιπτόντως ο Παραχούσκι θα μάτσαρε ιδανικά τον Ραντούλιτσα.

Για να μην ξεφεύγουμε όμως, αμιγώς στη σύγκριση μεταξύ των δύο, το σαφές πλέονεκτημά του Ντάνστον για εμένα απέναντι στον Γιάνγκ είναι η άμυνα ψηλά, άλλα και η μεγαλύτερη εμπειρία του σε μεγάλα παιχνίδια επιπέδου top-16 και play-off ευρωλίγκας. Ο Ντάνστον σίγουρα σκεπάζει το καλάθι καλύτερα και ξέρει πως πρέπει να αντιμετωπίσει το pick n' ρroll  σε όλες τις αμυντικές εκδοχές με περισσότερη αποτελεσματικότητα, αυτό βέβαια όταν δεν κάνει επιπόλαια φάουλ και έχει το μυαλό του στο παιχνίδι. Ο Γιάνγκ απο την άλλη μπορεί να υστερεί σε μάκρος, αν και ψηλότερος, αλλά το εκτοπισμά του τον βοηθάει ώστε να κρατάει πιο εύκολα βαριά σέντερ μακριά απο το καλάθι. Δεν είναι εξίσου καλός με τον Μπράιαντ στην αμυνά πάνω απο τη στεφάνη, χωρίς όμως να είναι και κακός. Κυνηγάει τις φάσεις ψηλά, αν και στην άμυνα στο pick n' roll κάποιες φορές χάνεται εύκολα. Το πλεονέκτημα του σε σύγκριση με τον Ντάνστον εδώ, είναι ότι έχει περισσότερη έκρηξη και έτσι μπορεί να καλύψει πιο γρήγορα χώρο. Για τον ίδιο λόγο, επιθετικά στο pick n' roll λογικά θα είναι πιο θετικός, ενώ και ο συνδυασμός δύναμης και όγκου πιθανότατα να τον κάνουν πιο αποτελεσματικό μετα απο επιθετικό ριμπάουντ. Στις βολές κινούνται και οι δύο στα ίδια μέτρια επίπεδα του 60% πάνω-κάτω.
Εν κατακλείδι θεωρώ πως αν ο Γιάνγκ μπεί περισσότερο στην πιο τακτικίστικη λογική του ευρωπαϊκού μπάσκετ και δεν στηρίζεται αποκλειστικά στο ενστικτό του και τα πλούσια σωματικά του προσόντα, μπορεί να αποδειχτεί αρκετά σημαντικότερος του Μπράιαντ. Ειδικά δε, αν δουλέψει σοβαρά και το ποστ παιχνίδι του. Αν αυτά δε γίνουν, θα βλέπουμε παιχνίδια που θα είναι κυρίαρχος, αλλά και κάποια που θα μπλοκάρει αρκετά και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ειδικά όσο θα προχωράμε στα πιο δύσκολα ματς. Παρ' όλα αυτά, θεωρώ ότι έχει γενικά τις δυνατότητες να δημιουργήσει περισσότερο αντίκτυπο και σε μεγαλύτερη συχνότητα απο τον Ντάνστον, επομένως κρίνω την μεταγραφή ως βελτιωτική. Αν τώρα ο Μπράιαντ κάνει στην Εφές μια σεζόν όπως την πρώτη που έκανε στην ομάδα μας, ίσως να αναθεωρήσω.

Το τρίτο ζευγάρι των πρώην-νυν είναι αυτό του Όλιβερ Λαφαγιέτ και του Ντι Τζέι Στρόμπερυ. Τον δεύτερο δεν τον έχω παρακολουθήσει να παίζει, επομένως οι εκτιμήσεις μου για αυτόν κατα ένα μεγάλο βαθμό έχουν να κάνουν με διάφορα reports και βιντεάκια που κυκλοφορούν στο νετ, καθώς και τα στατιστικά του παίχτη.
Φαίνεται πως έχουμε να κάνουμε εδώ, όπως και στη περίπτωση του Χάκετ, με μια σαφή αναβάθμιση αμυντικά στην περιφέρεια. Ο Λαφαγιέτ ήταν καλός περιφερειακός αμυντικός, αλλα ο Στρόμπερυ, όπως λέγεται, είναι το γκάρντ που θα σου βγάλει τα συκώτια, αυτός που θα ρίξεις πάνω στον πιο επικίνδυνο παίχτη του αντίπαλου. Και αυτός ψηλός για γκάρντ, μπορεί να παίξει άμυνα απο το ένα ως το τρία, αλλά να ανταπεξέλθει επίσης σε άμυνα με αλλαγές στα σκρίν. Μοιάζει αρκετά στον Χάκετ, με τη διαφορά ότι δεν έχει τόσο το ταλέντο του Ιταλού στο ένας με έναν, αλλά παρ' όλα αυτά επιτίθεται στο καλάθι χωρίς να φοβάται με όπλο του την πολύ καλή crossover τρίπλα που έχει. Ο Λαφαγιέτ απο την άλλη, επιχειρούσε σπανιότατα να πλησιάσει το καλάθι και να τελειώσει τη φάση. Επίσης ο Στρόμπερυ, όπως και ο Χάκετ, μπορεί να ανέβει και στη θέση "3" σε σχήμα με τρία γκάρντ.
 Δημιουργικά φαίνεται να είναι στα ίδια, ίσως και καλύτερος του Όλιβερ, αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Πάντως στα στατιστικά του καταγράφεται ένας αξιοπρεπής αριθμός ασίστ. Όσον αφορά το θέμα του σουτ, με ένα ποσοστό στα τρίποντα που αγγίζει το 36% συνολικά σε τούρκικο πρωτάθλημα και eurocup, σουτέρ δεν τον λες, αλλα δεν θεωρώ ότι υπολείπεται και ιδιαίτερα του Λαφαγιέτ. Είναι καθαρά παίχτης ρυθμού που στη μέρα του θα τα βάλει μαζεμένα ή θα τα σπάσει αντίστοιχα. Πάνω-κάτω ό,τι έκανε ο Όλιβερ που ίσως να είναι λίγο πιο σταθερός εδώ. Λίγο όμως. Απο την άλλη, με την τρέλα που φαίνεται να τον διακρίνει, ο Στρόμπερυ ίσως να βάλει πιο σημαντικά σουτ όταν η μπάλα θα καίει.
Συμπερασματικά μιλάμε για έναν παίχτη που όλα δείχνουν ότι θα προσφέρει πολλά περισσότερα αν βρεί το ρόλο του στην ομάδα. Ο Λαφαγιέτ δεν ήταν επ' ουδενί τόσο πολυδιάστατος.

Το πρόσημο λοιπόν βάζοντας κάτω τις τρείς αποχωρήσεις και τις τρείς αφίξεις παιχτών μοιάζει σαφέστατα θετικό. Ειδικά όσον αφορά την άμυνα, γενικότερα το κομάτι της ενέργειας και το στοιχείο της δημιουργίας προσωπικών φάσεων και απο άλλους παίχτες πλην Σπανούλη και Πρίντεζη. Ίσως να χάσαμε λίγο σε δημιουργία και σε απειλή απο την περιφέρεια, άλλα θεωρώ ότι είναι πράγματα που "κρύβονται" αν η ομάδα δέσει.

Στα άλλα θέματα επάνδρωσης και σχεδιασμού της ομάδας θεωρώ ότι η προσθήκη Αθηναίου είναι μια καλή συμπληρωματική κίνηση στα γκαρντ, αλλά αυτό που με καίει αυτή τη στιγμή είναι τι θα γίνει με τη θέση "4".
Πιστεύω ότι μας λείπει και χρειαζόμαστε οπωσδήποτε έναν αθλητικό power forward που να έχει νεύρο και έφεση στην άμυνα πάνω απο τη στεφάνη. Θεωρώ ότι αν πάμε με την τριάδα Πρίντεζης-Αγραβάνης-Τσαϊρέλης θα υπάρξει πρόβλημα στα ματσαρίσματα με αντίστοιχα τέτοια 4άρια σαν αυτό που περιγράφω. Η ομάδα χρειάζεται ένα φόβητρο αμυντικά ψηλά, μιας που Χάντερ και Γιάνγκ είναι καλοί, αλλά όχι εξαιρετικοί σε αυτόν τον τομέα, και επίσης αγωνίζονται στη ίδια θέση, άρα δεν μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις μαζί. Αν μάλιστα αυτό το 4άρι έχει και μια στοιχειώδη έφεση στο σκοράρισμα, ακόμα καλύτερα. Ουσιαστικά ζητάω μια αναβάθμιση του Πέτγουεϊ.

Για εμένα έχει περισσότερη λογική να δουλευτεί ο Αγραβάνης σαν σέντερ και να συμπληρώσει την τριάδα ψηλών, παρά να λογίζεται ως 4άρι. To σώμα του και τα αγωνιστικά του στοιχεία αυτό υποδεικνύουν. Στο τέλος της περασμένης αγωνιστικής περιόδου έδειξε ότι έχει αρχίσει να δουλεύει το ποσταρισμά του και γενικά φάνηκε να ματσάρει καλύτερα αμυντικά με αντίπαλους σέντερ, παρά με 4άρια που τα περισσότερα είναι πιο ευκίνητα απο αυτόν και τον εκθέτουν. Μάλιστα σαν 5άρι θα έχει και το πλεονέκτημα να μπορεί να αξιοποιήσει καλύτερα το συμπαθητικό σουτ που έχει.
Θα είναι λάθος για εμένα να μείνουμε όπως είμαστε στο 4 και να πάμε να πάρουμε άλλον έναν σέντερ όπως πιθανολογείται, αντί να δουλέψουμε τον Αγραβάνη που έχει όλα τα φόντα να γίνει αξιολογότατος εκεί.

Αν παρ' όλα αυτά δώσουμε την τελευταία θέση ξένου σε κάποιο 5άρι, καλό θα ήταν αυτός να είναι κλασικό πίβοτ ή ένα 4αρο5άρι τύπου Βέσελυ που πλησιάζει αυτό που λέω. Τότε θα πω ότι χαλάλι που δεν έγινε το δικό μου, τουλάχιστον πήραμε κάτι που μας έλειπε. Το ενδεχόμενο να κρατήσουμε τη θέση καβάτζα για μέσα στη χρονιά δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Προτιμώ ο παίχτης να έχει αποκτηθεί όταν υπάρχουν περισσότερες επιλογές και να έχει κάνει κανονικά την προετοιμασία του. Εκτός πια και αν περιμένουμε κάτι το εξαιρετικό.

Αυτά για τώρα guys. Τα ξαναλέμε...