Όχι φίλε. Απο αυτό εδώ το blog θα πάρεις το αντίο που αξίζεις, όχι την απαξίωση που τόσο εύκολα ξέρασαν πάνω σου οι οπαδίσκοι της κακιάς ώρας. Ξέρεις ποιοί.
Αυτοί που λένε ότι σε έκανε παίχτη ο Σπανούλης, όταν σε είκοσι και εικοσιπέντε λεπτά παιχνιδιού ζήτημα να έπαιρνες μια-δυο καλές πάσες σε πικ εν ρολ, ενώ και όταν ζήταγες τη μπάλα στο λόου ποστ, εννιά στις δέκα φορές σε αγνοούσαν. Αν δε, έκανες το λάθος να χάσεις τα καλάθια αυτά (μιας που δεν είσαι και σπεσιαλίστας στο κομάτι αυτό, οφείλουμε να το παραδεχτούμε), μπορεί να περνούσαν και δύο-τρείς αγώνες μέχρι να ξαναπάρεις τη μπάλα εκεί. Μόνο άλλοι έχουν δικαίωμα σε αυτή την ομάδα φαίνεται να παίρνουν άπειρες προσπάθειες, ασχέτως αν τις βάζουν ή όχι.
Είναι οι ίδιοι οπαδοί που όταν την πρώτη σου χρονιά ήσουν απο τους καλύτερους ψηλούς της ευρωλίγκας (χωρίς πάλι να μπεί κανείς στη διαδικασία να σου δώσει επιθετικό ρόλο και να δουλέψει μαζί σου) παίζοντας το ξύλο της αρκούδας ολομόναχος, σε εκθειάζανε και λέγανε "μας έκανε να ξεχάσουμε τον Κάιλ", αλλα φέτος στη μέτρια σου χρονιά σε βγάλαν άμπαλο, αναλώσιμο κτλ.
Μερικοί μάλιστα τώρα που μάθανε ότι φεύγεις ανακαλύψανε ότι δεν πολυκαιγόταν ο Σφαιρόπουλος να σε κρατήσει τελικά και ότι μιλούσε για τα μάτια του κόσμου, γιατί έτσι "έπρεπε". Φαντάζομαι ότι και την πρόταση κλειστού διετούς με αυξημένες αποδοχές η ομάδα για τα μάτια του κόσμου στην έκανε. Λίγο καθυστερημένα βέβαια.
Αντίο λοιπόν φίλε, ευχαριστώ για όλα. Φεύγεις πρωταθλητής, με σημαντική προσφορά και ψηλά το κεφάλι. Kαλή τύχη, θα είμαστε αντίπαλοι μόνο μέσα στο γήπεδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου